คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 912
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 912
”ใครที่ไม่เกี่ยวข้อง ไสหัวไป!” แดร์ริลแทบจะแหกปากกรีดร้อง ดวงตาเขากลายเป็นสีแดงเถือก!
“ฉันไม่สนว่าพวกแกจะมาจากสำนักหรือตระกูลโด่งดังที่ไหน ถ้าพวกแกอยากจะช่วยสำนักประกายแสง ในวันนี้ ฉันก็จะทำลายพวกแกทิ้งด้วย!”
ทั้งภูเขาแห่งปัญญาได้ยินเสียงของแดร์ริลชัดเจน
ป่าเถื่อน!
น้ำเสียงของเขาหลุดโลกไปแล้ว!
เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป ลมหายใจของพวกเขาสั่นคลออย่างสุขุม! พวกเขานิ่งเงียบแต่กราดเกรี้ยว!
บรรดาแขกผู้มาร่วมงานฉลองวันเกิดที่สำนักประกายแสงต่างเป็นสำนักที่มีชื่อเสียงจากทั่วทุกทวีป พวกเขาคือหน่อเนื้อเชื้อไขของเหล่าผู้บ่มเพาะ แต่ละคนอาจจะเป็นจอมยุทธที่เก่งกาจจากทั่วทุกมุมโลก!
มีคนกล้ามากล่าววาจาเช่นนี้กับพวกเขาได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์นี้จะดูเหมือนว่าแดร์ริลแสดงกิริยามารยาทต่ำทรามกับพวกเขาราวกับเป็นเศษขยะ
แล้วใครบ้างที่จะทนกับความขายขี้หน้าเช่นนี้ได้?
แต่ทว่าไม่มีใครกล้าก้าวขึ้นมา!
ทันใดนั้น ลอร่าก็รวบรวมสติของเธอได้ในที่สุด ใบหน้าอันงดงามของเธอซีดเซียวขณะชี้ไปที่แดร์ริล “เจ้า
ข้าไม่รู้ว่าสำนักประกายแสงไปทำอะไรให้เจ้าขุ่นเคือง แต่ถ้าเจ้าถอยออกไปตอนนี้ ข้าจะยอมยกโทษให้กับความไร้กาลเทศะของเจ้า!”
ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำขณะเขาหัวเราะออกมาเสียงดัง!
“แกไม่รู้เหรอว่าสำนักของแกทำอะไรไว้ฉันไว้บ้าง?” แดร์ริลกำดาบกลืนโลหิตไว้ในมือแน่นขนัดขณะที่สั่นไปทั้งตัว “ลิลี่ตายแล้ว! ลิลี่น้อยของฉันตอนนี้เธอจากไปแล้ว! ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ตามที่จะมาหยุดฉันมันต้องตาย! ฉันจะทำลายสำนักประกายแสงให้สิ้นซาก!”
เปรี้ยง!
ทันใดนั้น มวลพลังมหาศาลที่รุนแรงก็ฉายวับขึ้นมากลายเป็นเจดีย์สูงกว่าร้อยเมตร จากบนพื้นขึ้นทยานขึ้นไปสู่กลุ่มก้อนเมฆ มันคืออภินิหารเจดีย์เจ็ดยอด และเหล่าจอมยุทธนับรบทั้งห้าร้อยคนก็ปรากฏออกมาจากเจดีย์!
“เซปไฟร์ ฉันอยากให้นายฆ่าลูกศิษย์สำนักประกายแสงทั้งหมด อย่าให้เหลือ!” แดร์ริลแผดเสียงออกมาอย่างบ้าคลั่ง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพของลิลี่ เขาเสียสติหลุดโลกไปแล้ว!
“นิมบัส ฉันอยากให้นายถล่มห้องโถงอาภาอลังการทิ้งซะ!”
“เลวิน ฉันอยากให้นายไปทำลายรูปปั้นราชาแห่งความรู้!”
“ขุนศึกเนตรโรหิต ฉันอยากให้นายไปทำลายเปลวไฟแห่งแสงสว่าง!”
“ขุนพลสายฟ้า ฉันอยากให้นายทลายภูเขาแห่งปัญญาลูกนี้!”
“สิบปรมาจารย์สวรรค์ ฉันอยากให้พวกนายไปฉีกเผาธงแห่งแสงเจิดจรัส!”
“ฉันต้องการให้สำนักประกายแสงทั้งหมดชดใช้ด้วยชีวิตสำหรับการตายของลิลี่น้อย พวกมันทุกคนต้องตาย!”
“ฉันอยากจะให้ธงสำนักประตูสุราลัยขึ้นสู่ยอดภูเขาแห่งปัญญา!”
“ฉันต้องการให้สำนักประตูสุราลัยผงาดขึ้นมาในทวีปนี้! ฆ่าพวกมันให้สิ้นซาก!” แดร์ริลแผดเสียงดังสนั่นอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจและปอดกำลังจะระเบิดออกมา!
“ฆ่ามัน!”
ขณะที่เขาตะโกนออกคำสั่ง สาวกกว่า 300 คนก็บุกเข้าไปในห้องโถงอาภาอลังการทันที! หนึ่งในนั้นก็ชักแสงสว่างวาบออกมา และก็พุ่งตัวไปข้างหน้าเข้าปะทะ!
เลวินคือคนที่นำกองกำลังเข้าปะทะ!
เปรี้ยง!
วินาทีต่อมา ก่อนที่ทุกคนจะรวบรวมสติกลับมาได้ รูปปั้นราชาแห่งความรู้ก็ระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ มีฝุ่นตลบอบอวลไปทั่วทั้งสถานที่!
เลวินถือกระบี่เล่มยาวในมือ ขณะที่หันหาแดร์ริลด้วยความเคารพและตะโกน “ฉันจะทำตามบัญชาของท่านประมุข!”
เปรี้ยง! เปรี้ยง!
ทันใดนั้น บรุษผู้แข็งแกร่งอีกคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นมาราวกับเป็นขุนศึกจากสรวงสวรรค์ลงมาจุติที่ชายคาของห้องโถงอาภาอลังการ เขาเตะเปลวไฟแห่งแสงสว่างทิ้งอย่างดุดัน!
“ความปราถนาของท่านคือคำบัญชาของข้า!” บรุษผู้นั้นคือขุนศึกเนตรโรหิต
ขณะที่เขากล่าว ธงแห่งแสงเจิดจรัสก็ขาดสะบั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
“สิบปรมาจารย์สวรรค์ขอน้อมนำคำบัญชาท่านประมุข!”
สาวกสำนักประตูสุราลัยอีกกว่าสามแสนคนชักอาวุธออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน และตะโกนเร้าความรู้สึกสุดหัวใจ ทั่วทั้งภูเขาแห่งปัญญาต่างได้ยินเสียงของพวกเขาดังสนั่น “ทำลายภูเขาแห่งปัญญา! ถล่มสำนักประกายแสง! คำสั่งของท่านประมุขคือบัญชาสูงสุดของเรา!”
เสียงของพวกเขาทรงพลังมากและดังทะลุขึ้นไปบนอากาศ!
“สาวกนิกายตำหนักอมตะ จงฟังคำสั่งฉัน! ทำลายสำนักประกายแสงให้สิ้นซาก! ฆ่ามัน!” เชสเตอร์รวบรวมพลังไปที่สนามพลังบริเวณท้องน้อยของเขาขณะที่เสียงของเขาดังกึกก้องไปทั่วทุกทิศ!
สาวกนิกายตำหนักอมตะกว่าแสนคนก็เริ่มส่งเสียงร้องคำรามในตอนที่เขาออกคำสั่ง จากนั้นพวกเขาก็วิ่งกรูบุกเข้าไปในห้องโถงอาภาอลังการอย่างไม่หวาดหวั่นเกรงกลัว!
“คำสั่งของท่านประมุขคือบัญชาของเรา!”
