คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 902

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 902

”ลีรอย เฮนเดอร์สัน! พระราชวังฟูเหยากับแกจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้! เราจะต้องตายกันไปข้างนึง!”

“ไม่ว่าแกจะอยู่ที่ไหน ฉันจะตามไปล้างแค้นให้พี่สาวสอง!”

“ใช่! เราต้องแก้แค้นให้ได้!”

เฮ้อ!

ในสถานการณ์นี้ แดร์ริลรู้สึกหัวใจแตกสลายอย่างบอกไม่ถูก และไม่สามารถควบคุมความโกรธแค้นภายในใจได้

ถึงแม้ว่า เขาจะไม่ได้สนิทสนมอะไรกับเทพธิดาสอง

แต่ถึงอย่างไร เธอก็มาช่วยเมืองตงไห่พร้อมกับซินดี้ ไวท์และเทพธิดาคนอื่น ๆ พวกเธอมีความเข้าใจหนักแน่นอย่างลึกซึ้งในเรื่องของความชอบธรรมและยุติธรรมซึ่งมันคือสิ่งที่น่ายกย่องมาก

แต่ในเวลานี้ เธอกลับถูกลีรอยวางเพลิงจนถูกเผากลายเป็นดอกไม้ที่แห้งเหี่ยว มันคือความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่!

…

อีกด้านหนึ่งของโลกใหม่

ทะเลสาปเสี้ยวพระจันทร์ ตั้งอยู่ห่างจากเมืองหลวงเพียงไม่กี่กิโลเมตร

ทะเลสาปเสี้ยวพระจันทร์ ได้ชื่อมาจากรูปร่างของมันที่คล้ายกับพระจันทร์เสี้ยว มันคือสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง ด้วยทัศนียภาพที่งดงามราวกับภาพวาดอันวิจิตร

ทะเลสาปนั้นครึกครื้นไปด้วยผู้คน เนื่องจากวันนี้พระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า หลายคนจึงพากันเดินทางมาที่นี่เพื่อเล่นน้ำ

มากไปกว่านั้น มันยังมีอ่าวซึ่งทิวทัศน์สวยงามเกินบรรยายอยู่ห่างออกไปไม่ไกล แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ที่อ่าวนั้น มีเรือลำเล็กสวยงามซึ่งมีผู้หญิงร่างผอมบางเรียวเล็กน่ารักนั่งอยู่บนเรื และมีเด็กชายตัวเล็ก ๆ นั่งอยู่ข้างเธอ เด็กชายพยายามจะตกปลาด้วยอวนขนาดจิ๋ว

สองคนนี้คือโมนิก้า วอห์น และลูกชายของเธอ แอมโบรส ดาร์บี้

เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดนั่งดูพวกเขาอยู่ข้างหน้าและยิ้มร่า บรรยากาศนั้นรื่นรมย์

ในวันนี้อากาศแจ่มใส เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดจึงพาโมนิก้าและแอมโบรสไปที่ทะเลสาปเสี้ยวพระจันทร์เพื่อล่องแพ

ในตอนแรกเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดต้องการที่จะปิดทะเลสาปเสี้ยวพระจันทร์ทั้งหมด และยืนกรานที่จะจัดทำทุกอย่างให้ดูยิ่งใหญ่ ในตอนที่เขาจะพาภรรยาออกมา เขานั้นเป็นถึงเจ้าศักดินาและเขามีอำนาจมากพอที่จะทำเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม โมนิก้านั้นคิดว่ามันอลังการมากเกินไป ด้วยเหตุนี้เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดจึงยอมที่จะถ่อมตัวลงและออกมาเที่ยวเล่นปกติในชุดลำลอง

แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังคงเอาทหารหลายสิบนายติดตามไปด้วยเพื่อคอยเฝ้าระวังภัยและป้องกันอาณาเขตไม่ให้ใครเข้ามาใกล้

ภายในใจของเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด โมนิก้าและลูกชายคนนี้คือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต เขามักจะพาแม่ลูกออกมาเที่ยวและจะไม่ยอมให้คนธรรมดาสามัญที่ไหนเข้าใกล้ตัวแม่ลูกคู่นี้

“ท่านพ่อ ผมจับปลาไม่ได้เลย…”

แอมโบรสยืนถืออวนขนาดจิ๋วอยู่ในมือ ด้วยความรำคาญเมื่อมองดูปลาที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำแล้วทำหน้าบึ้ง ปลาพวกนั้นตอบสนองฉับไวรวดเร็วแบบนี้ได้อย่างไร? เขาจับพวกมันแทบไม่ได้

“แอมโบรส มานี่สิ” เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดขบขันและโบกมือเรียกหาแอมโบรส

แอมโบรสรีบวิ่งไปหาเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดและเงยหน้ามอง

“ลูกลืมวิถีการบ่มเพาะที่พ่อสอนไปแล้วรึไง?” เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดกล่าวตอบแอมโบรสด้วยความเอ็นดูและขยี้หัวก่อนจะก้มตัวลงไปซักถาม “แอมโบรส วิถีการบ่มเพาะที่พ่อเพิ่งสอนไปมีอะไรบ้างล่ะ?”

แอมโบรสกล่าวตอบพร้อมกับนับนิ้วมือ “ท่านพ่อสอนวิถีกวาดกำปั้น ฝ่ามือเหล็ก หมัดพยัคฆ์ เมฆบิน และอีกเยอะแยะเลยครับ”

เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดนั้นรักแอมโบรสมาก เขาจึงสอนวิถีบ่มเพาะพลังหลายแบบให้กับแอมโบรสในเวลาว่าง

แอมโบรสเป็นเพียงเด็กน้อย เขาเพิ่งจะหัดเดินได้ แต่ตอนนี้เขาก็กลายเป็นผู้บ่มเพาะที่รู้วิถีบ่มเพาะกว่าสิบรูปแบบแล้ว

“เก่งมาก แอมโบรส” เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดหัวเราะ “งั้นลองใช้วิถีบ่มเพาะพวกนั้นตีลงไปที่น้ำสิ”

“อื้ม!” แอมโบรสพยักหน้าหนักแน่นและตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเด็กน้อย เขายกกำปั้นเล็ก ๆ ขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกันกับสนามพลังของเขาและพยายามใช้วิถีกวาดกำปั้นตีลงไปที่ผิวน้ำ

เพียะ!

ระลอกคลื่นเริ่มก่อตัวขึ้นทันทีที่เขาแตะผิวน้ำ ทันใดนั้นกระแสน้ำก็ไหลเชี่ยวกลายเป็นน้ำวน! ไม่นานหลังจากนั้นปลาน้อยใหญ่จำนวนมาก็ถูกน้ำวนลากเข้ามาอยู่ในรัศมีไม่ไม่กี่สิบเมตร ภายในช่วงอึดใจเดียว!

“ท่านพ่อ ดูนี่สิครับ มีปลาเยอะแยะเต็มไปหมดเลย!” แอมโบรสดีใจมากและกระโดดโลดเต้นไปมา เขาเริ่มใช้อวนขนาดจิ๋วไล่จับปลา

เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดและโมนิก้าต่างมองหน้าและยิ้มให้กัน

ภายในใจของโมนิก้า เธอรู้สึกซาบซึ้งมากในบุญคุณของเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด แต่เธอก็ไม่เคยปล่อยให้เขาแตะต้องตัวเธอมาเป็นเวลานาน แต่ถึงอย่างไร ความรักของเขาที่มีต่อแอมโบรสและเธอก็ดูเหมือนจะยิ่งทวีคูณขึ้นไปเรื่อย ๆ ในทุกวันที่ผ่านมา