คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 202 โลลิอยากจะส่งหมีหนัก ๆ นี่ลงนรก - novel-lucky

202 ฉันอยากจะส่งของหนัก ๆ นี่ลงนรก

” ――เดี๋ยว！ ระ รอก่อน！ ช่วยรอก่อน！ …….กรุณาช่วยรอก่อน！”

อะไร ยุ่งยากซะจริง

“ฉันจะไปไม่ว่าคุณจะพยายามหยุดยังไงก็ตาม”

คนที่ไล่ตามฉันและริโนกิสที่ผ่านป้อมไปอย่างมั่นใจก็คือ รองผู้บัญชาการ อิลก์・สโตน ที่เป็นผู้รับผิดชอบป้อม ที่ตอนนี้สวมชุดทหารเปื้อนฝุ่น และปิดเลือดกำเดาด้วยผ้าเช็ดหน้า

ม๊า ฉันอยากจะยอมรับความกล้าของเขาเลย

ในการต่อสู้ที่เริ่มต้นขึ้นอย่างกะทันหัน ริโนกิสได้โจมตีเหล่าทหาร และเหล่าภาคีนักรบที่เข้ามาจู่โจมอย่างรุนแรง

แม้ว่าสติของพวกเขาจะยังอยู่ แต่ฉันคิดว่าไม่น่าจะมีใครที่สามารถลุกกลับขึ้นมายืนได้ในเร็ว ๆ นี้

บางทีอาจเป็นเพราะความรู้สึกรับผิดชอบ หรืออาจเป็นเพราะเขาแข็งแกร่งอย่างไม่คาดคิด รองผู้บัญชาการ อิลก์ คนนี้ถึงได้ไล่ติดตามพวกเรามาได้ในสภาพเดินลากเท้าตามา

――นอกจากนี้ ไม่ใช่เขา แต่ฉันอยากจะชมเชยที่เขาลงจากทหารจักรกล และเข้ามาโจมตี

นั่นคงจะเป็นความภาคภูมิใจของทหารจักรกล

ทหารจักรกลเป็นอาวุธเพื่อปกป้องผู้คน ฉันเดาว่าเป็นเส้นที่พวกเขาไม่ต้องการข้าม

ม๊า ถ้าพวกเขาเข้าโจมตีด้วยทหารจักรกล ฉันคงบดขยี้พวกเขาไปแล้ว

ในแง่นั้น ฉันคิดว่าเป็นโชคดีแล้ว โล่งอกไปทีที่ไม่ต้องทำลายจนหมด

“ขะ ข้ารู้แล้วว่าพวกเจ้าแข็งแกร่ง！ เพราะอย่างงั้นช่วยกรุณารอสักครู่！”

เมื่อเห็นริโนกิสกำหมัดอีกครั้ง อิลก์ก็เอามือห้ามบอกให้รอก่อน พร้อมส่ายหัวอย่างรุนแรง

“ข้าอยากไปกับพวกเจ้าด้วย！ เรื่องนั้น……ข้ารู้ดีว่าหยุดพวกเจ้าไม่ได้ แต่ก็ไม่อาจมองข้ามไปได้เช่นกัน！ นั่นเป็นเหตุที่อย่างน้อยข้าก็ขอไปสังเกตการณ์ด้วย！”

สังเกตการณ์………..เข้าใจล่ะ เขาเป็นคนจริงจังจริง ๆ

“ถ้าพวกเราตาย ก็ต้องมีคนไปรายงานเรื่องนั้นสิเน๊ะ”

“นั่นก็ใช่ แต่พวกแมลงแข็งแกร่ง ข้าแน่ใจว่าพวกมันแข็งแกร่งมากกว่าที่พวกเจ้าจินตนาการไว้”

รองกัปตันอิลก์เดินไปที่ด้านหลังพวกฉัน………ไม่สิ ผ่านไปตรงหน้าป้อม ที่มองเห็นประตูบานใหญ่ที่หนัก

“ที่นั่นมันนรก พวกเธอพร้อมแล้วใช่ไหม?”

ดวงตาของริโนกิสหรี่ลง

“คุณยังคิดที่จะหยุดพวกเราอยู่หรือเปล่า”

“มะ ไม่ไม่！ ข้าไม่คิดที่จะหยุดอีกแล้ว！ แต่นั่นคือเหตุผมที่อยากให้อนุณาคให้ข้าไปด้วย！”

……….อาเร๊ะ?

เขา กลัวริโนกิสน้อยกว่าฉันหรือเปล่าน่ะ?

…………

ม๊า เรื่องนั้นยังไงก็ได้

ฉันไม่ได้เข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ของพวกเขาก่อนหน้านี้ ต้องการเพียงพิสูจน์ความแข็งแกร่งของริโนกิสเท่านั้น

“คุณหนูค่ะ ควรทำยังไงดีคะ?”

“เราต้องการคำแนะนำและข้อมูลเกี่ยวกับแมลงอยู่เหมือนกัน ดังนั้นก็คงเป็นเรื่องดีกว่าถ้าจะมีนักบินคิดไปด้วยสักคนจริงไหม?”

” ――อย่างงั้นสินะคะ ถ้าจะไปด้วยก็รีบเตรียมตัวให้พร้อมซะ พวกเราจะไม่รอ”

“ขะ เข้าใจแล้ว！”

หลังจากได้ยินคำพูดของริโนกิสแล้ว อิลก์ก็วิ่งกลับไปด้วยความตื่นเต้นยินดี

“ดูเป็นคนจริงจงแปลก ๆ เน๊ะ”

“นั่นสินะคะ โดยส่วนตัวแล้ว ดิฉันอยากให้พวกเขาเป็นไอ้สารเลวมากกว่า ดิฉันจะได้ไม่ต้องลังเลที่ต่อย”

…….แต่เมื่อกี้ดูยังกับเธอจะต่อยโดยไม่ลังเลเลยน๊า

ม๊า ปล่อยเรื่องนั้นไปเถอะ

” ――เข้าใจล่ะ”

อย่างงี้เองอย่างงี้เอง

ค่อนข้าง

“ดูเหมือนจะเป็นที่สมบูรณ์แบบสำหรับการฝึกลูกศิษย์เลยเน๊ะ”

กลิ่นหอมหวานที่ชวนให้เสียดท้อง ดูเหมือนจะฟุ้งไปทั่วพื้นที่ น่าจะเป็นกลิ่นของเหลวจากตัวมด

ดูเหมือนว่าบริเวณนี้เคยเป็นป่ามาก่อน

ทว่าหลังจากที่มีการต่อสู้ที่ดุเดือดมากมาย สีเขียวก็หายไปจนหมด มีเพียงพื้นดินที่เปิดออก

ในระยะไกลฉันเห็นกำแพงขนาดใหญ่ที่ต้องใช้เวลาหลายปีในการสร้างได้สำเร็จ

นั่นเองก็อาจจะถูกสร้างขึ้นด้วยพลังของทหารจักรเช่นกัน

เส้นทางที่หน้าป้อมเพียงแห่งเดียวที่ถูกรักษาไว้อย่างชัดเจน คงเพื่อไม่ให้ช่องทางเข้าของมดกระจายตัวมากเกินไป

ฉันสัมผัสเปลือกสีดำที่กระจัดกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่ทั่ว

ตามที่รองผู้บัญชาการ อิลก์บอกไว้ นี่เป็นผิวหนังชั้นนอกของมด

――แข็งค่อนข้างมากทีเดียว

เมื่อพิจารณาจากเปลือกนี้ ตอนยืนอาจมีขนาดเท่ากับผู้ใหญ่ล่ะมั้ง น่าจะตั้งแต่เอวถึงหน้าอก

เข้าใจแล้ว จากมุมมองของมนุษย์ธรรมดา ก็ดูเหมือนแข็งแกร่งจริง ๆ

เมื่อพูดถึงเปลือกนอกนี้ การโจมตีแบบครึ่ง ๆ กลางไม่มีทางทะลวงผ่านไปได้แน่ ถ้ามัสี่หรือห้าหรือมากกว่านั้นออกมาพร้อมกัน ก็จะไม่มีโอกาสที่สอง

“ว่าไง? ริโนกิส เปลือกนอกนี้จะทำให้แตกได้ไหม?”

“ถ้าเป็น『เสียงอสนีบาต』………ก็ไม่จำเป็นต้องเล็งไปที่เปลือกนอกใช่ไหมล่ะคะ?”

อืม

“ถ้าแค่อยากชนะ ก็ควรมุ่งเป้าไปที่จุดอ่อนเช่น ข้อต่อ และจุดสำคัญต่าง ๆ บนร่างกายจะเป็นการดีที่สุด”

“ถ้าแค่อยากชนะ เหรอคะ……..”

ใช่ ถ้าแค่อยากชนะ

“วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะไม่อดกลั้นอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นฉันจะลงมือเอง เธอไปยืนดูกับรองผู้บัญชาการซะ”

“เอาจริงงั้นเหรอคะ? คุณหนูเอาจริงตั้งแต่ปูตัวนั้นแล้วเน๊ะ”

ฮ่าๆๆๆ

ตอนนั้นฉันยังใช้ความสามารถไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ

“เข้าใจแล้วค่ะ ――รองผู้บัญชาการ กรุณาถอยกลับด้วย”

ริโนกิสโบกมือให้กับรองผู้บัญชาการอิลก์ซึ่งติดตามมาด้วยทหารจักรกลของเขาที่ด้านหลังซึ่งอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าทหารจักรกลจะสามารถสื่อสารระหว่างกันได้ แต่เนื่องจากด้านในของทหารจักรกลถูกปิดผนึกไว้ การสื่อสารโดยตรงกับด้านนอกจึงค่อนข้างยาก

หลังจากแน่ใจว่าทั้งสองคนถอยไปห่างเพียงพอแล้ว ฉันก็มองไปข้างหน้า

――ฉันไม่สามารถหยุดแก้มที่คลี่ยิ้มได้เลย

อยู่นี่แล้วอยู่นี่แล้ว

มีแมลงประมาณสองร้อยตัวคลานอยู่ยั้วเยี้ย

อยู่ใต้ดินสินะ

มีระยะห่างเล็กน้อยถึงส่วนที่ลึกที่สุด?

ไม่สิ ถ้าระดับนี้ก็ไม่มีปัญหา

“ริโนกิส จับตาดูไว้ให้ดี！　นี่เป็นเทคนิคที่เหมาะสม！”

ฉันยกขาขวาขึ้น

ผสาน「คิอ่อน」กับ「คิหนัก」กับ「คิสัตว์ร้าย」เข้าด้วยกัน

กระจาย「คิ」ตามใจชอบไปทั่วพื้นดิน ――เหยียบ

เท้าที่หนักกว่าลูกกระสุนปืนใหญ่สั่นสะเทือนพื้นดิน

น้ำหนักอันอ่อนนุ่มคลานไปตามพื้นราวกับสัตว์ร้าย และฉีกทะลุพื้น

พลังทำลายล้างที่ส่งเสียงลงสู่พื้นดิน

ภาพลักษณ์เป็นเทคนิคที่เรียบง่ายที่สร้างเสียงกระแทกทื่อ ๆ เท่านั้น

ยังไงก็ตาม ตอนนี้พื้นดินในบริเวณนี้กำลังสั่นสะเทือน

――「คิเค็น・ค้นปฐพี」

เดิมทีเป็น「เทคนิคการก้าวตรง」แต่ ก็สมบูรณ์แบบสำหรับการเปิดเผยผู้ที่กำลังจะติดอยู่ในนรกบนดิน

กาซะกาซะกาซะกาสะ