คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 874

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 874

ลิลี่กัดฟันและยืนนิ่งไร้อารมณ์

ตลอดการเดินทาง เธอต้องอดทนกับพฤติกรรมที่ไม่มีเหตุผลของศิษย์พี่ของเธอ

อย่างไรก็ตาม เธอก็จะไม่ยอมก้มตัวลงต่ำเพื่อไปล้างเท้าให้แลนวิน มันล้ำเส้นเกินไป

ลิลี่ทนกับความไร้สาระของแลนวินไม่ได้อีกต่อไป ในขณะที่ตัวของเธอสั่นไปด้วยความโกรธเคือง

แลนวินโมโหมากที่เห็นว่าลิลี่ไม่ตอบรับกับคำสั่งของเธอ “นี่ ยัยขี้เหร่! ฉันบอกให้แกมาล้างเท้าไง! แกหูหนวกจริง ๆ ใช่ไหม?”

แลนวินเตะกะละมังในตอนที่เธอกล่าวเช่นนั้น

พรึ่บ!

น้ำสาดกระเด็นออกจากกะละมังและกระเซ็นไปโดนตัวลิลี่

…

ในระหว่างนั้น

ภายในคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์ แดร์ริลขังตัวเองอยู่ในห้องและนอนอยู่บนเตียงดึงผ้าห่มมาคลุมตัวและกำไว้แน่นมือ

เขากำลังคิดถึงลิลี่!

เขาบอกกับตัวเองว่าให้รออีกแค่วันเดียวเพื่อที่จะให้พ่อทูนหัวของเขาพ้นจากขีดอันตราย เขาอยากจะกวาดล้างสำนักประกายแสงให้สิ้นซาก เพื่อล้างแค้นให้กับลิลี่!

ความเจ็บปวดของเขาในตอนนี้เปรียบเสมือนถูกผ่าอกและเอามีดกรีดหัวใจ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขานึกถึงการจากไปของลิลี่!

จีเวลนั้นรู้สึกเป็นกังวลที่เห็นแดร์ริลกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เธอประตูห้องเข้าไปหาแดร์ริลและอ้อนเขาให้ออกไปซื้อของกับเธอ

จีเวลรู้ดีว่าหนทางเดียวที่จะทำให้แดร์ริลสบายใจขึ้นก็คือการให้เขาได้ออกไปสูดอากาศเดินเล่น

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะอยากออกไปซื้อของ! ในตอนนี้เขาอยากจะไปที่โลกใหม่และเผชิญหน้ากับสำนักประกายแสง! แต่ท้ายที่สุด เขาก็ไม่สามารถจะปฏิเสธคำขออ้อนวอนซ้ำ ๆ ของจีเวลได้ และจบลงด้วยการที่เขาพาจีเวลออกไปข้างนอก

เมืองมิด ซึ่งเป็นที่ตั้งของคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์นั้น มีขนาดใกล้เคียงกับเมืองตงไห่และทั้งสองเมืองนี้ก็เจริญรุ่งเรืองมาก

จีเวลพาแดร์ริลไปเดินในถนนเส้นที่พลุกพล่านจอแจมากที่สุด ถนนผู่หยาง

ถนนผู่หยางมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ เพราะมันมีห้างสรรพสินค้าชั้นนำระดับไฮเอนด์ และร้ายค้าปลีกรายย่อย รวมไปถึงแผงลอยตามท้องถนนอีกด้วย มีพ่อค้าขายมันเผาและขนมหวานมากมาย

“นายท่าน จักรวาลโลกนี่มันก้าวหน้ามาก!”

จีเวลเดินจูงแขนของแดร์ริลและกล่าวอย่างตื่นเต้นขณะที่เธอกระโดดเป็นลิงโลดอย่างมีความสุข ขณะที่เธอลากแขนแดร์ริลเดินฝ่าฝูงชนไปที่ร้านโทรศัพท์มือถือก่อนจะกล่าว “นายท่าน โทรศัพท์ในทวีปตะวอันออกอันยิ่งใหญ่มันทั้งใหญ่และเทอะทะ แต่โทรศัพท์ในจักรวาลโลกพวกนี้มันเล็กจิ๋วมาก!”

ระหว่างทีเธอกล่าว จีเวลก็กระโดดโลดเต้นและชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนจะกล่าว “นายท่าน ดูสิ มีอะไรบินอยู่บนท้องฟ้าด้วย!”

“มันเรียกว่าเครื่องบิน” แดร์ริลหัวเราะและลูบหัวจีเวล “ถ้าเธอชอบ ไว้เดี๋ยวฉันพาเธอขึ้นไปสักวันนึง”

ในตอนแรกแดร์ริลนั้นรู้สึกสะเทือนใจเสียอารมณ์ แต่ถึงอย่างไร จีเวลก็มีบุคลิกที่น่าเอ็นดูจนกระทั่งแดร์ริลรู้สึกผ่อนคลายลง

“ได้เลย! นายท่าน ต้องสัญญาว่าจะพาฉันขึ้นไปบนเครื่องบิน” จีเวลมีความสุขมากและกอดแขนของแดร์ริลไว้แน่น

สักพักทั้งสองคนก็เดินมาถึงห้างสรรพสินค้าโดยไม่รู้ตัว

ห้างสรรพสินค้ามีขนาดใหญ่มากและเป็นพลุกพล่านที่สุดในถนนผู่หยาง มันถูกเรียกว่าห้างครอบจักรวาล

ห้างครอบจักรวาลมีความหลากหลายครบครัน ทั้งความบันเทิง อาหารเครื่องดื่ม และเสื้อผ้ายี่ห้อโด่งดังให้เลือกสรรมากมาย!

มีข่าวลือว่าห้างสรรพสินค้าได้รับการพัฒนาจากเจ้านายใหญ่ที่ลงทุนไปมากกว่าพันล้าน และเพิ่งจะเริ่มกิจการได้เพียงแค่หนึ่งเดือน แต่มันกลับโด่งดังเป็นพลุแตกและเป็นที่หมายปองของใครหลายคน! ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนส่วนใหญ่จะเป็นวัยรุ่น

แดร์ริลรู้สึกปวดใจเมื่อเห็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ เขาหวนคิดถึงช่วงเวลาที่เขาออกมาช้อปปิ้งกับลิลี่

มันรู้สึกชัดเจนอย่างแปลกประหลาดราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

จีเวลชี้ไปที่ทางเข้าของห้างสรรพสินค้าและกล่าวถามอย่างตื่นเต้น “นายท่าน ในนั้นมันคึกคักมาก มันคือที่อะไรเหรอ?”

จีเวลเพิ่งจะเคยเดินทางมาที่จักวาลโลกเป็นครั้งแรกและเธอรู้สึกตื่นตาอยากรู้อยากเห็นว่าทำไมวัยรุ่นจำนวนมากมาจับจ่ายใช้สอยในห้างสรรพสินค้า

“ที่นี่คือห้างสรรพสินค้า มันเป็นสถานที่ขายของ มันมีของเกือบทุกอย่างอยู่ในนั้น” แดร์ริลรู้สึกขบขันกับปฏิกิริยาของจีเวลขณะที่เขาอธิบายให้เธอฟัง