คุณหนูใหญ่ผู้นี้ไม่ต้องการก้าวหน้า - ตอนที่ 952 เทพเจ้าประจำเมือง เจ้ามีแผนอะไร

ตอนที่ 952 เทพเจ้าประจำเมือง เจ้ามีแผนอะไร

Ink Stone_Romance

เมื่อเผชิญกับสายตาอันคมกริบของฉินหลิวซี ไล่ซานรู้สึกใจไม่ดีขึ้นมา สายตาเลื่อนไปมาด้วยความไม่สบายใจ

เมื่อเห็นดังนั้น ฉินหลิวซีก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้านี่คิดจะทำเรื่องผิดทางแน่ๆ นางจึงเตรียมจะเอาใบสั่งยาคืน

ไล่ซานรีบหลบ เอ่ย “ท่านอาจารย์ ข้าไม่กล้าหรอก ข้าแค่…ข้าไม่มีทางเลือกจริง ๆ เมียข้าคลอดลูก เงินที่มีทั้งหมดก็ใช้ไปจนหมดแล้ว”

เขาก้มหน้าลงด้วยความละอายใจ

เขาตั้งใจจะทำเรื่องไม่ดีจริงๆ เพราะเขาไม่มีเงินเหลือเลยจริงๆ

ฉินหลิวซีหยิบเศษเงินจากเอวออกมาส่งให้ เอ่ย “ไปเอายามาก่อน เมียเจ้ารอไม่ได้หรอก”

ไล่ซานอึ้งไปชั่วครู่ ดวงตาเริ่มแดงขึ้นมา ขอบคุณแล้วรับเงินนั้นไป ก่อนจะคุกเข่าลงโขกศีรษะแล้วออกไปทันที

หลังจากเขาไปแล้ว ก็มีคนเดินเข้ามา แอบมองซ้ายมองขวา

ฉินหลิวซีจึงบอกให้นางไปช่วยต้มน้ำร้อนมาทำความสะอาดเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ไม่เช่นนั้นทั้งหมดนี้จะเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด จะฟื้นตัวได้ยาก

ป้าคนนั้นคงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเติ้งซื่อ นางรับคำอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ต้มน้ำร้อนแล้วยกเข้ามา เมื่อฉินหลิวซีถอดเข็มออก นางก็รีบช่วยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เติ้งซื่อไปพลาง บ่นไปถึงความลำบากของเติ้งซื่อ เอ่ยถึงว่าไล่ซานเพิ่งจะเปลี่ยนนิสัยได้ไม่ทันไรก็เจอภาระหนักอีกครั้ง

ความจริงไม่ใช่เพียงครอบครัวของพวกเขาที่ชีวิตลำบาก ผู้คนมากมายก็ไม่ต่างกัน เพราะภาษีที่สูงลิ่วทำให้ชาวบ้านที่ยากจนอยู่แล้วต้องทนทุกข์กันไปตามๆ กัน

“อ้าว น้องเติ้งเจ้าตื่นแล้วหรือ” ป้าคนนั้นเอ่ยเมื่อเห็นเติ้งซื่อลืมตาขึ้นมา สีหน้าดีใจหันไปหาฉินหลิวซี เอ่ย “แม่นาง น้องเติ้งตื่นแล้ว เจ้าช่างเก่งเหลือเกิน”

เติ้งซื่อที่อ่อนแรงมาก มองไปยังฉินหลิวซี ก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่ง เอ่ย “เป็นท่านอาจารย์จริงๆ หรือ”

ฉินหลิวซีเดินเข้าไปใกล้ เอ่ย “ข้าเอง ไม่ต้องเอ่ยมากแล้ว เจ้าร่างกายอ่อนแอมาก ต้องพักฟื้นให้ดี”

เติ้งซื่อกะพริบตา “ขอบคุณท่านอาจารย์”

ป้าคนนั้นถามด้วยความสงสัยว่า “แม่นาง เจ้าคืออาจารย์จากไหนหรือ”

ฉินหลิวซีเอ่ยตอบ “ตอนนี้ข้าคือผู้ดูแลศาลเทพเจ้าประจำเมือง ข้าแซ่ฉิน”

“ผู้ดูแลใหม่หรือ เช่นนั้นน้องเติ้งก็จะหายดีใช่หรือไม่”

“ถ้าดูแลตัวเองให้ดี ไม่ทำงานหนัก แน่นอนว่าจะหายดี”

“โอ้ นั่นก็ดีมากๆ เลย ข้ากลัวว่า…” ป้าคนนั้นดูเหมือนจะรู้สึกว่าคำเอ่ยของตนเองไม่เป็นมงคล จึงยิ้มเจื่อนๆ ไม่เอ่ยต่อ เอ่ยกับเติ้งซื่อ “น้องเติ้ง ได้ยินหรือไม่ เมื่อเจ้าหายดีแล้ว ชีวิตของเจ้าก็จะดีขึ้นแล้ว”

เติ้งซื่อยิ้มบางๆ แต่เพราะหมดแรงจึงหลับไปอีกครั้ง

เมื่อไล่ซานกลับมาพร้อมยาสำหรับต้ม ในขณะที่ต้มน้ำฉินหลิวซีก็ใช้สมุนไพรอ้ายเพื่อรมจุดฝังเข็มบนร่างของเติ้งซื่อ ยังสอนให้ไล่ซานทำเช่นนี้ทุกวัน นอกจากนี้ยังเน้นย้ำว่า ยาแก้เลือดออกต้องกินต่อไม่อาจขาดได้ ยาฟื้นฟูร่างกายก็ต้องกินต่อไปเรื่อยๆ เช่นกัน

เมื่อออกจากบ้านไล่ซาน ฉินหลิวซีสอดส่องไปทั่ว ไล่ซานถูมือเดินเข้ามาเข้ามาหา เขาเอ่ยด้วยใบหน้าแดง “ท่านอาจารย์ เงินของท่าน ข้าจะคืนให้อย่างแน่นอน”

ฉินหลิวซีตอบรับเบาๆ แล้วบอกให้เขารออยู่ตรงนั้น

ไล่ซานรู้สึกงุนงงเล็กน้อย เห็นเพียงฉินหลิวซีเดินไปยังต้นไม้ใหญ่ที่ร่มเย็น ปากขยับเหมือนกำลังพูดคุยกับใครบางคน ทำให้เขารู้สึกขนลุกซู่

หรือว่าจะเป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ

ไม่นานนัก ฉินหลิวซีก็เดินกลับมา เอ่ย “มีงานหาเงินงานหนึ่ง เจ้าจะทำหรือไม่”

ไล่ซานกลืนน้ำลาย พยายามเมินเฉยต่อความหนาวเย็นรอบตัว ก่อนเอ่ยถามตะกุกตะกัก “อะ อะไรหรือขอรับ”

“ขุดศพฝังกระดูก”

ไล่ซานขาสั่น “อะไรนะ”

“มีคนตาย เอ่อ ผีคนหนึ่งตายอยู่นอกเมือง เจ้าช่วยเก็บศพและฝังใหม่ให้เขา ต่อไปในเทศกาลหรือวันสำคัญ เจ้าก็เผากระดาษเงินกระดาษทองให้เขาเป็นการตอบแทน ผีตนนั้นจะให้เงินเจ้าตอบแทน” ฉินหลิวซีตอบ

ไล่ซานมองตามสายตาของฉินหลิวซีไปด้านข้าง รู้สึกเย็นเฉียบ ราวกับมีสิ่งใดมองมาที่ตัวเขา ขาเขาสั่นระริก เอ่ยเสียงสั่น “มี มีเรื่องดีเช่นนี้ด้วยหรือ”

ฉินหลิวซีหัวเราะเยาะ “กลัวอะไร เจ้าเป็นคนที่ไม่กลัวอะไรมาหลายปี ยังกลัวผีอีกหรือ บอกมาเถิด ทำหรือไม่ทำ”

“ทำ ข้าทำแน่นอน” ไล่ซานมองไปยังด้านข้างอีกครั้ง เอ่ย “แล้ว แล้วอยู่ที่ใดหรือ”

ฉินหลิวซีให้เขาถือเสียมและหม้อเก่าๆ เดินไปที่ริมแม่น้ำ เดินผ่านทางลาดขึ้นไปในป่า ก่อนที่จะชี้ให้เห็นสถานที่หนึ่ง เอ่ย “ขุดเลย ระวังให้ดี อย่าทำให้กระดูกแตก ผีตนนี้ตอนมีชีวิตชั่วร้ายกว่าเจ้า จึงต้องมาตายในทุ่งร้างเช่นนี้ ทำกระดูกเขาแตกร้าว ระวังเขาจะมาหลอกหลอนเจ้า”

ไล่ซาน “…”

ผีที่ตายแล้วใบหน้าตาเต็มไปด้วยความน้อยใจ ข้าตายไปสิบกว่าปีแล้ว การลงโทษก็เสร็จสิ้นไปนานแล้ว ไยยังต้องมาโดนเสียดสีอีกเล่า

ไล่ซานขุดอย่างระมัดระวัง พบว่าศพถูกฝังไม่ลึกนัก ไม่นานก็พบกับกระโหลกศีรษะ เขาตกใจจนมือสั่น เสียมตกลงไปเกือบตกใส่กระโหลกศีรษะนั้น

จากนั้นเขารู้สึกถึงลมเย็นพัดมาที่ตัวเขา ทำให้เขากรีดร้องเสียงดัง

ฉินหลิวซีสะบัดแขนเสื้อ เอ่ย “ตกใจกลัวแล้วเดี๋ยวก็ไม่มีผู้ใดมาถวายบูชาเจ้าอีก”

ลมเย็นจึงหายไป

ไล่ซานหอบหายใจอย่างหนัก สาบานต่อฟ้า จากนี้ไปเขาจะเป็นคนดี ให้ความเคารพผู้สูงอายุและรักเด็ก

เขาขุดกระดูกขาวด้วยความระมัดระวัง นำมาเก็บตามคำแนะนำของฉินหลิวซี หาที่ฝังใหม่ในตำแหน่งที่ดี ทำป้ายหน้าหลุมศพ บังเอิญแล้ว คนผู้นั้นแซ่ไล่เช่นกัน ชื่อฉังผิง

ทั้งสองคนมีแซ่เดียวกัน อาจจะมาจากตระกูลเดียวกันก็เป็นได้ ทำให้ไล่ซานรู้สึกสงบลงไม่น้อย ต่อจากนี้เขาก็ไม่รู้สึกขัดข้องในการบูชาอีก ต้นสายเดียวกันนี่นา

เมื่อจัดการเรื่องของไล่ฉังผิงเรียบร้อย ยังเผากระดาษเงินกระดาษทอง จุดธูปบูชา จากนั้นเขาจึงบอกฉินหลิวซีเกี่ยวกับที่ซ่อนเงินและทองของเขา

อยู่ที่ใต้ต้นไม้ที่เขาเคยอาศัย

ไล่ซานขุดสิ่งของออกมา เมื่อเปิดดูก็พบว่ามีเงินแท่งสามสิบตำลึง และปลาทองเล็กสองตัว ดูน้ำหนัก หนึ่งตัวหนักประมาณสิบตำลึงแล้ว

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ

ค่ายาเมียของเขามีทางออกแล้ว

แต่เมื่อมีความสุขแล้ว เขาก็ไม่ได้หลงลืม ส่งทองเงินเหล่านั้นไปตรงหน้าฉินหลิวซี “ท่านอาจารย์ ท่านเอาค่าน้ำมันตะเกียงไปก่อนเถิด”

ฉินหลิวซีไม่ลังเล หยิบเงินแท่งสิบตำลึง เอ่ย “เงินที่เหลือ นอกจากค่าใช้จ่ายของเมียเจ้ากับลูก ต่อไปให้ระลึกถึงการเซ่นไหว้ให้เขาด้วย นี่เป็นการแลกเปลี่ยน”

แม้ว่าเงินจำนวนนี้จะแลกกับการมีคนมาเซ่นไหว้ในภายหลัง ดูเหมือนจะเสียประโยชน์ แต่สำหรับไล่ซานที่ต้องการการช่วยชีวิต ถือว่าคุ้มค่า

ไล่ซานก็รู้ว่าควรทำอย่างไร จึงเอ่ย “ท่านอาจารย์ ข้าจะจดจำไว้ เขามีแซ่เดียวกัน อาจจะเป็นญาติห่างๆ การเซ่นไหว้ก็เป็นเรื่องสมควร”

ฉินหลิวซีพยักหน้า ส่งไล่ฉังผิงเข้าสู่ประตูผี แล้วให้ไล่ซานหาเวลาว่างไปรับป้ายอายุยืนของเทพเจ้าประจำศาลเทพเจ้าประจำเมืองมาตั้งไว้ก่อนจะไป

ก่อนจะกลับไปศาลเทพเจ้าประจำเมือง ฉินหลิวซียังแวะร้านขายไม้ ซื้อไม้บางส่วนกลับไป เขียนป้ายอายุยืนไปเอ่ยถึงเรื่องของไล่ซานไปด้วย

เทพเจ้าศาลเทพเจ้าประจำเมืองเอ่ย “เด็กสาวอย่างเจ้านี้ ดีจริงๆ ช่วยคนแล้วไม่พอ ยังช่วยผีช่วยคน เพียงแต่เจ้ามอบความดีทั้งหมดนี้ให้ข้าอย่างนั้นหรือ”

“อืม”

“เจ้ามีแผนอะไร”

ใช้ชื่อของเขาช่วยชีวิตคน สุดท้ายยังให้ผู้คนบูชาป้ายอายุยืนของเขา ศรัทธาต่อเขา บนโลกจะมีเรื่องดีแบบนี้ได้อย่างไร เจ้ามีแผนอะไรกัน