คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 781
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 781
ตำนานกล่าวเอาไว้ว่า มัตเตโอ แฮนสันมีวิชาเฉพาะตัวในยุทธภพและมีรอยเครื่องหมายพระจันทร์เสี้ยวบนหน้าผากตั้งแต่เกิด
เขาเป็นคนที่เที่ยงธรรมและร้ายกาจ ด้วยความดื้อรั้นและอารมณ์ร้อนสุดขีดของเขา ใครก็ตามที่เข้ามายุ่มย่ามกับเขาก็จะพบกับจุดจบ
มีข่าวลือเมื่อร้อยปีก่อนว่าเจ้าสำนักเมฆขาวได้สร้างความขุ่นเคืองใจอย่างไม่ได้ตั้งใจให้กับมัตเตโอ ซึ่งต่อมามัตเตโอได้หักแขนของบรรดาสาวกสำนักเมฆขาวไปถึง 8,000 คน เหตุการณ์นี้สร้างความตกตะลึงไปทั้งยุทธภพ
ในโลกใหม่ ผู้คนต่างขนานนามเขาว่า นักบุญกาลี
ตำนานยังเล่าขานไว้ว่ามัตเตโอชอบปลีกวิเวกท่องเที่ยวไปตามภูเขาและลำธารอย่างสันโดษ ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้มาพบกับเขาที่นี่!
โอดินและพรรคพวกของเขาขนลุกขนพองในทันที พวกเขาเหงื่อแตกไหลท่วม
“ไอ้พวกที่บังอาจมารบกวนข้า… มันยกโทษให้ไม่ได้! พวกเจ้าทั้งหมดน่าจะฆ่าตัวตายไปซะ…” มัตเตโอกล่าวอย่างหนักแน่นและเย็นยะเยือก ขณะจ้องมองไปที่โอดินและพรรคพวก
โอดินและพรรคพวกต่างหันมามองหน้ากัน พวกเขาทั้งกลัวทั้งตกใจในเวลาเดียวกัน
พวกเขาจะต้องถึงกับปลิดชีพตัวเองทิ้งเพียงเพราะว่าไปทำอาหารของเขาหกเลอะเทอะอย่างนั้นหรือ?
โอดินกลืนไม่เข้าคายไม่ออกและกล่าวอย่างนอมน้อม “ท่านปรมาจารย์แฮนสัน ฉันจะชดใช้ให้ท่านเองกับมื้ออาหารในครั้งนี้” โอดินนั้นวิตกกังวลเป็นอย่างมาก
สีหน้าท่าทางของมัตเตโอไม่ได้เปลี่ยนไป และกล่าวอย่างสุขุม “ข้าจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ฆ่าตัวเองทิ้งซะ”
โอดินเหงื่อแตกไหลท่วมแต่ก็ตัดสินใจที่จะตะคอกกลับไป “มัตเตโอ แฮนสัน! ฉันแค่นอบน้อมกับแกก็เพราะว่าแกเป็นรองเจ้าสำนักประกายแสง! อย่าเหลิงไปมากกว่านี้! แกคิดว่าพวกเรากลัวแกรึไง? เราแค่ทำอาหารแกหก ทำไมเราต้องฆ่าตัวตายด้วย?”
หึ่ง!
ทันใดนั้น มัตเตโอก็ค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาและลูกไฟสีบานเย็นก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา ในเวลาเดียวกันอากาศภายในห้องก็ลดน้อยลงเพราะอุณหภูมิที่ร้อนแรง!
จากนั้นเขาก็ยกแขนขึ้นและโยนลูกไฟไปที่โอดินและพรรคพวก
ถึงแม้ว่าเขาจะโยนเบา ๆ แต่บรรดาคนที่มุงดูอยู่ก็ตัวสั่นเทา!
หึ่ง!
โอดินและพรรคพวกร้องโหยหวนด้วยความปวดร้อนเจ็บแสบขณะที่เปลวเพลิงแผดเผาร่างกายของพวกเขา เสียงร้องคร่ำครวญของพวกเขายังคงดังต่อเนื่องจนกระทั่งมันค่อย ๆ เลือนหายไปในตอนที่โอดินและพรรคพวกถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน!
ทุกคนภายในโรงเตี๊ยมต่างตกตะลึงงันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและไม่สามารถจะกล่าวอะไรออกมาได้ แม้แต่คำเดียว บรรยากาศเงียบสงัดน่าขนลุก
“ไอ้พวกไก่อ่อน” มัตเตโอพึมพัมอย่างเย็นชา ก่อนจะโยนเหรียญเงินให้กับเจ้าของโรงเตี๊ยมก่อนจะเดินจากไป
จัสตินกัดฟันลุกขึ้นยืนวิ่งตามเขาไปอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นมัตเตโอก็หยุดเดินและหันหลังกลับไปหาจัสตินอย่างเย็นชา “เจ้าตามข้ามาทำไม?”
จากนั้นเขาก็มองไปที่ลิลี่ผู้ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังจัสติน
‘สตรีนางนี้ช่างงดงามยิ่งนัก เธอเหมือนกับนางฟ้าประจำสรวงสวรรค์และสง่างามอย่างถึงที่สุด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมบรรดาพวกโจรถึงเสน่ห์หาเธอ’ มัตเตโอคิด
“ท่าน ขอบคุณท่านมากที่ช่วยผมไว้” จัสตินเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจและก้มโค้งคำนับ
มัตเตโอหัวเราะเบา ๆและกล่าวอย่างเรียบเฉย “ข้าฆ่าพวกมันก็เพราะมันมารบกวนข้า ไม่ใช่เพราะข้าอยากจะช่วยเจ้า”
จากนั้นเขาก็หันและเริ่มเดินจากไป
ตุ้บ!
ทันใดนั้นจัสตินก็คุกเข่าลงต่อหน้ามัตเตโอ และก้มกราบคำนับให้กับมัตเตโอด้วยความเคารพก่อนจะกล่าว “ท่าน ผมมีนามว่าจัสติน ควินน์ ผมหวังว่าท่านจะยอมรับผมเป็นลูกศิษย์ของท่าน!”
หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น จัสตินก็ค้นพบกับสัจธรรมว่าทุกคนจะเหยียบย่ำคุณถ้าหากคุณไม่มีพละกำลังในโลกนี้!
ภาพของรัศมีที่ทรงพลังของมัตเตโอ ติดตราตรึงใจในความทรงจำของจัสตินอย่างเหนียวแน่น
เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งมากขึ้นและไม่อยากจะถูกรังแกอีกต่อไป?
