คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 839
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 839
”เลวมาก! นี่ลูกรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป!” โซรันแผดเสียงขณะชี้ไปที่หน้าของเรเชล เขาเดือดดาล!
โซรันได้เดินทางไปที่ปล่องภูเขาไฟด้วยตัวเองและไปได้ยินสาวกวณิพกเล่าให้ฟังว่าเห็นอีวานและเรเชลล่อลวงแดร์ริลไปที่ปล่องภูเขาไฟ พวกเขาทั้งคู่ได้พยายามที่จะลอบสังหารแดร์ริล แต่ก็ไม่เป็นผล จากนั้นพวกเขาก็ลากสำนักง้อไบ๊มาพัวพันยุยงให้โจมตีแดร์ริล ต้นเหตุทั้งหมดก็เป็นเพราะลูกสาวของโซรันที่เป็นคนทำให้แดร์ริลต้องตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ
สีหน้าของเรเชลซีดเผือด เมื่อเห็นความเดือดดาลของผู้เป็นพ่อ อย่างไรก็ตามเธอยังคงหัวแข็งดื้อรั้นกล่าวตอบ “ใช่ หนูเป็นคนทำ หนูยืมมือท่านเจ้าสำนักง้อไบ๊ฆ่าแดร์ริล แต่มันเป็นความผิดหนูเหรอ? ถ้าพ่อไม่บังคับให้หนูแต่งงานกับเขา หนูคงไม่มีวันฆ่าเขา หนูไม่อยากแต่งงานกับแดร์ริล เขาสมควรตายแล้ว!”
เรเชลตะเบ็งสุดเสียงทุกประโยคที่เธอกล่าว
ทั้งห้องเงียบสงัด
ไม่กี่วินาทีต่อมา ซาร่าก็ร้องไห้ฟูมฟายและมองไปที่เรเชลอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “ทำไมพี่ทำแบบนั้น? ทำไมพี่ต้องทำร้ายพี่แดร์ริลขนาดนี้ด้วย? ทำไม?”
“เขาสมควรตาย!” เรเชลกล่าวตอบเย็นชา
เพียะ!
ทันใดนั้นโซรันก็ลุกขึ้นมาตบหน้าเรเชล
การตบนั้นแสดงให้เห็นถึงบันดาลโทสะของโซรัน!
เรเชลถึงกับถอยหลังไปกระแทกชนเข้ากับกำแพงด้านหลังของเธอ ใบหน้าอันงดงามโดดเด่นของเธอมีรอยมือแดงฉานประทับอยู่!
“เนรคุณ! ฉันปราชญ์เปรื่องมาทั้งชีวิต แต่ทำไมกลับเลี้ยงลูกอย่างแกโตมาได้เลวทรามขนาดนี้?!” โซรันน้ำตานองหน้า เขาด่าทอ “แกทำให้พี่ชายทูนหัวของแกต้องตาย! แกทำเรื่องชั่ว ๆ แบบนั้นลงคอได้ยังไง? ถ้าแกมันไม่ใช่คนบัดซบ?!”
ชิ้ง!
โซรันชักกระบี่เล่มยาวออกมาและเดินเข้าไปหาเรเชล ร่างกายเขาสั่นไปด้วยอารมณ์โทสะ “ไปขอขมาพี่ชายทูนหัวของแกด้วยในโลกหน้า!”
จากนั้นเขาก็เล็งกระบี่เล่มยาวไปที่หน้าอกของเรเชล!
เรเชลถึงกับตกตะลึง ใบหน้าของเธอซีดเซียวและขาของเธอก็หมดเรี่ยวแรง เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าพ่อของเธอจะสังหารเธอเพราะแดร์ริล ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขา เธอไม่มีค่าพอเท่ากับลูกทูนหัวของเขาอย่างนั้นหรือ?
“ช้าก่อน โซรัน ใจเย็น ๆ !” ซูซานวิ่งเข้าไปขวางอยู่ด้านหน้าลูกสาวคนโตของเธอ เพื่อป้องกันการโจมตี เธอยืนหยัดอยู่ตรงนั้นพร้อมกับอ้าแขนเปิดกว้าง
เธอรู้ดีว่าโซรันเศร้าโศกกับการจากไปของแดร์ริล แต่การกระทำเช่นนี้ก็ไม่สามารถจะนำเขากลับฟื้นคืนมาได้ มันไม่จำเป็นที่ต้องเสียสละชีวิตลูกสาวคนโตของพวกเขาเพื่อชดใช้กับบาปของเธอ!
“ไสหัวไป!” โซรันแผดเสียง
ตัวซูซานสั่นเทา ดวงตาของเธอเปียกปอนน้ำตา เธอกล่าวเบา ๆ ”โซรัน เรเชลยังเด็ก เธอยังไม่รู้ผิดชอบชั่วดี เธอเลยทำผิดครั้งมหันต์ คุณจะลงโทษเธอยังไงก็ได้ แต่อย่าใจร้อนแบบนี้ คุณต้องให้โอกาสเธอด้วย ได้โปรด?”
“ให้โอกาสมันงั้นเหรอ? แล้วใครให้โอกาสแดร์ริลบ้าง? ใคร? แดร์ริลตายแล้ว!” ความเดือดดาลของโซรันก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยแม้แต่น้อย
“ชีวิตแลกชีวิตเท่านั้นถึงจะยุติธรรม! ต่อให้มันไม่ได้เป็นคนลงมือฆ่าแดร์ริล แต่ต้นเหตุทั้งหมดก็เป็นเพราะมัน ฉันเป็นคนที่ยุติธรรมและเท่าเทียมมาโดยตลอด คงไม่มีใครจะยอมรับกับตราบาปที่ลูกสาวของฉันได้เป็นคนทำไว้หรอก! ไสหัวออกไป!”
ซูซานนั้นวิตกกังวล เธอรีบเข้าไปกอดแขนโซรัน “ได้ ถ้าคุณอยากจะแลกชีวิต ก็เอาชีวิตฉันไปแทน!”
ซูซานหลับตาลงและยกหน้าอกของเธอขึ้นมา
“เธอ…”
โซรันรู้สึกแน่นหน้าอก เขาพูดไม่ออกเพราะความบันดาลโทสะของเขา เขาสัมผัสได้ถึงเลือดที่ไหลพุ่งพล่านเดือดดาลอยู่ในตัวเขา และเลือดสด ๆ ก็พุ่งออกมาจากปากของเขา กำแพงถูกสาดราดไปด้วยเลือดสีแดง! โซรันเช็ดเลือดที่ริมฝีปากเขาขณะจ้องมองไปที่เรเชลอย่างเย็นชา
“ทำไมแกยังยืนบื้ออยู่ตรงนั้นอีก เรเชล หนีไปได้แล้ว!” ซูซานกล่าวขณะที่เธอจับแขนของสามีไว้แน่นขนัด
ลูกสาวคนโตของเธอเป็นคนหัวรั้น เธอไม่ยอมวิ่งหนีไปในสถานการณ์เช่นนี้
เรเชลพยายามรวบรวมสติของเธอ เธอมองซูซานพร้อมกับน้ำตานองหน้า ก่อนจะหันหลังและรีบวิ่งหนีออกไปจากห้อง
ซูซานก็ยอมปล่อยมือที่จับแขนไว้ ทันทีที่เธอรู้สึกว่าลูกสาวของเธอวิ่งหนีไปไกลมากพอแล้ว
อ๊าก!
โซรันนั้นยังคงขุ่นเคือง เขาส่งเสียงโห่ร้องตะโกน ขณะที่เขาโยนกระบี่เล่มยาวขึ้นไปบนฟ้า!
