คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 816
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 816
แอนดี้ยืนขึ้นและกล่าวอย่างสุภาพ “ยินดีต้อนรับ ท่านเจ้าสำนักเกเบิล ต้องขออภัยถ้าหากว่าเราให้การต้อนรับไม่ดีพอ ได้โปรดนั่งลงก่อน”
ใบหน้าของเดบร้าดูไร้อารมณ์ เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดกับแอนดี้ว่า “ไม่เป็นไร ท่านเจ้าสำนักโอสถ ฉันมาที่นี่เพราะฉันมีเรื่องที่ต้องชี้แจง”
เดบร้าเหลือบมองไปรอบ ๆ ห้องโถง แต่เธอไม่เห็นผู้อาวุโสจูปิเตอร์อยู่ที่นั่น เขาเป็นคนที่มอบไตรโอสถปลอมนั้นให้กับเธอ
แอนดี้ยิ้มและถามเธอว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ได้โปรดพูดมาได้เลยท่านเจ้าสำนักเกเบิล”
เดบร้าขมวดคิ้วในขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ ห้องโถงอีกครั้ง “บอกฉันได้ไหมว่าผู้อาวุโสจูปิเตอร์อยู่ที่ไหน?”
เมื่อเธอพูดจบ ชายชราที่มีผมสีขาวและเคราสีขาวก็เดินออกมา
เมื่อเขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ชายชราก็โค้งคำนับเธออย่างสุภาพและพูดว่า “ผมคือ ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ มีสิ่งใดกันหรือท่านเจ้าสำนักเกเบิล?”
‘เขาคือ ผู้อาวุโสจูปิเตอร์อย่างนั้นเหรอ?’
เดบร้าและแดร์ริลแลกเปลี่ยนสายตากัน ชายผู้นี้ไม่ใช่คนคนเดียวกันกับคนที่มอบไตรโอสถปลอมให้เธอ
เดบร้าเป็นผู้หญิงที่เฉลียวฉลาด ดังนั้น เธอจึงรู้ทันทีว่า ‘ผู้อาวุโสจูปิเตอร์’ ผู้นั้นเป็นตัวปลอม
“เกิดอะไรขึ้นกันหรือ ท่านเจ้าสำนักเกเบิล?” แอนดี้ถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เดบร้าหัวเราะอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “เมื่อวานนี้ มีผู้แอบอ้างตนเป็นท่านผู้อาวุโสจูปิเตอร์และได้มอบยาพิษสามสหายให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิด บุคคลนั้นอ้างว่าเขาคือ ผู้อาวุโสจูปิเตอร์และเขาก็ยังทำจี้หยกหล่นเอาไว้”
เดบร้ายื่นมือออกไปและแสดงจี้หยกให้พวกเขาดู
อะไรกัน?
มีผู้แอบอ้างตนเป็นผู้อาวุโสจูปิเตอร์ เพื่อทำร้ายท่านเจ้าสำนักเกเบิลด้วยยาพิษสามสหายอย่างนั้นเหรอ?
เขากล้าทำเช่นนั้นได้อย่างไร!
ทุกคนในสำนักโอสถต่างก็โกรธเมื่อได้ยินเช่นนั้น!
แอนดี้เองก็ตกใจมาก เขาหยิบหยกขึ้นมาและจ้องมองมันเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะพูดว่า “ดูเหมือนว่าหยกชิ้นนี้จะมาจากสำนักกระบี่และมันผู้นั้นก็อาจจะเป็นคนของที่นั่น”
แอนดี้หมุนข้อมือและส่งกำลังภายในบางส่วนไปยังจี้หยกนั้น จากนั้น มันก็สว่างขึ้นและปรากฎคำว่า ‘กระบี่’ เป็นสีแดงให้เห็น
ปึง
ผ!
หนึ่งในผู้อาวุโสสำนักโอสถทุบโต๊ะด้วยความโกรธแค้น เขากล่าวว่า “หึ! ไอ้พวกสำนักกระบี่! พวกมันต้องการที่จะโยนความผิดให้กับพวกเรา! น่ารังเกียจสิ้นดี!”
“ท่านเจ้าสำนัก เราจะต้องแสวงหาการแก้แค้นจากพวกมัน!”
แอนดี้พยักหน้าเห็นด้วย จากนั้น เขาก็มองไปที่เดบร้าอย่างสงสัย “แต่ ท่านเจ้าสำนักเกเบิล ถ้าหากว่าคุณได้กินยาพิษสามสหายนั้นเข้าไป แล้วใครกันที่เป็นคนรักษาคุณ?”
ผู้อาวุโสสำนักโอสถต่างก็มองไปที่เดบร้า!
พิษของยาพิษสามสหายนั้นไม่มีทางรักษาให้หายได้ง่าย ๆ ถึงแม้ว่าแอนดี้จะเป็นเจ้าสำนักโอสถ แต่แม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู้วิธีการรักษา!
เมื่อกล่าวถึงเรื่องการรักษา ใบหน้าของเดบร้าก็อ่อนลง “แดร์ริลเป็นคนรักษาฉัน”
เธอมองดูแดร์ริลด้วยสายตาที่ละเอียดอ่อน
ทันใดนั้น ทุกคนก็หันมาสนใจแดร์ริลในทันที พวกเขารู้ตกตะลึง
เขารู้วิธีรักษาพิษจากยาพิษสามสหายได้อย่างไร?
มันเป็นไปได้อย่างไร?
เดบร้ารู้สึกยินดีเมื่อเธอสังเกตเห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของพวกเขา เธอเองก็รู้สึกประทับใจเช่นกัน
‘ฉันเลือกไม่ผิดคนจริง ๆ แม้แต่เหล่าสำนักโอสถก็ยังต้องตกตะลึงในตัวแดร์ริล’
ใบหน้าของแดร์ริลมืดมนลง เขาก้าวออกไปข้างหน้าและกล่าวว่า “ไม่มีอะไรให้น่าแปลกใจ มันก็แค่การรักษาพิษจากยาพิษสามสหาย อย่าบอกนะว่า ไม่มีใครที่นี่รู้วิธีกลั่นยาแก้พิษเลย? ดูเหมือนว่าทุกคนจะประเมินค่าสำนักโอสถสูงเกินไป ช่างไร้ประโยชน์อะไรเช่นนี้!”
แน่นอนว่าแดร์ริลไม่มีความประทับใจที่ดีต่อสำนักโอสถ
ท่านอาจารย์ของเขา ฟอร์ด เซาธ์ ได้ถูกขังอยู่ในหุบเขามาเป็นเวลาสิบปีเพราะสำนักโอสถและสำนักกระบี่
ถึงแม้ว่าอาจารย์ของเขาจะไม่ต้องการแก้แค้น แต่แดร์ริลเองก็ยังคิดว่ามันไม่ยุติธรรม! อาจารย์ของเขาไม่เพียงแต่จะต้องสูญเสียขาไปเท่านั้น แต่เขายังต้องติดอยู่ในหุบเขามาเป็นเวลาถึงสิบปีอีกด้วย จะไม่มีความเมตตาต่อผู้ใดในสำนักโอสถและสำนักกระบี่อีกต่อไป!
ตั้งแต่ที่เขามาถึงที่สำนักโอสถ เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะไม่ปล่อยพวกเขาไปเป็นแน่!
“แก”
สาวกสำนักโอสถต่างก็โกรธเคืองเมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น
“แกอยากตายหรือยังไง?”
“แกไม่รู้หรือว่าตอนนี้แกอยู่ที่ไหน? ไอ้หนุ่ม กล้าดียังไงมาทำอวดเก่งในถิ่นของเรา!”
ฟึบ!
เหล่าผู้อาวุโสนำดาบออกมา พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะฆ่า! กำลังภายในของพวกเขาสั่นสะท้านไปทั่วทั้งห้องโถงในทันที!
“นายลองพูดเช่นนั้นอีกครั้งสิ!” แอนดี้ตะโกนขึ้นในขณะที่เขาจ้องมองไปที่แดร์ริลด้วยใบหน้าที่เย็นชา!
ในฐานะเจ้าสำนักโอสถ เขาได้บรรลุจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสาม! กำลังภายในของเขาระเบิดออกมาจนทำให้ทุกคนแทบจะหายใจไม่ออก!
อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่ได้มีความเกรงกลัวเลย เขาเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “ฉันบอกว่าสำนักโอสถไม่มีอะไรดี พวกนายเป็นแค่ขยะที่ไรประโยชน์”
“แดร์ริล!”
เดบร้ารู้สึกเป็นกังวล เธอดึงแขนเสื้อของแดร์ริลและพูดเบา ๆ ว่า “แดร์ริล สงบสติอารมณ์หน่อย! ถึงแม้ว่าคุณจะรู้วิธีกลั่นยาแก้พิษ แต่คุณก็ไม่ควรที่จะดูถูกสำนักโอสถ ทักษะของคุณยังไม่พอที่จะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับผู้อื่น เมื่อไหร่คุณจะยอมเปลี่ยนทัศนคติที่เย่อหยิ่งของคุณสักทีล่ะ?”
แดร์ริลนั้นยอดเยี่ยมในทุก ๆ ด้านของชีวิตจริง ๆ ยกเว้นก็แต่บุคลิกที่เย่อหยิ่งของเขา
“ผมคิดว่าคุณชอบผม เกิดอะไรขึ้น? นี่คุณไม่ชอบผมแล้วเหรอ?” แดร์ริลยิ้มเยาะ เสียงของเขาแผ่วเบาจนมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ได้ยิน
จากนั้น เดบร้าก็พลันหน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอกัดริมฝีปากและพูดว่า “ฉันชอบคุณ ฉันจะยังชอบคุณไปตลอดไม่ว่าคุณจะเป็นยังไง แต่ถ้าคุณสามารถเปลี่ยนทัศนคติของคุณได้ ฉันก็คิดว่ามันคงจะดีกว่า”
