คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 737
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 737
“คุณชาย ฉันยินดีที่จะติดตามคุณไปทุกที่และเป็นทาสรับใช้ของคุณไปตลอด” จีเวลกล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง
การเดินทางของแดร์สนุกสนานมากขึ้นเมื่อเขาอยู่กับเธอ จีเวลเป็นเหมือนมัคคุเทศก์ตัวน้อยที่คอยแนะนำแดร์ริลเกี่ยวกับสถานที่ต่าง ๆ ที่พวกเขาเดินผ่านมา
แดร์ริลพาจีเวลไปซื้อเสื้อผ้าใหม่เพราะว่าเธอสกปรกและมอมแมมเกินไป
หลังจากที่พวกเขาซื้อเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เขาก็พาเธอไปหาที่พัก
ห้องว่างในโรงแรมหลายแห่งที่พวกเขาเดินผ่านมาเต็มทุกที่ จนกระทั่งเขาเดินมาพบร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่ยังคงมีห้องว่างเหลืออยู่หนึ่งห้อง
แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอก เหลือห้องพักเพียงห้องเดียวเท่านั้น เขาครุ่นคิดว่า มันคงจะน่าอึดอัดใจสำหรับเขาและจีเวลที่จะต้องพักอยู่ในห้องเดียวกัน
ในขณะที่เขาลังเล จีเวลก็เดินเข้ามาและดึงแขนเสื้อของเขา “เราพักห้องนี้กันเถอะคุณชาย…”
ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะสามารถตามหาโรงแรมอื่นได้และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถได้รับห้องพักหรือไม่ถ้าหากว่าพวกเขายังคงเดินตามหาต่อไป
แดร์ริลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องพักที่นี่ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องนอนบนพื้นในคืนนี้
ห้องพักอยู่บนชั้นสองและแดร์ริลก็รู้สึกดีเมื่อเขาเห็นห้องนั้น
แม้ว่าทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่จะค่อนข้างล้าสมัยในแง่ของการพัฒนา แต่ภายในห้องของพวกเขาก็มีทุกอย่างที่จำเป็นในเรื่องของสิ่งอำนวยความสะดวกแม้กระทั่งอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่
“ว้าว!”
เมื่อเห็นอ่างอาบน้ำ ราวกับว่าจีเวลได้บินขึ้นไปบนดวงจันทร์ เธอรีบวิ่งเข้าไปและเปิดน้ำอุ่นทันที
เธอเป็นคนสกปรกเนื้อตัวมอมแมม ดังนั้นเธอจึงรู้สึกตื่นเต้นที่เธอจะได้อาบน้ำ!
หลังจากที่เธอเปิดน้ำในอ่างจนเต็มแล้ว จีเวลก็มองไปที่แดร์ริลและก้มหน้าลงอย่างเชื่องช้า “คุณชาย คุณ…”
เธออยากจะอาบน้ำแต่เธอไม่สามารถอาบน้ำต่อหน้าผู้ชายได้ ‘คุณชายจะดูฉันอาบน้ำไม่ได้…’
เธอเป็นเด็กสาวขี้อาย
แดร์ริลแตะหน้าผากของเธอและแกล้งเธอ “อยากให้ฉันช่วยอาบน้ำเหรอ?”
“ไม่ ไม่ ไม่” จีเวลหน้าแดงในขณะที่เธอตัวสั่น
“ก็ได้ ฉันไม่แกล้งเธอก็ได้” แดร์ริลยิ้มในขณะที่เขาคิดว่าเธอช่างน่าเอ็นดู โดยเฉพาะในตอนที่เธอกำลังเขินอาย “รีบไปอาบน้ำซะ ฉันจะหันหลังให้ ฉันจะไม่มองเธอ”
แดร์ริลหันกลับมานั่งลงบนโซฟาทันที
จีเวลหน้าแดง เธอถอดเสื้อผ้าออกแล้วกระโดดลงไปในอ่างอาบน้ำทันที
เสียงน้ำไหล
แดร์ริลยังคงนั่งอยู่ที่เดิมและไม่ได้เหลียวหลังไปมอง เขายังคงเป็นห่วงอีวอนและโมนิก้า โมนิก้าเองก็ตั้งครรภ์ เธอไม่ควรจะตกอยู่ในภาวะเครียด…
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ยินจีเวลตะโกนเรียกเขา “คุณชาย ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว”
แดร์ริลหันกลับไปมอง เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
จีเวลเป็นเด็กสาวสวย เธองดงามอย่างเหลือเชื่อ
จีเวลดูงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยผมและใบหน้าที่กำลังเปียกปอนของเธอ ความงามของเธอเทียบได้กับเทพธิดาทั้งเจ็ดแห่งพระราชวังฟูเหยา!
เธอดูแตกต่างจากขอทานตัวน้อยก่อนหน้านี้มาก!
“ฉันไม่คิดว่าเธอจะสวยเช่นนี้” ไม่กี่วินาทีต่อมา แดร์ริลก็นึกขึ้นได้ว่าเขาแสดงออกมากเกินไป
จีเวลหน้าแดงเมื่อเธอได้ยินคำชมของแดร์ริล
แดร์ริลหัวเราะ “ก็ได้ ฉันจะไม่แกล้งเธออีกแล้ว ลงไปกินข้าวกันเถอะ” แดร์ริลหันหลังกลับและเดินออกจากห้องไป
“แน่นอน…” จีเวลตอบและรีบเดินตามแดร์ริลไป
“เธออยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม?” แดร์ริลถาม
จีเวลยิ้ม เธอก้มหัวลงแล้วพูดว่า “มีร้านขายเกี๊ยวน้ำอยู่แถว ๆ นี้ และมันก็น่าอร่อยมาก…”
“ถ้าอย่างนั้นก็พาฉันไปที่นั่น” แดร์ริลพูดด้วยรอยยิ้ม
ร้านเกี๊ยวน้ำตั้งอยู่บนถนนที่พลุกพล่านที่สุดในเมืองไห่ ผู้คนต่อคิวยาวเพื่อมากินเกี๊ยวน้ำที่นี่ทุกวัน
พวกเขารอเกือบครึ่งชั่วโมง เมื่อถึงคิวของพวกเขา พวกเขาก็สั่งเกี๊ยวน้ำชื่อดังสองชาม
จีเวลรอแทบจะไม่ไหว แต่เธอก็ไม่ได้จับตะเกียบของเธอเลย แดร์ริลยิ้มและถามว่า “ทำไมไม่กินล่ะ?”
จีเวลตอบอย่างเขินอาย “เชิญคุณชายกินก่อนเลย ฉันจะต้องกินหลังจากคุณเท่านั้น ทาสรับใช้จะกินก่อนเจ้านายไม่ได้…”
