คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 824

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 824

ที่เมืองหลวงของโลกใหม่กำลังอัดแน่นไปด้วยผู้คน เนื่องจากเหล่านิกายจากทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่ได้มุ่งหน้าไปที่นั่น

แต่ละนิกายจากทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่ ต่างก็มีภูมิหลังที่แตกต่างกัน และเหล่านิกายที่รวมตัวกันอยู่ในเมืองหลวงก็มาจากวัฒนธรรมที่แตกต่างจนทำให้เกิดฉากที่ตระการตาขึ้น

ห่างจากเมืองหลวงออกไปหลายร้อยไมล์ ผู้คนหลายสิบคนกำลังเดินอยู่บนถนนสายหลัก พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นควันและกำลังหมดเรี่ยวแรง

เชสเตอร์และแด็กซ์เป็นผู้ที่นำพวกเขามา

สำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะตามหลังพี่น้องสองคนนั้นมา จตุราชันย์พิทักษ์แห่งนิกายตำหนักอมตะ เซอซี เอเวลิน และคนอื่น ๆ ก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน

เช่นเดียวกับนิกายอื่น ๆ ที่อยู่ในเมืองหลวง พวกเขามาที่นี่เพื่ออาวุธมหาประลัย เชสเตอร์และแด็กซ์ ได้ตัดสินใจที่จะไปที่นั่นด้วยเหตุผลนั้นเช่นกัน แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ พวกเขาต้องการตามหาแดร์ริลที่หายตัวไป

นอกจากสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะแล้ว ยังมีอีกหลายนิกายจากจักรวาลโลกที่กำลังมุ่งหน้าไปที่นั่นเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็น สำนักเส้าหลิน สำนักบู๊ตึ๊ง สำนักง้อไบ๊ สำนักเทียนชาน สำนักพเนจร สำนักลูกท้อเบ่งบาน และเกือบทุกนิกายต่างก็อยู่ที่นั่นด้วย

อย่างไรก็ตาม เชสเตอร์และแด็กซ์ไม่ชอบคนอื่น ๆ ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ได้เดินทางไปกับคนเหล่านั้น

แด็กซ์อยู่บนหลังม้าตัวใหญ่ เขาปาดเหงื่อที่หน้าผากของเขาและพูดว่า “คุณคิดว่าเราจะตามหาแดร์ริลเจอไหม? คุณคิดว่าอาวุธมหาประลัยนั้นคืออะไร?”

เชสเตอร์ไม่มีคำตอบให้กับเขา เขายิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ฉันไม่สนใจอาวุธมหาประลัยนั่น ฉันแค่ต้องการตามหาแดร์ริลให้พบ เรายังไม่พบเขาและฉันก็ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่”

ทั้งสองคนต่างก็ถอนหายใจ

พวกเขาเดินทางมาเป็นเวลานานก่อนที่พวกเขาจะมาถึงยังเมืองหลวงของโลกใหม่ มีร้านอาหารเล็ก ๆ อยู่ที่ทางเข้าเมืองและเต็มไปด้วยแขกจากหลายแผ่นดินใหญ่

“ดูสิ มีร้านอาหารอยู่ข้างหน้า” แด็กซ์ตะโกนขึ้นด้วยความตื่นเต้น มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน พวกเขาจึงรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและกระหายน้ำ

“พี่น้อง ไปหาอะไรดื่มกันเถอะ” เชสเตอร์พูดขึ้นในขณะที่เขาหันไปทางเหล่าสาวกที่อยู่ข้างหลัง

เหล่าสาวกต่างก็รู้สึกยินดีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เมื่อพวกเขาเข้าไปในร้านอาหาร แด็กซ์และเชสเตอร์ก็เดินมาเจอที่นั่งริมหน้าต่าง

หลังจากสั่งเครื่องดื่มจากบริกรแล้ว เชสเตอร์ก็มองไปรอบ ๆ แขกทุกคนแต่งตัวในแบบที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว บางคนสวมชุดสูท บางคนสวมชุดคลุมยาวแบบดั้งเดิม และบางคนก็สวมชุดผสมผสานระหว่างเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมและสมัยใหม่

เจ้าสำนักหญิงคนหนึ่งอยู่ในกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มและเธอก็ดูมีเสน่ห์ เธอคือ โอลีเฟีย เลน ประธานหญิงแห่งสมาคมโอสถเจียงหนาน โดยมีลูกศิษย์เพียงไม่กี่คนที่อยู่ข้าง ๆ เธอ

โอฟีเลียมองเห็นเชสเตอร์และคนอื่น ๆ เช่นกัน แต่เธอแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นพวกเขา

“พี่เชสเตอร์ ดูสิ นั่นใคร” แด็กซ์กล่าว

เชสเตอร์มองไปตามทางที่แดกซ์ชี้ไป เขาเห็นคนสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ ประตู มันคือจัสตินและมัตเตโอ

จัสตินได้ไปฝึกซ้อมในป่าและได้ฆ่าสัตว์ไปหลายตัว เขาจึงรู้สึกเหนื่อยและกระหายน้ำ ดังนั้นเขาจึงมาดื่มที่นี่

“จัสติน?”

แด็กซ์รู้สึกประหลาดใจและมีความหวังเมื่อเขาได้พบจัสตินที่นี่ เขาเดินเข้าไปหาจัสตินทันที เขาถามว่า “จัสติน ลิลลี่อยู่ที่ไหน?”

ข่าวเกี่ยวกับลิลี่ที่เธอฟื้นคืนความทรงจำ ได้แพร่กระจายออกไปทั่วเมืองตงไห่

บางคนบอกว่าจัสตินได้ขึ้นเรือพาลิลี่ไปยังโลกใหม่ แต่เขาไม่คิดว่าจะได้เจอจัสตินที่นี่!

“นาย” จัสตินตื่นตระหนก “ลิลี่อะไร?”

เขากลัวแด็กซ์ ทุกคนในเมืองตงไห่กลัวแด๊กซ์ พวกเขารู้ว่าแด็กซ์เป็นส่วนหนึ่งของสังคมมืดและเขาก็ยังมีบุคลิกที่ดุร้าย

“ฉันถามนายว่า ลิลลี่อยู่ที่ไหน?” แด็กซ์พูดอย่างหมดความอดทน “หยุดแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าฉันหมายถึงอะไรได้แล้ว!”