คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 935
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 935
”นี่ ยัยขี้เหร่”
แลนวินจ้องไปที่ลิลี่และกล่าวอย่างเย็นชา “มันมีภูเขาอยู่ห่างจากที่ที่ไปทางเหนือไกลกว่า 30 กิโลเมตร มันเรียกว่าภูเขาวายุทมิฬ เธอไปสืบข่าวของแดร์ริลที่นั่นที”
ภูเขาที่อยู่ทางตอนเหนือ?
ลิลี่มึนงง เธอไม่เข้าใจ “ศิษย์พี่ แดร์ริลไม่ได้อยู่ที่ภูเขาแห่งปัญญาของสำนักประกายแสงหรอกเหรอ?”
ปึง
แลนวินโกรธมาก เธอทุบโต๊ะและกร่นด่า “แกจะถามอะไรมากมาย? ฉันเพิ่งจะบอกข่าวล่าสุดให้แกฟัง หรือว่าแกไม่อยากไป? งั้นก็กลับไปที่สำนักเลยเดี๋ยวนี้ และอย่าหวังว่าฉันจะเอาแกไปด้วยสำหรับภารกิจหน้า”
โยเอลเองก็กล่าวขึ้นมาอย่างเย่อหยิ่ง “ไร้สาระจริง ๆ เธอก็แค่ต้องทำตามคำสั่ง เธอไม่จำเป็นต้องมาถามกลับ เข้าใจไหม?”
“ฉันเข้าใจแล้ว”
ลิลี่ถอนหายใจเอือมระอา จากนั้นเธอก็หันหลังและออกจากห้องไป มุงหน้าไปยังภูเขาวายุทมิฬ
…
ระหว่างนั้นที่ภูเขาแห่งปัญญา
สำนักประตูสุราลัยได้พิชิตยึดครองภูเขาลูกนี้แล้ว
บางครั้งจะมีเสียงหัวเราะดังก้องมาจากทางห้องนอนอันงดงามที่อยู่ด้านหลังของห้องโถงอาภาอลังการ
เดบร้ากำลังอุ้มสัตว์เลี้ยงขนสีม่วงฟูขณะที่เธอกำลังนั่งเล่นอยู่บนเตียง สัตว์เลี้ยงตัวนี้มีหัวเป็นสิงโต และมันก็ดูน่ารักน่าเอ็นดู
จีเวลที่นั่งอยู่ด้วย ก็รู้สึกตื่นเต้นที่ได้เล่นกับสัตว์เลี้ยงตัวนี้
สัตว์เลี้ยงตัวนี้ มันคือเถาอู้ตัวน้อยของแดร์ริล!
เถาอู้ตัวน้อยของแดร์ริลเพิ่งจะฟักตัวออกมาหลังจากที่สโลนและอีเว็ตต์กลับไปเมื่อวันก่อน
เถาอู้ตัวน้อยมีลักษณะที่ไม่เหมือนกับแม่ของมัน ตัวมันเป็นสีม่วง และร่างกายของมันก็มีแสงแวบของกระแสไฟฟ้าที่ทำให้เกิดเสียงแปลบปลาบ แต่กระนั้นก็ดีเถาอู้ตัวน้อยยังคงเป็นทารก กระแสไฟฟ้าจึงยังไม่รุนแรงมากนัก
“เขาน่ารักมาก”
จีเวลปรบมือชอบใจ รอยยิ้มของเธอทำให้ดวงตาโค้งราวกับพระจันทร์เสี้ยว
เถ้าอู้ตัวน้อยมีดวงตาดำเมี่ยมและกลมกิ๊ก ด้วยความน่ารักของมัน มันเรียกหาเดบร้าอย่างน่าเอ็นดู “มามิ๊ มามิ๊…”
เดบร้าหน้าแดงก่ำ
จีเวลปรบมือชอบใจและหัวเราะร่า “พี่เดบร้า ดูสิ มันเรียกพี่ว่ามามิ๊”
เถาอู้ตัวน้อยก็หันหน้าไปหาจีเวล และตะโกน “มามิ๊…”
“เจ้าหนู…”
จีเวลก็ชักสีหน้า ขณะที่เธอเม้มปากและกล่าว “ทำไมต้องเรียกฉันว่ามามิ๊ด้วย?”
แดร์ริลหัวเราะ เจ้าตัวกระจ้อยชอบเรียกสาวสวยทุกคนว่าเป็นแม่ของมัน
แต่กระนั้นก็ดี ในเสียงหัวเราะของเขาก็ยังมีความเศร้าสลดปนอยู่
อีเว็ตต์ได้บอกเขาว่าอีวอนต้องไปอยู่ที่เวสต์ริงตันเพื่อแต่งงานกับโดน็อก! เขาอารมณ์เสียและทุกข์ระทนเป็นอย่างมาก
แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะคลุ้มคลั่ง เขาต้องการที่จะมุ่งหน้าไปที่ทวีปเวสต์ริงตันทันที แต่กระนั้น เขาก็รู้ตัวว่าไม่ควรร้อนรน เขาอยากจะปรึกษาหารือเรื่องนี้กับเชสเตอร์และแด๊กซ์ก่อน ในตอนที่พวกเขากลับมา
พี่น้องร่วมสาบานของเขาได้ไล่ตามตัวมัตเตโอไป หลังจากที่พวกเขาถล่มสำนักประกายแสงได้เมื่อวันก่อน ตอนนี้พวกเขาสองคนยังไม่กลับมา
แดร์ริลคิดถึงอีวอนมาก ทุกวินาทีที่เขาต้องรอก็คือความทรมาน เขารอต่อไปแทบไม่ไหว
ทันใดนั้นพวกเขาก็ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามา
สาวกสำนักประตูสุราลัยก็มายืนอยู่ที่หน้าประตูอย่างนอบน้อม และกล่าวเบา ๆ “ท่านพี่แดร์ริล มีท่านทูตสองคนผู้ชายและผู้หญิง มาจากทวีปเวสต์ริงตัน พวกเขาอยากจะเข้าพบพี่เกี่ยวกับเรื่องสำคัญบางอย่าง”
‘ทูตจากทวีปเวสต์ริงตันงั้นเหรอ? คนของโดน็อกรึเปล่า?’
