คุณหนูใหญ่ผู้นี้ไม่ต้องการก้าวหน้า - ตอนที่ 35 ได้บุญ ตอนที่ 36 ชี้แนะ ค้าขาย

ตอนที่ 35 ได้บุญ / ตอนที่ 36 ชี้แนะ ค้าขาย

ตอนที่ 35 ได้บุญ

“ท่านหมอฉิน ท่านต้องช่วยภรรยากับลูกของข้าให้ได้นะ หากนางสามารถคลอดได้อย่างราบรื่น ต่อให้ข้าต้องใช้ทรัพย์สินทั้งหมดข้าก็ยอม” เฉียนหยวนไว่คุกเข่าลงต่อหน้าฉินหลิวซี

ฉินหลิวซียกมือขึ้นเล็กน้อยพลางเอ่ย “เฉียนหยวนไว่และฮูหยินจิตใจดีงาม ย่อมมีโอกาสที่จะรอดได้ นี่พวกท่านก็ได้พบข้าแล้วไม่ใช่หรือ”

เฉียนหยวนไว่ดีใจมาก

“ลุกขึ้นเถิด มันไม่ใช่โรคร้ายแรงอะไรและยังไม่ถึงขึ้นไม่มีทางรักษา ข้าจะต้องการทรัพย์สินเงินทองทั้งหมดของท่านไปทำไม” ฉินหลิวซีเอ่ย “หากฮูหยินดีขึ้นแล้วและสามารถคลอดลูกได้อย่างราบรื่น เฉียนหยวนไว่แค่ไปทำบุญเติมธูปเทียนน้ำมันตะเกียงที่อารามชิงผิงก็พอแล้ว”

“เรื่องนั้นแน่นอนอยู่แล้ว”

ฉินหลิวซีเอ่ย “สตรีมีครรภ์ควรพักผ่อนให้เพียงพอ ฮูหยินคงจะนอนไม่หลับมานาน และคงหลับไม่ดีด้วย ข้าจะฝังเข็มให้ท่านก่อน ให้ท่านนอนหลับสบายๆ สักตื่น แล้วค่อยสั่งยาให้สักสองเทียบก็จะหายดีแล้ว เพียงแต่วันที่สำคัญที่สุดคือวันคลอด จะต้องปกป้องปราณแท้ให้ดีไม่ให้อ่อนแอไม่ให้กระจัดกระจาย จะได้ปลอดภัย”

เฉียนหยวนไว่พยักหน้าหงึกหงักราวกับไก่จิกข้าว “ท่านหมอฉินว่าอย่างไรข้าก็จะทำตาม”

ฉินหลิวซีส่งเสียงอืมตอบรับ และบอกให้คนอื่นๆ ออกไปก่อน เหลือเพียงแต่เฉียนหยวนไว่ไว้คอยช่วยเหลือ ก่อนจะฝังเข็มให้ฮูหยินเฉียนอย่างสงบ ขณะที่ทิ้งเข็มไว้นางก็นั่งลงที่โต๊ะข้างๆ เพื่อเขียนใบสั่งยา โดยใช้กิ่งของจื่อซู จื่อเขอ ฝูผี อย่างละสามเฉียน เฉินผี ฝูหลิง ปั้นซย่าอย่างละหนึ่งเฉียนครึ่ง ชะเอมห้าอีแปะ ขิงสามแผ่น แม้แต่วิธีการต้มก็เขียนไว้ให้ด้วย

นอกจากนี้ยังเขียนใบสั่งยาสำหรับปรับสภาพปราณแท้ให้ด้วยอีกแผ่น

หลังจากเขียนใบสั่งยาเสร็จแล้วก็ดึงเข็มออกและปิดรู การเคลื่อนไหวทั้งหมดรวดเร็วโดยไม่มีความเงอะงะงุ่มงามใดๆ

หลังจากที่ฮูหยินเฉียนได้รับการฝังเข็มแล้ว นางก็รู้สึกว่าน้ำหนักของร่างกายนางหายไปครึ่งหนึ่งและโพล่งออกมาว่า “เบาตัวมาก”

เสียงของนางแหบแห้ง แต่ก็สามารถพูดได้แล้ว

“เย่ว์เหนียง ตอนนี้เจ้าพูดได้แล้วหรือ” เฉียนหยวนไว่ประหลาดใจยิ่งนัก

ฮูหยินเฉียนเองก็รู้สึกประหลาดใจและดีใจเช่นกัน “อัศจรรย์จริงๆ”

ท่านหมอหนุ่มน้อยคนนี้แค่ฝังเข็มก็ทำให้นางพูดได้แล้ว มหัศจรรย์อย่างที่คาดไม่ถึงจริงๆ

ฮูหยินเฉียนมองฉินหลิวซีราวกับเห็นเทพเซียนลงมาจุติ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความชื่นชมและขอบคุณ

“ท่านพูดไม่ได้มานาน ถึงตอนนี้จะพูดได้แล้วแต่ก็ต้องพูดให้น้อยไว้ ดื่มยาก่อนและพักสักครู่ ท่านจะได้ไม่เจ็บคอ” ฉินหลิวซีเกลี้ยกล่อม

ฮูหยินเฉียนพยักหน้า “ขอบคุณท่านมาก”

หลังจากได้ยินคำขอบคุณนั้นแล้ว ฉินหลิวซีก็รู้สึกว่าจุดหลิงไถของนางมีอะไรเพิ่มเข้ามา ทันใดนั้นก็เผยรอยยิ้มที่จริงใจยิ่งกว่าเดิม

การมารักษาคนครั้งนี้ก็ดีเหมือนกัน นางได้รับบุญกุศลจากคนตระกูลเฉียนทั้งสองด้วย

ฮูหยินเฉียนลองเอนกายนอนลงดูและพบว่าไม่ได้รู้สึกอึดอัดหายใจหอบถี่เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อจิตใจของนางผ่อนคลาย นางก็หาวออกมาและหลับสนิทไปในทันที

เฉียนหยวนไว่เห็นเช่นนั้นก็ยิ่งเบาใจ เขาโค้งคำนับให้ฉินหลิวซีอย่างจริงจังและรู้สึกซาบซึ้งใจนัก

“ใบสั่งยานี้ ท่านไปจัดให้นางกินสักสองเทียบ หากไม่สบายใจจะกินสามเทียบก็ได้ ส่วนอีกแผ่นเป็นการปรับสภาพปกป้องปราณแท้” ฉินหลิวซียื่นใบสั่งยาให้เขาสองแผ่น หลังจากที่นั่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็หยิบยันต์คุ้มครองให้ปลอดภัยออกมาอีกหนึ่งแผ่น “ป้องกันไม่ให้สิ่งชั่วร้ายกล้ำกลาย ให้นางพกติดตัวไว้ อย่าให้เปียกน้ำ ต้องการหรือไม่”

“ต้องการๆๆ” เฉียนหยวนไว่รีบรับมาและถามนางตาปริบๆ “ยังมีอีกหรือไม่ขอรับ”

ฉินหลิวซีหยิบออกมาอีกสองแผ่นด้วยรอยยิ้มกว้าง

เฉียนหยวนไว่เก็บลงไปและช่วยอีกฝ่ายเก็บของ ก่อนจะสั่งคนให้เอาใบสั่งยาไปจัดการต้มยา ในขณะที่ตัวเขาเองออกไปส่งฉินหลิวซีกลับ

“ท่านหมอฉิน ครั้งนี้ข้าต้องขอบคุณท่านมาก ไม่สู้ท่านอยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกันก่อนค่อยกลับดีหรือไม่”

“ไม่ดีกว่า ข้ายังยืนยันคำเดิม ท่านจ่ายเงิน ข้าทำงาน สองฝ่ายไม่ติดค้างกัน” ฉินหลิวซีปฏิเสธเขา

เฉียนหยวนไว่เองก็ไม่กล้าดึงดัน เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ท่านหมอฉิน ตอนที่ภรรยาของข้าคลอด ไม่ทราบว่าจะขอให้ท่านมานั่งอยู่ด้วยจะได้หรือไม่ ค่าตอบแทนอย่างงาม”

ฉินหลิวซีเอ่ย “ในเมื่อข้าลงมือก็ย่อมรับประกันได้ว่านางจะคลอดลูกอย่างปลอดภัย ท่านไม่เชื่อข้าหรือ ตอนที่ฮูหยินคลอด ท่านสามารถเชิญท่านหมอเหมาจากตำหนักอายุวัฒนะมาดูได้ แค่มีเขาก็พอแล้ว”

ตอนที่ 36 ชี้แนะ ค้าขาย

ฉินหลิวซีปฏิเสธคำเชิญของเฉียนหยวนไว่ แม้ว่าฝ่ายหลังจะผิดหวัง แต่เขาก็รู้ว่าไม่สามารถบังคับฝืนใจได้ และเขาก็ไม่กล้าที่จะทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองด้วย จึงได้แต่รับกล่องที่พ่อบ้านส่งมาแล้วยื่นออกไปให้ พลางเอ่ยถามอีกประโยค

“ท่านหมอฉินสมกับที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก ข้าทำการค้ากับภายนอกมาตั้งนาน ได้พบเห็นรู้จักหมอมาก็ไม่น้อย แต่หมอที่อายุยังน้อยและมีวิชาแพทย์ไม่ธรรมดาเช่นนี้นั้นข้ากลับไม่เคยเห็นมาก่อน”

“นั่นเป็นเพราะท่านเฉียนหยวนไว่ยังรู้จักคนไม่มากพอ ไม่ต้องเอ่ยถึงต้าเฟิงที่มีพื้นที่กว้างขวางมีคนอยู่มาก นอกเหนือไปจากต้าเฟิงแล้วก็ยังมีแคว้นซังแคว้นอวี้อีกมากมายหลายแคว้น ดินแดนแปลกใหม่ ผู้คนที่มีความสามารถก็เยอะแยะ เหนือไปกว่าข้าอีก” ฉินหลิวซีรับกล่องที่บรรจุเงินค่าคำปรึกษาด้วยรอยยิ้มและส่งต่อให้เฉินผีที่อยู่ข้างหลังถือไว้

เฉียนหยวนไว่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นั่นเป็นเพราะข้าไม่มีวาสนากับพวกเขาจึงไม่ได้พบพาน”

ฉินหลิวซีคิดในใจว่าเขาช่างพูดเก่งจริงๆ สมแล้วกับที่เป็นคนค้าขาย

“ท่านหมอฉิน ข้ารู้จักพ่อค้าที่ร่ำรวยหลายคน สหายบางคนมีทรัพย์สินมากมาย แต่น่าเสียดายที่เป็นโรคร้ายรักษาไม่หายมานานแล้ว ถ้าพวกเขาต้องการเชิญท่านหมอฉินไปตรวจรักษา ไม่ทราบว่าจะหาตัวท่านได้ที่ไหนหรือ ท่านไม่ต้องห่วง พวกเขาต่างก็จ่ายค่าที่ปรึกษาอย่างงามกันทั้งนั้น”

นี่เป็นอีกวิธีหนึ่งที่เขาจะรู้ได้ว่าจะหาตัวฉินหลิวซีเจอได้เช่นไร

การผูกมิตรกับหมอนักพรตที่มีวิชาแพทย์ยอดเยี่ยมนั้นเป็นประโยชน์ต่อเฉียนหยวนไว่เองอยู่แล้ว ประการแรกเขาสามารถมั่นใจได้ว่าคนในครอบครัวเขาจะมีหมอเก่งๆ คอยรักษาให้ได้ ประการที่สองเขาเป็นพ่อเล้าคอยจัดหาอยู่ตรงกลาง ไม่สิ เขาเป็นคนกลางที่สามารถเชื่อมโยงระหว่างสองฝ่ายได้ ก็จะมีโอกาสทำให้คนอื่นติดหนี้บุญคุณเขาได้มาก

ดังนั้นที่เฉียนหยวนไว่มีท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนต่อฉินหลิวซีในตอนนี้ก็เป็นไปเพื่อผลกำไรที่จับต้องไม่ได้นั้นด้วย เขาเป็นคนทำการค้าย่อมต้องเห็นผลประโยชน์เป็นสำคัญอยู่แล้ว

ฉินหลิวซีอ่านความคิดของเขาได้ทะลุปรุโปร่ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดแต่อย่างใด นางไม่ขาดแคลนคนไข้ ไม่เว้นแม้แต่คนไข้ที่ร่ำรวย มันขึ้นอยู่กับว่านางเต็มใจจะ ‘ก้าวหน้า’ หรือไม่ แต่ถ้ามีใครต้องการเป็นตัวกลาง นางก็ไม่ได้สนใจ จะรักษาหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับอารมณ์ของนางอยู่ดี

ฉินหลิวซีเอ่ย “ในเมื่อท่านสามารถสืบจนรู้ได้ว่าข้ามาจากอารามชิงผิงก็ย่อมสามารถพบข้าได้ที่นั่น แค่ไปที่อารามชิงผิงก็พอ เพียงแต่ว่าหมอนักพรตเราแตกต่างจากหมอทั่วไป โดยเฉพาะข้า คนที่มีอกุศลกรรมสิบประการและคนที่ทำกรรมชั่วไว้มาก ต่อให้เอาเงินมากองต่อหน้าข้าก็ไม่รักษา”

เฉียนหยวนไว่ใจสั่นสะท้านทันที

“เฉียนหยวนไว่มีใจเมตตา หากทำความดีมากๆ ก็จะได้รับสิ่งดีตอบแทน แม้แต่ลูกหลานก็จะได้รับบุญไปด้วย ท่านว่าคนเรานี้พยายามแสวงหาทรัพย์สมบัติมากมายไม่ใช่เพียงเพื่อให้คนรุ่นหลังสุขสบายร่ำรวยหรอกหรือ แต่หากคนเราก่อกรรมทำเข็ญ แม้แต่โชคลาภก็จะหายไปด้วย ต่อให้หาเงินมาได้มากมายเท่าไหร่ก็ย่อมหมดเกลี้ยง”

เฉียนหยวนไว่รีบโค้งคำนับ “ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะของท่าน”

ฉินหลิวซีโบกมือ คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “แล้วตระกูลของท่านทำการค้าอะไรหรือ”

เฉียนหยวนไว่เอ่ย “ก็ไม่ได้จำกัด ข้าเริ่มจากการขายสินค้าจากเหนือจรดใต้ซึ่งเป็นของเบ็ดเตล็ดทั่วไป ข้าเดินทางจากใต้ขึ้นเหนือ ไม่ว่าอะไรก็มี ล้วนเป็นสิ่งที่คนทั่วไปใช้ทั้งสิ้น ท่านหมอฉินต้องการสิ่งใดหรือ”

“มีผ้าไหมผ้าฝ้ายบ้างหรือไม่”

“ย่อมมี แน่นอนว่าเป็นของที่มีอยู่เป็นจำนวนมากด้วย”

“ประเดี๋ยวข้าจะส่งคนไปซื้อผ้าจากร้านของท่านในภายหลัง ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นของดี ขอแค่ใช้งานได้จริงก็พอ ท่านขอให้เถ้าแก่ช่วยดูแลให้หน่อยได้หรือไม่” ฉินหลิวซีเอ่ย

เฉียนหยวนไว่ร้องตกใจ “ท่านหมอฉิน ท่านจะทำให้ข้าอายุสั้นหรือ ถ้าท่านต้องการอะไรแค่บอกข้าก็พอ จะให้ข้าเอาไปส่งให้ถึงที่บ้านท่านก็ได้ ไหนเลยจะต้องให้ท่านจ่ายเงินด้วย”

“เช่นนั้นไม่ได้หรอก โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาเปล่าๆ ถึงมีข้าก็ไม่อยากได้ ท่านเองก็ไม่ต้องพูดเรื่องช่วยชีวิตอะไรนั่นหรอก ท่านให้ค่าที่ปรึกษามาแล้วก็จบสิ้นกันไป ข้าทำการค้ากับท่านย่อมไม่ต้องการให้ติดค้างกัน ไม่อย่างนั้นข้าก็ไม่กล้าทำการค้ากับท่านแล้ว”