คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 92
หลังจากที่เคนท์ตอบสนอง เมแกนก็พูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว เธอเพียงส่ายหัวอย่างเงียบงัน
สกายเลอร์หัวเราะอย่างซุกซน “เจ้าหน้าที่แคสเทลโล คุณต้องล้อผมเล่นแน่! ผมใช้ความพยายามไปมากในการลักพาตัวพวกคุณสามคน ทำไมผมต้องปล่อยพวกเขาไปเพียงเพราะคุณสั่งด้วยล่ะ?”
เขามองไปที่เคนท์แล้วกล่าว “ฉันรู้จักนาย นายคือหนึ่งในพวกเด็กร่ำรวยของเมืองตงไห่ เคนท์ ฮูห์ ใช่ไหม?”
เคนท์พยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง เขาพยายามเอาใจสกายเลอร์ จากนั้นเขาก็เสนอ “ใช่ครับ ผมเอง! ถ้าคุณปล่อยผมไป ผมจะให้เงินคุณ! บอกราคามาเลย! ผมจะให้คุณเอง!”
สกายเลอร์หัวเราะ “กลัวความตายสินะนายน่ะ? ฉันได้ยินมาว่านายกับเจ้าหน้าที่แคสเทลโลหมั้นกัน ฉันพูดถูกไหม? ในฐานะลูกผู้ชาย นายไม่อยากช่วยคู่หมั้นนายหน่อยเหรอ?”
เคนท์เปิดปากของเขา แต่กลับไม่มีคำพูดหลุดออกมา เขากลืนมันลงอย่างยากลำยาก เขาตะลึง
สกายเลอร์เมินเขาแล้วหันไปหาแดร์ริล “ถึงกับสามารถทานอาหารร่วมกับนายน้อยเคนท์ได้ นายเองก็คงรวยสินะ” แดร์ริลไม่เข้าใจที่สกายเลอร์กล่าว เขาขมวดคิ้ว
สกายเลอร์กล่าวต่อด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว “เอาล่ะ พวกนายทั้งสองไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนิกายจ้าวสวรรค์ ฉันเองก็ไม่ใช่คนไร้เหตุผล ฉันจะปล่อยให้พวกนายหนึ่งคนรอดไป”
หัวใจของเคนท์ถึงกับเต้นผิดจังหวะ แดร์ริลถามอย่างสุขุม “นายหมายความว่ายังไง?”
สกายเลอร์แค่นเสียงหัวเราะ “ก็ง่าย ๆ มาใช้วิธีแบบนักธุรกิจของพวกนายดีกว่า นายสองคนต้องแข่งกันประมูลชีวิตตัวเอง ใครให้ราคาสูงที่สุดรอด ส่วนคนที่ประมูลได้ต่ำกว่า… ฉันจะเริ่มจากการตัดหนึ่งนิ้วออก จากนั้นก็จะโยนนายลงไปในห้องปิดตาย”
แดร์ริลหรี่ตาด้วยความสงสัย เขาคิด ‘บัดซบ หมอนี่มันเจ้าเล่ห์นัก’
ในเวลาเดียวกัน เคนท์ก็ตัดบททันที “ฉันเริ่มก่อน! ฉันเสนอสามสิบล้าน!” เคนท์ตื่นเต้น เขาเหลือบมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกเหนือกว่า ‘หมอนี่ก็แค่ลูกเขยบ้านอื่น ฉันว่าเขามีแค่สามล้านเองด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงสามสิบ ฉันต้องชนะแน่! พอฉันออกไปได้ ฉันก็จะเรียกคนมาช่วยเมแกน แล้วเธอก็จะประทับใจ จากนั้นก็ยอมนอนกับฉัน! ฮ่าฮ่า!’ เคนท์คิดอย่างชอบใจ
เมื่อเห็นความดีใจที่มากเกินไปของเคนท์ แดร์ริลก็หัวใจเงียบ ๆ ‘หมอนี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้รอดชีวิตสินะ เริ่มประมูลด้วยสามสิบล้าน? แล้วเราจะประมูลเท่าไหร่ดี ห้าสิบ?’ เมื่อแดร์ริลจมลงไปในความคิดของเขา เขาก็เหลือบมองสกายเลอร์ไปด้วย เขาพลันสังเกตความเจ้าเล่ห์บนสีหน้าของสกายเลอร์ แดร์ริลพลันกระจ่างทันที
‘เดี๋ยวก่อน! หมอนี่พาพวกเรามาที่รังลับของนิกาย พวกเขาจะปล่อยให้เรารู้เรื่องที่นี่ได้ยังไง? ไม่ว่าเราจะเสนอไปมากเท่าไหร่ คนพวกนี้ไม่มีทางปล่อยเราไปแน่ แล้วเขาให้เราประมูลไปเพื่ออะไร? เพื่อทำให้สกายเลอร์พอใจ?’ แดร์ริลคิด เขามองไปที่สกายเลอร์อย่างชัดเจนแล้วกล่าว “ฉันไม่มีเงินสามสิบล้าน”
เมื่อเป็นเช่นนั้น เคนท์ก็ดีใจมาก จนเขาแทบจะฉี่รดตัวเอง เขาเปล่งเสียง “ฉันชนะ! ฉันชนะ! ฮ่าฮ่า!”
สกายเลอร์ส่งสัญญาณให้คนของเขา พวกเขาจับแดร์ริลแล้วกดเขาไว้ที่โต๊ะ พวกเขากำลังจะหั่นนิ้วของเขาออกก่อนที่เมแกนจะร้องออกมา “แกทำแบบนั้นไม่ได้! เขาไม่เกี่ยวอะไรเลย ถ้า ถ้าแกอย่างแก้แค้น ก็มาลงที่ฉันสิ!”
สกายเลอร์ไม่สนใจเธอ เคนท์เริ่มรำคาญ เขาขมวดคิ้วใส่เมแกนแล้วกระซิบ “เธอจะสนใจไอ้ขี้แพ้นี่ทำไม? มันไม่มีเงินจะประมูลเพราะมันไร้ประโยชน์ ไม่ต้องห่วง พอฉันออกไปแล้ว ฉันจะหาทางช่วยเธอเอง”
เมแกนไม่ตอบ เธอมองไปที่แดร์ริลด้วยความร้อนใจมาก
ในตอนนี้ แดร์ริลเริ่มมีท่าทางตื่นตระหนกแล้ว
