คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 958

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 958

แดร์ริลไม่ได้อยากจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่กระนั้นเมื่อเขาเห็นสีหน้าของมวลชน เขาก็รู้สึกขบขันและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับชุดงานเขียนผิงอันเถี่ย

อะไร? เขากล้าแสดงความคิดเห็นอย่างไม่สะทกสะท้านได้อย่างไร?

มวลชนก็หัวเราะเกรียวกราวขึ้นมาทันที และจ้องมองเขาอย่างนับถือในความไร้ยางอาย

ทันใดนั้น ก็มีความชุลมุนเกิดขึ้นที่บันได

“แม็กซ์ แฮร์ริงตันมาถึงแล้ว!”

“แองเจลล่า แองเจิล… เธอก็มาที่งานด้วย!”

มีคนสองสามคนเดินเข้าไปหาพวกเขา พร้อมกับเสียงต้อนรับและทักทายจากมวลชน

ท่ามกลางมวลชนมีชายวัยกลางคนสวมเสื้อแจ็คเก็ตคอจีนสีกรม แม้ว่าเขาจะมีใบหน้าที่ดูใจดี แต่เขาก็มีรัศมีพลังแข็งกร้าวจนใคร ๆ ก็เกรงขาม ชายผู้นี้คือแม็กซ์ แฮร์ริงตัน

สุภาพสตรีที่สง่างามและยั่วยวนด้วยเรือนร่างเล็กกระจิดริดยืนอยู่เคียงข้างแม็กซ์ เธอมีขาเรียวยาวและสวมชุดเดรสยาวสีม่วงอ่อน ทรวดทรงของเธอดึงดูดใจและมีใบหน้าคมสันงดงามผมยาวสลวย รัศมีของเธอดูมีบารมีสูงศักดิ์

เธอคือศิลปินผู้โด่งดัง แองเจลล่า แองเจิล เธอได้รับเชิญให้มาร่วมงานนิทรรศการและแสดงดนตรีสดให้กับมวลชน แขกผู้ร่วมงานที่นี่หลายคนยอมซื้อตั๋วเพื่อมาดูเธอ

เมื่อแดร์ริลเห็นแองเจลล่า แองเจิล เขาก็หัวเราะชอบใจ

ในตอนที่แองเจลล่าจัดงานคอนเสิร์ตที่เมืองตงไห่ เธอจัดกิจกรรมที่เธอให้ผู้ชมเขียนความปราถนาของตัวเอง พับเป็นเครื่องบินกระดาษแล้วโยนขึ้นไปบนเวที

ในครั้งนั้นแดร์ริลได้แกล้งเป็นพ่อของเอเวอลีน เฟเธอร์สโตน พอแดร์ริลนึกถึงเขาก็หุบยิ้มไม่ได้

“ท่านแม็กซ์!”

“แองเจลล่า ไม่ได้เจอกันตั้งนาน! คุณงดงามมาก!”

เมื่อแม็กซ์และแองเจลล่าปรากฏตัว มวลชนก็ส่งเสียงมทักทายพวกเขาอย่างชื่นบาน

แน่นอนที่ว่าสายตาของบรรดาผู้ชายส่วนใหญ่จับจ้องไปที่แองเจลล่า เธองดงามมากจนตกเป็นจุดสนใจของทุกคนไม่ว่าเธอจะเดินไปที่ใด

กระนั้นก็ดี แดร์ริลกลับไม่ได้สนใจเธอมากนัก ถึงแม้ว่าแองเจลล่าจะงามพริ้งแต่เธอก็ยังเทียบไม่ได้กับเดบร้า

แม็กซ์โปรยยิ้มและโบกมือทักทายมวลชน เขากล่าว “ที่นี่มีชีวิตชีวามาก ฉันเห็นว่าทุกคนก็ชอบชุดงานเขียนผิงอันเถี่ยเหมือนกัน!”

เมื่อเขากล่าวเช่นนั้น ชายสวมแว่นตาก็กล่าวแทรกขึ้นมาด้วยท่าทางประจบประแจง “ท่านแม็กซ์ ชุดงานเขียนผิงอันเถี่ยของคุณทำให้คนคลั่งไคล้! ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันคือหนึ่งในชิ้นงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของปราชญ์แห่งการเขียนพู่กัน! แต่ไอ้หมอนี่กลับบอกว่ามันเป็นของเลียนแบบ!”

ชายสวมแว่นตาชี้ไปที่แดร์ริล

“ของปลอม?” แม็กซ์ขมวดคิ้วและจ้องเขม็งไปที่แดร์ริล เขาใช้เงินมหาศาลเพื่อที่จะครอบครองผลงานชิ้นนี้! การประดิษฐ์ตัวอักษรชุดผิงอันเถี่ยชิ้นนี้มีความลื่นไหลและไม่ติดขัด มันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?

สายตาของมวลชนก็จับจ้องไปที่แดร์ริลอีกครั้ง พวกเขาหันไปซุบซิบกันอย่างเผ็ดร้อน

“ท่านแม็กซ์ได้โปรดอย่าถือสาเขาเลย เขายังเด็กและอ่อนประสบการณ์! เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะชื่นชมงานเขียนพู่กันจีนที่ดีได้ยังไง!”

“ใช่! ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่เขาก็ยังเสนอหน้ามาออกความคิดเห็นเกี่ยวกับของสะสมของท่าน น่าขำสิ้นดี!”

เดบร้ากระวนกระวายและกระทืบเท้าเมื่อเธอเห็นว่าทุกคนเริ่มเหน็บแนมแดร์ริล เธอกัดริมฝีปากและกระตุกแขนแดร์ริล “แดร์ริล เราไปกันเถอะ!”

แดร์ริลยิ้มและพยักหน้าตอบรับ เขากำลังจะเดินออกจากงานพร้อมกับเดบร้าและซาร่า แต่กระนั้นขณะที่เขาหันหลังกลับ เขาก็ได้ยินเสียงที่น่าหงุดหงิดดังขึ้นมา “ไอ้หนุ่ม นายจะออกไปได้ก็ต่อเมื่อนายมาขอขมาฉันก่อน! นายบอกว่าของสะสมของฉันเป็นของปลอม นายทำให้ชื่อเสียงของฉันขุ่นมัว! นายจะต้องรับผิดชอบกับคำพูดของนาย ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!”