คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 783

จากนั้นลิลี่ก็ปิดประตู

“ฝันดี” จัสตินกล่าวตอบด้วยหัวใจที่ทุกข์ระทม อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้กลับไปที่ห้อง แต่หันหลังเดินออกจากโรงแรมไปแทนด้วยน้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

“อ๊าก!” จัสตินร้องไห้สะอื้นใส่ท้องฟ้าด้านนอกของโรงแรม และปลดปล่อยความอึดอัดใจและความรู้สึกผิดที่เขามี

เขานั้นรู้สึกผิดหวังและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ในเมื่อตอนแรกเขามาที่นี่ก็เพื่อปกป้องลิลี่และช่วยเธอตามหาแดร์ริล

ถ้าหากเป็นเช่นนั้น แล้วทำไมเขาถึงรู้สึกไม่พอใจ?

เขาต้องฝ่าฟันความน่าอับอายมากมายมหาศาลตลอดการเดินทาง แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับมามีเพียงแค่คำว่า ‘ขอบคุณ’ จากเทพธิดาของเขา

มันคุ้มค่าไหม? กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้ทำลงไป?

“ฮี่ ฮี่” จัสตินเดินไปร่อนเร่ไปตามท้องถนนกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยตัวเขาเอง

เขาไม่รู้ตัวว่าเขาเดินออกมานานแค่ไหน จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของคนจากด้านหลัง และเขาก็หันหลังกลับไปดูและรู้สึกตกตะลึง

ชายผู้ยืนอยู่ด้านหลังของเขาคือ มัตเตโอ แฮนสัน

มัตเตโอยิ้มอ่อน ๆ และกล่าว “เจ้ายกย่องเทพธิดาคนนั้นไว้สูงส่งมากจนกลายเป็นว่ามันสำคัญกว่าชีวิตของตัวเจ้าเอง แต่แล้วเจ้าก็เพียงแค่ทางผ่านของนางเท่านั้น ช่างโง่เขลาที่ลุ่มหลง! มีเพียงแต่ความแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะปลดปล่อยเจ้าให้ทะยานได้อย่างเป็นอิสระ! ฮ่าฮ่า!”

คำกล่าวของมัตเตโอทำให้จัสตินตกใจ ขณะที่น้ำตาของเขายังคงไหลไม่หยุด

“ท่าน…”

จัสตินกัดฟันและก้าวเท้าขึ้นมา “ท่าน ผมคิดมาแล้ว และผมพร้อมที่จะยอมตกลงกับคำขอของท่าน”

เป็นเพราะลิลี่ ที่ทำให้เขาต้องโดนพวกโจรฉี่รด

มันเป็นเพราะลิลี่ที่ทำให้เขาต้องคลานลอดใต้หว่างขาใครบางคน!

ทั้งหมดมันเป็นเพราะลิลี่ ที่เขาจะต้องผ่านความน่าอับอายมาหลากหลายรูปแบบ แต่แล้วในท้ายที่สุดลิลี่ก็มีใจให้กับแดร์ริลเพียงผู้เดียว ทำไม? ให้ตายสิพับผ่า ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

ด้วยคำกล่าวของจัสติน มัตเตโอก็ฉีกยิ้มและไม่ได้กล่าวอะไรเพิ่มเติมอีก

…

ภายในห้องของลิลี่ที่โรงแรม ลิลี่นั่งอยู่ข้างเตียงอย่างมีความหวัง เธอกำลังจะเดินทางไปถึงพระราชวังและในอีกไม่ช้าเธอก็จะได้พบกับสามีของเธอ!

‘สามีที่รัก คุณคงคาดไม่ถึงแน่นอนที่ฉันออกมาตามหาคุณ!’

ก๊อก ก๊อก

ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตู

“ใคร?” ลิลี่ลุกขึ้นยืนและกล่าวถาม

จัสตินผู้ที่ยืนอยู่อีกด้านของประตู “ลิลี่ ผมเอง มีเรื่องที่ผมอยากจะบอกกับคุณก่อนที่เราจะแยกทางกันไปในวันพรุ่งนี้”

ลิลี่ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรในเมื่อจัสตินกล่าวอย่างเรียบเฉยปกติ จากนั้นเธอก็เดินไปที่ประตู

จัสตินก็รีบเข้ามาและสะกัดจุดลิลี่ในทันเมื่อประตูเปิดออก

ลิลี่ไม่ทันตั้งตัวและล้มลงไปและตัวเธอก็ขยับไม่ได้

เธอโมโหและกล่าว “จัสติน คุณ… คุณกำลังจะทำอะไร? คลายตัวฉันเดี๋ยวนี้!”

จัสตินไม่ได้กล่าวตอบก่อนจะชกเธอให้หมดสติและแบกร่างของเธอไปยังห้องข้าง ๆ จากนั้นเขาผลักประตูเปิดออก

“ท่านอาจารย์ ผมพาตัวเธอมาที่นี่แล้ว” จัสตินกล่าวเบา ๆ

มีอ่างอาบน้ำขนาดมโหฬารอยู่กลางห้อง ซึ่งเต็มไปด้วยน้ำอุ่น ๆ และมีกลีบกุหลาบโรย มัตเตโอกำลังเพลิดเพลินกับการแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำ

“ทำดีมาก เจ้าลูกศิษย์” มัตเตโอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาฉีกยิ้ม และชี้ไปที่ลิลี่ “เอาตัวเธอมาในนี้”

“ขอรับ!” จัสตินพยักหน้าก่อนจะถอดเสื้อผ้าของลิลี่และวางตัวเธอลงในอ่างอาบน้ำ

จ๋อม!

จ๋อม!

ตัวลิลี่นั้นเปียกโชก

“ผมขอตัวก่อน” จัสตินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะออกไปอย่างเงียบเชียบและปิดประตูห้อง

เมื่อเขาจากไปมัตเตโอก็ยิ้มร่าระหว่างที่ชื่นชมเรือนร่างอันสวยงามของลิลี่

“โอ้ แม่สาวงาม ข้าไม่ได้บังคับเจ้าเลยแม้แต่น้อย มันเพราะจัสตินต่างหากที่ยกเจ้าให้กับข้า”

ภายในชั่วพริบตา มัตเตโอก็หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย ในขณะที่เข้าประชิดตัวลิลี่ เขาหัวเราะชอบใจออกมาอีกครั้งก่อนจะเอามือโอบกอดเอวของลิลี่

จัสตินยืนพิงกำแพงอยู่ด้านนอก ทันทีที่ประตูปิดหัวใจของเขาก็รู้สึกปวดร้าว

‘ฉันขอโทษลิลี่ ฉันไม่อยากจะให้เรื่องมันลงเอยแบบนี้ แต่ฉันทำทุกอย่างให้เธอมากมายเหลือเกินแต่เธอก็ยังไม่มีใจให้ฉัน ฉันยังไม่เคยได้สัมผัสกับความอ่อนละมุนของเธอเลย มันช่างไม่ยุติธรรม! ฉันรับมันไม่ได้’

‘ท่านอาจารย์ของฉันเป็นถึงรองเจ้าสำนักประกายแสงและได้กับเธอแล้ว ฉันมั่นใจว่าพวกเธอสองคนคงจะเหมาะสมกันมากกว่า’