คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 744
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 744
”นายอยากจะสู้กับฉันงั้นเหรอ? ฉันไม่คิดว่านายจะถึงขั้น” ออโรร่ากล่าวเย็นชาขณะเธอยกฝ่ามือขึ้นมาปะทะกับฝ่ามือของเชสเตอร์
ตู้ม!
เมื่อสองฝ่ามือประสานกัน คลื่นพลังอันเข้มข้นก็ระเบิดแตกกระจายออกมา!
ถึงแม้ว่ากำลังภายในของเชสเตอร์จะบรรลุขึ้นมาอย่างก้าวกระโดด แต่มันก็ยังห่างชั้นเมื่อเทียบกับออโรร่า
การโจมตีจากฝ่ามือของออโรร่าส่งตัวเชสเตอร์ลอยปลิวถอยร่นไป! หลังจากเขาร่วงลงถึงพื้น เขาก็กระอักเลือดเต็มปาก!
“ท่านประมุขนิกาย!”
“ท่านประมุขนิกาย เราจะช่วยท่านเอง”
บรรดาสาวกนิกายตำหนักอมตะเดือนดาลทันทีเมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดและพวกเขาก็ชักกระบี่ออกมา!
อีกทางด้านหนึ่งออโรร่ายืนนิ่งอย่างหยิ่งทรนงราวกับเทพธิดา เธอแผ่รัศมีอันเข้มข้นออกมา เธอทำหน้าขึงขังขณะจ้องเขม็งไปที่บรรดาสาวกนิกายตำหนักอมตะที่อยู่เบื้องหน้าเธอ
“ท่านประมุขนิกายวิลสัน ถ้าหากนายยืนยันที่จะจ้องจับผิดฉันในวันนี้ นายคงจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยแม้แต่น้อย” ออโรร่ากล่าวเตือนเขาอย่างเย็นชา
สาวกสำนักง้อไบ๊หลายคนได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับกองทัพโลกใหม่แต่ส่วนใหญ่หายดีแล้ว ออโรร่าสามารถที่จะเรียกสาวกมารวมกัน 50,000 ถึง 60,000 คนได้อย่างง่ายดาย
เชสเตอร์หัวเราะอย่างน่าเวทนา เขากำลังจะเป็นบ้า เข้าตะโกนด้วยนำ้เสียงแหบแห้ง “ออโรร่า ฉันไม่อยากที่จะสู้กับเธอในวันนี้ ฉันจะให้เวลาเธอสามวันถ้าหากเธอไม่ยอมส่งตัวเมแกนมาให้ฉัน ไม่นิกายของฉันก็สำนักของเธอต้องสูญสิ้นกันไปข้างนึง!”
มุมปากของเชสเตอร์มีรอยเลือดไหลย้อย แต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้!
เชสเตอร์ก็สงบลง เขาโบกมือและหันหลังกลับ บรรดาสาวกก็เดินตามติดเขากลับไปด้วยอย่างใกล้ชิด!
ออโรร่าไม่ได้กล่าวอะไร เธอหยิ่งทรนงมาทั้งชีวิต เธอจะยอมมอบตัวสาวกของเธอไปให้กับนิกายนอกรีตได้อย่างไร? เธอพร้อมที่จะต่อสู้ถ้าเชสเตอร์ยังยืนกราน
…
ระหว่างนั้น…
ที่ห้องโถงเต้นรำโภไคยในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่
มาร์คัสกำกระบี่เล่มยาวอยู่ในมือของเขาขณะค่อย ๆ ย่างกายเข้าไปหาเป้าหมายของเขา เขาเห็นแดร์ริลนั่งทำสมาธิตาปิดสนิท มาร์คัสจึงฉวยโอกาสคิดว่าแดร์ริลผล็อยหลับไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้นบนมุมปากของมาร์คัส
เขาต้องการที่จะสังหารแดร์ริลทิ้งในคืนนี้!
ไอ้เวรตะไลนี่มันกล้าดียังไงถึงต้องให้คู่หมั้นของเขายินยอมรับแดร์ริลเป็นอาจารย์ของเธอ? เชอรีลชมเชยแดร์ริลมาตลอดทั้งวัน เธอบอกว่าเขาเป็นผู้มีความสามารถมากและยังแต่งเพลงได้ไพเราะเสนาะหูอีกด้วย
ชายชาตรีหน้าไหนจะทนรับไหวในตอนที่คู่หมั้นของตัวเองกล่าวเชยชายอื่น? มาร์คัสจึงฉวยโอกาสจากความมืดและแอบเข้าไปในห้องของชายคนนั้น เขามีเจตนาที่จะสังหารแดร์ริล
มาร์คัสจ้องมองไปที่แดร์ริลขณะเขาพึมพัม “ไอ้คนชั้นต่ำอย่างแกมีสิทธิอะไรถึงได้มาเป็นอาจารย์ของคู่หมั้นฉัน? แถมแกยังมาแอบมองดูภรรยาของฉันในตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย แกต้องตาย”
มาร์คัสชูกระบี่เล่มยาวในมือของเขาขึ้นมาและฟันมันลงไปที่แดร์ริล
ฉับ…
กระบี่พุ่งตรงลงมาและมันกำลังจะเฉือนแดร์ริลขาดเป็นสองท่อน
แกร็ง!
แดร์ริลขยับตัวในชั่วพริบตาและกระบี่เล่มยาวก็กระแทกลงบนหน้าอกของแดร์ริล มันทำให้เกิดเสียงเหล็กกระทบกัน! ตัวมาร์คัสเด้งกระดอนออกไปไกลถึงสองเมตร!
อะไร?
มาร์คัสนั้นฉงนงวยงง เขาเห็นว่ากระบี่กระทบลงบนตัวของแดร์ริล แต่ร่างกายของแดร์ริลกลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน
มันเป็นไปได้อย่างไร?
‘ไอ้เวรนี่มันเป็นอมตะเหรอ?’
“จุ๊ จุ๊ จุ๊… คู่หมั้นลูกศิษย์ของฉัน ถ้าให้พูดอย่างมีเหตุผล นายก็ควรจะเรียกฉันว่าท่านอาจารย์ด้วย เมื่อได้เป็นอาจารย์แล้วก็ย่อมต้องเป็นตลอดไป นายจะฆ่าอาจารย์ของตัวเองลงคอได้ยังไง?” แดร์ริลยืนแน่นิ่งขณะฉีกยิ้มให้กับมาร์คัส
เขาสวมเสื้อเกราะไหมสวรรค์ ฉะนั้นกระบี่ก็ไม่สามารถจะทำอะไรเขาได้
ขณะเขากล่าว แดร์ริลก็เกาไปที่หน้าอกของเขาและเดินไปหามาร์คัส ทันใดนั้นแดร์ริลก็โจมตีมาร์คัสด้วยฝ่ามืออย่างไม่ทันตั้งตัว!
