คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 228 เรื่องราวเบื้องหลังการกำเนิด「หมีจักรกล」เครื่องต้นแบบจับโลลิ
228 เรื่องราวเบื้องหลังการกำเนิด「ม้าจักรกล」เครื่องต้นแบบสองล้อ
「――ดีจังเน๊」
หลังจากได้ลองขับรถต้นแบบสามรอบไปรอบ ๆ แล้ว ฉันก็กลับมาที่หน้าเวิร์คช็อปหมายเลขแปด
น่าสนใจมากเลยน๊า เจ้านี้น่ะ
ไปตามทางที่คุณต้องการเพียงแค่ใช้มือ และค่อนข้างเร็วเหมือนกัน แถมสนุก
ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนว่าฉันเข้าใจว่าพี่ชายรู้สึกยังไงในตอนที่เขาขับเรือเดี่ยววิงค์โร้ดไปรอบ ๆ อย่างมีความสุข
พูดตามตรง ถ้าฉันวิ่งอย่างจริงจังจะเร็วกว่ามาก――แต่นั้นไม่ใช่ปัญหา คำถามไม่ใช่ว่าทางไหนเร็วกว่ากัน
นี่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ยอดเยี่ยมไปเลยไม่ใช่เหรอ
ฉันสามารถเคลื่อนไหวได้มากขนาดนั้นด้วยพลังเวทมนตร์เพียงเล็กน้อยในร่างกายของฉัน และแม้ว่าจะเคลื่อนไหวไปมากขนาดนั้น มันก็แทบจะไม่ลดลงเลย
แม้แต่เด็กก็สามารถขับเจ้าสิ่งนี้ได้จริง ๆ
พูดไปแล้วฉันก็ยังเด็กอยู่น้า ยังอายุแค่สิบขวบเอง
วิศวกรอีกคนที่มองมาราวกับว่าเขาอยากจะทดลองขับบ้าง ฉันเลยให้เขาเข้ามาแทนที่ เขาอาจจะไม่มีพลังเวทมนตร์มากนักเช่นกัน
“อาเร๊ะ ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะปรับรูปร่างให้เหมาะสม ฉันจะจัดหาเงินทุนให้”
“เอ๊ะ จริงเหรอ？ จริง ๆ แล้วข้าก็มีไอดเดียสำหรับรูปร่างอื่น ๆ อยู่ล่ะ”
มีแบบอื่นด้วยสินะ ฉันต้องฟังเรื่องนี้ให้จริงจังกว่านี้หน่อย
“รูปร่างสิน๊า บอกว่ารูปร่างสิน๊า――”
ขณะที่ฉันกำลังคุยกับอาคาชิ ซาร์กี้ก็กอดอกจ้องมองไปที่เครื่องจักรต้นแบบสามล้อขณะที่มันกำลังเร่งความเร็ว
“นั่นน่ะ ยังไงดี จำเป็นต้องเป็นสามล้อด้วยเหรอ？”
……หืม？
“มีแค่สองล้อไม่ได้เหรอ？ มีแค่สองล้อ ล้อหน้าและล้อหลังก็น่าจะพอแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น ข้าคือว่าก็น่าจะสามารถเลี้ยวหักศอกในขณะที่รักษาความเร็วได้จริงไหม？」
สองล้อ？ หน้ากับหลัง？
“ถ้ามีแค่สองล้อหน้าหลังจะไม่ล้มเอาเหรอ”
ซิลเลนพูดถูก ฉันเองก็คิดแบบนั้น
“ถ้าจอดนิ่งล่ะก็ใช่ แต่ ถ้าวิ่งไปข้างก็จะไม่ล้ม ตอนเลี้ยวก็ด้วย ใช่ ตัวรถจะทำมุม――โอ๊ย ช่วยเอาล้อที่เหมาะสมมาให้ข้าหน่อย”
เมื่อเห็นว่าพวกเราไม่เข้าใจตั้งแต่จุดเริ่มต้น ซาร์กี้ก็พูดกับวิศวกรที่ทดลองขับเครื่องจักรต้นแบบสามล้อก่อนหน้านี้――เขานำล้อเหล็กออกมาจากเวิร์คช็อป
“เอาล่ะ ดูนะ”
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็ลองกลิ้งมันลงบนพื้นด้วยแรงที่พอสมควร
“นี่คือสองล้อหน้ากับหลัง แต่ก่อนอื่น โฮร่า ดูนั่น”
ล้อที่สูญเสียแรง เริ่มเอียง และกลิ้งหลายโค้งก่อนที่จะตกลง
“ล็อคล้อรักษาตำแหน่งแนวทแยงนั้นไว้ ข้าคิดว่าเราสามารถเลี้ยวโค้งในมุมที่ถูกต้องได้ในระดับหนึ่งโดยใช้หลักการนี้ แน่นอนว่ามันจะมีเสถียรภาพมากกว่าล้อเดียวมาก”
…………
สองล้อสินะ……ถ้าไม่ได้เห็นของจริง ยังไงก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ล่ะ
“……เข้าใจแล้ว กลับมาใหม่พรุ่งนี้ ข้าจะเตรียมของตัวอย่างให้ดู”
ฉัน ซิลเลน และ อาคาชิ
ราวกับรู้ว่าพวกเราทั้งสามคนไม่สามารถจินตนาการได้ ซาร์กี้จึงพูดพร้อมกับถอนหายใจ
“ดีแล้วเหรอ？ ไม่ใช่ว่ายุ่งอยู่หรอกเหรอ？”
“อ้า ข้าไม่ได้ว่างหรอก ทั้งต้องซ่อมบำรุงทั้งต้องทำของทางนี้ ――ตามจริงเลย มีคนจำนวนไม่น้อยที่อารมณ์ดีที่ได้ซ่อมงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นสถานที่ที่ดีในการพักผ่อน”
น๊า ระหว่างที่คุยกัน วิศวกรที่ถือล้อสำหรับทดลองก็พยักหน้าเห็นด้วย
“เพราะงั้นข้าหมายถึง สำหรับวันนี้แยกย้ายกันที่ตรงนี้”
ด้วยคำสั่งของซาร์กี้ซึ่งได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของทีมสร้าง「รถม้าที่วิ่งได้โดยไม่ใช้ม้า」ก่อนที่จะรู้ตัว พวกเราก็แยกย้ายกัน
และวันรุ่งขึ้น
“นี่ไงล่ะ”
อะไรกัน มีสองล้อหน้าหลังจริงด้วย
เมื่อฉันไปเยี่ยมชมเวิร์คช็อปของนักเรียนชั้นปีที่แปดในตอนหลังเลิกเรียน พวกเขาก็ได้เปิดตัวเครื่องจักรต้นแบบสองล้อไปแล้ว
ที่ล้อมอยู่คือ ซิลเลน อาคาชิ ซาร์กี้ และวิศวกรมากกว่าสิบคน ส่วนนั่นคือสิ่งที่ซาร์กี้พูดไว้เมื่อวานอย่างแน่นอน
เข้าใจล่ะ……ลักษณะคล้ายกับเรือแข่งขันที่มีล้อติดทั้งหน้าและหลัง แทนที่จะนั่งบนเก้าอี้ คุณกลับนั่งคร่อมบนส่วนที่ดูเหมือนอานม้า
ส่วนส่งกำลังอยู่ใต้อานโดยตรง ดูเหมือนว่าจะเป็นการรวบรวมชิ้นส่วนโลหะขนาดเล็กจำนวนมาก และอาจจะเกี่ยวกับที่เทศนาอากาชิเมื่อวานนี้ ที่ว่าแข็งแกร่งแต่ละเอียดอ่อน
ดูเหมือนว่ากลไกจะเป็นการใช้หมุนล้อหลัง ดูเบาและเล็กกว่ารถต้นแบบสามล้อ ดังนั้นจึงน่าจะวิ่งได้เร็วกว่า
“ก่อนอื่นเลย นี่เป็นเพียงเครื่องจักรต้นแบบที่ประกอบขึ้นมาจากของเหลือ จึงยังจำเป็นต้องลองขับ และปรับปรุงไปด้วย จำเป็นต้องลองขับ และปรับปรุงไปด้วย และค่อย ๆ ทำให้เข้าใกล้รูปร่างสมบูรณ์ให้มากขึ้นทีล่ะนิด
ตามทฤษฎีแล้ว เจ้าสิ่งนี้ควรจะวิ่งได้ แต่ข้ายังไม่ได้ลอง นี่เป็นโครงการที่พวกเธอนำเข้ามา”
โห้โห๊
“จ๊า งั้นลุยเลย”
“รอก๊อน”
อาคาชิหยุดฉันที่กำลังพยายามขึ้นขับเอาไว อะ？ อะไรเหรอ？
“ฉ๊านต้องไปก่อนซี๊ เพราะนี่คืองานของฉ๊านน๊า”
“……ใจจริงล่ะ？”
“ฉ๊านอยากจะขับ อยากจะเลี้ยวเยอะๆๆ”
เป็นคนซื่อสัตย์ดี แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะเป็นคนแรกที่จะได้ขับ！
“――แบบนี้สินะ？”
「「โอ๊ย！」」
ทันใดนั้นซิลเลนก็ขโมยโอกาสโดยใช้ประโยชน์จากช่องว่างระหว่างฉันกับอาคาชิที่ยังจ้องตากัน
เธอขึ้นคร่อม แล้วจับที่ด้ามจับแนวนอนที่ดูเหมือนแฮนด์ ก่อนหันไปถามซาร์กี้
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยจริงไหม เมื่อวานเรายังไม่ได้ขับเลยน๊า”
“ผู้ที่มีพลังเวทมนตร์ควรอยู่บนเรือเดี่ยวเท่าน๊าน！ นั่นไม่ใช่ของคุณภาพสูงแบบที่อดีตทหารจักรกลเก่ง ๆ จะขับด๊าย！ ซิลซามะไม่ว่าจะเป็นทหารจักรกลหรือเรือเดี่ยวก็ขับได้ตามที่ต้องการแท้ ๆ！？」
“เป็นอะไรไปกันอาคาชิ……”
“จงไปใช้เรือเดี่ยวซะ ซิล นั่นคือคำสั่งของฉัน”
“แม้แต่เนีย……――ถ้าพูดขนาดนั้นก็ขอขับเลยแล้วกัน”
“”โอ๊ย！！””
ด้ง ด้ง
ส่วนส่งกำลังเริ่มสั่นสะเทือน ซิลเลน วางแผนที่ออกตัวทั้ง ๆ แบบนี้เลยงั้นเรอะ！
“ฮ่า！ เพราะเราต้องทำตามความเอาแต่ใจของทั้งสองคนมาตลอดเลย！ เราเจอเรื่องเลวร้ายมาพอแล้ว！」
ด้วยสีหน้าแห่งชัยชนะอย่างประหลาดบนใบหน้าของเธอ ซิลเลนก็ถ่ายทอดพลังเวทมนตร์ลงในเครื่องจักรต้นแบบสอง ――
ด้ง ซุๆๆๆๆๆๆ
ล้มรุนแรง
ไม่สิ การบอกว่าล้มนั้นเป็นการพูดที่น้อยเกินไป
มีเพียงเครื่องจักรต้นแบบสองล้อที่เร่งความเร็วขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ และซิลเลนก็ถูกเหวี่ยงออกไปด้วยความเร็วนั้น
ท้ายที่สุด ฉันคิดว่าล้อหน้าของรถต้นแบบยกขึ้นจากพื้น แต่แล้วมันก็หมุนในแนวตั้ง แล้วก็วิ่งไปตามพื้นโดยไม่มีคนขับและล้มลง
“อะー……เป็นผลจากการถ่ายพลังเวทย์ที่มากเกินไปหรือเปล่า”
“หากมีพลังเวทมนตร์ที่มากเกินไป จะกลายเป็นขับยากแทนงั้นสินะ？」
“แต่เดิม กับทหารจักรกลก็เหมือนกับการเคลื่อนไหววัตถุที่หนักมาก ๆ เราควรเพิ่มขีดจำกัดแรงดันเวทมนตร์ลงในส่วนส่งกำลังจะดีกว่า หากต้องการเพิ่มความปลอดภัย
แม้ว่าเจ้าหญิงของประเทศจะพึ่งล้มลงอย่างรุนแรง แต่ซาร์กี้และวิศวกรคนอื่น ๆ ก็มองแต่ตัวต้นแบบที่แล่นไปข้างหน้าเท่านั้น
ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น และไปเข้าร่วมกับกลุ่มที่กำลังช่วยกันเก็บต้นแบบ โดยเพิกเฉยต่อซิลเลนที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นด้วยความงุนงง
“ยั๊ยยั๊ย！ นับเป็นการขับที่ย๊อดเยี่ยมมากสำหรับอดีตทหารจักรกลมือหนึ่งเลยนะค๊า！？ ตอนนี้ความประทับจ๊ายเป็นยังง๊ายเหรอค๊า？ เน๊เน๊คิดยังง๊ายเหรอค๊า？ ตอนนี้คุณรู้สึกอย๊างร๊าย？」
“วะ ว่ายังไงนะ อาคาชิ……！”
โจมตีอย่างได้ใจไม่ได้น๊า โจมตีอย่างได้ใจน่ะ
……ฉันดีใจที่เธอลองขับก่อน ตอนที่มันหมุนในแนวตั้งนั้น น่ากลัวมาก
แม้จะมีฉากที่หาได้อย่างยากยิ่งอย่างการที่ซิลเลนล้มเหลว แต่การทดลองขับเครื่องจักรต้นแบบสองล้อก็สำเร็จไปด้วยดี
“นั่นคือที่ฉันจะใช้”
พูดตามตรง มันน่าทึ่งมาก
ฉันพอใจกับบางแง่มุมของรถต้นแบบสามล้อเมื่อวานนี้ แต่เจ้านี้ดีกว่านั้นสองเท่า
สิ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษคือความรู้สึกในการเลี้ยวรถด้วยการเอียงไปด้านข้าง น่าแปลกใจที่มันไม่ล้มถึงแม้จะเอียงไปมากก็ตาม
ฉันอยากจะลองทะยานออกไปนอกเมืองพร้อมกับเจ้าสิ่งนั้นในสักวันหนึ่ง
อันที่จริง ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะใช้มันเพื่อเข้าถึงแหล่งที่อยู่อาศัยของแมลงที่ฉันจะไปเยี่ยมในสักวันหนึ่ง
“นั่นน่ะ คุณสามารถสร้างขึ้นมาได้อีกไหมคะ？ ฉันจะจ่ายค่าพัฒนาให้ รวมถึงต้นแบบนั้นด้วย”
เมื่อซาร์กี้ซึ่งกำลังดูเครื่องจักรต้นแบบสองล้อที่วิศวกรขี่อยู่เสร็จ ฉันก็เข้าไปหาเขาเพื่อขอตกลงทางธุรกิจ――
“ไม่ได้หรอ”
เขาส่ายหัว
“นั่นเป็นเพียงสิ่งที่ข้าสร้างสนุกเท่านั้น เหมือนกับการพักหายใจ แต่ต่อให้อยากจะพัฒนาอย่างจริงจัง ข้าก็ไม่มีเวลาพออยู่ดี และอีกอย่าง ข้าไม่มีทักษะพอด้วย ถึงจะน่าหงุดหงิดอยู่บ้างแต่พวกข้าก็ต้องยอมรับความจริงที่ว่าพวกข้ายังอยู่แค่ในระดับนักเรียนเท่านั้น ที่สำคัญที่นี่ไม่มีอุปกรณ์สำหรับสิ่งนั้น
ดังนั้น หากเจ้าจริงจังที่อยากจะสร้างขึ้นมาจริง ๆ ควรไปจ้างผู้เชี่ยวชาญจะดีกว่า ยิ่งหากมีเรื่องของเงินเข้ามาเกี่ยวข้องยิ่งแล้วใหญ่”
งั้นเหรอ……น่าเสียดาย
“แต่ก็เป็นความคิดของคุณจริงไหมคะ？”
“ไม่ต้องกังวลไป วิศวกรคนไหนก็คิดไอเดียแบบนั้นได้ สนุกมากล่ะ”
“งั้นเหรอ วางแผนที่จะถอยออกไปจริง ๆ สินะ
“จ๊า ถ้าอย่างงั้นอย่างน้อยก็ช่วยบอกชื่อให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ？ ท้ายที่สุดยังไงซะก็เป็นความคิดของคุณ”
“ชื่อ？ ชื่อสินะ……นั่นสิน๊า……มันเป็นม้าที่ขับเคลื่อนโดยพลังของทหารจักรกล งั้นถ้าเรียกว่า『ม้าจักรกล(คิบะ)』ก็ได้จริงไหม？」
คิบะ
ม้าจักรกล
“เข้าใจแล้วค่ะ จ๊า ตามรูปทรงของเครื่องต้นแบบสองล้อนั่นตัดสินใจให้ชื่อว่า คิบะ ค่ะ”
ไม่รู้ว่าจะโด่งดังได้ขนาดไหน แต่อย่างน้อยฉันก็อยากจะขับมันต่อ
“อาโน เนียจ๊าง งานของพวกเด็ก ๆ……”
“อะっ！”
ฉันนึกขี้นได้เมื่ออาคาชิบอกฉัน ฉันอดไม่ได้ที่จะต่อว่าตัวเองที่รู้สึกหมกมุ่นเรื่องของตัวเองขนาดนั้น
“เรามาพัฒนาไปพร้อมกับสามล้อกันเลยเถอะ เอาให้มีรูปร่างและขนาดที่ดีกว่าเดิม”
“ช๊ายแล้วเน๊ จ๊า ฉ๊านจะมองหาเวิร์คช็อปในท้องถิ่นที่ดูช๊ายด๊ายเอง”
มันมีโครงสร้างที่เรียบง่ายกว่าเรือเดี่ยว ใช้งานง่ายกว่า ใช้วัสดุน้อยกว่าเมื่อเทียบกับเรือเดี่ยว หินเวทมนตร์ที่เป็นเชื้อเพลิงก็ใช้ได้นานกว่า และเหนือสิ่งอื่นใด แม้แต่คนที่มีพลังเวทมนตร์น้อยก็ยังสามารถขับได้
แม้ว่าจะสามารถใช้งานได้เพียงบนบกเท่านั้น แต่คิบะก็ก็มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะวิ่งในเมือง และจากที่นี่ในมาเวเลีย มันจะแพร่กระจายไปทั่วโลก
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
