คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 946
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 946
แลนวินถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น!
“แกหน้าตาอัปลักษณ์ขนาดนี้ แต่แดร์ริลเป็นสามีของแกงั้นเหรอ?” แลนวินเม้มริมฝีปาก เธอกล่าวอย่างใจดำ “เขาเป็นถึงท่านประมุขสำนักประตูสุราลัย แกคิดว่าเขาจะชอบแกงั้นเหรอ? หยุดฝันเฟื่องสักทีเถอะ!”
“ฉันพูดความจริง” ลิลี่เลิกลั่กและพยายามจะอธิบาย “แต่ก่อนฉันไม่ได้หน้าตาแบบนี้ ศิษย์พี่เมื่อไหร่ที่เรากลับไปถึงสำนักสุญตา ได้โปรดช่วยฉันขอร้องรองเจ้าสำนักให้ยกเลิกภารกิจนี้ได้ไหม?”
ในเมื่อลิลี่ได้เปิดอกเผยตัวตนของเธอแล้ว เธอจึงอยากจะบอกความจริงทั้งหมด
แลนวินขมวดคิ้วขณะที่จ้องเขม็งอย่างเย็นชาไปที่ลิลี่ “ยกเลิกภารกิจงั้นเหรอ? แกกล้าดียังไงถึงมาพูดจาแบบนี้? สำนักสุญตาไม่มีวันจะทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายล้มเหลว ต่อให้แกกับแดร์ริลจะเคยเป็นอะไรกันมาก่อนหน้านี้…”
ทันใดนั้นแลนวินก็หยุดกลางคัน สายตาของเธอเดือดดาลขณะที่จ้องหน้าลิลี่ “ฉันว่าแล้ว! แกคือคนที่ทรยศพวกเรา! แกต้องเปิดโปงแผนการของเราให้แดร์ริลรู้แน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาจะส่งเดบร้ามาฆ่าโยเอลและคนอื่น ๆ ได้ยังไง? สรุปแล้วมันเป็นฝีมือของแกใช่ไหม?”
อะไร?
ร่างกายของลิลี่สั่นเครือ “ศิษย์พี่ พี่หมายถึงอะไร? ฉันไม่ได้…”
แลนวินไม่ได้รอให้ลิลี่กล่าวจบประโยค แลนวินตวาดเสียง “หุบปาก! แกไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังอีกต่อไปแล้ว มันเป็นฝีมือของแก!”
“ไม่ใช่แล้ว ศิษย์พี่เข้าใจผิด ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น!”
“จริงเหรอ? แกเพิ่งจะบอกฉันเองว่าแดร์ริลเป็นสามีของแก แกจะต้องแอบไปบอกเขาแน่นอนว่าสำนักสุญตากำลังหมายหัวเขา ไม่อย่างนั้น เดบร้าจะไปเจอกับโยเอลและคนอื่น ๆ รวดเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”
“ฉัน…” สีหน้าของลิลี่ไม่สู้ดีนัก เธอไม่อาจจะตอบปฏิเสธอะไรได้ เธอรู้สึกเหมือนโดนรังแก แลนวินหลอกให้เธอมุงหน้าไปสำนักวายุทมิฬเพื่อให้พวกเขาทำร้ายตัวเธอ และตอนนี้แลนวินยังมากล่าวหาว่าลิลี่ทรยศสำนักสุญตาอีก
มันช่างไม่ยุติธรรมอะไรขนาดนี้?
“แกปล่อยข่าวของสำนักตัวเอง เท่านี้มันก็คือการทรยศพวกเราแล้ว แกไม่สมควรจะเป็นศิษย์ของสำนักสุญตา!”
แลนวินพุ่งตัวและบุกตรงไปหาลิลี่!
“ศิษย์พี่…”
ลิลี่ถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว เธออยากจะหลบเลี่ยง แต่มันก็ช้าเกินไป
แลนวินนั้นว่องไวเกินไปสำหรับลิลี่ และระดับกำลังภายในของแลนวินก็แข็งแกร่งกว่าลิลี่หลายเท่า ในฐานะนักฆ่าเลือดเย็นแห่งสำนักสุญตา ไม่มีทางที่ลิลี่จะป้องกันตัวเองได้
เปรี้ยง!
แลนวินสะกัดจุดปิดผนึกตัวลิลี่ในทันที ร่างกายของลิลี่สั่นเทาและขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
แลนวินไม่อยากจะเสียเวลาพูดคุยกับลิลี่ เธอโยนลิลี่ไปบนรถม้าและกล่าวน้ำเสียงขึงขัง “ไม่ใช่แค่แกจะหน้าตาขี้เหร่อย่างเดียว แกยังจิตใจอำมหิตอีกด้วย แกทำให้โยเอลและนักฆ่าอีกสองคนต้องตาย ฉันจะลงโทษแกเองทันทีที่เรากลับไปถึงสำนักสุญตา”
แลนวินขึ้นควบม้าและมุ่งหน้าเดินทางกลับไปที่สำนักสุญตา
ลิลี่ทั้งโกรธทั้งกังวล เธอยากจะสลัดให้หลุดพ้น แต่เธอถูกสะกัดจุดเอาไว้ เธอขยับตัวไม่ได้
ระหว่างนั้น ที่แท่นบูชาหลักของสำนักประกายแสงบนภูเขาแห่งปัญญา
สาวกทุกคนของสำนักประตูสุราลัยมารวมตัวกันอยู่ในห้องโถง พวกเขาพร้อมที่จะเดินทางกลับไปที่จักรวาลโลกแล้ว
แด๊กซ์และเชสเตอร์เพิ่งจะกลับมาถึง พี่น้องร่วมสาบานสามคนร่วมมือกันถล่มสำนักประกายแสงได้เมื่อไม่กี่วันก่อนและแด๊กซ์กับเชสเตอร์ก็ได้ไล่ล่ามัตเตโอและพี่สาว แต่กระนั้นพวกเขาก็ไล่ตามไปไม่ทัน แด๊กซ์และเชสเตอร์ควานหาตัวพี่น้องสองคนนั้นแต่ก็ไม่พบตัว พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะเดินทางกลับมา
ในเวลานั้น แดร์ริลถอนหายใจขณะแบกร่างของจีเวล เธอบาดเจ็บแสนสาหัส และเธอก็ไม่ใช่ผู้บ่มเพาะ มันคงจะต้องใช้เวลานานมากสำหรับเธอเพื่อพักฟื้น ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะใช้กำลังภายในของเขารักษาชีวิตเธอ แต่เธอก็ยังคงไม่ได้สติกลับคืนมา
จีเวลต้องรับการรักษาเยียวยาเป็นเวลานนาน และเธอยังต้องการยาบำรุงอันล้ำค่าบางชนิดจากทั่วทุกมุมโลกเพื่อช่วยให้เธอฟื้นตัว
พ่อทูนหัวของแดร์ริลจากตระกูลคาร์เตอร์ มียาบำรุงพวกนั้นมากมายกว่าพันชนิด
ฉะนั้นแล้ว พวกเขาจำเป็นที่จะต้องออกเดินทางไปที่นั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
แต่กระนั้นก็ดี แดร์ริลกลับรู้สึกคับอกคับใจที่จะต้องรีบจากไปแบบนี้ เขารู้สึกโหวงเหวงราวกับว่ามีใครขาดหายไป เขาหันไปหาอีวอนและกล่าวถาม “อีวอน เธอรู้ไหมว่าโมนิก้าอยู่ที่ไหน?”
ใช่แล้ว ที่แดร์ริลรู้สึกแบบนั้นก็เพราะว่าเขาคิดถึงนายหญิงแห่งนิกาย
