คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 172 ตั้งแต่ฤดูโลลิชุ่มเหงื่อจนถึงปลายฤดูหมีล่าโลลิเข้าถ้า
172 ตั้งแต่ฤดูร้อนจนถึงปลายฤดูใบไม้ร่วง
――คุณได้พบกับวิงค์โร้ดเมื่อไหร่คะ?
“น่าจะตอนที่อยู่ชั้นประถมปีที่สอง ได้เห็นเมื่อตอนที่ไปเที่ยวแว็ง เดอ ครุชกับครอบครัว ตอนนั้นข้าคิดแค่ว่าเป็นการแข่งเรือเดี่ยวที่เร็วมาก”
――เช่นนั้น เรือเดี่ยวลำนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่คุณตั้งใจมองหาเพื่อซื้อแต่แรกใช่ไหมคะ?
“อ้า ข้าบังเอิญเจอเจ้านี้นอนคว่ำอยู่ที่มุมหนึ่งของร้านขายของเก่า
ข้าไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นั่นได้ยังไ แต่เป็นของที่ไม่เคยมีในอาร์ตัวร์มาก่อน พอคิดได้แบบนั้นแล้วก็อยู่เฉยไม่ได้ จึงเริ่มหาเงินทันที แล้วข้าก็ติดงอมแงมตั้งแต่นั้นมา”
――หลังจากใช้เวลาหลายปีในการซ่อมเรือเดี่ยวสำหรับแข่งขันลำนี้มาจนถึงจุดนี้ ชาร์ลก็ชนเข้ากำแพงสุดท้าย
“บ้าเอ๊ย！ ทำไมถึงไม่ขยับกัน…… ！”
――ชิ้นส่วนครบแล้ว การซ่อมแซมก็เสร็จสิ้นแล้วเช่นกัน แต่กลับไม่ยอมขยับ
――เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรือเดี่ยวด้วยตนแอง ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เลยว่ามีอะไรที่ผิดปกติ หรือมีปัญหาอยู่ที่ไหนกันแน่
――ในเวลาที่มืดมนนั้นเอง มีบุคคลที่ไม่คาดคิดได้ปรากฎตัวเข้ามาช่วยเหลือ จะเป็นเช่นไรต่อไป ――
“ยังมีต่อสินะ”
“นั่นสิ”
ฉันใช้เวลาในภาคการศึกษาแรกโดยไม่มีปัญหาใด ๆ วันนี้เป็นช่วงก่อนวันหยุดฤดูร้อน
รายการชื่อ「ความฝันถึงวิงค์โร้ด」ก็ได้ออกอากาศ
เป็นเรื่องราวของเรือเดี่ยวของชาร์ลที่เคยคุย
ดูเหมือนว่าความคิดของฉันจะถูกนำไปใช้ และรายการที่ประมวลภาพที่ถ่ายวันต่อวันมาทำเป็นไดอารี่ก็ออกอากาศได้สำเร็จ
ยังดูเหมือนกับของทดลองพอสมควร มีทั้งการใส่วันที่ ทั้งการใส่คนเล่าเรื่องเข้าไป แต่ก็ไม่เลว
นี่ไม่ใช่รายการที่สร้างใหม่ตั้งแต่หนึ่งถึงสิบ แต่เป็นรายการที่เกาะติดอยู่ใกล้ ๆ กับคนธรรมดาที่ไม่ได้เป็นคนพิเศษ ทำให้ไม่สามารถแสดงได้อย่างราบรื่น
“คิดรายการที่น่าสนใจได้เหมือนกันเน๊ะ สถานีกึ่งออกอากาศ”
เรเลียเรดที่มาเยี่ยมคืนนี้เช่นเคย แสดงความรู้สึกประทับใจ ตรงหน้าฉันที่กำลังทำการบ้าน
“สถานีกึ่งออกอากายังใช้หินเวทมนตร์ถ่ายทำได้แค่ช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้นสินะ”
ใช่ ดังนั้นรายการที่สามารถถ่ายทำได้จึงค่อนข้างจำกัด
นี่เป็นเพราะเหตุผลด้านงบประมาณ หินเวทมนตร์ที่สามารถถ่ายทำได้เป็นเวลานานมีราคาแพง แน่นอนว่าหินเวทมนตร์ที่ใช้ได้ช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ใช้ว่าจะมีราคาถูกเช่นกัน
“แต่การตัดต่อฟุตเทจที่ถ่ายทำหลายวันมารวมกันเป็นรายการเดียว เป็นวิธีการใช้ประโยชน์จากข้อบกพร่องที่ใช้ได้เลย พูดไปแล้วก็เป็นวิธีการที่แปลกจริง ๆ แทบจะเรียกว่าเรื่องเล่า หรือสัมภาษณ์ไม่ได้เลย แต่ก็น่าสนใจ”
นั่นสิน๊า ฉันคิดเหมือนเธอ
เดิมทีนี่เป็นเรื่องที่ฉันหยิบยกขึ้นมา แต่เป็นสถานีกึ่งออกอากาศที่สามารถนำไปปฎิบัติได้สำเร็จ ความจริงที่ว่าพวกเขาสามารถออกอากาศได้ ก็หมายความว่าสถานีออกอากาศของเมืองหลวงชื่นชอบเช่นกัน
……ถึงอย่างงั้น「ตอนต่อไป」สินะ
ฉันได้เห็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปด้วยตาตัวเองมาแล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่ได้คาดหวังไว้สูงนัก แม้ว่าจะเป็นคนที่ช่วยดึงเอง
ในตอนแรก พวกเราใช้สถานที่ของบริษัทเซโดนีในการทดสอบ หลังจากแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับมาร์จู・เซโดนี ฉันเองก็ได้ร่วมเดินทางไปถ่ายทำฉากทดลองบินเรือเดี่ยวสำหรับแข่งของชาร์ลเป็นครั้งแรกด้วย
“ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เรื่อเดี่ยวของชาร์ล”
แต่ สำหรับผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องดูเหมือนว่าเนื้อหาจะเพียงพอที่จะทำให้พวกเขาสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้น「ตอนต่อไป」――ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้ ทุกคนถูกบอกให้เก็บเป็นความลับจนกว่าจะออกอากาศ
――หลังจากนั้น อดีตกัปตันโจรสลัดอากาศผู้ร่าเริงที่เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ก็ปรากฏตัวในฐานะวิศวกรเรือเหาะ เข้ามาช่วยลงมือในขั้นสุดท้าย และเรือเดี่ยวก็บินได้อย่างปลอดภัย
เราอาจได้ดูตอนต่อไปก่อนที่วันหยุดฤดูร้อนจะเริ่มต้นขึ้น และบริษัทเซโดนีก็จะเริ่มขายสินค้าของวิงค์โร้ดในช่วงนั้นด้วยเช่นกัน
ฉันมั่นใจว่าวิงค์โร้ดจะค่อย ๆ แมรกซึมเข้าสู่อาร์ตัวร์ได้หลังจากนี้
สุดท้ายคือ จะสามารถแพร่กระจายความนิยมได้มากแค่ไหนก่อนงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักร
ปีนี้……หรือพูดให้ชัดคือ หากคุณไม่สามารถไปในทิศทางที่ถูกต้องในช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรืองอย่างแปลกประหลาดนี่ได้ ก็อาจจะพบเจอกับช่วงเวลาที่หยุดนิ่งนานหลายปีเหมือนเมจิกวิชั่น
ยังไงก็ตาม ฉันก็อยากจะเอาใจช่วยเช่นกัน เพราะดูเหมือนว่าพี่ชายจะออกไปขับเรือเดี่ยวเป็นระยะ เป็นเรื่องดีเหนือสิ่งอื่นใดที่เขาดูสนุก
“เน๊ เนีย เธอมีแผนสำหรับวันหยุดฤดูร้อนไหม?”
“ปืนี้มีเวลาว่างนิดหน่อยล่ะนะ”
ปีที่แล้วฉันต้องไปท่องเที่ยวทำงานต่างประเทศด้วย เลยยุ่งมาก
ส่วนปีนี้ นอกจากกำหนดการถ่ายทำที่หนักหน่วงของดินแดนลิสตันแล้ว ก็ไม่มีงานที่พิสดารอะไรเป็นพิเศษ
สำหรับฮิลเดโทร่า ดูเหมือนว่าจะมีแผนที่จะเข้าร่วมเทศกาลจับปลาใหญ่อีกครั้งในปีนี้ และดูท่าทางที่จะต้องการเรียกพี่ชายให้เข้าร่วมแทนฉัน ดูเหมือนจะไม่มีตาให้ฉันออกแล้ว
ฉันเองก็สนใจโปรเจ็กต์นี้มานานแล้ว แต่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กว่าสำหรับดินแดนลิสตันหากให้พี่ชายได้ปรากฎตัวในรายการบางเป็นครั้งคราว เดาว่าฉันคงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมแพ้ ม๊ายน้าาา ฉันช่างโชคร้ายเหลือเกิน แถมลองคิดดูแล้ว ฉันก็ไม่อยากมีส่วนร่วมในรายการที่การถ่ายทำมีอุบัติเหตุตั้งแต่ตั้นจนจบ ก็ยังน่าน่าเสียดายอยู่ดีน๊า
“บ้านฉันดูเหมือนจะมาถึงเมืองหลวงแล้ว พวกเขาอยากจะสัมภาษณ์กลุ่มผู้เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้โดยเฉพาะเลย”
อ้า เหรอ
“เรื่องใหญ่เลยเน๊ ได้ยินมาว่าตอนนี้มีผู้ที่ต้องการเข้าร่วมมากกว่าสองร้อยคนไปแล้ว”
ความเห่องานศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรยังไม่จบลง
แม้กระทั่งในปัจจุบันนี้ นักท่องเที่ยวจากประเทศอื่น ๆ ก็ยังคงมาที่นี่เพื่อแสดงฝีมือของตนอย่างต่อเนื่อง และนี่ทำให้เกิดผลกระทบทางเศรษฐกิจอย่างเหลือเชื่อ
ฉันคิดว่าความตื่นเต้นจะลดลงเรื่อย ๆ แต่ดูแล้วเหมือนจะลดลงไม่มากนัก อันที่จริง ฉันรู้สึกเหมือนว่าสิ่งต่างๆ กำลังร้อนแรงขึ้นทีละน้อยไปอีกประมาณหกเดือนข้างหน้า
แค่นี้ก็น่าทึ่งอยู่แล้ว แต่ความเห่อจะยังเพิ่มขึ้นอีกเหรอ ความคาดหวังของทุกคนก่อนงานแข่งขันจะเริ่มอยู่ในระดับสูง
โดยเฉพาะพวกอวดดีที่มาเพื่อแสดงฝีมือ และเริ่มฟุ้งซ่าน เพราะโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาจะไม่มีอะไรให้ทำจนกว่าจะถึงวันแข่งขัน พวกเขาจึงแอบต่อสู้ในสถานที่คล้ายสนามประลองซึ่งได้รับคำแนะนำจากผู้อยู่โลกมืด เพื่อฝึกฝนทักษะและหารายได้ เห็นได้ชัดว่ามีคนกำลังทำเงิน
ตอนนี้สนามประลองใต้ดินอาจจะเต็มไปด้วยผู้คน
――ม๊า จากสิ่งที่ฉันเห็น ไม่มีใครที่จะทัดเทียมกับพวกลูกศิษย์ได้เลย
“สาวใช้ของฉันบอกว่าริโนะดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าผู้ร่วมร่วมทุกคนเลยล่ะ”
โห๊ว พูดถึงสาวใช้ของเรเลียเรดแล้ว ใช่ ผู้หญิงที่ตัวสูง ๆ นั้นหรือเปล่า ฉันคิดว่าเธอมีความสามารถ แต่ก็มีสายตาที่ดีเหมือนกันสินะ
“ฉันสงสัยจังว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไรอยู่ สงสัยจริง ๆ เลยว่าจะยอมมาออกรายการพวกเราอีกครั้งไหมน๊า”
――ถ้านักผจญภัยริโนะล่ะก็ เธอก็กำลังยืนอยู่ข้างหลังฉันอย่างเงียบๆ ตรงนี้ไงล่ะ
ฉันแอบกังวลเกี่ยวกับความรู้สึกส่วนตัวของริโนกิสที่แสดงความเกลียดชังเรเลียเรด แต่เธอซ่อนไว้ได้ดีมาก เห็นได้ชัดว่าเธอปฏิบัติตัวได้สมเป็นนักผจญภัยที่ยอดเยี่ยม และนักเรียนเกียรตินิยม
เป็นผลให้ทั้งทีมงานถ่ายทำของดินแดนซิลเวอร์ทั้งเรเลียเรดต่างชื่นชอบเธอ
“อะ ว่าไปแล้ว”
และ เรเลียเรดก็เกรินประมาณว่า「นี่เป็นแค่ข่าวลือที่ฉันได้ยินมา」 และเริ่มพูด
“รู้จักเบกเกอร์แห่งดาบแดงไหม?”
“อืม แต่แค่ชื่อน่ะ”
เขาเป็นนักผจญภัยที่มีชื่อเสียงล่ะ ฉันได้ยินมาว่าเขามีฝีมือที่ยอดเยี่ยม ม๊า ฉันก็รู้แค่ขอบเขตประมาณนั้นหมดแหละ
“ฉันได้ยินมาว่าเบกเกอร์น่ะนะ หนีออกไปจากอาร์ตัวร์ในเช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ลงทะเบียนเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันเรียบร้อยแล้ว”
โห๊ว
“เขามีเรื่องฉุกเฉินหรือเปล่า? ไม่ก็รู้สึกว่าไว้ค่อยมาอีกทีตอนงานจะเริ่มก็ได้ไง?”
“ไม่ใช่เลย นั่นสินะ มีความลือประมาณว่าเขาถูกมาสเตอร์ของร้านเหล้าที่ไหนสักแห่งอัดยับ หลังจากนั้นเขาก็ออกจากประเทศไปทันที คนถึงเดากันว่าเขาหนียังไงล่ะ”
เห๊ มาสเตอร์ร้านเหล้าสิเน๊
“การต่อสู้ในร้านเหล้าไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกนะ แต่ยังไงดี ช่วงนี้ฉันได้ยินข่าวลือแบบนี้บ่อยมากเลยล่ะ แถมมีข่าวลือว่านักผจญภัยหรือนักศิลปะการต่อสู้มากฝีมือที่มีชื่อเสียง ต่างต้องพ่ายแพ้ให้กับมาสเตอร์ หรือพนักงานของร้านเหล้าที่ว่า
เท่าที่รู้ ตอนนี้ก็มีทั้งหมดแปดคดีแล้ว แล้วในหลายคดีก็ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องโกหกด้วย”
……เห้ แปดคดี
“ถ้าเป็นเรื่องจริงล่ะก็ ฉันก็อยากไปสัมภาษณ์เขาล่ะ แต่ไม่รู้ว่าเป็นแถวไหนนี่สิ”
ใช่
“เป็นข่าวลือที่น่าสนใจเลยน๊า”
ฉันคิดว่าคงเป็นร้านเหล้าราคาถูกที่ชื่อหนูอะไรสักอย่างที่ตั้งอยู่ในตรอกหลัง แต่ว่านั่นเป็นร้านที่เรเลียเรดที่เติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่ดีไม่ควรเข้าไป
ความคาดหวังสำหรับงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้กำลังร้อนแรง
เมื่อจำนวนคนเพิ่มมากขึ้น จำนวนความขัดแย้ง และจำนวนอุบัติเหตุก็เพิ่มขึ้นตาม
ทว่า ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจอันมหาศาล และผลการเผยแพร่วัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของอาร์ตัวร์ให้เป็นที่รู้จักสำหรับประเทศอื่น ๆ ก็สูง ระดับการชดเชยมีมากเกินพอ
การใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ ทำให้ความนิยมของวิงค์โร้ดเพิ่มขึ้น และรายการก็ได้รับความนิยมมากจนมีการนำเสนอในทุกช่องประมาณสัปดาห์ละครั้ง เรียกได้ว่าเรามาถูกทางอย่างปลอดภัยแล้ว
วันเวลาก็ผ่านไปเช่นนี้ และรอบแรกของงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
