คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 845
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 845
เซเลสเต้พยักหน้าและกล่าวกับเธออย่างสงบเสงี่ยม
“เขาสบายดีไหม?” เธอกล่าวถามอย่างวิตกกังวล ดวงตาของเธอแดงก่ำ
เซเลสเต้ค่อย ๆ นั่งลงอย่างช้าพลางยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบ เธอกล่าวอย่างสุขุม “เขาตายแล้ว”
ในฐานะที่เธอเป็นเจ้าสำนักสุญตา เซเลสเต้ได้คร่าชีวิตผู้คนไปนับไม่ถ้วน ชีวิตและความตายเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ ฉะนั้นเธอจึงมีท่าทีที่สุขุมในตอนที่บอกข่าว
อะไรนะ?
ร่างกายของลิลี่สั่นสะท้าน เธอรู้สึกด้านชาไปทั้งตัวราวกับโดนเวทมนต์สะกดให้แช่แข็ง!
เซเลสเต้กล่าวต่อ “สำนักง้อไบ๊รุมล้อมตัวแดร์ริลก่อนที่เขาจะร่วงลงไปในภูเขาไฟและตาย”
ลิลี่ปวดร้าวหัวใจ ตัวของเธออ่อนปวกเปียกในทันทีขณะที่ทรุดลงกับพื้น เธอนั้นเศร้าโศกเสียใจมากและร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
เธอคงไม่เชื่อถ้าหากใครก็ตามมาบอกข่าวนี้กับเธอว่าแดร์ริลเสียชีวิตไปแล้ว แต่ข่าวนี้มันออกมาจากปากอาจารย์ของเธอ อาจารย์ของเธอคงไม่มีวันผิดพลาดแน่นอน
น้ำตาของเธอไหลนองราวกับเขื่อนแตก ลิลี่พูดไม่ออก ภาพความทรงจำในอดีตผุดขึ้นมาวนเวียนอยู่ในหัวของเธอและเธอก็รู้สึกเจ็บปวดร้าวหัวใจ
เซเลสเต้ถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เธอปลอบโยนลิลี่อย่างอ่อนโยน “ต่อไปนี้เธอจะต้องดูแลตัวเองแล้ว ลิลี่”
จากนั้นเซเลสเต้ก็ลุกขึ้นยืนหันหลังเดินจากไป
ลิลี่ถูกทิ้งให้เหลือยู่คนเดียวภายในห้องโถงใหญ่ เธอสงบสติอารมณ์ของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เธอเริ่มร้องห่มร้องไห้ออกมาเสียงดัง!
‘ที่รัก คุณรู้ไหมว่าหน้าของฉันเสียโฉมไปแล้ว? ฉันไม่คงไม่กล้าไปเผชิญหน้าคุณ ฉันแค่หวังว่าสักวันจะได้เฝ้ามองดูคุณจากที่ไกล ๆ เพื่อจะได้เห็นคุณ’
ลิลี่กำหมัดแน่นจนมือแทบเลือดออก
‘สำนักประกายแสง! สำนักง้อไบ๊! ฉันจะทำให้พวกแกต้องชดใช้!’
…
ระว่างนั้นที่ทวีปเวสต์ริงตัน
ทวีปนี้มีความคล้ายคลึงกับโลกใหม่ มันเป็นยุทธจักรที่โบราณและไม่มีนวัตกรรมเทคโนโลยีใด ๆ
ทวีปโลกใหม่มีจักรพรรดิคอยปกครองสืบทอดมาเป็นพัน ๆ ปี จึงมีเสถียรภาพและความมั่งคั่ง อย่างไรก็ตามมันก็แตกต่างกับเวสต์ริงตันโดยสิ้นเชิงที่ตอนนี้อยู่ในช่วงสงครามอันเปราะบาง
ในช่วงเวลาสองสามร้อยปีที่ผ่านมานั้น กองกำลังมากกว่าสิบก๊กในเวสต์ริงตันต่างห้ำหั่นสู้รบกันเอง ศึกสงครามของพวกเขาไม่เคยสิ้นสุด
จนกระทั่งก่อนหน้านั้นประมาณหนึ่งเดือน มีจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ผู้เกรียงไกรผงาดขึ้นมากลายเป็นผู้ทรงบารมีที่สุดในเวสต์ริงตันและพิชิตครอบครองได้ทั่วทั้งทวีป
เมืองดราก้อนคือเมืองที่ใหญ่ที่สุดในเวสต์ริงตัน มันคือที่ตั้งของพระราชวัง
บุรุษผู้มีเส่ห์อย่างยิ่งยวดในชุดกีฬา ยืนเด่นอยู่บนถนนเส้นหลักที่จอแจที่สุดเส้นหนึ่งในเมืองดราก้อน
บุรุษผู้นี้มีใบหน้าหล่อเหลาและแต่งตัวดูแปลกประหลาด ทุกคนบนถนนต่างหลีกทางให้ทีนทีเมื่อเห็นเขา
บุรุษผู้นี้คือ โดน็อก
เมื่อเขาได้ครอบครองขวานแยกนภาจากภูเขาเสียดฟ้ามหัศจรรย์ โดน็อกนั้นก็ถูกสโลนและเลขาธิการแคว้นโจมตี เขาเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด
จากนั้นเขาก็หนีหัวซุกหัวซุนและได้เดินทางมาที่เวสต์ริงตัน
ขณะที่เขาหนีสุดชีวิตเพื่อเอาตัวรอด เขาก็ไม่ลืมที่จะบ่มเพาะพลัง ในตอนนี้เขาบรรลุมาอยู่ในระดับจักรพรรดิยุทธขั้นหนึ่งแล้ว
กั๊บ! กั๊บ! กั๊บ!
ไม่ว่าใครก็ตามสามารถจะได้ยินเสียงของรถม้ากำลังแล่นมาจากทางพระราชวัง
วินาทีต่อมา กองกำลังทหารสามแสนนายบนหลังม้าก็ขี่พุ่งเข้ามาอย่างไม่ลดละแดกดัน นายทหารทั้งหมดต่างสวมเสื้อเกราะสีดำ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างออกไปแต่มันก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารของพวกเขา!
โดน็อกมองเห็นเครื่องหมายหมาป่าสีดำสลักอยู่หมวกของทหารม้า มันคือตราสัญลักษณ์ของจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ผู้เกรียงไกร พวกเขาคือกองทัพหมาป่าทมิฬ!
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ผู้เกรียงไกร พึ่งพากองทัพหมาป่าทมิฬทัพนี้ในการพิชิตทั้งเวสต์ริงตัน!
กองเกียรติยศผู้พิทักษ์นั้นก็เดินทัพตามมาอยู่ด้านหลังของกองทัพหมาป่าทมิฬ
ท่ามกลางกองเกียรติยศผู้พิทักษ์ ม้า 16 ตัว ลากราชรถพระที่นั่งขนาดมหึมา มันดูสวยหรูหราใหม่เอี่ยมและโอ่อ่า!
บุคคลที่อยู่ภายในคือผู้นำที่โดดเด่นที่สุดของทวีปเวสต์ริงตัน จักรพรรดิเวสต์ริงตัน
ว้าว!
ฝูงชนบนท้องถนนต่างก้มลงคุกเข่าลงกับพื้นทันที ทุกคนต่างเคารพยำเกรงและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน จากนั้นพวกเขาก็ส่งเสียงทักทายคนภายในรถม้าพระที่นั่ง
“ทำความเคารพฝ่าบาท!”
“ขอให้ฝ่าบาทอายุยื่นหมื่น ๆ ปี!”
เสียงดังระงมจนแทบจะเขย่าท้องฟ้า!
ผู้คนตามท้องถนนต่างก้มตัวลงคุกเข่า มันจึงเป็นภาพที่น่าประทับใจอย่างถึงที่สุด!
อย่างไรก็ตาม มีบรุษผู้หนึ่งยืนนิ่งไม่ยอมก้มลงคุกเข่า
บรุษผู้นั้นคือ โดน็อก!
