คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 216 แผนการที่หมีจะบรรลุผลโลลิในภายหลัง

216 แผนการที่จะบรรลุผลในภายหลัง

“เอ๊ะ เอ๊ะโต๊ะ…….หนูแค่พยายามคิดว่าหนูจะสามารถทำสิ่งเดียวกันกับที่เนียซามะทำเพื่อหนูอยู่เสมอได้หรือเปล่า แต่ ยังไงดี…….แล้วจู่ ๆ หนูก็เริ่มรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นแปลก ๆ……….”

อะ ไม่ต้องสงสัยเลย

ดูเหมือนว่ามิโตะจะกำลังใช้งาน「คิ」อยู่ตามที่คาดไว้

――ผลของการทำหมุนเวียน「คิ」ตามปกติให้เธอ ซึ่งส่งเสริมผลการชำระล้างตัวเองเป็นกิจวัตรก่อนเข้านอน

เมื่อถามถึงอ่างอาบน้ำที่เห็นเมื่อเช้านี้ มิโตะก็ตอบอย่างสั้น ๆ อย่างลังเล

ขณะที่มิโตะนอนบนเตียง ฉันนั่งข้างเธอแล้วจับมือเธอไว้ ก่อนหมุนวน「คิ」ของเธอ

ผู้ที่ป่วยจะมีการไหลเวียนที่ไม่ดี

นั่นใช้วิธีแก้ไขทีละน้อยได้อย่างไม่ยากลำบาก

เป็นตรรกะเบื้องหลังเดียวกันกับที่ฉันเอาชนะโรคร้ายที่เคยกัดกินร่างกายของเนีย・ลิสตันเมื่อนานมาแล้ว

ทว่าหากจะพูดไปแล้ว ครั้งนี้ฉันถือเป็นปัจจัยภายนอก ไม่ใช่บุคคลที่มีปัญหา

“น่าจะใกล้ผ่านขั้นตอนแล้วเน๊ะ”

นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังคิดถึงเมื่อเร็ว ๆ นี้

มิโตะคงไม่ต้องการกิจวัตรนี้อีกต่อไป

“ตอนนี้เธอก็ทำเองได้ใช่ไหม?”

“…….คะ ค่ะ แต่………”

หืม?

“เวลาที่ได้อยู่กับเนียซามะ หนูรู้สึกเหงานิดหน่อยพอคิดว่าช่วงเวลานี้จะหายไป…….”

อะไรกัน น่ารักเกินไปแล้ว ต้องการอะไรเหรอ เงินค่าขนมไหม ฉันจะให้เงินค่าขนมเอง

“ไม่ต้องคิดมากหรอก เพราะพวกเราก็ยังอยู่ด้วยกันน่ะ ซ้า ตอนนี้นอนได้แล้วล่ะ”

ฉันต่อต้านความปรารถนาที่จะให้เงินค่าขนมแก่เธออย่างสิ้นหวัง(เพราะจะถูกริโนกิสดุเอา) ฉันส่งมิโตะเข้านอนแล้วออกจากห้องไป

…………

เมื่ออายุยังไม่ถึงสิบขวบ ก็ยังเร็วเกินไปที่จะฝึก「คิ」

ทว่า หากเธอเริ่มคุ้นเคยกับมันแล้ว ก็แสดงนั่นเป็นพรสวรรค์โดยธรรมชาติของเธอ ในฐานะนักศิลปะการต่อสู้ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยให้พรสวรรค์นั้นเสียเปล่าไป

……….ยากที่จะตัดสินใจจังน๊า คงต้องลองคิดดูสักพักแล้วล่ะ

วันรุ่งขึ้น การฝึกของซิลเลนก็เริ่มต้นขึ้น

แม้ว่าเธอจะมีรูปร่างเล็ก แต่ร่างกายก็มีความสมบูรณ์แบบในระดับสูงมาก เพราะเธอได้รับการฝึกฝนเหมือนนักรบ

ถ้าเป็นเวลานี้ อีกไม่นานเธอก็จะสามารถใช้「คิ」ด้วยความตั้งใจของตัวเองได้

――ทว่า ก็นั่นแหละ

“เอ๊ะ? วางแผน?”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเช้ากับเด็ก ๆ และซิลเลน ฉันก็ถูกถามเกี่ยวกับหัวข้อที่ที่ฉันกังวลอยู่เล็กน้อยจากอาคาชิที่เข้ามาก่อนที่ฉันจะรู้ตัว

“ใช่ใช่ โฮร่า เนียจังเคยพูดแบบนั้นไว้ช่ายมั๊ย? ฉ๊านเลยสงสัยว่ามีอะไรที่สามารถถ่ายรูปในมาเวเลียได้บ้าง”

…………

อ้า เคยพูดอยู่

“เรื่องนั้น ก็เคยล่ะเน๊ะ”

จากเนื้อหาบทสนทนา ฉันจำได้แม่นว่าอาคาชิพูดตลกบ้า ๆ เกี่ยวกับการแต่งงาน ซึ่งทำให้ริกิสอารมณ์ไม่ดี

ใช่ใช่ ต้องเกิดขึ้นก่อนการโจมตีตอนกลางคืนแน่ ๆ ฉันลืมไปหมดแล้ว ……….บางทีความจริงที่ว่าเธอกลับมาถามในเวลานี้ แปลว่าอาคาชิก็คงจะลืมไปแล้วเหมือนกัน

“แล้ว? มีอะไรงั้นเหรอ?”

อีกไม่นานจะมีเที่ยวบินประจำมาเพื่อตรวจสอบฉัน

หากคุณมีแผนการที่น่าสนใจฉันอยากจะส่งข้อมูลไปที่อาร์ตัวร์

“อืม ตอนนี้ก็ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างหรอก แต่ฉ๊านกำลังสงสัยว่าจะสามารถใช้แหล่งพลังงานของทหารจักรกลเพื่อสิ่งอื่นได้หรือไม่ล๊า”

ในเรื่องของอาคาชิ โดยพื้นฐานแล้ว เธอสามารถขับทหารจักรกลได้ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีพลังเวทมนตร์มากเพียงพอที่จะใช้งานพวกมันได้เป็นเวลานาน

นั่นเป็นเหตุผลที่ดูเหมือนว่าเธอมักจะคิดอยู่เสมอเกี่ยวกับการใช้พลังของทหารจักรกล และสิ่งที่เกี่ยวข้องเพื่อวัตถุประสงค์อื่น รวมทั้งการได้มาซึ่งพลังในการต่อสู้โดยไม่ต้องใช้พลังเวทมนตร์มากเกินไป

“ตอนนั้นฉ๊านเกิดแนวคิดเรื่องรถม้าที่สามารถเคลื่อนที่ได้โดยไม่ต้องใช้ม้าล๊า ม๊า โดยสรุปเลยก็ เป็นทฤษฎีการใช้แหล่งพลังงานของทหารจักรกลเพื่อหมุนล้อ”

โห๊ว รถม้าที่เคลื่อนที่โดยไม่มีม้า

“แต่ไม่ใช่ว่ามีทางเลือกอื่นอยู่แล้วหรอกเหรอ? โฮร่า เรือเดี่ยวไงล่ะ”

ประการแรก ดี เนื่องจากพื้นดินที่ไม่เรียบพอรถม้าลากได้ไม่สะดวกสบายมากนักหากขับขี่ใปยังที่ต่าง ๆ บนพื้นที่ที่ไม่ได้ปูอย่างดี

และถ้าลงลึกไปอีกก็คือ ผลกระทบที่มีต่อล้อ และการสั่นสะเทือนที่เกิดจากความไม่สม่ำเสมอ

ขับเคลื่อนล้อด้วยพลังสินะ

………อะ จริงด้วย！

“จะมาแทนที่พลังลมและน้ำได้หรือเปล่า！？”

ในชนบท ผู้คนนำพลังของลมและน้ำเข้ามาใช้ในชีวิตประจำวัน โม่แป้งหรือเปล่าน่ะ ฉันไม่รู้รายละเอียดมากนัก แต่ว่าไปแล้ว แล้วเรื่องพลังขับเคลื่อนล่ะ

“เอ๊っ！？ …….อ้า ใช่ๆๆ ！ เรื่องนั้นก็ด้วย！”

หืม? ดูเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ทว่า แม้ว่าจะเกินความคาดหมายของอาคาชิ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ผิดพลาดเช่นกัน

“ไม่ใช่แบบนั้น นี่คือยานพาหนะ！ รถม้าที่วิ่งโดยไม่มีน้ำ！”

“ก็มีเรื่องเดียวอยู่แล้วจริงไหม?”

การที่ล้อไม่สม่ำเสมอนั้นแย่มาก มาถึงเอวของฉันเลย มาเวเลียใช้หินกรวดที่ปูอย่างดี ดังนั้นมันจึงค่อนข้างนั่งสบาย

“จุ๊จุ๊จุ๊ เนียจังกำลังลืมบางสิ่งที่สำคัญไป”

เธอเอานิ้วชี้มาที่ฉัน อาคาชิเป็นคนที่ค่อนข้างน่ารำคาญ แต่ก็ยากที่จะลืมเช่นกัน

“ความเร็วไงล๊า ความเร็ว！แน่นอนว่าทหารจักรกลนั้นเบากว่าเรือดี่ยวมาก และใช้พลังงานเวทมนตร์น้อยกว่า และเป็นยานพาหนะที่เร็วกว่า！ คิดว่ายังไงบ้างค๊า！？”

…………

“มีเรือที่ใช้สำหรับการแข่งขันที่เรียกว่าวิงค์โร้ดอยู่ ซึ่งเป็นเรือดียวที่บินด้วยความเร็วสูงกว่าเมื่อก่อน….”

“ไม่จำเป็นต้องบินก็ได้！”

อะ ทำไมเสียงดังกันจัง

“มนุษย์ควรเคลื่อนที่บนพื้น！มนุษย์ควรคลานบนพื้นและมีชีวิตอยู่ต่อไป！ พวกเขาไม่จำเป็นต้องพยายามบิน！”

อะไรเนี่ย เธอเห็นแก่ตัวมาก

…………

แต่ฉันก็สนใจนิดหน่อย เพราะเป็นเรื่องแปลกแต่แรกแล้วที่เรือเหาะ และเรือเดี่ยวสามารถบินอยู่บนท้องฟ้าแม้ว่าจะทำจากโลหะก็ตาม

หากถามฉัน ฉันก็เป็นคนประเภทที่ต้องการก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าติดดิน ม๊า แต่แรกแล้ว ฉันก็เร็วกว่าเรือเดียวลำอื่น ๆ แหละ

“ถ้าพูดขนาดนั้นทำไมไม่ลองล่ะ?”

พูดตามตรง ฉันไม่มีความคาดหวังสูงมากนัก……แต่ฉันสามารถจินตนาการได้ว่า「รถม้าที่วิ่งโดยไม่มีม้า」 ที่อาคาชิพูดถึงนั้นสามารถทำได้ด้วยเรือเดี่ยวที่มีอยู่แล้ว

ยังไงก็ตาม เราอยู่ในโลกที่เราไม่รู้ว่าอะไรจะนำไปสู่โปรเจ็กต์ยอดนิยม

ฉันไม่มีอะไรต้องจัดลำดับความสำคัญอยู่แล้ว ดังนั้นทำไมไม่ลองดูล่ะ

คงต้องใช้เวลาสักระยะกว่าที่ความคิดนี้จะสัมฤทธิ์ผล

มันเบากว่าเรือเดี่ยว วงจรพลังนั้นเรียบง่าย ประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงของหินเวทมนตร์ก็ดี ง่ายต่อต่อการจัดการ ปรับเปลี่ยน และใช้งาน ไม่ต้องการพลังเวทมนตร์มากนัก อย่างไรก็ตาม ความเร็วนั้นก็สูงอย่างน่าประหลาด

เหนือสิ่งอื่นใดคือราคาถูกกว่าเรือเดี่ยวมาก

มันเข้าถึงง่ายกว่าวิงค์โร้ด แต่ก็มีความเฉพาะเจาะจงเช่นกัน ――กลายเป็นวัฒนธรรมที่ทัดเทียมกับวิงค์โร้ด

นี่คือจุดกำเนิดของสิ่งที่จะกลายเป็นยานพาหนะเคลื่อนที่สองล้อ「ม้าจักรกล」

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณคุณ CHA***AI KIMN X-2478 มากๆครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ไร้สาระ?

ตอนนี้แถวบ้านเริ่มโดนหิมะดำ(ขี้เถ้า)ตกใส่หนักสุดๆแล้ว ทั้งวันคือปลิวว่อนทั่วฟ้า พื้นเต็มไปด้วยรอยขี้เถ้า หายใจทีสดจื่นนนนนนจนแสบตาแสบจมูกไปหมดแล้ว