คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 94



แดร์ริลลอบสังเกตรอบข้าง เขาพลันเห็นว่าการตกแต่งภายในโถงนี้นั้นซับซ้อนกว่าที่อื่น

เขาไม่ได้ทานอะไรมากนักตอนที่อยู่โอเรียนทอล เพิร์ล เขารู้สึกอายเล็กน้อย

สกายเลอร์เป็นคนช่างสังเกต เขาหัวเราะ “นายท่านของกระผม ได้โปรดรอสักครู่ครับ กระผมจะให้คนไปเตรียมอาหารและไวน์ไว้ให้ท่าน เราจะดื่มจนหยดสุดท้าย! ฮ่าฮ่า! อย่างไรก็ตาม ท่านราชันย์บูรพาผู้ยิ่งใหญ่ หลังจากที่เราดื่มกินแล้ว เราสามารถจัดการเมแกน แคสเทลโล คนนั้นได้ด้วย เธอดึงดูดมากจริง ๆ ฮ่าฮ่า!”

“ถูก ถูกต้อง” แดร์ริลบอกปัด

เมื่อสกายเลอร์ออกไป แดร์ริลก็คิดได้ว่ามันเป็นโอกาสที่ดีในการเดินดูรอบ ๆ เขาพยายามหาทางออก เหล่ายามเองก็ไม่ได้ห้ามแดร์ริลที่ออกจากห้อง ทั้งยังคำนับให้เขา แดร์ริลเริ่มได้ใจ เขาไม่ได้กลับไปที่โถงหลัก—เขาเดินตามอุโมงค์ไป สำรวจไปในขณะที่ครุ่นคิดถึงแผนการต่อไป เขาจะช่วยเมแกน

แดร์ริลพลันรู้สึกตัวว่าตัวเขาเข้ามาในพื้นที่ที่ถูกจำกัดไว้ พื้นที่หวงห้ามนี้เป็นห้องขนาดใหญ่ และไม่มีคนเฝ้าทางเข้า แต่มีป้ายที่เขียนไว้ว่า “ห้ามเข้าหากไม่ได้รับอนุญาต” โดยไม่ต้องคิด แดร์ริลเดินเข้าไปข้างใน

ใจกลางของห้องนั้นเป็นชั้นวางไม้ ในชั้นวางนั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกอยู่ไม่กี่อย่าง แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นยาที่ใช้รักษาอาการบาดเจ็บภายนอก แต่แดร์ริลก็พบอันหนึ่งที่เขียนไว้ว่า “ผงกล่อมประสาท” ที่ป้ายของมัน

‘กล่อมประสาท? ฮ่าฮ่า! เราจะใส่เจ้านี่ลงในไวน์ พอพวกนั้นหมดสติ เราก็จะช่วยเมแกนได้!’ แดร์ริลคิด

ขณะที่เขากำลังจะออกไป เขาก็สังเกตเห็นว่ามีกระเบื้องแผ่นหนึ่งที่แตกต่างไปจากชิ้นอื่น เขาเคาะมันดู—มันกลวง เขายกกระเบื้องขึ้น ก่อนจะแปลกใจ เพราะเขาพบกระดาษสีน้ำตาลที่ห่อเไรบางอย่างไว้อยู่ เขาเปิดของชิ้นนั้นออก และต้องตกใจเมื่อพบคัมภีร์ลับ ปกของคัมภีร์เขียนไว้ว่า: มังกรนพเก้าทะยานฟ้า ‘เ-ี่ย คัมภีร์อะไรเนี่ย? ชื่อเท่ชะมัด’ แดร์ริลคิด

เวลากำลังจะหมดลง เขารีบเก็บคัมภีร์ไว้ใต้เสื้อ แล้วรีบกลับไปที่โถงหลัก ในเวลาเดียวกัน สกายเลอร์ก็มาพร้อมอาหารในถาดและไวน์เหยือกหนึ่ง ตราสีแดงบนเหยือกไวน์นั้นจางแล้ว—เป็นเครื่องยืนยันอย่างดีว่ามันเป็นของคุณภาพดีจากการบ่มไว้นานหลายปี

“นายท่าน กระผมไม่มีสิ่งใดจะนำเสนอมากนัก นอกจากอาหารพวกนี้ หวังว่าท่านจะไม่ถือสา” สกายเลอร์กล่าวขอโทษขณะที่จัดโต๊ะ

แดร์ริลพยักหน้าแล้วเริ่มดื่มกิน

สกายเลอร์—รู้ที่ของเขา—เขาปล่อยให้แดร์ริลทานอาหาร เมื่อแดร์ริลใกล้จะทานเสร็จ เขาก็เปิดเหยือกไวน์ออก รินมันใส่ถ้วยของเขา ก่อนจะผสมผงกล่อมประสาทในเหยือก

เขาแสดงท่าทางเป็นเชิงสั่งสกายเลอร์ “มาแบ่งไวน์เหยือกนี้ให้พี่น้องของพวกเรา บอกพวกเขาว่ามันมาจากฉัน”

สกายเลอร์ลังเล “นายท่าน ท่านก็รู้ว่าการดื่มไวน์ในโถงนั้นไม่ได้รับอนุญาตนะครับ

แดร์ริลขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นก็ยกเว้นมันในวันนี้! ฉันปรากฏตัวในสาขาของนาย ซึ่งมันไม่ได้เกิดขึ้นง่าย ๆ นายจะทำให้ฉันเสียหน้าเหรอ?”

“ไม่ ไม่ครับนายท่าน! ท่านเข้าใจผิดแล้วครับ กระผมไม่กล้า!” สกายเลอร์ส่ายหัวแล้วนำเหยือกไวน์ไปกับเขาด้วย

เหล่าคนที่เฝ้ายามเมแกนกับเคนท์จากไปโดยไม่เต็มใจนัก พวกเขาใช่เวลาครึ่งชั่วโมงในการถ่ายรูปเมแกนในมุมต่าง ๆ กว่าร้อยรูป สำหรับพวกเขา หญิงสาวเช่นเมแกนคือของขวัญจากสวรรค์

เมแกนป่วยจิตจากการกระทำของคนเหล่านี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกจับมัดไว้ แล้วถูกถ่ายรูปโดยที่เธอไม่ยินยอม

ตอนนี้ทุกคนได้ออกไปดื่มไวน์ เมแกนจึงถามแดร์ริลเงียบ ๆ “แดร์ริล เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาถึงปฏิบัติกับคุณอย่างเคารพนัก?”