คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 742

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 742
แดร์ริลโบกมือและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่ได้มาจากสำนักพราน ฉันอาศัยอยู่ในป่าบนภูเขามานานมากและเพิ่งจะได้ออกมาข้างนอก”

‘โอ้ เป็นเพราะแบบนี้เอง?’

เชอรีลกล่าวอย่างเคารพนับถือ “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะบอกให้พวกเขาเตรียมห้องไว้สำหรับท่านอาจารย์ ท่านสามารถอาศัยอยู่ในห้องโถงเต้นรำโภไคยได้สักพัก”

เธอจำเป็นต้องขึ้นแสดงร้องเพลงในวันถัดไป เธอจึงต้องการจะฝึกร้องบทเพลงนี้ให้ทันท่วงที

“แจ่มเลย”

ในเมื่อเขาได้ออกมาข้างนอกแล้ว แดร์ริลจึงยินยอมตกลง

ด้วยข้อตกลงของเชอรีล แดร์ริลและจีเวลก็ได้พักในห้องพักสุดหรูหราโอ่อ่าบนชั้นสอง

ทันใดที่เขามาถึงที่ห้อง จีเวลก็รีบเข้าไปหาแดร์ริลและกล่าวถาม “คุณชาย ทำไมคุณหนูมาร์คถึงเรียกคุณเรียกว่าท่านอาจารย์”

จีเวลนั้นรู้สึกสับสนงุนงง

แดร์ริลยิ้มอ่อน ๆ “ฉันสอนเธอร้องเพลง แน่นอนที่เธอจะต้องเรียกฉันว่าท่านอาจารย์สิ”

“คุณชาย คุณรู้วิธีแต่งเพลงด้วยเหรอ?” จีเวลกล่าวถามเสียงทุ่ม

แดร์ริลฉีกยิ้มและลูบผมของเธอ เขาไม่ได้กล่าวอะไรต่อ

ก่อนที่พวกเขาจะเข้านอน จีเวลก็ขนน้ำมาเพื่อจะล้างเท้าให้กับแดร์ริล เธอดูแลเขาทุกหนทางที่เธอจะทำได้

แดร์ริลรู้สึกสะเทือนใจ มันทำให้เขานึกถึงตอนที่เป็นลูกเขยบ้านคนอื่นในตระกูลลินดันและเรื่องที่เขามักจะล้างเท้าให้กับลิลี่ เขาไม่เคยคาดมาก่อนว่าสักวันหนึ่งจะถูกปรนนิบัติในแบบเดียวกัน

จีเวลเก่งมากในเรื่องความเอาใจใส่ดูแลคนและเธอก็ยังน่ารักน่าเอ็นดูอีกด้วย

หลังจากที่เธอช่วยล้างเท้าแดร์ริล จีเวลก็รู้สึกอ่อนล้าและผล็อยหลับไปในทันที

แดร์ริลยังไม่รู้สึกง่วงนอน เขาคิดหาหนทางว่าจะออกไปจากที่นี่อย่างไร เขาหลับไม่ลง เขาเลยนั่งบ่มเพาะวิชาฝึกสมาธิอย่างเงียบ ๆ

มันเป็นเวลากลางดึกและเงียบสงัด

เอี๊ยด…

ขณะที่แดร์ริลกำลังจะเข้าสู่สภาวะการบ่มเพาะ ก็มีคนดันประตูเปิดออกอย่างเงียบ ๆ

วินาทีต่อมาก็มีเงาตะคุ่ม ๆ เดินเข้ามาพร้อมกับกระบี่เล่มยาวอยู่ในเมือ กระบี่ฉายแสงเงาสะท้อน

แดร์ริลลืมตาขึ้นทันทีและสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นคนที่เข้ามาในห้องของเขา

คนนั้นคือ มาร์คัส

‘ฉิบหาย! ไอ้เลวนี่มันลอบเข้ามาในห้องเพื่อจะฆ่าฉันงั้นเหรอ?’

แดร์ริลไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน เขาเฝ้ารอให้มาร์คัสเดินเข้ามาหาใกล้ ๆ

…

ในระหว่างนั้น ที่ทวีปจักรวาลโลก

ที่แท่นบูชาทั่วไปของสำนักง้อไบ๊

เจ้าสำนักง้อไบ๊ ออโรร่านั่งอยู่บนเก้าอี้ฟีนิกซ์กลางห้องโถงใหญ่ ทรวดทรงอันยั่วยวนของเธอยังคงอวดโฉมเฉิดฉาย แต่ใบหน้าของเธอแฝงไปด้วยความเย็นชา

มีคนไม่กี่คนยืนเคียงข้างอยู่กับเธอ พวกเขาเหล่านั้นก็คือผู้อาวุโสสำนัก

ภายใต้รัศมีที่ทรงพลังและน่ายำเกรงของออโรร่า บรรยากาศภายในห้องโถงทั้งหมดจึงชวนน่าขนหัวลุก

ออโรร่ากวาดสายตามองไปรอบ ๆ​ “นี่ยังไม่มีข่าวอะไรเกี่ยวกับศิษย์น้องแม่ชีแห่งโชคชะตาอีกเหรอ?”

เมื่อสามวันก่อนสาวกสำนักง้อไบ๊ที่ประจำการอยู่เมืองตงไห่ รายงานว่าเห็นแดร์ริลและแม่ชีแห่งโชคชะตาต่อสู้กันและทั้งคู่ก็หายลับไปในอากาศอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเธอทราบข่าว ออโรร่าก็ไม่ค่อยได้กังวล จนกระทั่งวันต่อมาก็ไม่มีข่าวคราวจากแม่ชีแห่งโชคชะตา ออโร่ร่าจึงออกคำสั่งให้สาวกไปตามหาทั้งยุทธภพ

ผ่านมาสามวันแล้วนับตั้งแต่วันนั้น แต่มันก็ยังไม่มีวี่แววของแม่ชีแห่งโชคชะตาเลย

แม่ชีมอรีนพยายามจะอธิบายสถานการณ์ที่สลับซับซ้อนนี้ “ท่านเจ้าสำนักศิษย์พี่ เราส่งสาวกไปหาทุกสำนักแล้ว แต่มันก็ยังไม่มีวี่แววของศิษย์พี่ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตาเลย”

แม่ชีมอรีนคือหนึ่งในผู้อาวุโสสำนักง้อไบ๊ เธอนั้นอายุน้อยกว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาเพียงหนึ่งปี เธอนั้นสุภาพและอ่อนน้อม ชื่อเสียงของเธอไม่ได้โด่งดังเท่ากับแม่ชีแห่งโชคชะตา แต่เธอก็มีชื่อเสียงพอตัวเหมือนกัน

แม่ชีมอรีนกล่าวต่อ “ตามที่เราสืบหามา ตัวแดร์ริลเองก็หายไปด้วยและก็ยังไม่มีใครหาเขาพบ”

อะไร?

มันจะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร?

ออโรร่าขมวดคิ้วกับข่าวนี้และตกอยู่ภวังค์ความคิดอันลึกซึ้ง

แม่ชีแห่งโชคชะตาเป็นศิษย์น้องของออโรร่าและออโรร่าก็ชื่นชอบเธอมากที่สุด ถึงแม้ว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาจะไม่ได้แข็งแกร่งมากทรงพลังมาก แต่เธอก็สามารถจะเอาตัวรอดได้ในแบบของเธอเอง

ตอนที่ออโรร่าปลีกวิเวกเพื่อการบ่มเพาะอย่างสงบ เธอก็ได้มอบหมายความรับผิดชอบสำนักง้อไบ๊ให้กับแม่ชีแห่งโชคชะตา เป็นเวลาหลายเดือนแล้วที่แม่ชีแห่งโชคชะตาได้จัดการสำนักง้อไบ๊ให้เป็นระเบียบ

ออโรร่าไม่มีทางยอมที่จะให้มีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ชีแห่งโชคชะตา

“ท่านเจ้าสำนัก…”

ทันใดนั้นสาวกคนหนึ่งก็รีบเข้ามารายงานด้วยท่าทีร้อนรน “โปรดฟัง! ท่านประมุขนิกาย เชสเตอร์ วิลสัน ได้นำกองกำลังสาวกของเขามาเป็นพันคนและรวมตัวกันอยู่ที่ประตู เขาขู่ว่าเขาจะล้างแค้นให้กับภรรยา”

อะไร?

สีหน้าท่าทางของบรรดาผู้อาวุโสสำนักง้อไบ๊ก็กลายเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที