คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 780
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 780
”ไสหัวไป! อย่ามาเกะกะ!” โอดินเตะจัสตินออกไป
“ลูกพี่ผมขอร้อง ผมขอร้องจริง ๆ ๆได้โปรด…” ใบหน้าของจัสตินอาบไปด้วยเลือดขณะที่เขายังคงโอดครางต่อไป “ลูกพี่ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเดินชนพี่จริง ๆ พี่จะกระทืบผมอีกก็ได้ถ้าพี่ยังไม่หายโกรธ ผมขอร้องอย่าแตะตัวเธอเลยนะ”
ลิลี่รู้สึกซาบซึ้งกับคำกล่าวของเขาและรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่งที่เห็นสภาพของจัสตินถูกทำร้าย
“จุ๊ จุ๊” โอดินมองไปที่จัสตินด้วยรอยยิ้มและกล่าว “ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าไอ้ขี้แพ้อย่างนายก็มีความรู้สึกลึกซึ้งขนาดนี้ ฮ่าฮ่า! ก็ได้ ฉันจะไม่แตะต้องตัวเธอ แต่ฉันอยากจะให้นายคลานมาตรงนี้”
โอดินยกขาข้างหนึ่งมาวางพาดลงไปบนม้านั่ง จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ช่องว่างใต้หว่างขาของเขา
“ฮ่าฮ่า มันคงตลกน่าดู!”
“ไอ้เวร คลานเข้าไปเลย”
“ตราบใดที่นายคลานเข่าลอดไป โอดินก็จะปล่อยตัวเธอ! ฮ่าฮ่า!”
พรรคพวกของโอดินต่างรุมเยาะเย้ยในขณะที่ผู้คนภายในโรงเตี๊ยมเหลือบมองด้วยความสนอกสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
สีหน้าของจัสตินตรึงเครียดขึ้นมาและกล่าว “ลูกพี่ ผมขอร้องอย่าทำให้มันยากสำหรับเราไปมากกว่านี้เลย…”
“ไอ้บัดซบ!” โอดินเตะจัสติน “ฉันให้โอกาสนายเพราะเห็นว่าสงสาร ฉันจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายจะคลานเข่าเข้ามาไหม?”
ทันใดนั้นโอดินก็โอบเอวลิลี่และกำลังจะจูบเธอ
“ลูกพี่ ผมจะคลาน! ผมคลานเอง!” จัสตินสำลักขณะเขาตะเบ็งเสียงออกมาอย่าตื่นตระหนกและแทบจะน้ำตาแตกเมื่อเขาคุกเข่าลงและกัดฟันกรอดคลานลอดไป
“ฮ่าฮ่า!”
“โอดิน ดูสิ เขาลอดหว่างขาไปจริง ๆ! ฮ่าฮ่า!”
“เหมือนอีหนูเลย! ฮ่าฮ่า!”
การเย้ยหยันและล้อเลียนจากบรรดาชายโฉดทำให้จัสตินตัวสั่นเทา หลังจากที่เขาได้คลานเข่าลอดหว่างขาไป เขาก็ทุลักทุเลที่จะลุกขึ้นยืนด้วยความปวดใจ เขาได้ทิ้งศักดิ์ศรีและความทรนงตัว รวมไปถึงอัตตาของเขาก็เพื่อลิลี่!
“ลูกพี่ ได้โปรดปล่อยตัวเธอไปเถอะ” จัสตินนั้นบ่อนำ้ตาแตก หยดน้ำตาของเขาผสมเข้ากับเลือดบนใบหน้า
“โอ้โง่ นี่นายคิดว่าต่อให้แกคลานลอดหว่างขาฉัน แล้วฉันจะปล่อยตัวเธอไปจริง ๆ งั้นเหรอ ? นายคิดเหรอว่าฉันจะยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ ในเมื่อฉันหมายตาผู้หญิงคนนี้แล้วน่ะเหรอ? ฮ่าฮ่า!” โอดินหัวเราะก่อนที่เขาจะเตะไปที่อกของจัสติน
ตุ้บ!
เมื่อลูกเตะกระทบเข้ากับตัวของจัสติน เขาก็รู้สึกจุกหน้าอกและร้องโหยหวนออกมาเสียงดัง ก่อนจะกระเด็นลอยไปสองสามเมตร ตัวของเขากระแทกเข้ากับโต๊ะแตกกระจาย
มีเพียงลูกค้าประจำคนเดียวนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนั้น เขาอายุประมาณสามสิบและสวมเสื้อคลุมสีดำทมิฬ
บนหน้าผากของเขามีเครื่องหมายพระจันทร์เสี้ยว
ชายเสื้อคลุมสีดำทมิฬขมวดคิ้วขณะอาหารของเขาหกเลอะเทอะกระจัดกระจายก่อนจะกล่าวออกมาน้ำเสียงเย็นชา “ฉันอยากจะกินอย่างสงบ แต่ก็ทำไม่ได้ ทุกคนควรจะไสหัวออกไปซะ”
เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนด้วยดวงตาที่เหมือนจะเป็นประกายไฟ ในขณะที่เขากวาดสายตาไปที่โอดินและพรรคพวก
หึ่ง!
ทันใดนั้นเขาก็แผ่รัศมีอันทรงพลังออกมา
ทุกคนในโรงเตี๊ยมต่างพากันสะดุ้งเฮือกกลืนน้ำลาย
รัศมีของชายสวมเสื้อคลุมดำทมิฬนั้นล้นหลามออกมาจนแทบจะทำให้หายใจไม่ออก! โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับดวงตาที่ข่มขวัญของเขา!
โอดินก็จับจ้องไปที่เขาในทันทีและห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะต้องอ้าปากค้าง
‘แข็งแกร่งเกินไป! รัศมีของชายผู้นี้ทรงพลังมาก!’
จากนั้นพรรคพวกของโอดินคนหนึ่งก็สังเกตุเห็นเครื่องหมายพระจันทร์เสี้ยวบนหน้าผากของชายคนนั้น และร้องอุทานออกมา “นายคือมัตเตโอ แฮนสัน รองเจ้าสำนักประกายแสงใช่ไหม?!”
สำนักประกายแสงคือหนึ่งในสำนักที่ทรงพลังที่สุดในโลกใหม่! บรรดาสาวกของสำนักประกายแสงกระจัดกระจายอยู่ทุกหนแห่งและยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย!
มันเตโอ แฮนสัน ผู้ซึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าของพวกเขาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกไปเสียจากรองเจ้าสำนักประกายแสงที่เป็นรองเพียงเจ้าสำนักและอยู่เหนือคนนับพัน!
