คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 832
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 832
อีวานตกตะลึงและกล่าวถามอย่างสงสัย “เขาไม่ได้หายตัวไปหรอกเหรอ?”
“เขาไม่ได้หายตัวไป!” เรเชลกระทืบเท้าของเธอและแผดเสียง “ฉันหงุดหงิดมากที่เห็นหน้าเขา ฉันไม่เข้าใจเลย เขาก็มีภรรยาแล้ว ทำไมพ่อของฉันยังต้องการที่จะให้ฉันแต่งงานกับเขาด้วย? ฉันจะทำยังไงดีอีวาน? หรือว่าเราควรจะหนีไปด้วยกัน…”
หนีไปด้วยกัน?
เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น อีวานก็หน้าซีดเซียวทันที “เรเชล เราจะใจร้อนผลีผลามไม่ได้”
พวกเขาเคยหนีหายไปด้วยกันหลายครั้งหลายหน แต่ตระกูลคาร์เตอร์ก็ตามหาพวกเขาเจอตลอด
โซรันนั้นโมโหมากกับเรื่องราวเหล่านั้น โซรันถึงขั้นไปต่อว่าอาจารย์ของเขาเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้น
เรเชลกระทืบเท้าของเธอ “แล้วนายคิดว่าเราควรจะทำยังไง?”
“ไม่ต้องห่วงเรเชล” อีวานกระวนกระวาย เขาเกาหูขณะหน้าแดงเถือก ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรได้ “นึกออกแล้ว!”
อีวานยิ้มอย่างชั่วร้ายขณะที่เขากล่าว “ฉันกับอาจารย์เพิ่งจะเห็นแด๊กซ์และเชสเตอร์ ที่ร้านอาหารนอกเมืองเมื่อเช้านี้ พวกเขามีเรื่องกับผู้อาวุโสสำนักประกายแสงและได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำไมเราไม่ใช้ข่าวนี้ล่อลวงแดร์ริลให้ไปที่นั้นดีล่ะ?”
เรเชลยักคิ้วและกล่าว “มันจะมีประโยชน์อะไร? ในเมื่อนายต่อกรกับเขาไม่ได้”
อะแฮ่ม! อะแฮ่ม!
อีวานสำลักอย่างอักอ่วน รอยยิ้มเจื่อน ๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ก็จริง ที่ฉันสู้เขาไม่ได้ เราจะล่อลวงแดร์ริลไปที่ปากปล่องภูเขาไฟต่างหาก และทันทีที่เขาเผลอ เราก็ฉวยโอกาสนั้น…”
อีวานกล่าวไม่ถึงประโยคสุดท้ายของเขา แต่เขากลับทำท่า ‘ผลัก’ แทน
“เยี่ยมเลย เป็นความคิดที่บรรเจิดมาก…”
เรเชลหัวเราะร่าเมื่อเธอได้ยินแผนการ จากนั้นเธอก็ปรบมือชอบใจตกลงยินยอม
…
อีกด้านหนึ่งภายในโรงเตี๊ยม
แดร์ริลและโซรันได้สนทนากันอย่างออกรส ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายกลับไปพักในห้องเช่า
แดร์ริลนั้นจองไว้สองห้อง ห้องหนึ่งสำหรับเขาและจีเวล ส่วนอีกห้องหนึ่งนั้นสำหรับเดบร้า
ถึงแม้ว่าเดบร้าจะตัดสินใจติดตามแดร์ริลมา แต่เธอก็ยืนกรานที่จะไม่ทำตัวคุ้นเคยสนิทสนมลึกซึ้งกับเขาก่อนแต่งงาน
ภายในห้อง จีเวลช่วยแดร์ริลทำความสะอาดห้อง เสร็จจากนั้นเธอก็มานั่งอยู่ริมหน้าต่างและมองไปดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองหลวงที่อยู่ด้านนอก เธอตื่นเต้นลิงโลดมากจนนอนไม่หลับ
ทันใดนั้น มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากโถงทางเดินด้านนอก จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงของซาร่า “พี่ พี่กลับมาแล้ว”
“ใช่”
เรเชลดูสงบเสงี่ยมเมื่อเธอกล่าวกับซาร่า “ฉันแค่ออกไปยืดเส้นยืดสาย ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ฉันเลยกลับมา”
ขณะเธอกล่าว เรเชลก็จ้องมองไปที่ห้องของแดร์ริลอย่างมีเจตนา
เมื่อซาร่ารู้ว่าพี่สาวของเธออารมณ์ดีขึ้น ซาร่าก็กล่าว “พี่ ฉันคิดว่าพี่แดร์ริลเป็นคนดีมาก ทำไมพี่ถึงไม่ยอมรับเขาสักทีล่ะ?”
“เธอจะไปรู้อะไร เด็กโง่?!” เรเชลมีสีหน้าอักอ่วนขณะเธอตะคอกใส่ซาร่า จากนั้นเธอก็เปลี่ยนน้ำเสียและกล่าว “ฉันก็คิดว่าแดร์ริลเป็นคนดีเหมือนกัน ฉันจะลองยอมเปิดใจรับเขาดูแล้วกัน”
“จริงเหรอ?”
ซาร่ารู้สึกสะเทือนอารมณ์เมื่อได้ยินเช่นนั้น “แสดงว่าพี่จะยอมแต่งงานกับพี่แดร์ริลแล้วใช่ไหม? ยอดไปเลย! เดี๋ยวฉันจะไปบอกข่าวดีนี้ให้พ่อกับแม่ฟัง พวกท่านจะต้องดีใจมากแน่เลย”
จากนั้นซาร่าก็หันหลังกำลังจะเดินจากไปเพื่อจะแจ้งข่าวให้ทุกคนได้ทราบ
เรเชลนั้นวิตกกังล เธอรีบดึงแขนของซาร่า “น้องสาวอย่าเพิ่งไปบอกใคร! เราจะไปป่าวประกาศแบบนี้ได้ยังไง? ฉันอายน่ะ”
เรเชลนั้นกระแอมในลำคอและกล่าวน้ำเสียงจริงจัง “โอ้ จริงด้วย! มีเรื่องนึงที่เธอจำเป็นจะต้องไปบอกให้แดร์ริลได้รู้ บอกเขาว่าพี่น้องร่วมสาบานของเขา แด๊กซ์และเชสเตอร์ได้ไปต่อสู้กับสำนักประกายแสงและพวกเขาทั้งสองคนก็ได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส”
ซาร่านั้นตกตะลึง เธอไม่เข้าใจ “แล้วทำไมพีไม่ไปบอกเขาเองล่ะ?”
เรเชลมองด้วยสีหน้าเขินอาย “ฉันเพิ่งจะบอกเขาไปว่าฉันไม่อยากจะแต่งงานกับเขา เด็กโง่! มันคงน่าอายเกินไปสำหรับฉันที่จะต้องเจอหน้าเขาในตอนนี้…”
เรเชลตั้งใจที่จะตะเบ็งเสียงเพื่อที่จะให้แดร์ริลได้ยินเธอจากในห้อง
ปัง!
แดร์ริลเปิดประตูทันควันและรีบวิ่งออกมาตามที่เธอคาดหวังไว้ เขาจ้องมองไปที่เรเชลตาเขม็งและกล่าวถาม “เธอพูดว่าไง? แด๊กซ์กับพี่เชสเตอร์ได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอ?”
