คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 940
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 940
”พี่อีวอน กำลังชมพระจันทร์อยู่เหรอ?”
อีวอนหันมาและพบกับสีหน้าที่สงสัยใคร่รู้ของจีเวลที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ
“นี่มันก็ดึกมากแล้ว ทำไมพี่ยังไม่นอนอีก?” จีเวลวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปหาอีวอนขณะที่กล่าว ใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความสงสัยขณะยิ้มและกล่าวถามต่อ “ที่พี่นอนไม่หลับก็เพราะว่าเพิ่งจะได้กลับเจอกับนายท่านใช่ไหมล่ะ?”
มันดึกมากแล้ว และจีเวลเองก็ง่วงนอน แต่เธอรู้สึกหิวมากกว่าในตอนที่นอนอยู่บนเตียง เธอเพียงแค่ลุกออกมาและกำลังจะเดินไปหาอะไรกินในครัวจนได้มาเห็นอีวอน
จีเวลคิดว่าเธอกำลังเห็นอีวอนบ่นพรึมพัมกับตัวเอง เธอจึงเดินเข้ามาทักทาย
อีวอนไม่ได้กล่าวตอบอะไร สายตาของเธอจับจ้องไปที่จีเวลอย่างขึงขัง เธอเดินเข้าไปใกล้ตัวจีเวล สีหน้าของเธอดูเย็นชา และร่างกายของเธอก็ครุกรุ่นไปด้วยรังสีสังหาร!
“พี่อีวอน เกิดอะไรขึ้น? พี่เป็นอะไรรึเปง่า?” จีเวลสับสน แต่เธอก็ฉีกยิ้มและกล่าว “นี่มันก็ดึกมากแล้ว หรือว่าพี่จะหิวเหมือนฉัน? ฉันพาพี่ไปกินของอร่อย ๆ ในครัวได้!”
จีเวลยิ้มร่าและเอื้อมแขมออกไปจะจับมือของอีวอน
ทันใดนั้นกระบี่เล่มยาวก็โผล่ขึ้มาในมือของอีวอน
“ตายซะ!”
น้ำเสียงแข็งกร้าวดังก้องออกมาจากปากของอีวอน ขณะที่เธอยืดแขนออกไปด้วยความเร็วแสง ปลายกะบี่ส่องแสงเย็นเยียบขณะที่แทงทรวงอกของจีเวล!
“พี่อีวอน พี่…” ร่างกายของจีเวลสั่นเครือ เธอไม่ทันได้ตั้งตัว! เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าอีวอนจะสังหารเธอ!
เปรี้ยง!
กระบี่แทงเข้าไปที่ร่างของจีเวล แต่กระนั้น มันไม่ได้แทงทะลุตัวเธอ มันมีเพียงเสียงดังสนั่นเท่านั้น แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อะไร?
อีวอนขมวดคิ้ว มีความสงสัยเกิดขึ้นในอารมณ์ที่เย็นชาของเธอ
ถึงแม้ว่ากระบี่จะไม่ได้ทำให้จีเวลได้รับบาดเจ็บอะไร แต่แรงกระแทกก็ส่งตัวจีเวลกระเด็นถอยไปหลายเมตรก่อนจะร่วงลงพื้น
จีเวลรู้สึกจุกอก เธอหายใจแทบไม่ออก
แดร์ริลมอบเสื้อเกราะไหมสวรรค์ให้กับจีเวลเมื่อสองวันก่อน ในเมื่อคนธรรมดาไม่สามารถจะทำร้ายแดร์ริลได้อีกต่อไปแล้ว เขาจึงคิดว่าจีเวลคงต้องการเสื้อเกราะมากกว่าเขา จีเวลเลยได้สวมเสื้อเกราะไว้บนตัวตลอดสองวันที่ผ่านมา
ช่างโชคดีที่จีเวลได้สวมเสื้อเกราะไหมสวรรค์ไว้ ไม่เช่นนั้นเธออาจจะตายคาที่จากแผลถูกแทงเมื่อสักครู่
ถึงแม้ว่าเธอจะรอดชีวิตมาได้ แต่เธอก็ตกใจเสียขวัญ นำ้เสียงของเธอสั่นเทาในความกลัว “พี่อีวอน ทำไมพี่ทำแบบนี้…”
เปรี้ยง!
ก่อนที่เธอจะได้กล่าวถาม อีวอนก็ง้างมือเข้ามาต่อยจีเวล
อีวอนไม่ใช่ผู้หญิงที่แข็งแรง แม้เธอจะเคยเป็นนักเรียนที่สถาบันหกวิถีแต่เธอก็แทบจะไม่ใช่ผู้บ่มเพาะ พละกำลังของเธอเพิ่งจะมาเพิ่มขึ้นตอนที่เธออยู่กับอีเว็ตต์ และระดับของเธอก็เป็นแค่ปรมาจารย์ขั้นสามเท่านั้น
แต่กระนั้นก็ดี จีเวลเป็นเพียงแค่คนสามัญชนคนธรรมดา
เธอจะทนกับแรงต่อยเช่นนั้นได้อย่างไร?!
เปรี้ยง!
อีวอนต่อยเข้าไปที่ทรวงอกของจีเวลอีกครั้ง ทำให้เกิดเสียงเปรี้ยง ดังสนั่น จีเวลไม่ทันตั้งรับกับการโจมตี ตัวของเธอกระเด็นถอยหลังไปเลือดเต็มปาก ดวงตาของเธอปิดสนิทลงและนอนแน่นิ่งกับพื้น ไม่มีใครรู้ได้ว่าเธอมีชีวิตอยู่หรือตาย!
ใบหน้าของอีวอนไร้ความรู้สึกขณะที่เดินเข้าไปหาจีเลวอย่างช้า ๆ พร้อมกับกระบี่ในมือของเธอ อีวอนกำลังจะแทงสาวน้อยคนนี้อีกครั้ง
จนในที่สุด ก็มีเสียงฝีเท้าก้าวดังก้องเข้ามาจากด้านหลังเธอ
เธอหันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามา ผู้หญิงคนนั้นคือเดบร้า!
เดบร้ากำลังจะเข้านอน ในตอนที่เธอได้ยินเสียงของการต่อสู้ เธอรีบมาที่นี่เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นเธอก็เห็นแผ่นหลังของอีวอนที่กำลังวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
“แกเป็นใคร? แกกล้าดียังไงถึงมาทำร้ายจีเวล? หยุดอยู่ตรงนั้น!” เดบร้าตวาดเสียง เธอกำลังจะวิ่งไล่ตามตัวอีวอนไป
ขณะที่เธอกำลังจะวิ่งตามไป เธอก็หันไปเห็นร่างของจีเวลที่นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น มีคราบเลือดเปื้อนอยู่เต็มปากของจีเวล เดบร้าตัวสั่นเทา
“จีเวล!”
เดบร้ารีบวิ่งเข้าไปหาจีเวลอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกโมโห และหัวใจของเธอก็เจ็บปวด เธอไม่อยากจะไล่ตามตัวอีวอนอีกต่อไป เธอรีบอุ้มตัวจีเวลออกไปทันที
