คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 104 สิ่งที่เกิดขึ้นกับรายการแสดงนิทานภาพโลลิ
104 สิ่งที่เกิดขึ้นกับรายการแสดงนิทานภาพ
” ――กำลังรออยู่เลยค่ะ”
อะ ฮิลเดโทร่าล่ะ
วันนี้เลิกเรียนแล้ว
ในขณะที่กำลังออกจากอาคารเรียนพร้อมคุยกับเรเลียเรด พวกเราก็ถูกเจ้าหญิงลำดับที่สามซึ่งแสดงความโดดเด่นด้วยการถูกห้อมล้อมโดยชายหญิงในวัยเดียวกันเรียกเอาไว้
“อา ไม่มีแบบนั้นเลยนะ พวกเราน่ะ”
ทั้งฉันทั้งเรเลียเรดไม่เคยถูกห้อมล้อมด้วยความนิยมนอกบ้านเกิด
ภายในสถาบันการศึกษา สถานการณ์ปัจจุบันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนักนับตั้งแต่ที่เริ่มเข้าเรียนมา หนทางที่เห็นยังอีกยาวไกล
พวกเราเป็นที่นิยมของคนในบ้านเกิด……หญิงชราที่เดินผ่านไปมามักให้ขนมและผลไม้กับฉัน
“อื~ม……สนญานามเจ้าหญิงงั้นเหรอ? ยังไงพวกเราก็เป็นทายาทขุนนางล่ะนะ”
ฉันคิดว่าคำพูดของเรเลียเรดมีประเด็น แต่……
“ก็เป็นที่บุคลิกภาพล่ะมั้ง?”
ความแตกต่างของบุคลิกภาพไม่ได้หมายถึงความแตกต่างของความนิยมล่ะมั้ง?
“ชัดเจนเลยล่ะ
ดูเหมือนเรเลียเรดก็ต้องการได้พื้นที่พิเศษแบบนั้นเหมือนกัน ดูจากการพยักหน้าที่ทรงพลัง
“เนียนอกจากรูปลักษณ์แล้วข้างในก็งั้น ๆ แต่ฉันดีเยี่ยมทั้งรูปลักษณ์ทั้งภายในเลย”
“ฉันไม่อยากทิ้งหลาย ๆ อย่างล่ะ แต่ฉันก็งั้น ๆ หมายความว่าไง?”
ในขณะที่เรากำลังพูดคุยถึงเรื่องนั้น ฮิลเดโทร่าก็แยกย้ายจากกลุ่มแฟน ๆ และมาที่นี่
“เราต้องการหารือเรื่องแผนการสักหน่อยค่ะ ได้ใช่ไหมคะ?”
อ้า กำลังรอเพื่อประชุมวางแผนประจำปีอย่างงั้นสินะ
――อีกนัยหนึ่ง เธอต้องมีความรู้สึกเช่นเดียวกับฉัน
“อะ ฮิลเด้ซามะ ครั้งนี้ฉันต้องขอถอนตัวจะได้ไหมคะ? เนื่องจากตอนนี้ที่บ้านยุ่งเอามาก ๆ”
เรเลียเรด ผู้ซึ่งยิ้มและปฏิเสธด้วยเสียงที่แหลมอารมณ์ดีกว่าปกติ เธอโค้งคำนับอย่างสวยงามต่อฮิลเดโทร่า และจากไปอย่างรวดเร็วด้วยการก้าวเบา ๆ ผสมกับการกระโดด
――อุมุ
“กระโดดโลดเต้นจนดูออกง่าย ๆ เลยน๊า”
“……เราขอพูดตรง ๆ ว่าแทนที่จะโกรธเคือง เรากลับรู้สึกอิจฉาจริง ๆ”
งั้นเหรอ……อาจจะเป็นแบบนั้น
ฉันไม่รู้รายละเอียดมากนัก เพราะยังมีหลายรายการที่ยังถูกห้ามดู
เมียร์โก・ไทล์ ตัวแทนทีมถ่ายทำของเมืองหลวงได้บอกว่าได้มีการกำหนดแนวทางรายการทั่วไปที่ฮิลเดโทร่าสามารถไปออกได้ไว้แล้ว
ในฐานะสมาชิกราชวงศ์ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถปรากฏตัวในรายการที่มีเนื้อหาไร้สาระได้
แม้ว่าเธอจะคิดแผนการใหม่ ๆ หรือรายการใหม่ ๆ ได้ แต่ก็มีความเป็นไปได้สูงที่ผู้มีอำนาจรอบ ๆ ตัวพระราชาจะปฏิเสธเนื่องจากการตัดสินทางการเมือง
ฮิลเดโทร่าเองก็ต้องหงุดหงิดมากแน่ ๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่「เธออิจฉา」
“นอกจากเรื่องดีหรือแย่ ดูเหมือนผลตอบรับจะสุดยอดมากเลย”
“นั่นสินะคะ แม้แต่ในสถาบันก็มีข่าวลือว่าเป็นที่นิยมเช่นกันค่ะ……แม้แต่ท่านพ่อ องค์ราชาที่ไม่ค่อยยุ่งเกียวกับเมจิกวิชั่นเองก็ยังสัมผัสได้……”
“เอ๊ะ? ราชาคนนั้นนะเหรอ? พูดว่าอะไรบ้างน่ะ?”
“ทั้ง『สิ่งนี้ควรทำที่สถานีออกอากาศของเมืองหลวงไม่ใช่รึ』 และ…… 『ทำไมเจ้าถึงคิดเรื่องนี้ไม่ได้』 เราถูกพูดประชดประชั้นมา……”
ฮ๊า แล้วฮิลเดโทร่าก็ถอนหายใจ
” ――สาเหตุก็คงเป็นเพราะทางนั้นได้แสดงนิทานภาพที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการก่อตั้งอาณาจักรอาร์ตัวร์ค่ะ ตัวละครที่สวยงาม ดนตรีที่ให้ความรู้สึกสมจริง และเสียงที่ดีอย่างน่าประหลาด ช่างขี้โกงเกินไปแล้ว……”
ใช่ ――แม้ว่าจะพึ่งจะผ่านพ้นวันหยุดฤดูร้อนเพียงไม่นานก็ตาม แต่ดินแดนซิลเวอร์……วิกซอน・ซิลเวอร์ก็ทำแผนการแสดงนิทานภาพออกมาเป็นรูปเป็นร่างจนเสร็จสิ้นแล้ว
การตอบรับนั้นก็น่าทึ่งมาก
อย่างที่ฮิลเดโทร่าบอก เนื้อหาของการแสดงนิทานภาพเป็นเรื่องราวการก่อตั้งอาณาจักรอาร์ตัวร์
เสี่ยงมากที่ตั้งชื่อว่า「การก่อตั้งอาณาจักรอาร์ตัวร์」โดยมีการดัดแปลงและตัดบางส่วนออกให้เรื่องราวมีความดราม่าและมีองค์ประกอบที่โรแมนติก
หากคุณเป็นพลเมืองของราชอาณาจักรอาร์ตัวร์ นี่คือประวัติการก่อตั้งที่ทุกคนรู้อย่างคร่าว ๆ
ถูกนำมาประกอบและถ่ายทอดราวกับนวนิยายพร้อมภาพประกอบ ที่หาญกล้าและมีพลัง ยิ่งใหญ่ตระการตา นุ่มนวลและประณีต
ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถในการวาดภาพที่สูงมากของลูกสาวคนที่สอง ริเคลวิต้ายิ่งดึงดูดผู้คนเข้าสู่เรื่องราว
กลิ่นอายความโรแมนติกระหว่างชายรูปงามที่วาดอยู่ในรูปวาดกับหญิงรูปงามที่วาดอยู่ในรูปวาด ที่สะท้อนถึงความสัมพันธ์ที่งดงงามแม้ไม่สดใหม่ ไร้ความชัดเจนของตัวตนมากเท่าไหร่ เมื่อเทียบกับความเป็นจริง
ก็ยิ่งดูเหมือนโลกทัศน์ที่คนจริงไม่สามารถแสดงออกได้
――ฉันเองก็ยังคิดว่าตัวเอง 「พ่ายแพ้」 ให้กับการแสดงนิทานภาพแล้ว
ก้าวแรกนั้นขึ้นอยู่กับประเภทของเรื่องราวที่ต้องการแสดงในรายการนิทานภาพ การรับรู้และการเจาะกลุ่มผู้ชมจะเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ
วิกซอน・ซิลเวอร์ไม่ยอมให้ก้าวแรกอันสำคัญนั้นผิดพลาด
หรือพูดให้ถูก ฉันบอกได้เลยว่าเขาได้เลือกในสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฮิลเดโทร่าถึงเศร้า
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเรเลียเรดถึงอารมณ์ดี
ยาเร๊ะยาเร๊ะ……ปลาที่หลุดมือไปช่างตัวใหญ่เสียจริง
ม๊า ยังไงก็ช่าง
ฉันก็กำลังไล่ตามไปติด ๆ ทุกวันนี้แม้แต่เบนเดริโอ้ที่ทำหน้าฉูดฉาดทุกวันก็กำลังวางแผนอย่างเร่งรีบอย่างที่ควรจะเป็น
คิดว่าจะปล่อยให้ดินแดนซิลเวอร์ผูกขาดตลอดไปงั้นหรือ
“เน๊ เนีย เราเองก็อยากจะสร้างสิ่งใหม่ ๆ เหมือนกับการแสดงนิทานภาพนั่นเหมือนกัน”
ฉันเห็นด้วยกับเรื่องนั้น
ฉัน เรเลียเรด และฮิลเดโทร่า เป็นพันธมิตรกันโดยมีเป้าหมายในการเผยแพร่ให้เมจิกวิชั่นเป็นที่นิยม
แต่ในขณะเดียวกันพวกเราก็ยังเป็นคู่แข่งกันอีกด้วย
การแสดงภาพนิทานภาพนั้นเป็นก้าวสำคัญที่ทำให้ดินแดนซิลเวอร์ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย
เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ที่เหมือนก้าวข้ามความพยายามที่พวกเราพยายามมาอย่างต่อเนื่อง
――จะแพ้ไม่ได้
ฉันไม่รังเกียจที่จะพ่ายแพ้ให้กับคู่ต่อสู้ที่สามารถกลับมาเอาชนะได้เสมอ แต่ฉันเกลียดการพ่ายแพ้ให้กับคู่ต่อสู้ที่อาจไม่มีวันชนะ
โดยธรรมชาติแล้ว นักศิลปะการต่อสู้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เกลียดการพ่ายแพ้
ไม่ใช่ฮิลเดโทร่าคนเดียวที่คิดว่าจะอยู่แบบนี้ไม่ได้
ฉันก็ด้วย
“ฮิลเด้ ออกไปข้างนอกกันเถอะ”
“เอ๊ะ?”
“ฉันไอเดียการแสดงนิทานภาพมาจาก『การดูรูปวาด』เพราะงั้นไปดูของหลาย ๆ อย่างกันดีกว่า ฉันคิดว่าถ้าได้ประสบการณ์หลาย ๆ อย่างก็น่าจะดี
เอาแต่คิดเกี่ยวกับแผนการใหม่ ๆ มานานแล้วใช่ไหมล่ะ? คราวนี้ลองไม่ต้องคิด แต่ไปหาเลยดีกว่า”
“นะ……นั่นสินะคะ！ ไปกันเถอะค่ะ！”
“ดีเลย ตามฉันมาเลย！――ไม่สิ ลุยกันเลย！ ไปเก็บกระเป๋า พาสาวใช้มา แล้วไปกัน！”
“ค่ะ！เราจะรอที่หน้าประตูหลักนะคะ！”
เด็กสาวที่ดูเหมือนผู้แพ้ฟื้นตัวได้อย่างสวยงาม
ฮิลเดโทร่าซึ่งมีพลังที่แข็งแกร่งในดวงตาของเธอได้ก้าวออกไป
――ฉันเองก็ดูไฟเหมือนกัน
พูดตามตรง ฉันเบื่อที่จะได้ยินเรื่องโอ้อวดของเรเลียเรด เกี่ยวกับการแสดงนิทานภาพแล้ว
ต่อไปก็ถึงตาฉันที่จะไปเยี่ยมเพื่อโอ้อวดบ้าง
ดีล่ะ วันนี้ไปหาแผนการกันเถอะ！
และ ม๊า
ถ้าหาได้ง่ายขนาดนั้น ก็คงไม่ต้องลำบากกันขนาดนี้หรอก ก็เป็นเรื่องแบบนั้นล่ะ
เมื่อหุงข้าวแล้วกับข้าวดันบูด สิ่งที่ได้คือ ข้าวปั้นโรยเกลือล้วน ๆ ฮา
