คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 752
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 752
ขณะที่เธอกล่าวอยู่นั้นเธอจ้องมองแดร์ริลและจีเวล “ที่หุบเขาพิศวงเต็มไปด้วยอันตราย ท่านอาจารย์มีแค่สาวน้อยคนรับใช้อยู่ติดตามไปด้วย พวกคุณคงจะผ่านหุบเขานี้ไปไม่ได้ด้วยสภาพที่เป็นอยู่”
ซวย! หุบเขาพิศวงอันตรายขนาดนั้นเลยหรอ?
ในขณะที่แดร์ริลคิด แดร์ริลก็สูดหายใจลึกและกล่าวอย่างหนักแน่น “เธอไม่ต้องมาสนใจหรอกว่าฉันจะผ่านหุบเขาไปได้ไหม เธอแค่ต้องบอกทางไปหุบเขาพิศวงนี้ให้กับฉันก็พอ”
ไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหน เขายังคงจำเป็นต้องไป เขาจะถูกขังอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้
จีเวลจับแขนแดร์ริลไว้แน่นและกล่าวด้วยความเชื่อมั่น “ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน ฉันจะตามคุณไปทุกที่ ฉันไม่กลัว ไม่ว่ามันจะยากลำบากแค่ไหน”
เชอรีลตกตะลึงงันและยิ้มอย่างขมขื่น “ท่านอาจารย์ ถึงฉันจะบอกทางไปหุบเขาพิศวงกับนาย นายก็ไปไม่ได้หรอก ทางเข้าหุบเขาพิศวงอยู่ที่เนินเขาหลังสำนักกระบี่
เชอรีลดูตื่นกลัวพรางกล่าว “พื้นที่ส่วนนั้นคือพื้นที่ต้องห้ามของสำนักกระบี่ ซึ่งการเฝ้ายามนั้นรัดกุมแน่นหนา แถมยังต้องได้รับอนุณาตจากสำนักกระบี่อีก ถึงจะสามารถเข้าไปได้”
แดร์ริลเงียบ เขารู้สึกหงุดหงิด
‘โธ่เว้ย ทำไมการที่จะออกจากทีนี่ได้มันต้องยากลำบากขนาดนี้’
วินาทีต่อมา แดร์ริลมองไปที่เชอรีลอย่างจริงจัง “ลูกศิษย์คนดีของฉัน โปรดช่วยฉันหาหนทาง แล้วฉันจะแต่งเพลงให้เธอ 3 เพลง”
“จริงเหรอ?” เชอรีลกล่าวด้วยสีหน้าผ่องใส
เธอต้องการเพลงใหม่แค่ 2 เพลง แต่อาจารย์ของเธอเพิ่มให้พิเศษมาอีก เป็นสิ่งล่อใจที่ดี!
เมื่อแดร์ริลพยักหน้า เชอรีลกัดริมฝีปากของเธอและเริ่มคิด ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็คิดออก เธอดีดนิ้วอย่างดีใจ “ฉันคิดออกแล้ว คู่หมั้นของฉัน มาร์คัส ลอยด์และตระกูลของเขาอาจจะมีสายสัมพันธ์ที่ดีกับสำนักกระบี่ เขาอาจจะช่วยแนะนำอาจารย์ได้และคุณอาจจะเดินไปทางผ่านสำนักกระบี่ได้”
ขณะเธอกล่าว เธอรีบเดินลงไปชั้นล่างด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ
ไม่นานหลังจากนั้น เชอรีลก็กลับมาพร้อมกับมาร์คัส
สีหน้าของมาร์คัสบูดบึ้ง เขาไม่อยากจะแนะนำตัวแดร์ริลให้กับสำนักกระบี่ได้รู้จัก!
มาร์คัสล้มเหลวที่จะลอบสังหารแดร์ริลในคืนก่อน เขาวิงวอนร้องขออภัยโทษและสัญญาว่าจะไม่ทำผิดซ้ำสอง อย่างไรก็ตาม ลึกเข้าไปในหัวใจของเขา ความเกลียดชังของเขาที่มีกับแดร์ริลนั้นหยั่งรากลึกลงไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ
แดร์ริลได้หน้าได้ตาไปทั้งหมดในงานแสดงของคู่หมั้นเขาในคืนก่อน แถมเขายังเอาชนะผู้อาวุโสสำนักพรานในการร่ายบทกวีอีกด้วย คู่หมั้นของเขาก็ยิ่งประทับใจในตัวแดร์ริลมากขึ้นไปอีก มาร์คัสรู้สึกอิจฉาเมื่อเห็นเช่นนั้น
ด้วยเหตุนี้ มีเหตุผลอะไรที่มาร์คัสอยากจะช่วยเหลือแดร์ริล?
สีหน้าของมาร์คัสรู้สึกขัดใจในเวลานั้น แต่เขากล่าวกับเชอรีล “ที่รัก มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย แม้ว่าตระกูลของฉันจะสนิทสนมกับสำนักกระบี่ แต่สถานที่ที่ท่านอาจารย์ของเธอต้องการจะไปมันเป็นพื้นที่ต้องห้ามของสำนัก”
เชอรีลรู้สึกไม่พอใจ เธอกระทื้บเท้า “ฉันไม่สน นายจะต้องหาทางทำให้ได้ เพื่ออาจารย์ของฉัน”
เธอจำเป็นต้องช่วยแดร์ริล เพื่อแลกกับบทเพลงสามเพลง
มาร์คัสยิ้มอย่างไม่เต็มใจ แต่เขาก็พยักหน้าตอบรับ “ก็ได้”
ขณะที่เขากล่าว เขาก็หยิบปากกาและจดหมายขึ้นมาและเริ่มเขียนจดหมายแนะนำส่งให้กับแดร์ริล
“ท่านอาจารย์ เมื่อท่านไปถึงที่นั้นแล้ว บอกไปว่าเป็นญาติของตระกูลลอยด์ พวกเขาคงยอมให้ท่านเข้าไปในสำนัก” มาร์คัสกล่าว
จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ “เดี๋ยวผมจะเรียกคนมาพาตัวท่านออกไปจากเมือง”
“เยี่ยมเลย ขอบใจมากสำหรับความช่วยเหลือ” แดร์ริลยิ้ม
หลังจากนั้น แดร์ริลก็ทำตามสัญญาและเริ่มแต่งเพลงใหม่ให้กับเชอรีล
ในเย็นวันนั้น มาร์คัสรวบรวมกองกำลังพลเล็ก ๆ ที่จะพาตัวแดร์ริลและจีเวลออกเดินทาง
ในขณะที่พวกเขากำลังกล่าวอำลากัน เชอรีลจับมือแดร์ริล เธอลังเลที่จะปล่อยมือ “ท่านอาจารย์ ได้โปรดระวังตัวด้วยถ้าได้เข้าไปในหุบเขาพิศวง ได้โปรดรีบกลับมาโดยเร็ว ฉันจะคิดถึง”
แดร์ริลยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปดูเฉย ๆ ฉันแค่สงสัย ฉันจะรีบกลับมา”
“ตอนนี้เริ่มมืดแล้ว เราควรจะออกเดินทางได้แล้วท่านอาจารย์” มาร์คัสกล่าวอย่างใจร้อน เขากล่าวอย่างสุภาพแต่เขาก็รู้สึกขุ่นเคือง
เฮงซวย!
เขานั้นเดือดดาลที่จะเห็นแดร์ริลจับมือกับคู่หมั้นของเขา
แดร์ริลพยักหน้าขณะเขาจูงมือจีเวลขึ้นรถยนต์ที่มาร์คัสได้เตรียมมาให้สำหรับพวกเขา
