คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 105 การกลับมาของหมีกิส
105 การกลับมาของริโนกิส
ฝึกฝนสาวใช้ ลินเนตต์และแกนดอล์ฟ
เบื่อที่จะได้ฟังเรื่องโม้เกี่ยวกับแผนการของเรเลียเรด
คิดแผนการใหม่ ๆ กับฮิลเดโทร่า
สี่วันผ่านไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้ และริโนกิสก็กลับมา
“อาร๊า กลับมาแล้วเหรอ”
“คุณหนู ดิฉันพึ่งกลับมาถึงค่ะ”
วันนี้เมื่อฉันกลับมาที่ห้องหลังจากเลิกการเรียนอย่างหนัก วันนี้แทนที่จะเป็นลินเนตต์ แต่มีริโนกิสอยู่อย่างที่ควรจะเป็น
ท่าทางของเธอที่ยืนอยู่นิ่ง ๆ ในชุดสาวใช้นั้นดูธรรมดาจนยากจะจินตนาการว่าเธอเป็นนักผจญภัยอยู่บนเกาะลอยฟ้าจนถึงเมื่อเช้าวันนี้
“ต้องการฟังรายงานทันทีเลยหรือไม่คะ”
ฉันตัดสินใจนั่งลงที่โต๊ะและฟังผลลัพธ์ของเธอ
ดิฉันไปล่าเต่าตามที่ตั้งใจไว้ค่ะ หากให้กล่าวถึงผลลัพธ์ก่อน ก็ถือว่าประสบความสำเร็จมากค่ะ”
งั้นเหรอ เจอเต่าที่เล็งไว้สินะ
「เต่า」เป็นชื่อที่เรียกกันทั่วไป ชื่อทางการคือเต่าโกระ เป็นสัตว์อสูรชนิดหนึ่ง
ยังไงก็ตาม เป็นเต่าขนาดใหญ่ เคลื่อนไหวช้า แต่กระดองและผิวหนังแข็งมาก การโจมตีแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ นั้นไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
เนื่องจากเป็นสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก จึงมักอาศัยอยู่ริมน้ำ
ถ้าโจมตีออกไปแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ จะรีบหนีลงน้ำ และจะโจมตีกลับโดยใช้ประโยชน์จากร่างกายที่แข็งและใหญ่ในการพุ่งชน หรือพุ่งเข้ากัดด้วยการเคลื่อนไหวคอที่รวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง
หากคุณไม่มีวิธีโจมตีที่มีประสิทธิภาพ หรือรู้วิธีล่าที่ถูกต้อง จะกลายเป็นคู่ต่อสู้ที่คุณทำอะไรไม่ถูกเลย
ในทางกลับกัน ก็เป็นสัตว์อสูรที่สามารถล่าได้อย่างปลอดภัย
เปลือกแข็งใช้สำหรับทำชุดเกราะและของใช้ของนักผจญภัย
ถึงผิวจะแข็งแต่เนื้อกลับนุ่มอย่างน่าประหลาดใจ และดูเหมือนว่าจะมีฤทธิ์บำรุงกำลังร่างกายสูงมาก
“สรุปได้ว่าผลลัพท์ออกมาดีสินะใช่ไหม?”
“ค่ะ เป็นการโจมตีครั้งเดียวด้วย『เสียงอสนีบาต』”
งั้นเหรอ ทำได้แล้วสินะ
เทคนิคนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทำลายอวัยวะภายในด้วยการทะลวงผ่าน
ไม่ว่าเปลือกหรือผิวหนังจะแข็งแค่ไหน นั่นก็แค่ภายนอก แต่ในเวลาเดียวกันก็ยังเป็นหลักฐานว่าผิวด้านนอกที่แข็งมีไว้เพื่อปกป้องภายในอย่างแน่นหนา
ม๊า สิ่งมีชีวิตโดยทั่วไปมีอวัยวะภายในที่อ่อนแอและเปราะบางมาก
ตราบใดที่ไม่พลาดเป้า การโจมตีจุดอ่อนของเต่าโกระที่น่าเบื่อก็ไม่ใช่เรื่องยาก
เป็นสัตว์อสูรที่ถูกใช้สำหรับการฝึกฝน「เสียงอสนีบาต」ของริโนกิสได้เป็นอย่างดี ยิ่งไปกว่านั้นเต่าโกระยังราคาดีอีกด้วย
――ถึงความทรงจำจะคลุมเครืออยู่ แต่ฉันรู้สึกได้ว่าในชาติก่อน ฉันก็ใช้เต่าในการฝึกฝน「คิ」 รู้สึกเหมือนจะไม่ได้ชื่อว่าเต่าโกระ……ไม่ไหว จำอะไรไม่ค่อยได้เลย
“เนื่องจากกระดองและผิวไม่เสียหาย ดังนั้นราคาที่รับซื้อจึงเพิ่มเป็นพิเศษค่ะ สามแสนครัมสำหรับการล่าหกตัว”
โห๊ สามแสนเหรอ
……………
“นั่นเยอะเลยใช่ไหมนะ?”
“ใช่ค่ะ สำหรับคนทั่วไปก็ประมาณเงินเดือนหนึ่งเดือน”
นั่นสินะ
คิดแง่หนึ่งก็ถือเป็นความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมเหมือน ที่สามารถทำรายได้เท่าสามแสนครัมต่อเดือนของคนทั่วไปได้ภายในสี่วัน
……ทว่า คำถามนั่นชัดเจน
“คิดว่าจะสามารถทำเงินหนึ่งพันล้านครัมได้ด้วยความเร็วเท่านั้นหรือเปล่า?”
“ค่อนข้างเห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้คะ”
ก็นั่นสินะ
อืม ก็นั่นสินะ
ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าหรอก ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถเอื้อมไปไม่ถึงในนาทีสุดท้าย แค่เห็นได้ชัดว่าแบบนี้เป็นไปไม่ได้
“ถ้าหาเงินได้สามแสนในสี่วัน หาเงินหนึ่งพันล้านก็……”
“ต่อให้คำนวณว่าสามารถหาสามแสนครัมได้ต่อวัน ก็ยังต้องใช้เวลามากกว่าสามพันวันค่ะ ประมาณเก้าปีได้”
――เข้าใจล่ะ
“หนึ่งพันล้านไม่ใช่จำนวนเงินที่สามารถหาได้ด้วยวิธีธรรมดาสินะ ถ้าแบบนั้นฉันลองไปต่อรองราคาให้ถูกลงสักหน่อยดีไหมนะ?”
ในที่สุดฉันก็เข้าใจถึงปัญหาปริมาณเงิน
จะเป็นไปไม่ได้เลยเหรอ
เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม
ถ้าพระราชาไม่บอกว่าสองปี แล้วฉันที่ตั้งใจว่าจะจัดการอะไร ๆ ภายในหนึ่งปี
เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนไม่ใช่รึไง
ถ้าฉันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเปิดเผยก็คงไม่เป็นไร แต่เป็นอะไรที่สาหัสมากในการให้ลูกศิษย์หาเงินให้
ฉันไว้ใจลินเนตต์และแกนดอล์ฟอยู่แล้ว แต่ถึงแม้จะมีพวกเขาอยู่ด้วย ก็ยังดูยากอยู่ดี
――ช่วยไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้จะเอาอันเซลกับเฟซซ่ามามีส่วนร่วมด้วยได้ไหม หากจำนวนหัวเพิ่มขึ้นรายได้ก็ควรจะเพิ่มขึ้น
ลิลิมิกับซาโนวิลน่าจะดึงเข้ามาร่วมได้ แต่จะทำยังไง?
จะแกร่งพอไหมในแง่ของพละกำลัง?
“ไม่สิ ดิฉันคิดว่าถ้าเป็นคุณหนูต้องไม่เป็นไรแน่นอนค่ะ”
“เอ๊ะ? เหรอ?”
“ค่ะ อะไรก็ตาม――”
รินคิสซึ่งเปิดตัวในฐานะนักผจญภัยและทำเงินได้ค่อนข้างดีในพริบตา ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นข่าวลือในกิลด์นักผจญภัยไปแล้ว
เนื่องจากมีผู้คนมากมายพยายามเข้าหา เธอจึงใช้ช่วงเวลาสำคัญนี้ในการรวบรวมข้อมูล
เป็นตามนั้น――
“แม้แต่ตอนนี้การล่าเต่าโกระก็เป็นงานที่ยาก เช่นเดียวกับตอนที่ดิฉันยังเรียนอยู่ที่แผนกการผจญภัยเลยค่ะ พูดอีกอีกอย่างก็คือ ความแข็งแกร่งของนักผจญภัยไม่มีความผันผวนมากนัก
เอาตามที่ดิฉันเข้าใจ สัตว์อสูรที่พวกเขาต้องล่าอย่างยากลำบากนั้น คุณหนูสามารถล่าได้ง่ายดายยิ่งกว่าการบิดมือของเด็กทารกอีกค่ะ
หากสามารถล่าได้อย่างมีประสิทธิภาพ คุณหรูอาจจะสามารถสร้างรายได้ประมาณสิบล้านครัมต่อวันได้เลยค่ะ”
โอ้ เป็นข้อมูลที่ชี้ทางสว่างอย่างแท้จริง
“ทว่า ก็ดูเหมือนจะมีปัญหาพื้นฐานอยู่ค่ะ”
“ปัญหาพื้นฐาน?”
อะไรน่ะ ฉันนึกว่าเธอกำลังเสนอข้อมูลที่ฉันสามารถทำเงินระดับหนึ่งพันล้านได้จริง ๆ ไม่ใช่หรอกเหรอ
“การหารายได้หนึ่งพันล้านครัมในสองปีนั้นสุดโต่งเกินไปค่ะ
ต่อให้สามารถล่าสัตว์อสูรมูลค่าระดับนับพันล้านครัมมาได้ในทันที ก็จะกลายเป็นเรื่องที่ว่าใครจะเป็นผู้ที่จะซื้อไป ที่ราคาแพงเพราะคุณค่าในความหายาก หากมีเพียงพอสำหรับทุกคน มูลค่าก็ยอมที่จะลดลงค่ะ
นอกจากนี้ หากไม่มีใครที่สามารถซื้อได้ ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด อาจจะจบลงด้วยราคาที่ถูกราวกับโยนทิ้ง”
……ฟุมุ เข้ใจล่ะ เป็นทฤษฎีที่ราคาพืชผลจะลดลงในปีที่เก็บเกี่ยวได้ดีแบบนั้นใช่ไหม
“บริษัทเซโดนีก็จะไม่ซื้อเหมือนกันเหรอ?”
“นั่นคือสิ่งที่ดิฉันได้รับการบอกกล่าวจากบริษัทเซโดนีค่ะ เป็นในตอนที่พวกเขากำลังรับซื้อวัตถุดิยจากเต่า พวกเขากล่าวว่ายิ่งนำสัตว์อสูรชนิดเดียวกันมามากเท่าไหร่ ราคารับซื้อก็จะยิ่งต่ำลงเท่านั้น ดังนั้นจึงขอให้ดิฉันล่าสัตว์อสูรชนิดอื่นด้วย”
งั้นเหรอ……
ตอนที่ฉันไปที่บริษัทเป็นครั้งแรก ฉันพูดคุยกับนายใหญ่ของที่นั่นเกี่ยวกับการหาเงินหนึ่งพันล้าน และขอการสนับสนุนสำหรับเรื่องนั้น
ฉันวางแผนที่จะมอบความไว้วางใจฝากเงินที่กำลังจะหาได้ไว้กับบริษัทเซโดนีเหมือนกับการเก็บสะสม
ริโนกิสควรจะทิ้งเงินสามแสนครัมที่หาได้ในครั้งนี้ไว้ที่บริษัทท
“จ๊า งั้นก็ไม่ควรเป็นสัตว์อสูรชนิดเดียวกันใช่ไหม?”
“ถูกต้องค่ะ แต่ว่า……ตอนนี้ดิฉันสามารถทำได้แค่ล่าเต่าในฐานะสัตว์อสูรที่น่าจะทำเงินได้ ดิฉันยังไม่เชี่ยวชาญเทคนิค『เสียงอสนีบาต』อย่างสมบูรณ์ด้วย……”
นั่นสินะ
การเรียนรู้「คิ」และเทคนิคการใช้「คิ」นั้นไม่ง่ายเลยที่จะสำเร็จ
ริโนกิสที่ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จในการใช้งาน「เสียงอสนีบาต」ได้แล้วก็จริง แต่ว่าก็ยังอยู่ในขั้นที่น่าจะเกิดจากความบังเอิญเท่านั้น
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการกำหนดเป้าหมายไปที่เต่าซึ่งเคลื่อนไหวช้าถึงได้เหมาะสมที่สุด
“แม้คุณหนูเองจะบอกว่าจะหาโอกาสไปเกาะลอยฟ้าระหว่างหยุดถ่ายทำหรือระหว่างหยุดเรียน แต่ก็มีโอกาสไม่มากจริงไหมคะ?”
ใช่ มีโอกาสไม่มากนักจริง ฉันไม่สามารถวางแผนได้ด้วยซ้ำว่าจะไปได้เมื่อไหร่
“ค่อนข้างยากเลยน๊า”
“แทนที่จะบอกว่ายาก เพียงแค่เป็นเรื่องคุณหนูยังมีเวลาไม่เพียงพอที่จะตระหนักถึงประสิทธิภาพ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องประสิทธิภาพดิฉันจะเป็นผู้คิดเอง
ดิฉันจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์อสูรที่สามารถทำเงินได้ ดังนั้นเมื่อคุณหนูสามารถออกไปได้ ก็จะสามารถล่าสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งซึ่งสามารถทำเงินได้มากมาย”
อะ เข้าใจแล้ว
“หมายถึงมังกรสินะ?”
เมื่อพูดถึงสัตว์อสูรที่สามารถทำเงินได้ แน่นอนว่าก็ต้องเป็นมังกร ถ้าเป็นคู่ต่อสู้ระดับนั้น ฉันก็จะทำให้ดีที่สุด
“น่าเสียดายค่ะ ดูเหมือนว่าจะไม่มีตัวไหนอาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเลยค่ะ”
……อาร๊ายก๊าน น่าผิดหวังจริง ๆ
“อีกเรื่อง――”
หืม? มีอีกเหรอ?
“น่าจะได้เวลากล่าวคำชื่นชมให้ดิฉันได้แล้วไม่ใช่เหรอคะ?”
อ้า งั้นเหรอ
“ทำได้ดีมาก ขอบคุณที่สนับสนุนฉัน แค่นี้พอไหม?”
“――พอได้ค่ะ แต่ว่า”
หืม?
“ต้องหาเงินให้ได้เท่าไหร่ถึงจะยอมนอนกับดิฉันคะ? ดูเหมือนเงินเพียงสามแสนครัมจะไม่เพียงพอ แต่ต้องเท่าไหร่งั้นเหรอคะ ถึงจะประทับใจจนพูดด้วยท่าทางน่ารักน่ากดว่า『ฉันจะนอนด้วยกันกับริโนกิส☆』？ นอกจากนี้ต้องใช้เท่าไหร่เหรอคะ ถึงจะมีตัวเลือก『รักริโนกิสโอเน่จังที่สุดในโลกเลย』 ดิฉันต้องการค่ะ”
…………
พูดตามตรง ฉันไม่คิดว่าฉันจะมีความรู้สึกอยากทำอะไรแบบนั้น แม้ว่าจะมีเงินหลายพันล้านครัมมากองอยู่ตรงหน้าก็ตาม
ถ้าต้องการแบบนั้น ก็ต้องแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะฉันให้ได้สิ ถ้าทำได้ถึงขนาดนั้นฉันน่าจะประทับใจจนถึงขั้นร้องไห้เลยล่ะมั้ง
และเราไม่มีระบบตัวเลือก ไม่รองรับล่ะ
……แต่นั่นไม่ใช่กรณีนี้ ฉันรู้สึกประมาณนั้น
“งั้นจะเริ่มตอนนี้เลยไหม?”
และ ฉันก็ลุกจากเก้าอี้แล้วนั่งลงบนขอบเตียง
สิ่งที่จำเป็นตอนนี้คือคำพูดชื่นชมสำหรับการทำงานอย่างหนักของริโนกิส และการปลุกขวัญกำลังใจของเธอ
“ริโนกิสน่าจะเหนื่อยด้วยหลาย ๆ อย่างจริงไหม? เธอสามารถพักผ่อนได้จนถึงพรุ่งนี้เช้า ซ้า มาสิ”
“เอ๊ะ！？ จะ จริงเหรอคะ！？ ดีจริงเหรอคะ！？”
“ใช่ มาเร็ว ๆ สิ”
“――ฮี่ย๊าาาาー！ นอนกับคุณหนูー！ นอนกับคุณหนูー！”
อุว๊าาาาา……
ริโนกิสระเบิดความดีใจออกมาสุด ๆ เธอถอดเสื้อผ้าโยนกระจายไปทั่ว ก่อนล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที
นี่คือสาวใช้และลูกศิษย์ของฉันสินะ……
การถูกชอบนั้นยังถือว่าดี แต่ถ้าความรักหนักหนาก็เป็นปัญหาอยู่……
ม๊า ช่างปะไร
……ไม่สิ ไม่ค่อยดีนักหรอก
“อ๊าาาาาา กลิ่นของคุณหนู――โก๊อู๊วว！？”
ค๊า ราตรีสวัสดิ์
หลังจากให้ริโนกิสเข้านอน ฉันก็ตัดสินใจทำการบ้านที่ฉันไม่อยากทำในตอนนี้ เพื่อเตรียมการสำหรับการฝึกตอนกลางคืนของลินเนตต์และแกนดอล์ฟ ซึ่งฉันวางแผนว่าจะพึ่งพาพวกเขาในที่สุด
