คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 766
“ยัยเด็กโง่ วันหนึ่งเธอจะต้องแต่งงานนะ” แดร์ริลลูบหัวเธอด้วยความเอ็นดู
จีเวลยิ้มแต่เธอไม่พูดอะไร
ตกกลางคืน จีเวลทำอาหารน่ารับประทานสองอย่าง จากนั้นฟอร์ดก็มาเหมือนปกติ
กลิ่นของซุปปลาหม้อใหญ่ที่จิวเวลปรุงรสได้แพร่กระจายไปหลายกิโลเมตรจนฟอร์ดเริ่มกลืนน้ำลายก่อนที่จะเข้ามาใกล้ตำแหน่งของพวกเขา จากนั้นเขาก็หัวเราะ “แม่สาวน้อย การทำอาหารของเธอดีขึ้นเรื่อย ๆ กลิ่นของซุปปลาหม้อนี้ช่างเย้ายวน…”
ในขณะที่พูด ฟอร์ดก็ตักซุปชามใหญ่และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อย
แดร์ริลและจีเวลจ้องหน้ากันในขณะที่พวกเขายิ้ม
หลังจากเพลิดเพลินกับซุปปลาแล้ว จีเวลก็ยิ้มให้แดร์ริลและพูดว่า “ท่านอาจารย์ ทำไมคุณไม่แสดงวรยุทธดาบที่คุณเชี่ยวชาญแล้วให้ท่านอาจารย์ฟอร์ดดูล่ะ?”
แดร์ริลพยักหน้าและเดินไปตรงกลาง จากนั้นเขาก็เริ่มต้นด้วยดัชนีแจ้งดวงอาทิตย์ ตามมาด้วยวรยุทธควงกระบี่แปดทิศ
ออร่าของดาบส่องเป็นประกายด้วยพลังที่น่ากลัวในทันใด
“ฉันเคยพูดไปแล้วก่อนหน้านี้ ว่าฉันจะสอนเขาเพียงครั้งเดียว ดังนั้นมันจึงไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว เขาจะเข้าใจหรือไม่แล้วทำไมฉันจะต้องดูเขาแสดงด้วย?” ฟอร์ดพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับว่าเขาไม่สนใจ อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการสังเกตเพิ่มเติมได้เมื่อเขาเห็นว่าแดร์ริลทำได้ดี
ในไม่ช้าแดร์ริลก็แสดงวรยุทธนั้นจบ จากนั้นเขาก็เก็บดาบกลืนโลหิตและเดินเข้ามา
เมื่อแดร์ริลเดินมาหยุดตรงหน้าฟอร์ด เขาก็ถามอย่างสุภาพว่า “ท่านอาจารย์ฟอร์ด ผมทำได้ดีไหม?”
ฟอร์ดจับเคราของเขาและพูดว่า “ไม่เลว มันค่อนข้างดีที่นายสามารถฝึกฝนจนเชี่ยวชาญได้ภายในเวลาเพียงแค่สองวัน แต่มันยังอยู่ไกลจากระดับของฉันมาก”
ฟอร์ดแอบประหลาดใจในขณะที่เขาพูด
‘ชายผู้นี้ทรงพลังจริง ๆ ฉันใช้เวลาเกือบหนึ่งเดือนในการเรียนรู้ แต่เขาใช้เวลาเพียงแค่สองวันในการประสบความความสำเร็จในวรยุทธเดียวกัน’
แดร์ริลยิ้มรับแต่เขาไม่ได้พูดอะไร
“ท่านอาจารย์ฟอร์ด…”
จีเวลจ้องมองไปที่ฟอร์ด ก่อนหน้านี้ เธอจับตาดูเขาโดยไม่กระพริบตา “ท่านอาจารย์ของฉันเป็นอัจฉริยะเหรอ?”
ฟอร์ดส่ายหน้าและพูดว่า “ฮ่า ฮ่า เขาไม่ใช่อัจฉริยะ”
จีเวลยิ้มและพูดต่อ “ถ้าเขาไม่ใช่อัจฉริยะแล้วเขาจะสามารถเรียนรู้วรยุทธนี้ได้ในเวลาเพียงแค่สองวันได้ยังไง? บางทีวรยุทธของคุณอาจจะเป็นแค่วรยุทธทั่วไปและไม่ได้ต่างออกไปจากวรยุทธอื่น ๆ”
“อะไรนะ?” ฟอร์ดอยู่ไม่เป็นสุขอีกต่อไปเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขายืนขึ้นและพ่นลมหายใจ เขาจ้องมองไปที่จีเวลอย่างขุ่นเคือง “เธออย่าพูดเรื่องไร้สาระ เธอกล้าพูดได้ยังไงว่าวรยุทธดาบของฉันเป็นเพียงแค่วรยุทธทั่วไป? เธอจะไปรู้อะไร? เธอไม่ได้เกิดมาตอนที่ฉันเข้าร่วมสงครามด้วยซ้ำ”
“ว้าว คุณแข็งแกร่งมาก” จีเวลอ้าปากกว้างและแสร้งทำเป็นประหลาดใจ จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “ท่านอาจารย์ฟอร์ด ถ้าหากว่าเทคนิคดาบของคุณนั้นไม่มีวรยุทธใดสามารถเทียบเทียมได้ ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณไม่สอนมันทั้งหมดให้กับท่านอาจารย์ของฉันล่ะ? ท่านอาจารย์ของฉันจะได้เข้าใจว่า วรยุทธดาบของคุณนั้นทรงพลังมากแค่ไหน!”
“อย่าพยายามหลอกล่อฉัน!” ฟอร์ดกระแทกมือลงบนหิน “วิชาดาบของฉันนั้นไม่เหมาะสมกับคนธรรมดาที่จะเรียนรู้มันฉัน…”
จู่ ๆ ฟอร์ดก็หยุดพูด
จีเวลถือถ้วยที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของไวน์และมองไปที่ฟอร์ดอย่างมีความสุข
“ท่านอาจารย์ฟอร์ด ฉันพบต้นเชอรี่ในป่าเมื่อหลายวันก่อน ดังนั้นฉันจึงเริ่มบ่มไวน์” จีเวลสูดหายใจเข้าและเพลิดเพลินกับกลิ่นหอมของมัน “ไวน์นี้กลิ่นหอมมาก!”
ในขณะที่พูด จีเวลก็เดินเข้าไปหาแดร์ริล “ท่านอาจารย์ มาชิมไวน์ที่ฉันทำกันเถอะ”
แดร์ริลตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าจีเวลจะรู้วิธีทำไวน์ด้วย เขารับถ้วยไวน์มาและจิบเพียงเพื่อให้รู้สึกสดชื่น
