คุณหนูใหญ่ผู้นี้ไม่ต้องการก้าวหน้า - ตอนที่ 1161 ลวงหนูทองคำ

ตอนที่ 1161 ลวงหนูทองคำ

………………..

ฉินหลิวซียืนอยู่หน้ารูปปั้นหยวนสื่อเทียนจุน เคาะเบาๆ ที่ท้องของรูปปั้นดิน เสียงกระทบสะท้อนดังออกไปในโพรง แต่ภายในกลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆ

หลังจากรอชั่วครู่ ฉินหลิวซีจึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ตามธรรมเนียมก่อนจะรบ ต้องเจรจาด้วยความสุภาพก่อน ข้าทำตามแล้วนะ ถ้าเจ้ายังไม่ออกมา ข้าจะไม่สุภาพแล้วนะ”

ความเงียบยังคงปกคลุมรอบๆ

ฉินหลิวซีหยิบฟืนแห้งมาแล้วจุดไฟ ท่ามกลางควันไฟที่ลอยไปในอากาศ นางพัดให้มันลอยไปในโพรง

ไม่มีความเป็นคนเอาเสียเลย

ในที่สุดในโพรงก็มีเสียงความเคลื่อนไหวบางอย่างตอบกลับมา ตามมาด้วยเสียงขยับของสิ่งหนึ่งใกล้เข้ามา เสียงขยับตัวอย่างรวดเร็วดังขึ้น จนในที่สุดมีหัวเล็กๆ หัวหนึ่งโผล่ออกมา ดวงตากลมเล็กคู่นั้นจ้องฉินหลิวซีแล้วลุกยืนขึ้น

“จี๊ดๆๆ จี๊ดๆๆๆ”

ปล่อยควันไฟใส่ เจ้าเป็นคนหรือไม่

เจ้าเป็นศิษย์ของปรมาจารย์ซานชิงยังมาทำตัวเช่นนี้ จิตใจชั่วช้าจริงๆ

ฉินหลิวซีเลิกคิ้วขึ้น เป็นไปได้ว่า นี่คือหนูทองคำตัวหนึ่งที่มีขนาดพอดีกับฝ่ามือ ขนสีทองเรียบลื่น ยกตัวขึ้นยืนสองขาที่ปากโพรง ซึ่งพอดีกับความสูงของมัน

แน่ชัดแล้ว มันยืนอยู่ในโพรงที่มันขุดขึ้นเอง

ตอนนี้หนูทองคำยืนขึ้นบนสองขาหลัง ขาหน้าข้างหนึ่งเท้าสะโพก ส่วนอีกข้างชี้ไปที่ฉินหลิวซี ร้องออกมาอย่างตื่นเต้นไม่หยุด เช่นนี้ไม่ต้องถาม รู้เลยว่ามันกำลังด่าอยู่

ฉินหลิวซีมองมันอย่างพิจารณาแล้วเอ่ย “เป็นหนูที่อาศัยอยู่ในท้องของซานชิงนี่เอง ร่างนี้ของเจ้าดูไม่เลวเลยนี่”

“จี๊ดๆๆๆ”

ข้าไม่ใช่หนูธรรมดา ข้าเป็นหนูทองคำ อย่ามาเสียมารยาทนะ

ฉินหลิวซีพยักหน้า เอ่ยกับมัน “ตอนที่ข้ารับการถ่ายทอดจากซานชิง ข้าก็เห็นเจ้าอยู่ด้วย เจ้าเก็บสมบัติล้ำค่าของสำนักชิงผิงของเราเอาไว้ อยู่ที่ใด พาข้าไป”

หนูทองคำ “จี๊ดๆๆๆ”

ข้าไม่มี เจ้าอย่าได้เอ่ยมั่วซั่ว

ดวงตามันกลอกไปมาไม่หยุด หัวใจกลับหมุนเร็วราวกับพายุ คิดในใจว่าหากวิ่งหนีตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะหลบพ้นมืออันชั่วร้ายนี้ได้หรือไม่

“อย่าได้คิดหนี เจ้าหนีไม่พ้นไม่ว่า ยังจะได้รับความทรมานอีกด้วย ข้าเตือนให้เจ้าคิดดูดีๆ”

จี๊ดๆๆๆ?

ดวงตาของหนูทองคำหมุนเร็วขึ้นอีก

ไม่หนี ไม่หนีก็เป็นลูกหลานเต่าน่ะสิ

มันพุ่งไปราวกับเส้นแสงสีทอง พรวดเดียวหายตัววับไปจากหน้าฉินหลิวซี แต่ยังไม่ทันได้วิ่งไปไกล เสียงดังพลั่ก ร่างทั้งร่างชนเข้ากับกำแพงใส เสียงดังเปรี้ยงราวกับฟ้าผ่า

หนูทองคำถูกไฟฟ้าช็อตจนตัวกระตุก ขนทองของมันตั้งขึ้นอย่างกับลูกหมาขนฟู มันลอยตัวตกลงมาจากกำแพงแล้วชนเข้ากับพื้นเสียงดัง

กลิ่นไหม้โชยเข้าจมูก หนูทองคำมองท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย กลางวันแสกๆ ไยจึงเห็นดาวทอง นี่มันชีวิตหนูที่หาได้ยากเสียจริง

มันตัวสั่นอย่างไม่อาจบังคับได้ จนกระทั่งมีร่างยักษ์ปรากฏขึ้น นางก้มตัวลงมา เอื้อมมือมาจับหนวดหนูทองคำดึงขึ้นมา ก่อนจะสะบัดไปมา

หนูทองคำ “…”

มนุษย์เป็นสิ่งชั่วร้าย

“ในเมื่อเจ้าฝึกจิตจนได้สติปัญญาก็คงจะเข้าใจภาษามนุษย์บ้าง ข้าเตือนเจ้าแล้วนะ เห็นหรือไม่ ขนเจ้าหมดเรียบร้อยแล้ว” ฉินหลิวซีเอ่ยเสียงห้วน หยิบหนวดหนูทองคำหมุนไปมาสองสามครั้ง

จี๊ดๆๆๆๆๆ

หนูทองคำส่งเสียงขู่ด้วยความโกรธ ถ้ามันยังไม่มึนอยู่ มันคงจะกัดนางตายไปแล้ว มันร้ายกาจนะ

ฉินหลิวซียกมันขึ้นให้สูงพอๆ กับตัวเอง เอ่ย “ตอนนี้เจ้าเพิ่งตื่นใช่หรือไม่ บอกข้ามาสักหน่อยว่าเจ้าวางสมบัตินั่นไว้ที่ใด”

หนูทองคำดิ้นรนสุดชีวิตส่งเสียงฟาดฟัน แกล้งตาย

จะถูกเฉือนหรือถูกสังหาร ข้าไม่ถือสา ผู้ใดจะมาหยิบของในโพรงสมบัติของข้าไปไม่ได้ ฝันไปเถิด

ฟังพวกหนูตัวอื่นพูดมา ว่ามนุษย์นั้นชั่วร้ายยิ่งกว่าผีปีศาจ พวกเขามีตาหมื่นตา อย่าได้เชื่อมนุษย์ง่ายๆ เด็ดขาด

ผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า มีเจตนาชั่วร้ายในใจ แผนการร้ายคงมีมากกว่าพันเลยกระมัง

แต่ทว่าสายตาของนางกลับสดใสและจริงใจ

พวกผีปีศาจที่เคยถูกฉินหลิวซีทำลาย เจ้าเห็นโลกมาน้อยเกินไปแล้ว นี่คือวิธีที่นางใช้หลอกลวงได้ดีที่สุด

หนูทองคำมองไปยังฉินหลิวซี ร้องจี๊ดๆ สองครั้ง เจ้าพูดจริงหรือ

ฉินหลิวซียิ้มกว้างให้หนูทองคำ เผยให้เห็นฟันขาว ดวงตาใสแจ๋วจนสามารถสะท้อนภาพหนูทองคำได้ นางดูน่าเชื่อถือจริงๆ

“เจ้าสามารถขุดหลุมฝึกวิชาภายในร่างของบรรพบุรุษซานชิงได้ ต้องบอกตามตรงว่าเป็นเพราะการคุ้มครองของพวกเขาที่ทำให้เจ้ามีโชคในการฝึกจิตบำเพ็ญจนบรรลุสติปัญญา แล้วข้าเป็นผู้ใด ข้าเองก็เป็นศิษย์ของซานชิงนั้น พวกท่านยังมอบการถ่ายทอดให้ข้า นี่แสดงว่าอย่างไร แสดงว่าข้าได้รับการยอมรับจากพวกเขาแล้ว มิเช่นนั้นไยพวกเขาจึงไม่ถ่ายทอดให้เจ้าผีเฟ่ยไฉนั่น แต่กลับมาให้ข้า นี่แสดงว่าเขาไม่คู่ควรใช่หรือไม่”

เฟ่ยไฉที่กำลังมุ่งหน้าไปปรโลกรู้สึกเหมือนโดนด่า คงเป็นศิษย์ตัวร้ายผู้นั้นอย่างแน่นอน

“หลายปีมานี้ สถานที่มรดกตกทอดของสำนักชิงผิงแห่งนี้เหลือเพียงซากปรักหักพัง นับว่าไม่มีคนสนใจ แต่หลังจากผ่านกาลเวลามากมาย ข้ามาแล้ว เหล่าซานชิงก็ยังถ่ายทอดให้กับข้า แสดงว่าคนอย่างข้ามีความพิเศษบางอย่าง เจ้าไม่เชื่อข้า หรือไม่เชื่อปรมาจารย์ซานชิงพวกเขาด้วยหรือ” ฉินหลิวซีเอ่ยขึ้นมาทันทีทันใด “ขอเพียงเจ้ามอบสมบัติให้ข้า ข้าจะสร้างร่างให้เจ้า เห็นเจ้าโสมนั่นหรือไม่ บำเพ็ญมาเป็นพันปีกว่าจะมีสติปัญญา และเพราะมาอยู่กับข้า มีข้ามอบร่างให้กับเขาจึงเปลี่ยนร่างแล้ว ร่างกายนะ ไม่อยากได้หรือ”

หนูทองคำมองไปที่เจ้าโสมน้อยที่กำลังเข้าฌานอยู่ มันรู้ว่าเจ้าโสมน้อยนี้ได้เปลี่ยนร่างแล้ว ตอนนี้ดูเขาจะเฉลียวฉลาด ทำให้รู้สึกอยากได้ขึ้นมา

อิจฉาจนน้ำลายไหลออกมาจากมุมปาก

มันเองก็อยากจะเป็นมนุษย์

ฉินหลิวซีเห็นท่าทีของมันแล้ว ดวงตามีความเจ้าเล่ห์วาดผ่าน เอ่ย “เจ้าพวกที่มีจิตวิญญาณ พวกเจ้ามีความฝันใหญ่ที่สุดในการฝึกตนแปลงร่างเป็นมนุษย์มิใช่หรือ เหมือนเจ้าโสมน้อยพันปีนี้ เหมือนสหายของพวกเจ้า พวกเดียวกันทั้งนั้น ข้าล้วนแต่เป็นมิตร ข้ายังเคยตั้งให้จิ้งจอกพันปีตนหนึ่ง ยามนี้เขาเป็นราชาจิ้งจอกแล้ว ยังเป็นสหายที่ข้าไว้ใจอีกด้วย”

จี๊ดๆๆๆ

ราชาจิ้งจอกหรือ

หนูทองคำเคยได้ยินจากปากสัตว์ปีศาจตนอื่นว่าราชาจิ้งจอกนั้นคือจิ้งจอกเก้าหางจากเขาเทียนซาน นี่ก็เป็นนางแต่งตั้งให้หรือ

หนูทองคำเริ่มรู้สึกมึนงง มองไปยังฉินหลิวซี เกิดความคิดภายในใจ

ไม่หลอกหนูจริงหรือ

ฉินหลิวซีเอื้อมมือไปขยี้ขนขาวที่คอของมัน เอ่ย “ไม่ต้องห่วง ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น ข้าจะไม่หลอกเจ้า” คำพูดนี้นับว่าเป็นการเกลี้ยกล่อม ไม่ถือว่าเป็นการหลอกลวง

หนูทองคำมองไปยังรูปปั้นดินของปรมาจารย์ซานชิง คงจะเป็นศิษย์ของพวกท่าน อย่างไรก็คงเชื่อถือได้บ้าง

มันเหมือนตัดสินใจแล้ว พุ่งคำรามใส่ฉินหลิวซี เห็นแก่บรรพบุรุษ ข้าจะเชื่อเจ้าสักครั้ง หากเจ้าโกหกข้า ข้าจะสู้กับเจ้า

มันกระโดดลงจากมือของฉินหลิวซี แล้ววิ่งไปในทิศทางหนึ่ง ยังหันกลับไปโบกมือเชิญชวน ตามมา

รอยยิ้มฉินหลิวซีเบ่งบาน หนูน่ารักจริงเชียว ไร้เดียงสาทั้งยังหลอกง่าย

………………..