คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 947
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 947
นายหญิงแห่งนิกายตั้งท้องกับลูกของแดร์ริล และเด็กคนนั้นคงจะมีอายุขวบกว่าแล้ว ย้อนกลับไปที่สมรภูมิรบหอคอยดาวปราถนา ฟลอเรียนลักพาตัวอีวอนและโมนิก้าไป ฉะนั้นอีวอนจะต้องรู้ว่าโมนิก้าอยู่ที่ไหน
แต่กระนั้น สีหน้าท่าทีของอีวอนก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป เธอกล่าวตอบ “ฉันไม่รู้”
อะไร?
เธอไม่รู้?
แดร์ริลรู้สึกตกตะลึง
ทันใดนั้น แดร์ริลก็ดึงสติกลับมา นัยด์ตาเขาดูสิ้นหวังขณะที่เขาซักถาม “พวกเธอสองคนถูกฟลอเรียนลักพาตัวไป ใช่ไหม?”
อีวอนส่ายหัว “ฉันไม่รู้” สีหน้าของเธอไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ
แดร์ริลถอนหายใจ เขานั้นเป็นกังวลกับชะตากรรมชีวิตของโมนิก้ามาก
…
ระหว่างนั้นที่สำนักสุญตาบนภูเขาสุญญตา
หมอกควันจาง ๆ ล่องลอยอยู่ในหุบเขาขณะที่แสงแดดอบอุ่นส่องสว่างเข้ามา ความรู้สึกเหมือนกับสรวงสวรรค์
แต่กระนั้น บรรยากาศภายในห้องโถงหลักของสำนักสุญตากลับอึมครึม
รองเจ้าสำนักคริสตัลนั่งอยู่ตรงกลางห้องโถงหลักพร้อมกับใบหน้าที่งดงามเย็นเยียบ
แลนวินและสาวกสำนักสุญตาระดับสูงสองสามร้อยคนยืนเรียงอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบเชียบ
ลิลี่ยืนอยู่เบื้องล่างพวกเขา ใบหน้าของเธอซีดเซียว เธอขยับตัวไม่ได้เพราะร่างกายถูกสะกัดจุดปิดผนึกไว้
ศพของโยเอลและพรรคพวกอีกสองคน นอนนิ่งอยู่ข้างตัวลิลี่
“ฉันมีคำถาม ลิลี่” คริสตัลจ้องไปที่ลิลี่อย่างเงียบเชียบ สีหน้าของคริสตัลไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา “ทำไมเธอถึงทรยศสำนักของเรา?! เธอทำให้โยเอลและอีกสองคนต้องตาย!”
ดวงตาของคริสตัลเต็มไปด้วยความโศกเศร้า โยเอลและอีกสองคนที่เสียชีวิตคือสาวกรุ่นเยาว์ของสำนักสุญตาและพวกเขายังเป็นมือสังหารระดับพระกาฬอีกด้วย มันช่างน่าเสียดายที่พวกเขาจะต้องมาพบกับจุดจบเช่นนี้!
ลิลี่ขบริมฝีปาก ร่างกายของเธอสั่นระริก “ฉันไม่ได้ทรยศ”
“แน่ใจเหรอ?”
คริสตัลเคร่งขรึม “ศิษย์พี่ของเธอได้เล่าให้ฉันฟังทุกอย่างแล้ว เธอไม่จำเป็นที่จะต้องปฏิเสธอีกต่อไป”
คริสตัลโบกมือให้กับแลนวิน “จัดการเธอ!”
แลนวินก็ทำตามคำสั่งทันที เธอหยิบแส้ขึ้นมาและเข้าไปหาลิลี่!
ทันทีที่เธอเดินไปถึงตัวลิลี่ สายตาของแลนวินก็ขึงขัง “เฮ้ย ยัยขี้เหร่! แกแอบส่งข่าวให้กับแดร์ริลจนทำให้สาวกของพวกเราสามคนต้องตาย แกยังปากแข็งไม่ยอมรับอีกเหรอ!”
เพียะ!
แลนวินเริ่มหวดลิลี่ด้วยแส้ในมือ
แส้นั้นรุนแรงมาก มันมีหนามติดอยู่ตามพื้นผิวของมันและเลือดสด ๆ ก็กระเซ็นออกมาตามบาดแผล ชุดเดรสยาวของลิลี่ก็เปียกชุ่มไปทั่วทั้งตัว
ลิลี่ร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวด เธอยากจะโต้ตอบแต่เธอก็ขยับตัวไม่ได้
คริสตัลที่นั่งดูอยู่ด้านข้าง ก็ยกน้ำชาขึ้นมาจิบ “ลิลี่ สำนักสุญตาดูแลเธอเป็นอย่างดี ในตอนที่เธอใกล้จะหมดลมหายใจ เจ้าสำนักก็มีเมตตามากพอที่จะเอาตัวเธอกลับมาที่นี่ ไม่ใช่แค่เจ้าสำนักจะช่วยชีวิตเธอไว้ได้เท่านั้น แต่เจ้าสำนักยังยอมรับเธอเข้ามาเป็นลูกศิษย์ด้วย
เธอฝึกฝนบ่มเพาะอย่างหนักหน่วงตลอดปีที่ผ่านมา และฉันก็รู้สึกประทับใจแถมยังตั้งความหวังไว้ในตัวเธอสูงมากด้วย แต่นี่มันคืออะไร? มันเป็นแค่ภารกิจแรกของเธอ เธอก็ทำให้สาวกคนอื่น ๆ ต้องมาตาย เธอจะบอกว่าเธอไม่ผิดหรือยังไง!”
“ท่านรองเจ้าสำนัก… ฉัน…” ลิลี่น้ำตาคลอเบ้า และริมฝีปากของเธอก็ซีดเผือก “ฉันไม่ได้ทรยศสำนัก และฉันไม่ได้ส่งข่าวอะไรให้กับแดร์ริลด้วย”
‘ถ้าฉันอยากจะเจอกับแดร์ริล ฉันก็คงไปหาเขานานแล้ว ทำไมฉันต้องมารอจนป่านนี้ด้วย? ฉันจะไปเจอหน้าสามีตัวเองในสภาพแบบนี้ได้ยังไง…’
แลนวินหวดแส้ใส่ลิลี่อีกครั้ง “เฮ้ย ยัยขี้เหร่! แกยังมีหน้ามาไม่ยอมรับอีกเหรอ? แกคิดว่าฉันกล่าวหาแกมั่วซั่วงั้นเหรอ? แกบอกฉันเองว่าแดร์ริลเป็นสามีของแก ถ้าเขาเป็นสามีของแก แกก็ต้องเป็นคนที่ส่งข่าวไปบอกเขา นี่มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาใส่ร้ายป้ายสี!”
ว้าว!
ในเวลานั้น บรรดาสาวกคนอื่น ๆ ก็จ้องเขม็งมาที่ลิลี่ พวกเขารู้สึกตะขิดตะขวงใจ
คริสตัลก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที “ลิลี่ แดร์ริลคือสามีของเธอจริง ๆ เหรอ?”
ลิลี่พยักหน้า พร้อมกับอารมณ์ที่ซับซ้อนในดวงตา “ใช่…”
“ถ้าอย่างนั้น มันก็คือเธอเองใช่ไหม ที่ส่งข่าวให้แดร์ริล?!” คริสตัลกล่าวอย่างเย็นชา
