คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 982
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 982
วิลเลียมรวบรวมสติได้หลังจากมึนงงไปสักพักก่อนจะกล่าวกับแดร์ริล “แดร์ริล นายจะมาตะคอกใส่ฉันทำไม? ฉันขอบอกอะไรนายอย่าง นี่มันเป็นเรื่องของตระกูลลินดัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนาย”
วิลเลียมกระวนกระวายใจเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น เขาคงจะไม่แยแสที่จะมองแดร์ริลด้วยซ้ำถ้าหากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในอดีต แต่ตอนนี้แดร์ริลเป็นถึงประมุขสำนักประตูสุราลัยและเป็นวีรบุรุษที่ช่วยทั้งทวีปจักรวาลโลกให้พ้นภัย แดร์ริลกลายเป็นคนที่น่ายกย่อง และสถานะทางสังคมของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
แต่วิลเลียมก็ไม่ได้ขวัญอ่อนเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนั้น แม้ว่าบารมีในยุทธภพของแดร์ริลจะสูงส่ง แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่มย่ามเรื่องของตระกูลคนอื่น ท้ายที่สุดแล้วแดร์ริลก็ไม่ได้มีสายสัมพันธ์อะไรกับตระกูลลินดันแล้ว
‘อะไร? เขาคือแดร์ริล ดาร์บี้งั้นเหรอ?’ นายหน้าอสังหาริมทรัพย์สองสามคนถึงกับอ้ำอึ้ง
ใครบ้างในจักรวาลโลกที่จะไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของแดร์ริล? ชื่อของเขาดังกระฉ่อนเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง
แดร์ริลกำหมัดแน่น และแสดงสีหน้าไร้อารมณ์ “ฉันจะบอกแกอีกครั้ง ไสหัวออกไป!”
แดร์ริลนั้นอารมณ์เสียมากพออยู่แล้วที่ลิลี่ไม่ยอมเปิดประตู เขารู้สึกโมโหยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเห็นวิลเลียมเข้ามาสร้างปัญหา
“เฮือก!…” เมื่อเขากล่าวเช่นั้น บรรดานายหน้าอสังหาริมทรัพย์สองสามคนก็แทบจะไม่กล้าหายใจ และรีบกุลีกุจอออกไปจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว
แต่วิลเลียมไม่ได้ออกไปด้วย เขายืนจ้องหน้าแดร์ริลด้วยใบหน้าที่แดงเถือกก่อนจะกล่าว “คฤหาสน์หลังนี้จะตกเป็นของตระกูลลินดันในไม่ช้าแล้ว แกมีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันออกไป?”
“มีสิทธิ์อะไร?” ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำ เขาแต่งงานอยู่กินกับลิลี่มาถึงสามปีและเห็นวิลเลียมเอาเปรียบลิลี่สารพัดตลอดทั้งสามปี! เขาต้องทนกับพฤติกรรมของวิลเลียมถึงสามปีเต็ม!
“ฉันบอกให้แกไสหัวออกไป!” แดร์ริลแผดเสียงในขณะที่ยกฝ่ามือขึ้นอย่างเดือดดาล และตบหน้าวิลเลียมอย่างแรง!
เพี้ยะ!
แรงตบทำให้วิลเลียมกระเด็นถอยไปไกลกว่าสิบเมตรเข้าไปในทางเข้าห้องโถง!
“แก…” วิลเลียมตกตะลึงเมื่อถูกตบหน้า เขารู้สึกมึนงงและลุกขึ้นยืนในขณะที่ใช้มือข้างหนึ่งลูบใหหน้าและอีกข้างก็ชี้ไปที่แดร์ริลก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “โอเค แดร์ริล นาย… ฉัน… ฉัน…”
เขาอยากที่จะกล่าวอะไรมากกว่านี้ แต่เห็นแดร์ริลกำลังเดินเข้ามาใกล้ตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ! ในกรณีนี้ วิลเลียมรู้สึกราวกับว่าเขานั้นเป็นเหยื่อที่กำลังถูกล่า เมื่อเขาจ้องไปที่สายตาของแดร์ริล วิลเลียมก็ตัวอ่อนจนไม่รู้ว่าจะรวบรวมเรี่ยวแรงมาจากไหน ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นและวิ่งหนี! เขาหายตัวไปภายในพริบตา
“เฮ้อ…” แดร์ริลถอนหายใจยาวก่อนจะเอียงหัวหันมามองซาแมนธา “ป้าซาแมนธา นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมเขาถึงอยากจะขายคฤหาสน์หลังนี้ และเขามีสิทธิ์อะไรจะมาขายมัน?”
แดร์ริลจำได้ขึ้นใจว่าคฤหาสน์หลังนี้ ลิลี่ซื้อมาด้วยเงินที่เธอหามาจากการไลฟ์สตรีม
ในตอนนั้น เขาก็ใช้เงินมหาศาลกับการไลฟ์สตรีมของลิลี่
“เฮ้อ…” เมื่อเขากล่าวถาม ซามแมนธาก็กัดริมฝีปากและกล่าวตอบ “ตระกูลลินดันกำลังเผชิญกับวิกฤตทางการเงินและบังคับให้ลิลี่หาเงินมาชดใช้ ลิลี่ต้องขายรองเท้าคำสรรเสริญจากคริสตัลของรักของหวงของเธอไป แต่พวกเขายังไม่พอใจและมาบังคับให้พวกเราขายคฤหาสน์หลังนี้ด้วย”
‘อะไร?’ ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำ
รองเท้าคำสรรเสริญจากคริสตัลคือของขวัญชิ้นแรกที่แดร์ริลมอบให้ลิลี่
พวกเขากล้าดีอย่างไรถึงมาบังคับให้ลิลี่ต้องจนตรอก! พวกเขายังมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้างไหม!
แดร์ริลกำหมัดแน่น ขณะที่น้ำตาไหลอาบนองหน้า เขาสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนจะตะโกน “ลิลี่ ฉันจะมาหาเธอทุกวันและจะคุยกับเธอผ่านหน้าประตูเอง ในเมื่อเธอไม่อยากจะเจอฉัน นับตั้งแต่วันนี้ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์อีกต่อไป!”
แววตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในตอนที่เขากล่าวจบประโยคขณะที่หันหลังและเดินจากไป
