คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 792
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 792
“ตะวันลับขอบฟ้าทิศตะวันตกในยามเย็น
“เผยให้เห็นคนอกหักในต่างแดน!”
ผู้อาวุโสสำนักพรานหลายร้อยคนยังคงจดจำบทกวีนี้ได้โดยที่พวกเขาแต่ละคนดูหลงใหลจนไม่สามารถหยุดพูดถึงมันได้!
“ช่างเป็นบทกวีที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ แดร์ริลแต่งบทกวีที่ลึกซึ้งและมีความหมายตั้งแต่ยังเด็กเช่นนี้ได้ยังไง?”
“ใช่ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าชีวิตของเขาจะผันผวนมากแค่ไหนถึงได้เขียนบทกวีที่ดีเช่นนี้ได้!”
“เขาคู่ควรกับตำแหน่ง ‘ปราชญ์ดอกชบา’ เขาคู่ควรกับมันจริง ๆ!”
ภายในห้องโถงเกิดการสนทนาที่วุ่นวาย ในที่สุด เดบร้าก็ถอนหายใจยาวและพูดอย่างช้า ๆ “แดร์ริล คุณมีความสามารถมากตั้งแต่อายุยังน้อย มันน่าประทับใจมากที่คุณสามารถเขียนอุปมาที่สวยงามเช่นนี้ได้ คุณได้รับตำแหน่ง’ปราชญ์ดอกชบา’ อย่างเป็นทางการแล้ว”
วินาทีต่อมา เดบร้าเปลี่ยนเรื่องและแสดงความคิดเห็นว่า “อย่างไรก็ตาม ในฐานะชายหนุ่ม คุณควรจะรู้จักถ่อมตัวอยู่เสมอและจำเอาไว้ว่า อย่าทนงตัวเองและเย่อหยิ่งจนเกินไป”
เธอชื่นชมพรสวรรค์ของแดร์ริล แต่เธอเองก็คิดว่าบุคลิกของแดร์ริลนั้นจำเป็นต้องปรับเปลี่ยน
ฮ่า ฮ่า…
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ปากของแดร์ริลก็ขดยิ้มและกล่าวว่า “ท่านเจ้าสำนัก ถึงแม้ว่าฉันอาจจะพูดจาไร้สาระไปบ้าง แต่เวลาที่ฉันพูดอะไรไปแล้ว ฉันก็ทำได้อย่างที่พูดเสมอ”
ว้าว!
ทันทีที่เขาพูดเช่นนั้น การแสดงออกของเหล่าผู้อาวุโสสำนักพรานก็เปลี่ยนไปทันที!
‘ชายหนุ่มผู้นี้มีพรสวรรค์จริง ๆ แต่เขาเย่อหยิ่งเกินไป!’
บนบัลลังก์ฟีนิกซ์ เดบร้าขมวดคิ้ว เธอตั้งใจว่าต้องการที่จะแต่งตั้งให้เขาให้เป็นผู้อาวุโสของสำนัก
แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มแดร์ริลนั้นจะไร้ประโยชน์และเป็นดั่งหยกที่สวยงามที่ยังไม่ได้รับการขัดเกลา
“แดร์ริล คุณอายุยังน้อยแต่พูดจาเย่อหยิ่ง ใครสอนให้คุณเป็นเช่นนั้น คุณคิดว่าคุณเก่งที่สุดในโลกใบนี้จริง ๆ เหรอ?”
“ใช่ นักวิชาการอย่างเราจะต้องรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน คุณไม่รู้หรือยังไงว่าบนโลกใบนี้มีคนเก่งกว่าคุณอีกมากมาย”
ถึงแม้ว่าจะถูกห้อมล้อมไปด้วยคำตำหนิ แต่แดร์ริลก็ไม่ตื่นตระหนกอะไรเลย เขายืนอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาชื่นชมเรือนร่างของเดบร้าที่อยู่ด้านหลังของผ้าม่านผืนบาง
‘จะดีแค่ไหนถ้าฉันได้เห็นใบหน้าของเจ้าสำนักพรานผู้สง่างาม
‘เธอจะสวยอย่างที่ฉันจินตนาการหรือเปล่านะ?
‘เดี๋ยวก่อน?’
ทันใดนั้น สายตาของแดร์ริลก็จับจ้องไปที่บัลลังก์ฟีนิกซ์ของเดบร้า
บัลลังก์ฟีนิกซ์แกะสลักจากหยกขาวซึ่งเหมาะกับสถานะของเดบร้าที่มีฐานะสูงส่งและสง่างาม บนบัลลังก์ฟีนิกซ์มีรูปมังกรและนกฟีนิกซ์เต้นรำและที่เขาแปลกใจคือ บทกวีสองบรรทัดที่ถูกเขียนเอาไว้
‘เมื่อสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงพบหยาดน้ำค้าง
ผ่านการเดินทางอันว่องไวในโลกจักรวาล’
บทกวีนี้มาจากจักรวาลโลก! เป็นบทกวีที่มีชื่อเสียงโดย ฉิน กวน แห่งราชวงศ์ซ่ง ‘กวีรักอมตะสะพานนกกางเกง’
นี่คือเนื้อหาของบทกวีทั้งหมด
กำหนดขึ้นให้เป็นเมฆที่ล่องลอย
ความเสียใจอันเศร้าสร้อยผ่านดาวตก
เราเดินทางไปตามทางช้างเผือกอย่างสงบ
เมื่อสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงพบหยาดน้ำค้าง
ผ่านการเดินทางอันว่องไวในโลกจักรวาล
เวลาแห่งการกอดรัดคนรักของฉันไหลผ่านดั่งสายน้ำ
มีเพียงดินแดนแห่งความฝันเท่านั้นที่ปรากฏ
หนทางกลับหวนคืนบ้านนั้นยาวไกล
หากความรักของสองเราอยู่เหนือกาลเวลาและดินแดนอันแสนกว้างใหญ่ไพศาล
การจากลาที่น่าใจหายตลอดกาลก็ไร้ผล
บนบัลลังก์ฟีนิกซ์มีบทกวีจากจักรวาลโลก!
‘ทำไมจึงมีเพียงสองประโยคที่ถูกจารึกเอาไว้บนบัลลังก์?’
แดร์ริลจ้องมองไปที่บัลลังก์อย่างตั้งใจในขณะที่เขาครุ่นคิด ‘หรือว่าจะมีใครในจักรวาลโลกที่อยู่ในสำนักพรานแห่งนี้?‘
เมื่อคิดเช่นนั้นก็มีใครบางคนผุดขึ้นมาภายในใจของเขา
‘บัดซบ!
‘อย่าบอกนะว่าเป็นแม่ชีแห่งโชคชะตา?’
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น แดร์ริลจึงถามเดบร้าทันที “ขอโทษนะครับท่านเจ้าสำนัก บอกผมได้ไหมว่าใครเป็นคนเขียนบทกวีสองบรรทัดนี้ลงบนบัลลังก์ฟีนิกซ์?”
อะไร?
ในชั่วพริบตา สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่บัลลังก์ฟีนิกซ์ด้วยท่าทางที่สลับซับซ้อน
‘อะไรนะ?’
‘เขาอยากจะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับบทกวีสองบรรทัดนั้นเหรอ?’
แดร์ริลไม่รู้ว่าบทกวีสองบรรทัดนั้นจะมีความศักดิ์สิทธิ์ต่อสำนักพรานมาก!
เมื่อสี่ร้อยปีที่แล้ว เจ้าสำนักพรานคนที่ 29 ผู้ซึ่งเก่งกาจและมีความสามารถ เขาได้เขียนบทกวีที่ยอดเยี่ยมมานับไม่ถ้วน!
เจ้าสำนักคนที่ 29 เป็นผู้รอบรู้และเป็นนักสู้ที่มีความสามารถ เขามีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบเทียมได้! เขาสามารถดูแลสำนักพรานได้เป็นอย่างดี ไม่เพียงเท่านั้น เขายังมีสาวกที่อยู่ภายใต้การดูแลของเขานับล้านคน! อาจพูดได้ว่าสำนักพรานมาถึงจุดนี้ได้ก็เพราะผลงานอันยิ่งใหญ่ของเขา
