คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 888
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 888
“ออกไป!”
โคลอี้ตื่นตระหนกและโกรธแค้น เมื่อเธอได้เห็นลีรอยเดินเข้ามาใกล้ด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย หลังจากที่เทพธิดาทั้งเจ็ดดื่มไวน์ของลีรอยเข้าไป พวกเธอก็ไม่สามารถใช้กำลังภายในได้อีกต่อไป ไม่เพียงแต่โคลอี้จะถูกสะกัดจุดเท่านั้น แต่เธอยังสูญเสียการควบคุมกำลังภายในของเธอไปอีกด้วย
“ออกไปเหรอ?”
ลีรอยค่อย ๆ เดินเข้ามาและมองดูเธอด้วยรอยยิ้ม “เทพธิดาคนที่สอง นี่คือห้องนอนของฉันและในตอนนี้ฉันก็เป็นเจ้าพระราชวังฟูเหยาแล้ว เธอลืมไปหรือเปล่า? ทำไมฉันจะต้องออกไปด้วย? วันนี้เป็นวันที่ฉันพลิกแผ่นหยกและเธอก็คือผู้โชคดี แล้วเธอจะให้ฉันออกไปได้ยังไง?”
ในขณะที่เขาพูด รอยยิ้มอันชั่วร้ายของลีรอยก็กว้างขึ้น “ฉันทำแผ่นหยกให้พี่น้องทั้งเจ็ดของเธอด้วย และใครก็ตามที่ถูกเลือกในคืนนั้น ก็จะได้รับความรักอันแสนหวานของฉัน และเธอก็ควรจะรู้สึกเป็นเกียรติที่เธอถูกเลือกในคืนแรก ฮ่าฮ่า!”
‘อะไรนะ?
‘พลิกแผ่นหยก!’
ร่างกายของโคลอี้สั่นสะท้านเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น “ลีรอย แกมันโสโครกไร้ยางอาย! แกมันไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉานเลยแม้แต่น้อย”
เทพธิดาทั้งเจ็ดที่เป็นเจ้าพระราชวังผู้สง่างามกำลังจะถูกลีรอยทำให้แปดเปื้อนและอัปยศ
เธอยอมตายดีกว่าที่จะต้องมีชีวิตอยู่อย่างอับอาย!
แต่เธอไม่แม้แต่ที่จะฆ่าตัวตายได้เลย เมื่อเธอถูกสะกัดจุดเช่นนี้!
ลีรอยยิ้มอย่างชั่วร้ายในขณะที่ดวงตาของเขายังคงกวาดขึ้นลงไปที่ร่างกายของโคลอี้ จากนั้น เขาก็พุ่งไปข้างหน้าโดยไม่มีการแจ้งเตือนใด ๆ
…
หลังจากนั้นไม่นาน ลีรอยก็สวมใส่เสื้อผ้าของเขาอย่างมีความสุข เขาอารมณ์ดีและร่าเริงอย่างสุดจะพรรณนา
โคลอี้ขดตัวอยู่ที่มุมเตียง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาและดวงตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น!
“ฮ่า ฮ่า อย่าร้องไห้สิคนสวย” ลีรออยเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม เขายกคางของเธอขึ้น
“ไสหัวไป ไปให้พ้น…” โคลอี้กัดฟันแน่น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น “ลีรอย คอยดูนะ ฉันจะหั่นแกเป็นชิ้น ๆ!”
เพียะ!
ลีรอยตบหน้าของโคลอี้อย่างรุนแรง ใบหน้าอันบอบบางของเธอมีรอยนิ้วมือสีแดงห้านิ้วปรากฎขึ้น เธอคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด
“เธอไม่ใช่เจ้าพระราชวังอีกต่อไป อย่าบังอาจทำตัวสูงส่งเช่นนี้” ลีรอยต่อว่าเธออย่างเย็นชา
‘หญิงผู้นี้ช่างโง่เขลาจริง ๆ!’
“ท่านเจ้าพระราชวัง!”
เสียงของสาวกดังขึ้นจากด้านนอก
สาวกหญิงเปิดประตูเข้ามาและก้มศีรษะลงด้วยท่าทางตื่นตระหนก
ลีรอยมองดูเธอด้วยความโกรธในขณะที่เขาหันกลับมาและจ้องเขม็งไปที่สาวกหญิง “ใครอนุญาตให้เธอเข้ามา? อยากตายเหรอ?”
ท่าทางของเขาช่างน่ากลัว
ฟุบ!
สาวกหญิงตัวสั่นเทา เธอรีบคุกเข่าลงบนพื้นด้วยเสียงอันดังและกล่าวว่า “ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ท่านเจ้าพระราชวัง… แดร์ริลมาแล้วค่ะ”
เธอไม่ต้องการผลักประตูและเข้ามาในห้องเช่นกัน แต่เธอเรียกเขาหลายครั้งแล้ว แต่รีลอยก็ไม่ได้ยินเธอ
รีลอยได้สั่งเอาไว้ว่า เมื่อแดร์ริลมาถึงให้รีบรายงานเขาทันที จึงเป็นเหตุผลที่เธอเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต
‘แดร์ริล!
‘มาแล้วเหรอ?’
ดวงตาของรีลอยแวบวาบในขณะที่เขาถาม “มันอยู่ที่ไหน?”
สาวกหญิงตอบว่า “เขาถูกพาตัวเข้าไปในห้องลับตามแผนของท่านแล้วค่ะ”
“ดี! ทำได้ดีมาก!”
รอยยิ้มบนใบหน้าของรีลอยกว้างขึ้นในขณะที่เขาหันมาสบตาโคลอี้ “คนสวย เดี๋ยวฉันกลับมา รอฉันก่อนนะ”
ลีรอยเดินออกจากห้องไป
‘อะไรนะ?’
‘เขา…เขาพาแดร์ริลมาที่นี่ได้ยังไง?’
โคลอี้นอนนิ่งในขณะที่หัวใจของเธอสั่นสะท้านเพราะความรู้สึกตกใจอย่างท่วมท้น
