คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 768

“โอ้โห!”

แดร์ริลมองดูฟอร์ดอย่างจดจ่อ เขาจดจำทุกความเคลื่อนไหวที่ฟอร์ดสร้างขึ้น

หลังจากที่ฟอร์ดสอนเสร็จแล้ว เขาก็กลับไปเข้านอนอย่างเกียจคร้าน

แดร์ริลถือดาบกลืนโลหิตของเขาและเริ่มทำตามวรยุทธของฟอร์ดด้วยการโบกดาบอยู่ภายในหุบเขา

…

วันเวลาผ่านไป ไม่นานก็ผ่านไปแล้วครึ่งเดือน

ในช่วงเวลาครึ่งเดือนที่ผ่านมา ฟอร์ดได้สอนวิชาดาบสวรรค์ทั้งหมดให้กับแดร์ริล

แดร์ริลไม่ทำให้เขาผิดหวังเลย เขาเชี่ยวชาญทั้งเจ็ดวรยุทธแล้ว

เขาได้ฝึกฝนวิชากระบี่สวรรค์ทั้งหมดนับครั้งไม่ถ้วน!

การฝึกฝนอย่างหนักของแดร์ริล ได้รับรางวัลเป็นการเพิ่มขึ้นของระดับพลังของเขา

ปราชญ์ยุทธขั้นสาม!

แน่นอนว่าจีเวลไม่ได้พักผ่อนเลยตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา นอกจากเธอจะดูแลดาร์ริลแล้ว เธอก็ยังทำอาหารมื้ออร่อยให้ฟอร์ดทานสามมื้อต่อวันโดยที่ไม่ซ้ำกันเลย

ข้างสระน้ำในหุบเขา

แดร์ริลเพิ่งเสร็จสิ้นจากการฝึกวรยุทธชุดสุดท้าย เขาสูดหายใจเข้ายาวและเดินไปทางฟอร์ด “ท่านอาจารย์ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เหมาะสมที่คุณจะอยู่ตลอดไป ทำไมคุณไม่ไปกับเราล่ะ?”

แดร์ริลมีความสามารถในการพาพวกเขาออกไป เพราะในตอนนี้เขาเป็นปราชญ์ยุทธขั้นสามแล้วหลังจากที่เขาได้เรียนรู้วิชากระบี่สวรรค์

ในการเพิ่มขึ้นของแต่ละระดับนั้น เมื่อเป็นปราชญ์ยุทธขั้นสามแล้ว พลังของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

จีเวลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มองดูฟอร์ดอย่างใกล้ชิดในขณะที่เธอพูดว่า “ใช่ มาสเตอร์ฟอร์ด ได้โปรดออกไปกับเราเถอะ”

เฮ้อ!

ฟอร์ดถอนหายใจยาวและส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “ไม่ล่ะ พวกเธอทั้งสองคนไปกันเลย”

หลังจากที่ใช้เวลาร่วมกันมากกว่าหนึ่งเดือน ฟอร์ดก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้พวกเขาไป โดยเฉพาะจีเวล ถ้าเป็นไปได้เขาต้องการให้เธออยู่กับเขาเพราะทักษะการทำอาหารอันน่าทึ่งของเธอ

อย่างไรก็ตาม เธอเป็นสาวใช้ของลูกศิษย์ของเขา และอาจารย์ก็ไม่ควรจะเอาของที่เป็นของลูกศิษย์ไป

แดร์ริลเป็นกังวลและถามว่า “ท่านอาจารย์ โลกภายนอกนั้นยิ่งใหญ่แต่ทำไมคุณถึงอยากอยู่ที่นี่ละ? แล้วคุณมาติดอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

แดร์ริลต้องการถามคำถามนั้นนานแล้ว ฟอร์ดสูญเสียขาข้างหนึ่งไปและติดอยู่ในหุบเขานี้ได้ยังไง?

เฮ้อ!

ฟอร์ดถอนหายใจยาวเมื่อเขานึกถึงเรื่องนั้น ใบหน้าของเขาเย็นชาในขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “ที่ฉันเป็นเช่นนี้ก็เพราะสำนักกระบี่และสำนักโอสถ”

สำนักกระบี่และสำนักโอสถ?

ฟอร์ดกำหมัดแน่นและกล่าวว่า “เมื่อสิบปีที่แล้ว วิชากระบี่ของฉัน ไม่มีผู้ใดในทวีปตะวันออกยิ่งใหญ่นี้ที่สามารถเทียบเทียมได้ ไม่มีใครสามารถเอาชนะฉันได้ แดร์ริล นายรู้ไหมว่าความเหงาของการที่ไม่เคยพ่ายแพ้มันเป็นเช่นไร?

ฉันต้องการหาคนที่จะสามารถท้าทายฉันได้ หลังจากครุ่นคิด ฉันก็รู้สึกว่าเจ้าสำนักของสี่นิกายหลักอาจจะทำได้ ดังนั้นเมื่อสี่นิกายหลักได้จัดการปลองยุทธ์ ฉันจึงรีบไปที่นั่นทันที”

“การประลองยุทธ์?” แดร์ริลรู้สึกประหลาดใจ

จีเวลอธิบายว่า “ท่านอาจารย์ บางทีคุณอาจจะไม่รู้ว่าในทุก ๆ สามปี สี่นิกายหลักจะจัดการประลองยุทธ์และการประลองนั้นจะเป็นมากกว่าการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ซึ่งผู้ชนะจะได้ชื่อว่าเป็น เอกยุทธภพ”

ฟอร์ดพยักหน้าและกล่าวต่อ “ในการประลองยุทธ์ ฉันเอาชนะเจ้าสำนักของนิกายกระบี่และนิกายโอสถได้ และถึงแม้ว่าสองนิกายจะรวมพลังกันเพื่อโค่นล้มฉัน แต่พวกเขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของฉัน ดังนั้น ฉันจึงโด่งดังเพราะการประลองในครั้งนั้น”

ว้าว!
แดร์ริลสูดหายใจเข้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น ‘หนึ่งต่อสองเจ้าสำนักและเขาก็ชนะ?’

ผู้ที่อยู่ในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่มีระดับการบ่มเพาะที่สูงกว่ามากเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในจักรวาลโลก

แม้แต่คนธรรมดาอย่างมาร์คัสก็ยังเป็นถึงปราชญ์ยุทธขั้นสาม

ดังนั้น ทุกคนจึงสามารถจินตนาการได้ว่าเจ้าสำนักของสี่นิกายหลักนั้นทรงพลังมากเพียงใด แต่ทว่า ความแข็งแกร่งของทั้งสองเจ้าสำนักนั้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของฟอร์ด

ฟอร์ดทรงพลังมากเพียงใด

ฟอร์ดหัวเราะและพูดต่อ “หลังจากการต่อสู้ในครั้งนั้น สำนักกระบี่และสำนักโอสถรู้สึกอับอายขายขี้หน้า พวกเขาจึงต้องการที่จะฆ่าฉัน ทั้งสองสำนักหลอกล่อให้ฉันมาที่ผาพยัคฆ์หักแห่งนี้ก่อนที่พวกเขาจะโจมตีฉันอย่างไม่ทันได้เตรียมตัวและตัดขาข้างหนึ่งของฉันก่อนที่จะผลักฉันตกลงมา”

ฟอร์ดยิ้มอย่างเย็นชาในขณะที่เขาพูด “สำนักกระบี่และสำนักโอสถเป็นเพียงแค่พวกสารเลวขี้แพ้ที่ประพฤติตนอย่างสูงส่งต่อหน้าผู้อื่นแต่ภายในกลับเป็นปีศาจที่มาจากขุมนรก ฉันสูญเสียขาไปแล้ว ดังนั้นไม่ว่าฉันจะแข็งแกร่งเพียงใดฉันก็ไม่สามารถออกจากหุบเขานี้ไปได้ จนฉันต้องติดอยู่ที่นี่มาเป็นเวลาสิบปี สิบปีเต็ม”