คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 930

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 930

ทุกสายตาจับจ้องไปที่อีวอน

เธอสวมชุดเดรสยาวสีแดงที่คลุมทั้งตัวของเธอ และเธอก็มีเครื่องประดับมากมายอยู่บนตัวด้วย เธอดูสมสง่าราวกับราชวงศ์ เธอมีทรวดทรงยั่วยวนไร้ที่ติดและใบหน้าที่งดงามอ่อนช้อย เธอดูเหมือนนางฟ้าจากสวรรค์จริง ๆ!

งดงามมาก! สวยสุดที่สุด!

เสียงปรบมือต้อนรับเกรียวกราว

ทุกคนต่างสรรเสริญเจ้าหญิงและบรรดาแขกผู้ร่วมงานผู้ชายทุกคนก็ตื่นเต้น พวกเขาปรบมือและร้องตะโกนเมื่อได้เห็นหน้าเธอ

แต่กระนั้นก็ดี กลับไม่มีใครสังเกตเห็นความทุกข์ระทมบนใบหน้าของอีวอน เธอไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อย

ทันทีที่เธอรู้ตัวว่าจะถูกเลือกให้เป็นเจ้าหญิงที่จะต้องไปแต่งงานกับทวีปเวสต์ริงตัน อีวอนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะขัดขืน

อย่างไรก็ตาม เธอก็เป็นแค่เพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง เธอจะต่อต้านไม่ได้กับคำบัญชา

หัวใจของอีวอนเจ็บปวดราวกับว่ามันด้านชาไปแล้วระหว่างการเดินทางมาที่ทวีปเวสต์ริงตัน

ในที่สุด บริวารก็พาตัวอีวอนไปหาโดน็อก

ทุกคนในที่นี่คือสักขีพยาน โดน็อกมองไปที่อีวอนและตกตะลึงงัน!

“คุณหนูจากตระกูลยังในเมืองตงไห่?” โดน็อกตกใจ! เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าเจ้าหญิงอีวอนจะเป็นคุณหนูจากตระกูลยัง

อีวอนเป็นคุณหนูจากตระกูลค้าขายวัตถุโบราณ ตระกูลของเธอเป็นหนึ่งในตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในเมืองตงไห่ และตระกูลก็ค่อนข้างที่จะมีชื่อเสียงกว้างขวาง

โดน็อกเองก็เป็นนายน้อยจากตระกูลที่ร่ำรวยเช่นเดียวกัน ฉะนั้นมันก็แน่นอนที่ว่าเขาจะคุ้นเคยกับชื่อของเสียงอีวอน

อะไร?

‘ท่านองคมนตรีรู้จักฉันงั้นเหรอ?’

อีวอนก้มหน้าลง แต่เธอยังคงมองโดน็อกอยู่ เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นเธอก็กล่าวถามด้วยความสงสัย “นายรู้จักฉันใช่ไหม?”

หัวใจของอีวอนเต้นระรัว

‘เขารู้จักตระกูลฉันด้วย เขาจะต้องมาจากจักรวาลโลกแน่นอน’ อีวอนก็เริ่มรู้สึกมีความหวังขึ้นมา ‘ไม่แน่เขาอาจจะพาฉันกลับไปที่จักรวาลโลกก็ได้วันนี้’ อีวอนรู้สึกดีใจขณะที่เธอคิดเช่นนั้น เธอจ้องมองโดน็อกอย่างตื่นเต้น

ดวงตาของโดน็อกแดงฉานทันทีที่เขาจ้องกลับไปที่อีวอนอย่างขึงขัง เขาขบเคี้ยวฟันก่อนจะกล่าวตอบ “แน่นอนต้องรู้อยู่แล้ว เธอคืออีวอน ยัง คุณหนูแห่งตระกูลยัง ไม่ใช่แค่ฉันจะรู้จักเธอเท่านั้น ฉันยังรู้ด้วยว่าเธอเป็นอะไรกับแดร์ริล แปลกดีใช่ไหมล่ะ?”

ทุกคนต่างเคยได้ยินเรื่องที่แดร์ริลถล่มพิธีวิวาห์ของอีวอนและเจเรมี

อีวอนรู้สึกดีใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “นายรู้จักแดร์ริลด้วยหรอ?”

‘วิเศษไปเลย ถ้าองคมนตรีคนนี้เป็นเพื่อนของแดร์ริล เขาคงไม่ทำอะไรเลวร้ายกับฉันแน่นอน’

เมื่อเธอคิดถึงแดร์ริล หัวใจของเธอก็เจ็บปวด เธออาศัยอยู่ในพระราชวังเป็นเวลานาน เธอไม่รู้ชะตากรรมชีวิตของแดร์ริลว่ายังมีชีวิตรอดหรือตายไปแล้ว เธอรู้เพียงแค่ว่ามีคนเห็นเขาตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ

โดน็อกหัวเราะเสียงดังสนั่น ดวงตาเขาแดงก่ำขณะพยักหน้าให้อีวอนและกล่าว “แน่นอนสิ! ฉันรู้จักมัน! รู้จักดีเลย! ต่อให้มันกลายเป็นฝุ่นผงฉันก็ยังจำมันได้!”

โดน็อกกัดฟันกรอดขณะที่กล่าวประโยคสุดท้าย

“นาย…”

อีวอนตัวสั่น เธอรู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธออยากจะกล่าวอะไรบางอย่างกับเขา แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี

ทันใดนั้น ทุกคนต่างหันมามองหน้ากัน และต่างมีสีหน้าที่สงสัยอยากรู้อยากเห็น

เมื่อสักครู่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ดูเหมือนว่าองคมนตรีจะรู้จักกับเจ้าหญิงอีวอน

ดูเหมือนพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่สลับซับซ้อน

โดน็อกกำหมัดและก้าวเข้าไปใกล้อีวอน “เอาล่ะ อีวอน คงเป็นเพราะเทพดลบันดาลทำให้เราได้มาเจอกันในวันนี้ มันคือพรหมลิขิตของเรา”

ใบหน้าของโดน็อกนั้นดูโหดเหี้ยมอย่างน่ากลัวในตอนที่เขากล่าวเช่นนั้น เขายิ้มอย่างด้านชาให้กับอีวอนและกล่าว “ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี หลังจากที่ฉันเล่นสนุกกับเธอจนเสร็จแล้ว ฉันจะส่งศพของเธอกลับไปหาไอ้แดร์ริล”