คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 93



ท่ามกลางความตื่นตระหนก แดร์ริลอยากที่จะรวบรวมพลังภายในของเขา แต่จากผงที่เขาสูดดมไปก่อนหน้านี้นั้นรุนแรงเกินไป กำลังของเขายังไม่ฟื้นขึ้นมา

แดร์ริลกำลังสิ้นหวัง มือของเขาถูกบังคับให้แบออก ชายคนหนึ่งเงื้อมีดขึ้น ในขณะที่เขากำลังจะลงมีดนั้น สกายเลอร์ก็โหยหวนออกมา “เ-ี่ย หยุด!”

ชายคนนั้นหยุดมีดกลางอากาศ เขาดูสับสน แต่เขาก็เดินถอยกลับมา

สกายเลอร์เดินไปหาแดร์ริลทันทีแล้วมองไปที่แหวนนิ้วโป้งของแดร์ริลอย่างพินิจน์ “นายไปเอาแหวนนิ้วโป้งนี้มาจากไหน?” เขาอุทาน

สกายเลอร์ห้ามความปั่นป่วนในใจไม่ได้เลย เขาคุ้นเคยกับแหวนหยกขาวดำนี้ มันเป็นสัญลักษณ์ของหนึ่งในหกสำนักและพรรคใหญ่—เทียนซาน

แม้ว่าเทียนซานจะเป็นหนึ่งในหกสำนักและเป็นพรรคที่ถูกนับหน้าถือตา แต่พวกเขา—เหมือนกับนิกายจ้าวสวรรค์—มีความคลุมเครือทางศีลธรรม มากไปกว่านั้น คนระดับสูงขึ้นไปของนิกายนั้นรู้กันดีว่าเทียนซานกับจ้าวสวรรค์นั้นจับมือเป็นพันธมิตรกัน

ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ประมุขของทั้งสองนิกายได้พบกันอย่างลับ ๆ พวกเขาเข้าประเด็นทันที จากการช่วยเหลือของเทียนซาน ทำให้หกสำนักใหญ่ที่เหลือไม่สามารถปัดเป่าจ้าวสวรรค์ออกไปได้เหมือนอย่างที่เคย ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นพึ่งพาอาศัยกัน ไม่สามารถขาดอีกฝ่ายไปได้

เทียนซานเองก็เคร่งครัดเกี่ยวกับเรื่องลำดับขั้น ลงมาจากประมุขสำนัก คือ สี่ราชันย์: ราชันย์บูรพา, ราชันย์ประจิม, ราชันทักษิณ และราชันย์อุดร

แหวนที่แดร์ริลสวมนั้นเป็นสัญลักษณ์ของราชันย์บูรพา และนั่นเป็นสิ่งบ่งบอกตัวตนของเขา!

ราชันย์บูรพา ระดับของเขาอยู่ภายใต้เพียงแค่ประมุขสำนักนิกายเท่านั้น!

สกายเลอร์—ผู้เป็นหัวหน้าสาขา—ไม่ได้ถูกนับเป็นขั้วอำนาจระดับสูงของลำดับขั้น เพราะมันมีสาขาอยู่เกือบพันแห่ง! แม้ว่าสกายเลอร์จะไม่เคยพบราชันย์บูรพามาก่อน แต่เขาก็มั่นใจว่านั่นเป็นสัญลักษณ์ของราชันย์บูรพาอย่างแน่นอน

แดร์ริลสังเกตน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของสกายเลอร์ แม้ว่าเขาจะยังเดาสถานการณ์ไม่ออก แต่เขาก็ยอมเสี่ยงทาย

“แหวนนี้เป็นของฉัน” แดร์ริลกล่าวอย่างสุขุม ขณะที่สังเกตพฤติกรรมของสกายเลอร์ไปด้วย

สกายเลอร์ตัวสั่น เขาทำท่าจะคำนับให้แล้วแต่แดร์ริลขัดเขาก่อน

‘ไม่ว่าสกายเลอร์จะคิดว่าเราเป็นใคร มันชัดเจนว่าเป็นเพราะแหวนนี้ ยังไงซะ เราก็เป็นตัวปลอม—ถ้าคนรู้มากเกินไป ตัวตนของฉันจะถูกเปิดเผย’ แดร์ริลคิด

“อย่าคำนับ ฉันไม่อยากให้คนรู้มากเกินไป” แดร์ริลกล่าวเงียบ ๆ

สกายเลอร์พยักหน้าอย่างเร่าร้อน ‘ชายคนนี้เป็นราชันย์บูรพาแน่นอน เขาไม่อยากให้เราเผยตัวตนของเขา เขาต้องกำลังสืบอะไรบางอย่างอย่างลับ ๆ รึอะไรทำนองนั้นแน่ เราต้องไม่ไปขัดขวางเขา’ สกายเลอร์คิด

สกายเลอร์รีบสั่งให้คนของเขาสองคนพาแดร์ริลไปที่โถงหลัก
เมื่อแดร์ริลออกไป เคนท์ก็ขัดทันที “เฮ้! เกิดอะไรขึ้น? ผมเสนอไปสามสิบล้านแล้ว ปล่อยผมไปสิ!”

สกายเลอร์จ้างเคนท์อย่างอำมหิต รังสีนั้นรุนแรงจนเคนท์หุบปากทันที

…

สกายเลอร์ตามแดร์ริลไปที่โถงหลัก

“ท่านราชันย์บูรพาผู้ยิ่งใหญ่ ข้ารับใช้ของท่าน สกายเลอร์ เบอร์ พร้อมรับใช้ท่านครับ” สกายเลอร์คำนับ เขากล่าวต่ออย่างเคอะเขิน “กระผมต้องขออภัยท่านเป็นอย่างสูงที่เกิดความเข้าใจผิด กระผมเกือบทำการผิดพลาดครั้งใหญ่ไปแล้ว กระผมหวังว่าท่านผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ถือสาเอาความ ได้โปรดอภัยให้กระผมด้วย”

‘ราชันย์บูรพาผู้ยิ่งใหญ่? ใช่ชื่อตำแหน่งในนิกายจ้าวสวรรค์รึเปล่า แล้วมันระดับสูงกว่าของสกายเลอร์ เบอร์ เหรอ? เดี๋ยวก่อนสิ แหวนนี่มันเป็นของแบรนดอน ไม่ใช่ว่าเขามาจากสำนักเทียนซานเหรอ? แล้วทำไมสกายเลอร์ถึงสุภาพกับเราขนาดนี้?’ แดร์ริลครุ่นคิด เขาไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของนิกายจ้าสวรรค์กับสำนักเทียนซานนั้นเป็นอย่างไร

เขาโบกมือแล้วกล่าว “ลืมมันไปซะ นายไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”