คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 984
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 984
ทันใดนั้น ทั้งห้องโถงก็เงียบสงัดพร้อมกับสายตาของตระกูลลินดันทุกคนจับจ้องไปที่แดร์ริลด้วยสีหน้าที่สับสนผสมกับความกลัว
ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังสัมผัสได้ถึงรัศมีอันทรงพลังที่ปะทุออกมาจากตัวของแดร์ริล ทำให้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
พวกเขารู้สึกได้ทันทีว่าแดร์ริลที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่เหมือนเดิมกับปีก่อน ๆ คนที่เขาเคยเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อและสามารถดูถูกดูแคลนได้ตลอดเวลา
“แดร์ริล!” ทันใดนั้น คุณย่าลินดันก็เป็นคนแรกที่รวบรวมสติได้ และกล่าวกับแดร์ริลอย่างเย็นชา “นายมาทำอะไรที่นี่?”
คุณย่าลินดันเป็นผู้อาวุโส ประสบการณ์ชีวิตของเธอไม่อาจจะเอามาเทียบกับคนรุ่นหลังได้ เธอยังคงรักษากิริยามารยาทอย่างสำรวมในฐานะที่เธอเป็นหัวหน้าตระกูลได้ แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับคนที่ทรงพลังอย่างแดร์ริล
แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และไม่เสียเวลาที่จะกล่าวเรื่องไร้สาระ เขาหันไปจ้องคุณย่าลินดันและเริ่มแถลง “ผมจะเข้าประเด็นเลย เอาเงินร้อยล้านของลิลี่ไปคืนให้ครบอย่าให้ขาดแม้แต่เพนนี่เดียว! ไม่อย่างนั้น…!”
เมื่อเขากล่าวมาถึงตรงนี้ แดร์ริลก็ชะงักไปสักพักก่อนจะกรอกตามองไปรอบ ๆ และกล่าวต่อ “ไม่อย่างนั้น ผมจะทำให้ชื่อของตระกูลลินดันหายไปตลอดกาล!”
เฮือก!
เสียงสะดุ้งตกใจดังระงมไปทั่วทั้งห้อง!
สองประโยคสุดท้ายของแดร์ริลกล่าวออกมาแบบเรียบ ๆ ไม่มีอารมณ์ใด ๆ แฝงอยู่ แต่กระนั้นมันก็ยังคงทำให้สมาชิกทั้งตระกูลลินดันตกตะลึงเมื่อได้ยิน
“แดร์ริล!” ในที่สุดวิลเลียนก็ดึงสติกลับคืนมาได้ เขาลุกขึ้นยืนชี้หน้าแดร์ริลและตะคอกใส่ “แกมันคนนอก! แต่แกก็ยังมีหน้ามาสั่งเราว่าต้องทำยังไง! มันยังมีความยุติธรรมหลงเหลืออยู่ไหม?”
จากคำพูดของวิลเลียม บรรดาสมาชิกในตระกูลลินดันที่ยืนรายรอบอยู่ก็ส่งเสียงขานรับเห็นด้วย
“ใช่ แกไม่ได้มีสายสัมพันธ์อะไรกับตระกูลลินดันแล้ว แกมีสิทธิอะไรมาแส่เรื่องของเรา?”
“แกอยากจะให้เราคืนเงินให้กับยัยขี้เหร่งั้นเหรอ? แกมันใสซื่อเกินไป”
‘ยัยขี้เหร่?’ ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำขึ้นมาทันที เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างเย็นชา
เฮือก!
ในขณะนั้น บรรดาคนที่เห็นสายตาของแดร์ริลก็อกสั่นขวัญหนีจากการจ้องมองที่ข่มขู่ของเขา
แดร์ริลจ้องไปที่วิลเลียมก่อนจะกล่าวถาม “ทำไมพวกแกถึงเรียกลิลี่ว่ายัยขี้เหร่? เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”
วิลเลียมไม่กล้าตอบคำถามในขณะที่หัวใจเขาร่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม จากสายตาที่อาฆาตของแดร์ริล เขาจะกล้าเล่าเรื่องนั้นในตอนนี้ได้อย่างไร!
“แดร์ริล!”
หลังจากเวลาผ่านไปนาน คุณย่าลินดันก็ลุกขึ้นยืนตัวสั่นพร้อมกับค้ำยันไม้เท้า เธอจ้องไปที่แดร์ริลและกล่าวอย่างไร้อารมณ์ “แดร์ริล นายไม่ใช่คนที่นายเคยเป็น ตอนนี้นายเป็นถึงหัวหน้าพันธมิตรมีหน้ามีตา นายจะทำลายตระกูลลินดันได้ง่าย ๆ อยู่แล้ว ด้วยบารมีที่นายมีในปัจจุบันนี้!”
ทันใดนั้น น้ำเสียงของเธอก็เปลี่ยนไปทันที “ยังไงก็ตามแต่ ทุกเรื่องที่จะต้องสะสางมันต้องสมเหตุผล นายไม่ใช่ลูกเขยตระกูลินดันแล้ว และนายก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับลิลี่ด้วย นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมายุ่งเรื่องตระกูลเรา! ฉันไม่มีทางคืนเงินร้อยล้านให้ลิลี่ ฉะนั้น ได้โปรดกลับไปซะ”
คุณย่าลินดันรู้สึกกระวนกระวายอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อเธอกล่าวกับเขาเช่นนั้น แดร์ริลเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย เพียงแค่เขาออกคำสั่งคำเดียว ตระกูลลินดันก็อาจจะถูกกวาดล้างหายไปหมด
อย่างไรก็ตาม คุณย่าลินดันมั่นใจว่าแดร์ริลคงจะไม่ใช้วิธีที่รุนแรงแบบเดียวกันกับที่ใช้ในยุทธภพ เขาคงจะถูกประณามจากยุทธภพทั้งหมดถ้าเขาทำเช่นนั้น! มันจะกลายเป็นที่รู้กันทั่วว่าเป็นการกระทำที่ไร้ซึ่งศักดื์ศรีถ้าหากสำนักในยุทธภพมารังแกคนในตระกูลเล็ก ๆ !
“เฮ้อ!” สมาชิกในตระกูลลินดันที่ยืนอยู่รอบ ๆ ก็เริ่มมีสติกลับคืนมาอย่างเงียบ ๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่คุณย่าลินดันกล่าว
จริงอยู่ ที่แดร์ริลไม่สามารถจะกลั่นแกล้งรังแกคนที่อ่อนแอกว่าได้ ต่อให้เขาจะมีบารมีมากแค่ไหนก็ตาม เขาเป็นถึงหัวหน้าพันธมิตร และทุกการกระทำของเขาก็ต้องอยู่ภายใต้การตรวจสอบของทวีปจักรวาลโลก ชื่อเสียงของเขาจะมัวหมองถ้าเกิดเขาทำอะไรเกินเลยกับตระกูลลินดัน
แดร์ริลหัวเราะเสียงดังให้กับคำพูดของเธอ “คุณย่าลินดัน นี่คุณหมายความว่าคุณไม่ได้วางแผนที่จะคืนเงินให้ลิลี่เลยใช่ไหม?” แดร์ริลเย้ยหยันและกล่าวชัดถ้อยชัดคำ
คุณย่าลินดันกล่าวสวนกลับทันควันอย่างไม่แยแส “แดร์ริล นายอย่ามาขู่ฉันเลย ฉันแก่มากแล้วและฉันก็ไม่กลัวนายต่อให้นายจะทรงพลังแค่ไหนก็ตาม นายก็แตะต้องตระกูลลินดันไม่ได้! มันจะยังมีความยุติธรรมหลงเหลืออยู่ไหมถ้าหัวหน้าพันธมิตรอย่างนายมารังแกพวกเรา?
ฉันจะบอกอะไรให้ ไม่ใช่แค่ฉันจะไม่คืนเงินร้อยล้าน แต่ฉันจะเอาอีกห้าสิบล้านจากลิลี่ด้วย และลิลี่ก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลลินดันอีกต่อไป ทันทีที่ฉันได้เงินมาแล้ว”
คุณย่าลินดันกล่าวอย่างหนักแน่น “เราจะไม่ข้องเกี่ยวอะไรกับลิลี่อีก ทันทีที่เราได้ห้าสิบล้าน!”
แดร์ริลค่อย ๆ เดินเข้าไปและจ้องมองคุณย่าลินดัน ก่อนจะกล่าวอย่างเย็นชา “หึ หึ ผมก็อยากจะถามคุณเหมือนกัน ว่าทำไมลิลี่จะต้องให้เงินพวกคุณด้วย? และทำไมผมต้องยอมให้พวกคุณมารังแกภรรยาผม?”
