คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 754

”จีเวล!” แดร์ริลตกใจ เขากระโจนลงจากหน้าผาและรีบคว้ามือของจีเวลโดยไม่ลังเล

แดร์ริลกอดตัวจีเวลไว้แน่นที่หน้าอก มืออีกข้างของเขาก็ยื่นออกมาคว้าอะไรก็ได้ที่เขาสามารถจับยึดได้ แต่สิ่งที่เขาสัมผัสได้มีเพียงแค่ผนังที่ลื่นของหน้าผา

‘ซวย ไอ้เวรมาร์คัสมันชี้นำทางเรามาผิดทาง นี่มันทางตายชัด ๆ!’

แดร์ริลกอดตัวจีเวลไว้แน่น เขาไม่รู้ว่าหน้าผานั้นลึกแค่ไหน เขาสวดมนต์ภาวนาขอให้พวกเขาร่วงลงไปไม่ตาย

…

ในจักรวาลโลก

ในคฤหาสน์ตระกูลลินดันเมืองตงไห่

คฤหาสน์ตระกูลลินดันถูกประดับประดาไปด้วยแสงไฟและของประดับตกแต่ง ทั้งห้องโถงเปี่ยนไปด้วยของประดับสำหรับงานเฉลิมฉลอง

ลิลี่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องนั่งเล่นและเธอเองก็ยังรู้สึกอารมณ์ดี แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความสุข

หลังจากที่เธอใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือนคบหาดูใจกับเวด ลิลี่ก็รู้สึกพึงพอใจกับเขา เขาทั้งเอาใจใส่และอ่อนโยน พวกเขากำลังจะแต่งงานกันภายในอีกสองวัน

“ลิลี่น้อย เธอส่งบัตรเชิญไปบ้างหรือยัง อย่าลืมบอกญาติ ๆเราที่อยู่ที่บ้านด้วย” ซาแมนธากล่าวระหว่างที่กำลังเดินลงจากบันได ใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสุข

ลูกสาวของเธอกำลังจะแต่งงานกับเวดในอีกไม่ช้าและตัวเธอก็รู้สึกมีความสุขอย่างท้วมท้น

เมื่อทุกสำนักได้ต่อสู้กับกองทัพโลกใหม่และประวัติของแดร์ริลก็ได้ถูกชำระสะสาง ซาแมนธาถึงกับงงงวยตกตะลึง จากนั้นทั้งเขาและแม่ชีแห่งโชคชะตาก็หายตัวไป เธอคิดไปว่าพวกเขาทั้งคู่คงเสียชีวิตแล้ว

เป็นเรื่องดีที่ลิลี่ตัดสินใจแต่งงานกับเวด

ลิลี่ยิ้มและหยักหน้า “ส่งบัตรเชิญออกไปหมดแล้วและก็บอกกับญาติ ๆ ของเราแล้วด้วยแม่”

“พิธีวิวาห์จะต้องอลังการจัดเต็ม” ซาแมนธาพยักหน้าและฉีกยิ้ม “มีอะไรที่ยังไม่ได้เตรียมบ้าง? ให้แม่ช่วยได้”

ลิลี่นึกอยู่สักพักและกล่าว “เหลือแค่เพื่อนเจ้าสาวของหนู”

ลิลี่ฉีกยิ้ม เธอมีเพื่อนสนิทมากมายแต่เธอก็ยังไม่มั่นใจว่าจะเลือกใครดี

ทันใดนั้นเธอก็กล่าว “แล้วลูกพี่ลูกน้องของหนู ควีนนี่ล่ะ อยู่ไหนแล้ว? น้องคงมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้หนูได้ ทำไมควีนนี่ยังไม่มาที่นี่อีก?”

ท่านกลางบรรดาเครือญาติของเธอ ลิลี่นั้นสนิทกับน้องควีนนี่มากที่สุดและลิลี่ก็อยากจะให้เธอมาเป็นเพื่อนเจ้าสาว

ลิลี่ก็มึนงง เธอไม่ได้เจอกับลูกพี่ลูกน้องควีนนี่มานานมาก

“โทรไปที่บ้านควีนนี่ก็ได้ เธอสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานาน เธอคงดีใจแน่นอนที่จะได้รู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงาน” ซาแมนธายิ้ม

ลิลี่จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดเบอร์โทรศัพท์บ้านของควีนนี่

ไม่นาน ก็มีคนรับสาย

ลิลี่ยิ้มและกล่าวเบา ๆ “ฮัลโหล คุณป้า คุณป้าได้บัตรเชิญงานแต่งของหนูรึยัง? หนูอยากจะให้ควีนนี่มาเป็นเพื่อนเจ้า…”

ก่อนที่เธอจะกล่าวจบประโยค เสียงแตกตื่นก็ดังขึ้นมาจากปลายสาย “ควีนนี่? ควีนนี่ไม่ได้อยู่ที่บ้านเธองั้นเหรอ? เธอหายไปเป็นเดือนแล้วตอนนี้ ฉันยุ่งมากในช่วงที่ผ่านมาเลยไม่ได้ติดต่อควีนนี่ สรุปควีนนี่ไม่ได้อยู่บ้านเธอหรอกเหรอ?”

อะไร?

ตัวซาแมนธาสั่นสะท้าน เธอตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ลิลี่สูญเสียความทรงจำไปก่อนหน้านี้ถึงสามปี เธอจึงจำไม่ได้ว่าควีนนี่เพิ่งมาหาเธอเมื่อไม่กี่เดือนก่อน

อย่างไรก็ตาม ซาแมนธาก็จดจำได้ว่าเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ควีนนี่ได้มาเยี่ยมเยือนพวกเขาแต่เธอก็จากไปหลังจากนั้น

ซาแมนธากระวนกระวาย เธอควักโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะโทรหาควีนนี่ แต่สัญญาณโทรศัพท์ของควีนนี่ก็ปิดใช้บริการไปแล้ว

…

ในระหว่างนั้น ที่ผาปราบพยัคฆ์ในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่

แดร์ริลกอดตัวจีเวลไว้ในขณะที่ได้ยินเสียงลมกระแทกหู และตัวของเขากำลังร่วงลงมาจากหน้าผา เขาเห็นได้ว่าเขาใกล้จะร่วงถึงพื้นแล้ว แดร์ริลก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่กำลังภายในของเขาเริ่มหมุนวนผ่อนแรงดิ่ง แต่ตัวเขาก็กระแทกเข้ากับกำแพงของหน้าผาและแรงสั่นสะเทือนก็กระเด้งตัวเขาออก

นอกเหนือไปจากนั้น แรงโน้มถ่วงที่รุนแรงก็กดให้แดร์ริลร่วงลงมาแบบหงายหลังและแผ่นหลังของเขาก็กระแทกเข้ากับกำแพงหน้าผ้า ในตอนที่เขาร่วงลงสู่พื้นเขาก็ใช้กำลังภายในไปจนหมดและเขาก็กระอักเลือดออมาเต็มปาก

“คุณชาย คุณชาย! คุณเป็นอะไรรึเปล่า?” จีเวลเป็นกังวลมากและเธอก็กระวนกระวาย เธอเช็ดเลือดที่ริมฝีปากแดร์ริลและเริ่มร้องไห้น้ำตาตก