คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 803
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 803
มันเป็นขวานสีทองที่มีรอยแกะสลักมังกรเก้าตัว! ขวานทั้งด้ามมีกลิ่นอายและลักษณะโบราณของขลังอันศักสิทธิ์!
โดน็อกนั้นตื่นเต้นมาก! ขวานด้ามนี้ได้ตื่นขึ้นแล้วจากเลือดของเขาที่หยดลงไป มันได้พบกับเจ้านายของมัน!
โดน็อกถอนหายใจด้วยความยินดีในขณะที่เขาจับด้ามขวานทั้งสองมือและดึงมันขึ้นมาสุดแรง แต่แล้วเขาก็กลับประหลาดใจที่พบว่าเขาสามารถดึงขวานออกมาได้อย่างง่ายดาย!
โดน็อกเงยหน้าขึ้นฟ้าและหัวเราะออกมาเสียงดังสนั่น “ดูเหมือนว่ามันจะรับรู้ความเป็นเจ้าของได้เพียงแค่ใช้เลือดหยดลงไปเท่านั้น เพราะงี้ฉันถึงยกมันขึ้นมาได้ง่าย ๆ !”
โดน็อกเหลือบมองไปที่ยูมิอย่างเลือดเย็น
นังแพศยาอย่างเธอกล้าดีอย่างไรถึงมาทำร้ายเขา! อย่างไรก็ตาม การโจมตีมันก็เป็นเหตุบังเอิญที่ทำให้เลือดของเขาสาดกระเด็นไปโดนขวานยักษ์ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีทางยกศาสตราวุธอันศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาได้!
โดน็อกนั้นลิงโลด เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่อัดอั้นอยู่ภายในขวานยักษ์ด้ามนี้ เขากระโจนขึ้นสุดแรงและทะยานขึ้นไปในอากาศ
“ท้ายที่สุด ฉันก็จะสามารถปกครองโลกใบนี้ได้ ด้วยอาวุธอันศักดิ์สิทธิ์นี้”
“ฉันจะกลายเป็นผู้ปกครองสูงสุด!”
โดน็อกนั้นท่วมท้นไปด้วยความตื่นเต้นอย่างบ้าคลั่ง เขาหัวเราะและพรางโบกสะบัดกวัดแกว่งขวานยักษ์ในมือไปมา
ฮึม! ฮึม! ฮึม!
พลังอันน่าสะพรึงกลัวระอุออกมาจากขวานยักษ์อย่างต่อเนื่อง และมันก็แพร่สะพัดอย่างป่าเถื่อนไปรอบตัวเขา!
ตู้ม!
พลังอันเข้มข้นและน่าหวาดกลัวก็สั่นไหวภูเขาเสียดฟ้ามหัศจรรย์ไปทั้งลูกอย่างรุนแรง!
กำลังภายในของขวานก็ทะลักออกมา และมันไหลซึมเข้าสู่ร่างกายของโดน็อก กำลังภายในของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลภายในชั่วพริบตา เขานั้นบรรลุไปถึงระดับปราชญ์ยุทธ!
และยังคงบรรลุข้ามขั้นไปอย่างต่อเนื่อง!
…
เมื่อโดน็อกชูขวานยักษ์ขึ้น แผ่นดินใหญ่ทั้งเก้าทวีปทั่วทั่งภพก็สั่นไหวสะเทือนพร้อมกันอย่างรุ่นแรง! ก้อนเมฆสีดำมารวมตัวกันในท้องฟ้าอันแจ่มใส
มันเหมือนกับวันสิ้นโลก!
ทุกคนบนแผ่นดินเก้าทวีปต่างแตกตื่น! บรรดาสมาชิกจากแต่ละสำนักเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสีเทา พวกเขาตกตะลึงกับภาพปรากฏการณ์ที่หาดูได้ยาก!
…
ระหว่างนั้น ที่แท่นบูชาแห่งหนึ่งของสำนักพรานในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่
แดร์ริลกำลังกลั่นยาถอนพิษให้กับเดบร้าอยู่ภายในห้อง
เมื่อพละกำลังของแดร์ริลแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้น วรยุทธการเล่นแร่แปรธาตุของเขาก็ดียิ่งขึ้นเช่นกัน
ตู้ม!
เมื่อกลิ่นอายของเม็ดยาตลบอบอวลไปทั่ว แดร์ริลก็ฉีกยิ้มและเปิดโหลกระเบื้องที่อยู่เบื้องหน้าเขา
มีเม็ดยาที่มีรัศมีของวิญญาณพลุ่งพล่านอยู่ภายใน
มันคือยาถอนพิษของยาพิษสามสหาย
กลิ่นหอมของเม็ดยาก็อบอวลรัญจวนไปทั่วทั้งห้อง
เดบร้าผู้ซึ่งนอนอยู่บนเตียงนุ่ม ๆ นั้นประหลาดใจ เธอจ้องมองแดร์ริลอย่างว่างเปล่า เธอไม่เชื่อสายตาของตัวเองและร่างกายอันบอบบางของเธอก็สั่นเทาเล็กน้อย!
โอ้…
‘เขารู้วิธีปรุงยาถอนพิษจริง ๆ และเขายังกลั่นมันออกมาได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย!’
“เร็วเข้า เอายาถอนพิษนั่นมาให้ฉัน แดร์ริล! ฉันของร้องนาย…” เดบร้าหมดคราบความหยิ่งทรนงตัวไปจนหมดสิ้น ในขณะที่เธอวิงวอนอย่างอ่อนแรง
เธอรู้สึกทั้งร้อนทั้งหนาวกระสับกระส่ายคันไปทั่วทั้งตัว มันแย่ยิ่งกว่าความตาย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนหยิ่งทรนง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะทนกับความทรมานเช่นนี้ได้!
แดร์ริลยิ้มและมองไปที่เธอ “ท่านเจ้าสำนัก ยาถอนพิษที่ฉันปรุงให้เธอมันค่อนข้างง่ายดายที่จะกลั่น มันไม่ได้ใช้วัตถุดิบหายากอะไรมากมาย และก็ใช้เวลาไม่นานด้วย แต่ฉันคงมอบให้เธอแบบเปล่าประโยชน์ไม่ได้”
เดบร้านั้นรู้สึกเคลือบแคลงใจ แต่เธอกระทืบเท้า เธอวิงวอนเสียงอ่อนเบา ”แดร์ริล ได้โปรดเอายาพิษมาให้ฉัน ถ้านายช่วยฉันได้ ฉันจะล้างเท้าให้นายและดูแลนายเป็นอย่างดี ฉันจะยอมทำทุกอย่างเพื่อนาย…”
ฤทธิ์ของยาพิษสามสหายนั้นเริ่มลุกลามแข็งกร้าว เดบร้าไม่อาจจะฝืนทนต่อไปได้อีก ร่างกายของเธอนั้นทั้งอ่อนล้าและโรยริน และเธอไม่มีพละกำลังเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย
