คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 746
ทุกคนในห้องโถงต่างให้ความสนใจไปที่เชอรีล เธอนั้นตกเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจ
ผู้ชายหลายคนจ้องมองมาที่เธอ
แดร์ริลเองก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่เขาชื่นชมเธออย่างสุขุม
เชอรีลสมควรที่จะโด่งดัง เพราะเธอนั้นมีเสน่ห์มาก
เธอสวมชุดกี่เพ้าสีดำและมันทำให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่งดงามของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ใบหน้าอันไร้ที่ติของเธอมีการแต่งหน้าแบบบางเบาและเธอดูงดงาม
แชะ… แชะ…
นักข่าวก็เข้ามารุมล้อมถ่ายรูปอย่างต่อเนื่อง
“ขอบคุณที่มาร่วมกับเราในวันนี้ ขอบคุณ…”
“ตอนนี้ ฉันจะขอร้องเพลงใหม่ให้ฟัง หวังว่าพวกคุณคงจะชอบกัน” เชอรีลกล่าวอย่างนุ่มนวล
ผู้ชมต่างตื่นเต้น สีหน้าของพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง
เมื่อทุกอย่างเริ่มสงบลง เพลงก็เริ่มบรรเลง เชอรีลโปรยยิ้มให้กับผู้ชมขณะเธอค่อย ๆ ร้องเพลงอย่างนิ่มนวล “แม่น้ำผึ้ง กลิ่นของเธอรัญจวนหอมหวาน มันเหมือนกับบุปผาเบ่งบานในสายลมฤดูใบไม้ผลิ…”
เสียงที่นุ่มนวลราวกับสวรรค์ขับร้องขณะที่ท่วงทำนองอันงามไพเราะดังดึกก้องไปทั่วห้องโถง
ว้าว!
มันไพเราะเสนาะหูจริง ๆ
ทันใดนั้นบรรดาผู้ชมก็ส่งเสียงสรรเสริญ ทุกคนต่างประทับใจกับการร้องเพลงของเธอ!
ท่วงทำนองที่ไพเราะจนติดหูลืมไม่ลง! เพลงได้รับการตอบสนองที่ดีจากมวลชน!
ทุกคนต่างถูกมนต์สะกดไว้ด้วยบทเพลง หลังจากนั้นไม่กี่นาทีต่อมาเชอรีลก็ขับร้องจนจบบทเพลง เธอฉีกยิ้มเบิกกว้างให้กับบรรดาผู้ชม เธอนั้นดูมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก
“มันเพราะมาก มันเพราะมากจริง ๆ!”
“วิเศษที่สุด!”
ผู้ชมต่างส่งเสียงแสดงความยินดีและปรบมือกันเกรียวกราดให้กับเชอรีล
เชอรีลรู้สึกอิ่มเอมใจ การแสดงของเธอสมบูรณ์แบบและผลลัพธ์ของมันก็ดีกว่าที่เธอคาดคิดไว้
เชอรีลจ้องมองแดร์ริลอย่างซาบซึ้ง
มีบรุษผู้หนึ่งยืนขึ้นจากโต๊ะ VIP และร้องอุทานออกมา “เป็นเพลงที่กินใจมาก เนื้อเพลงก็ไพเราะจริง ๆ คุณหนูมาร์ค ใครเป็นคนแต่งเพลงนี้ให้คุณ?”
บรุษผู้ที่อุทานออกมาก็คือ ไซม่อนแห่งสำนักพราน
ก่อนที่เชอรีลจะทันได้กล่าวตอบ ไซม่อนก็กล่าวอย่างภาคภูมิใจ “ผมขอเดา คนนั้นจะต้องมาจากสำนักพรานแน่นอน ผมเดาถูกไหม?”
จะมีใครอีกที่จะสามารถแต่งบทเพลงได้งดงามเช่นนี้?
ผู้คนที่อยู่รายล้อมเขาต่างเห็นด้วยกับเขาเป็นอย่างยิ่ง
“มันจะต้องเป็นคนจากสำนักพรานอย่างแน่นอน”
“จะมีใครอีกที่คิดบทเพลงอันไพเราะแบบนั้นได้?”
คนกล่าวชมยังคงดังระงม ทุกคนต่างพยายามสุดความสามารถที่จะยกย่องสรรเสริญสำนักของไซม่อน
ทุก ๆ เมืองในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ นั้นถูกบริหารจัดการโดยหนึ่งในสี่ของสำนักใหญ่และสำนักพรานเองก็ควบคุมเมืองไว้มือกว่า 30 เมือง ในฐานะผู้อาวุโสสำนักพราน ไซม่อนก็เป็นบุรุษที่น่านับถือ
ใครจะไปกล้าขัดในสิ่งที่ไซม่อนกล่าว?
เชอรีลฉีกยิ้มกระอักกระอ่วนขณะเธอมองไปที่ไซม่อน เธอกล่าว “ท่านผู้อาวุโสครีเซนต์ บทเพลงนี้ไม่ได้ถูกแต่งโดยคนจากสำนักพราน”
จากนั้นเธอก็หันไปพยักหน้าอย่างสุภาพให้กับแดร์ริล “บทเพลงแต่งโดยท่านอาจารย์ของฉันเอง ฉันอยากจะขอโอกาสนี้เพื่อขอบคุณท่านอาจารย์ที่ได้แต่งเพลงอันไพเราะนี้ให้กับฉัน ท่านอาจารย์ รบกวนขึ้นมาบนเวทีได้ไหมคะ?”
