คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 996
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 996
ทันใดนั้น ร่างของชายผู้หนึ่งก็ลอยออกมาจากในป่าทึบ!
ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ!
เพียงแค่เสี้ยววินาที ร่างของสาวกทั้งสามคนก็ต้องหยุดชะงักจากการโดนสะกดจุดโดยที่พวกเขาไม่ทันได้ตั้งตัว พวกเขายืนตัวแข็งทื่อโดยไม่สามารถขยับเขยื้อนเคลื่อนที่ได้
จากนั้นร่างของชายผู้นั้นก็เคลื่อนที่ลงมาและหยุดอยู่ที่ตรงหน้าเชลลี ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น
คงจะเป็นใครไปไม่ได้อีกนอกจาก ลีรอย เฮนเดอร์สันใช่ไหม?
“นาย…” เชลลีจ้องมองชายที่อยู่ตรงหน้าและเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “นายเป็นใคร? นายต้องการอะไร?”
เชลลีเหลือบมองลิเดียและตระหนักได้ว่า เธอถูกเด็กหญิงคนนี้หลอก
“ฉันเป็นใครน่ะเหรอ?” ลีรอยพูดพรางหัวเราะเยาะ เขาจ้องมองเชลลีด้วยสายตาที่เย้ยหยัน “แกควรจะไปถามเชสเตอร์สามีของแกดูนะว่าฉันเป็นใคร พวกมันมีพลังมากนักไม่ใช่เหรอ? พวกมันสามคนพี่น้องรวมตัวกันทำลายสำนักคุณหลุนของฉัน ฉันพนันได้เลยว่าพวกมันจะต้องไม่คาดคิดว่าคนรักของมันจะต้องมาตายด้วยน้ำมือของ ลีรอย เฮนเดอร์สันผู้นี้! หึ หึ”
‘อะไรนะ?! ลีรอย เฮนเดอร์สัน?!’ ร่างกายของเชลลีสั่นเทาเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น แน่นอนว่าเธอเคยได้ยินชื่อของเขา!
ลีรอยจ้องมองเชลลีด้วยสายตาที่เย้ยหยันและพูดกับลิเดียว่า “ลิเดีย ฆ่าสาวกของมันทิ้งซะ” ดวงตาของลีรอยเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมในขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น
ลีเดียพยักหน้าก่อนจะชักดาบยาวของเธอออกมาและเดินเข้าไปหาสาวกที่ติดตามเชลลีมา
“อ๊าก!” เสียงคร่ำครวญดังขึ้นอย่างน่าเวทนา เนื่องจากพวกเขาโดนสะกดจุด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถตอบโต้ได้ เพียงแค่เสี้ยววินาที สาวกเหล่านั้นก็ล้มลงไปบนพื้นและนอนจมกองเลือดด้วยร่างที่ไร้วิญญาณ
“พวกแกสองคน…”
เชลลีรู้สึกหน้ามืดจนแทบจะเป็นลมเมื่อเธอได้เห็นฉากนองเลือดที่เกิดขึ้นตรงหน้า เธอยืนแน่นิ่งและมองรีรอยด้วยใบหน้าที่เคียดแค้น “ถ้าแกทำร้ายฉัน เชสเตอร์จะไม่มีวันยกโทษให้แก!”
ลีรอยเย้ยหยัน “นี่แกกล้าขู่ฉันเหรอ?”
ในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น เขาก็รีบเดินเข้าไปหาเธอและตบหน้าเธออย่างแรง
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือของลีรอยปะทะลงบนใบหน้าของเชลลีด้วยเสียงอันดัง เชลลีกรีดร้อง เธอเสียการทรงตัวจนล้มลงไปกองอยู่บนพื้น
ลิเดียมองดูเชลลีด้วยสายตาที่เย็นชาและไร้ซึ่งความเห็นอกเห็นใจ เธอเคยเป็นคนจิตใจดี แต่เธอจะไม่มีวันลืมว่าแดร์ริลและเหล่าพี่น้องของเขา ทำลายสำนักคุณหลุนเอาไว้เช่นไร! ฉากเหล่านั้นยังคงตรึงอยู่ในหัวใจของเธอ เธอรู้สึกเกลียดชังพวกเขามากพอกับที่พ่อของเธอเกลียดชังพวกเขา!
“อย่ากังวลไปเลย ฉันยังไม่ฆ่าแกทิ้งตอนนี้หรอก แต่ฉันจะทำให้แกทรมานและตายลงอย่างช้า ๆ” ในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น เขาก็เดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย
ถึงแม้ว่าเชลลีจะตั้งครรภ์อยู่ แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงท่วมท้นและยากเกินจะต้านทาน
เชลลีหวาดผวากับสายตาของลีรอยที่กำลังจ้องมองมาที่เธอ เธอพยายามหลบหลีกเขาและกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “แก…อย่าเข้ามานะ”
เธอไม่ควรจะออกมาที่นี่! เธอรู้สึกเสียใจจนแทบจะร้องไห้! เสียงภายในใจของเธอกำลังเรียกร้องหา เชสเตอร์ สามีของเธอด้วยความสิ้นหวัง
ใช่แล้ว! โทรศัพท์!
ทว่าลีรอยนั้นว่องไวเกินไป เขาคว้าโทรศัพท์ของเธอทันทีที่เธอหยิบมันออกมา
“แกกล้าโทรออกจริง ๆ เหรอ?” ลีรอยหัวเราะเยาะ “ฉันจะบอกให้นะว่า วันนี้จะไม่มีใครหน้าไหนมาช่วยแกออกไปได้ทั้งนั้น! แกจะหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้ ถ้าแกจะโทษก็โทษตัวเองที่โง่เขลาตามมาจนมาติดกับดักของฉัน!”
เปรี้ยง!
ไม่นานโทรศัพท์ของเชลลีก็กลายเป็นฝุ่นผงด้วยพลังบ่นฝ่ามือของลีรอย
มันจบแล้ว
เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ใบหน้าของเชลลีก็ซีดเซียวลงและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!
