คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 923
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 923
’ให้ฉันหลับตางั้นเหรอ?’
เมื่อสโลนกล่าวเช่นนั้น แดร์ริลก็รีบหันไปจ้องมองเธอทันที
ไม่ว่าใครก็ตามก็ต้องบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าสโลนมีทรวดทรงที่ยั่วยวน
“แก…” สโลนหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่น่าบุกเข้ามาในอุโมงค์ลับจนทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้
แดร์ริลยิ้มให้เธอ เขากวาดสายตามมองไปตามตัวเธออยู่สักพัก ก่อนจะหัวเราะชอบใจออกมาดังลั่น จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและลูกไฟสีขาวก็ฉายขึ้นมาบนฝ่ามือ!
“แดร์ริล! แก…” สโลนหงุดหงิดและกระทื้บเท้า “แกเป็นอะไรของแก? ไหนแกบอกว่าใช้เปลวเพลิงเย็นไร้มลทินไม่ได้แล้วไง? ไอ้ที่อยู่ในมือนั่นมันคืออะไร?”
เธอทั้งโกรธทั้งอับอายในเวลาเดียวกัน
สโลนขบริมฝีปาก เธอเริ่มด่าทอแดร์ริลอยู่ในใจ
‘กล้ามาหลอกฉันได้ยังไง!’
แดร์ริลฉีกยิ้ม “ฉันต้องขอโทษจริง ๆ ท่านแม่ทัพสโลน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ฉันคงจะแตกตื่นเลยปล่อยพลังเปลวเพลิงไร้มลทินออกมาได้อีกครั้ง”
ขณะเขากล่าว เขาก็ดับเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน!
“นี่แกจะทำอะไร? แดร์ริล? ทำไมแกดับเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินไปล่ะ? ปล่อยมันออกมาเลย เร็วเข้า ให้มันมากินเปลวเพลิงอันนี้” สโลนกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล
“ฉันไม่จำเป็นต้องปล่อยมันออกมา เปลวเพลิงโลหิตทำอะไรฉันไม่ได้” แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“แล้วฉันล่ะ?” สโลนถึงกับหมดพูด
แดร์ริลมีเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินอยู่ในร่างกาย ฉะนั้นแล้วเปลวเพลิงอื่น ๆ ก็จะทำอะไรเขาไม่ได้ แต่กระนั้นสโลนกลับไม่ได้มีของวิเศษเช่นนั้น เธอไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องใช้ชั้นเกราะป้องกันห่อหุ้มเรือนร่างของเธอ มันจะปกป้องเธอได้เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น แต่มันคงทนต่อไปได้อีกไม่นาน!
เมื่อเธอเห็นว่าแดร์ริลยิ้มกรุ้มกริ่ม เธอก็รู้ทันทีว่าแดร์ริลต้องการให้เธอวิงวอนให้เขาช่วย
‘ฉันเป็นแม่ทัพหญิง เป็นจอมทัพ เป็นถึงเทพธิดาสงคราม! ฉันจะไปยอมตามใจเขาได้ยังไง?’
สโลนกัดฟันแน่น และใช้กำลังภายในของเธออีกครั้งเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับชั้นเกราะที่ห่อหุ้มตัวเธออยู่ และคอยป้องกันเปลวเพลิงโลหิต
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างกายของเธอก็กลายเป็นสีแดงฉาน เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังตกทุกข์ได้ยาก
มันชัดเจนแล้วว่าสภาพของเธอคงจะไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
โฮก! โฮก!
เถาอู้ร้องคำรามอย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันคลุ้มคลั่ง เปลวเพลิงโลหิตที่ลุกโชนก็พุ่งเข้ามาหามนุษย์ทั้งสองคนมากขึ้น
เมื่อแดร์ริลเห็นเช่นนั้น แดร์ริลก็ฉีกยิ้มและกล่าว “ท่านแม่ทัพสโลน เธอไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้น แค่ยอมมาอยู่กับฉัน ในเกราะป้องกันนี้ก็ได้”
แดร์ริลยกมือขึ้นมาเพื่อสร้างชั้นเกราะป้องในขณะที่เขากล่าว แต่กระนั้น เกราะป้องกันของเขามันก็มีขนาดเล็กกะทัดรัด ขนาดน่าจะพอดีกับแค่ตัวของแดร์ริลเท่านั้น
พลังมหาศาล!
สโลนหน้าแดง
ถ้าเธอจะต้องเข้าไปอยู่ในชั้นเกราะป้องที่เล็กกะทัดรัดแบบนั้น มันก็คงจะช่วยไม่ได้ที่ตัวของทั้งคู่ต้องสัมผัสกัน
แดร์ริลมันชั่วร้ายมาก!
เขาจะต้องตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนี้แน่นอน!
‘ฉันใช้กำลังภายในเกือบจะหมดแล้ว เพื่อป้องกันเปลวเพลิงโลหิต ฉันคงจะถูกเผาทั้งเป็นถ้าไม่ยอมเข้าไปอยู่กับเขา’
สโลนยอมอ่อนข้อ เธอกัดริมฝีปากและเข้าไปอยู่ร่วมกับแดร์ริลในชั้นเกราะป้องกันของเขา
กลิ่นหอมรัญจวนใจ!
แดร์ริลสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมรื่นรมย์เตะจมูกเขา เขารู้สึกถูกมันดึงดูด ดวงตาของเขาจดจ่ออยู่แต่กับสโลนในขณะที่เธอเข้ามายืนใกล้ ๆ
เขาต้องขอยอมรับว่าสโลนมีเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ
ร่างกายของพวกเขาเบียดเสียดกัน ราวกับเรื่องเชิงรัก! ถ้าหากมีใครอยู่ใกล้กับพวกเขาในตอนนี้ก็อาจจะตกตะลึงได้
เทพธิดาสงครามแม่ทัพสโลนผู้หยิ่งผยองทรนง ก็ยอมประนีประนอมกับคำขอของแดร์ริล
สโลนกัดริมฝีปากจนแทบจะเลือดไหล เมื่อเธอรู้สึกว่าสายตาของแดร์ริลจับจ้องมาที่เธอ เธอรู้สึกอึดอัด แต่เธอไม่กล้าขยับตัว
ถ้าหากเธอขยับตัว เธออาจจะหลุดออกจากชั้นเกราะป้องกันและโดนเปลวเพลิงโลหิตครอกตายได้
“ฉันขอเตือนแก แดร์ริล อย่ามาคิดทะลึ่งกับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่”
“ฉันไม่ได้เหี่ยวเฉาขนาดนั้น ทำไมฉันต้องคิดทะลึ่งกับเธอด้วย? เธอคิดมากเกินไปแล้ว อย่าบอกฉันเชียวว่าเธอเริ่มตกหลุมรักฉันแล้ว?”
“แก..”
“อย่าขยับ ถ้าชั้นเกราะป้องกันนี้แตก เราอาจจะถูกไฟครอกทั้งเป็นได้”
“แกตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนี้ แกมีเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินอยู่ในตัว ทำไมแกต้องกลัวว่าจะถูกไฟครอกตายด้วยล่ะ?”
