คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 229 เรื่องราวที่เกิดโลลิไปในทิศทางที่หมีสนใจ
229 เรื่องราวที่เกิดขึ้นไปในทิศทางที่น่าสนใจ
「เนียจัง、เนียจัง」
ฉันถูกเรียกโดยไม่คาดคิด และเมื่อหันกลับไป――โอ้ หลักสูตรเก็บกวาด
คนที่มักจะมาคุยกับฉันในห้องเรียนมีเพียงซิลเลน หรือ อาคาชิเท่านั้น ผู้มาเยือนที่เป็นผู้ชายจึงหายาก ฉันคิดว่าเป็นใครอยู่ครู่หนึ่ง
พวกเขาคือ พี่ชายใจดี ไมค์・เอนการ์ด กับชายหนุ่มร่างใหญ่ ดิออน・อิเบส จากหลักสูตรเก็บกวาด
“มีอะไรงั้นเหรอคะ？”
ฉันไม่สนใจเพื่อนร่วมชั้นที่ชอบเก็บตัวเงียบ ๆ และออกจากห้องเรียน มาจัดการธุระของพวกเขา
ตอนนี้ถึงเวลาพักระยะสั้นแล้ว แล้วหลังจากเรียนเสร็จอีกหนึ่งคลาส ก็ถึงเวลาพักกลางวัน หากคุณมีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องการจะทำ คงจะดีไม่น้อยหากแวะมาในช่วงพักเที่ยง
…………
จริง ๆ แล้ว เนื่องจากอุบัติเหตุของอีสเมื่อไม่กี่วันก่อน ทำให้ยากนิดหน่อยที่ฉันจะไปเจอพวกเขา……เพราะพวกเขามองฉันด้วยใบหน้าที่หวาดกลัวอย่างยิ่ง เป็นผลของการเอาแต่ใจจนเกินไป
การที่พวกเขามาเจอกับฉันแบบนี้ หมายความว่าเวลาผ่านไปมากพอจนบางทีพวกเขาอาจจะยอมรับเรื่องนั้นได้ในระดับหนึ่งแล้ว
“อาโน ก่อนหน้านี้……เรื่องนั่น พวกเราไม่รู้ว่าควรพูดอะไร แต่……มีหลาย ๆ อย่างใช่ไหม？ พวกเรามาที่นี่เพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องนั้นน่ะ”
ไมค์เลือกสรรคำพูดของเขามาก แต่――ไม่สิ ถ้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่แรก บางทีฉันเองก็อาจไม่สามารถหาคำที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้
“หรือว่าบางทีต้องการให้ฉันบอกเหรอคะ？」
“ไม่หรอก จะพูดยังไงดี เอ๊ะโตะ……ก่อนอื่นช่วยไปพบกับอีสก่อนได้ไหม？”
“อีส？ หรือว่าตอนนั้นเธอจะได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอคะ？”
เนื่องจากฉันบังคับให้เธอเคลื่อนไหวตามที่ตัวเองต้องการ บางทีอาจเผลอไปทำให้เอ็นยึดกระดูด หรือบางทีเอ็นยึดกล้ามเนื้อ หรือบางทีอวัยวะภายในบางส่วนได้รับความเสียหาย เป็นแบบนั้นสินะ
หรือว่าบางทีอาจจะเจ็บทั้งหมดเลย
“ไม่หรอก อาการบาดเจ็บดูจะโอเคแล้ว ดูเหมือนอาการปวดกล้ามเนื้อจะไม่ดีเท่าไหร่ แต่ตอนนี้หายแล้ว อืม ไม่ต้องห่วงหรอก”
งั้นเหรอ ไม่เป็นไรสินะ
ม๊า ถ้าเป็นอย่างนั้น คงจะไม่เงียบไปหลายวัน หรือพวกเขาแค่เงียบและไม่อยากเข้ามาเกี่ยวข้อง
“ม๊า――พูดง่าย ๆ ก็คือ อีสดูเหมือนจะอยากทำแบบนั้นด้วยตัวเองให้ได้ ดังนั้นเธอจึงเริ่มฝึกฝนด้วยวิธีที่เป็นไปไม่ได้”
โห้ ด้วยตัวเอง
หลังเลิกเรียน ฉันก็พบกับชายสองหญิงหนึ่งจากหลักสูตรเก็บกวาด ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่พวกเขาเคยฝึกก่อนหน้านี้
“…っ、…っ、…っ”
อีสอยู่นั่น
เธอตั้งใจทำซ้ำรูปแบบการเหวี่ยงจากบนลงล่าง
――ตามคำบอกเล่าของไมค์ เธอทำแบบนี้ตลอดเวลา เมื่อแต่นอกโรงเรียน
เขาบอกว่าจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องต่อสู้กับทหารจักรกล และดูเหมือนจะไม่ยอมหยุดไม่ว่าจะโดนหยุดแบบไหนก็ตาม
“แล้ว อยากให้ฉันทำอะไรล่ะคะ？”
ฉันถูกขอให้มาพบกับอีส และพามาที่นี่ แต่ฉันยังไม่ได้ยินเลยว่าจะให้ทำยังไงต่อจากนี้
“……ออาจจะหยาบคายไปหน่อย แต่หากสามารถสอนได้ ก็อยากขอให้ช่วยสอนให้หน่อยน่ะ”
“จะไม่หยุดเหรอคะ？”
“พยายามหยุดแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่สนใจที่จะหยุดเลย แถมพอพิจารณาจากบุคลิกของอีสแล้ว ฉันมั่นใจว่าเธอจะไม่ยอมแพ้ล่ะ”
เข้าใจล่ะ ถือว่าเลือกได้ดี
ฉันเป็นคนที่ชอบให้กำลังใจคนที่อยากแข็งแกร่งขึ้น การพยายามหยุดเพียงฝั่งเดียวก็ต่อเมื่อมันไม่สมเหตุสมผลจริง ๆ เท่านั้น
ไหนไหน เอาล่ะ ฉันจะช่วยสักหน่อยแล้วกัน
“อีส”
“…っ、…っ、…っ”
เธอไม่ได้ยินฉัน ――ม๊า ไม่เป็นไร
“――โอっ！？ เนีย！？」
ฉันเดินเข้าไปด้านหลังของอีส และแตะแผ่นหลังที่เปียกเหงื่อของเธอ ในที่สุดเธอก็รู้สึกตัวถึงฉันแล้ว
“มองไปข้างหน้าต่อไป เตรียมตัวให้พร้อม”
โดยไม่สนใจอีสที่สับสน ฉันถ่ายทอด「คิ」ของฉันเข้าไป และกวน「คิ」ของเธอ
“――ความรู้สึกนี้ จดจำมันไว้ล่ะ”
“…………”
ใจของอีสสงบลง
「คิ」ของเธอซึ่งถูกบังคับให้เคลื่อนไหว ค่อย ๆ สงบลงและกลายเป็นธารน้ำใสสงบนิ่ง ไหลวนไปตามร่างกาย
มันเป็นเรื่องใหญ่ คุณได้เรียนรู้วิธีการเคลื่อนไหวแล้วใช่ไหม
“เป็นไง？ คิดว่าทำด้วยตัวเองได้ไหม？”
“อืม……อืーม…………บางทีอาจจะมาจากภายในกระดูก แก่นแท้มากกว่า จากศูนย์กลางของร่างกาย มันออกมาจากตรงนั้น อาจจะ”
เป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ
แต่ละคนมีความรู้สึกที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ ดังนั้นฉันจึงไม่มีอะไรจะพูด หากถ่ายทอดได้ไม่ดีก็จะยิ่งเข้าใจยากยิ่งขึ้น
สิ่งเดียวที่ทำได้คือปล่อยให้คิดออกด้วยตัวเอง
เดิมทีแล้ว เรื่องยากที่สุดคือการจะรู้สึกถึงในตอนแรก
แม้จะคลุมเครือก็ตาม เธอก็สามารถถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองออกมาเป็นคำพูดได้อย่างรวดเร็วเลยสินะ
――แม้ว่าอีสอาจจะเป็นผู้สืบเชื้อสายอันห่างไกลจากราชาคนเถื่อน ไกสท์・อีส แต่ก็ไม่มีร่องรอยสายเลือดของราชาคนเถื่อนเมื่อนานมาแล้วที่ไหลเวียนอยู่เลย
ทว่า เธอดูดซับได้เร็วขนาดไหนกันน่ะ
กะแล้ว ฉันอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่ามีความเชื่อมโยงบางอย่างอยู่
“นี่คือพื้นฐาน คุณสามารถใช้งานโดยถ่ายทอดมันลงบนดาบแล้วปล่อยออกไป แต่ตอนนี้คุณควรเรียนรู้พื้นฐานก่อน จนกว่าจะใช้งานง่ายกว่าการหายใจ”
ฉันปล่อยหลังของอีส แล้วหันหลังกลับ แต่ฉันไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว
ฉันไม่อยากรบกวนการฝึกของพวกเขาแล้ว ดังนั้นกลับบ้านกันเถอะ
ลูกศิษย์และขนมของฉันกำลังรอฉันอยู่ที่บ้าน
“ถ้ายังต้องการอะไรอีก ไปเรียกฉันได้น่ะ”
ฉันพูดแบบนั้นกับพวกไมค์ แล้วก็กลับทันที
――เรื่องราวที่น่าสนใจเกิดขึ้นหลังจากนั้น
“ไม่ชอบใจเลย”
ทันทีที่เขาลงจากทหารจักรกล ไควท์・ซาบรีก็พึมพำราวกับจะอาเจียน
ไควท์ซึ่งฝึกฝนทักษะของเขาด้วยการต่อสู้จำลองกับนักเรียนจากหลักสูตรทหารจักรกลเดียวกันจนถึงเมื่อกี้ เขาเป็นคนที่มีเชื้อสายสามัญชน ไม่ใช่ขุนนาง
แต่เข้าเกิดมาพร้อมกับสีที่โดดเด่นซึ่งทำให้เขาได้รับสิทธิ์ที่จะได้รับราชการเป็นทหารจักรกล นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็มุ่งเน้นพัฒนาทักษะตามความสามารถของเขาเพียงอย่างเดียว
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเป็นหนึ่งในสิบ นับบินฝึกหัดที่มีความสามารถมากที่สุดในหลักสูตรจักรกล
คู่แข่งปัจจุบันของเขาคือซีเกลน・เกต แม้ว่าเขาจะไม่เคยชนะ แต่เขาก็ยังนับเป็นคู่แข่ง
“ห๊า？ จู่ ๆ ก็เป็นอะไรไปเนี่ย”
อีเจียน・โลจิส ซึ่งกำลังรอให้พื้นที่ฝึกว่าง ถึงกับต้องหยุดการเคลื่อนไหวระหว่างพยายามขึ้นเครื่องและหันกลับมา
อีเจียนเป็นนักเรียนทหารจักรกลชั้นปีที่สี่ รุ่นน้องของไควท์ และปัจจุบันก็เป็นทหารจักรกลฝึกหัดที่อายุน้อยที่สุด โดยมีอายุเพียงสิบเอ็ดปีเท่านั้น แต่เขาก็เป็นทหารจักรกลที่ยอดเยี่ยม
“ฉันแค่บอกว่าไม่ชอบใจเลย ทุกอย่างในทุกวันนี้”
“ฮ้า งั้นเหรอครับ”
“นายเองก็ควรโกรธเหมือนกันสิ แค่คิดว่าตอนที่มีข่าวลือแพร่สะพัดเกี่ยวกับเจ้าเด็กหลักสูตรทั่วไปนั่น นักเรียนหมายเลย 1 ของพวกเราก็ถูกลักพาตัวไปอยู่หลักสูตรทั่วไปได้ยังไงกัน？ เริ่มตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ช่วงนี้ยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์พวกเราจากพวกหลักสูตรเก็บกวาดหลักสูตรการค้าด้วย”
“ฮ้า งั้นเหรอครับ”
“เจ้าสารเลวนั้นทำให้ซิลเลนซามะต้องดูมองว่าเป็นคนเขลา ทุกวันนี้หลักสูตรทหารจักรกลถูกเล่นตลกใส่ไม่ใช่รึไง”
“ฮ้า งั้นเหรอครับ”
“แล้วก็นะ แค่เด็กมันจะไปทำลายทหารจักรกลที่หนักและแข็งแกร่งด้วยนิ้วเดียวได้ยังไงกัน ต้องมีบางอย่างอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน ต้องมีการเตรียมการ หรือทริกอะไรสักอย่าง”
“ฮ้า งั้นเหรอครับ ถ้ายังไงกรุณาออกไปตอนนี้เลยได้ไหมครับ”
“นายไม่คิดอะไรเลยงั้นเรอะ！”
“ผมอยากฝึกฝนให้มากกว่านี้ และกลายเป็นนักบินที่ยอดเยี่ยมครับ ไม่สนใจด้วยว่าใครจะวิจารณ์กันว่ายังไง”
อีเจียนไม่สนใจรุ่นพี่ที่เอาแต่บ่นเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น และพยายามขึ้นไปบนทหารจักรกลของเขา――
“รอก่อน”
เขาถูกหยุดไว้โดยมีใครบางคนมาจับที่ต้นคอ
“อะไรอีกครับ น่ารำคาญนะครับรู้ไหม น่ารำคาญมากเลยจริง ๆ นะครับ”
อีเจียนมองเขาด้วยสายตาตำหนิ แต่ไควท์ก็มองไปอีกทาง และตะโกนว่า「ดูนั่น」
เมื่อเขาเบือนสายตาไปตามคำพูด ――เขาก็เห็นเด็กสาวผมขาวเดินผ่านมา
เธอเป็นนักเรียนต่างชาติในข่าวลือ
แม้แต่อีเจียนผู้รักระเบียบวินัยในตนเองก็เคยเห็นเธอหลายครั้ง และได้ยินข่าวลือที่ไม่น่าเชื่อมาบ้าง
เนีย・ลิสตัน。
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอเป็นตัวตนที่อยู่นอกสามัญสำนึกที่แม้แต่ฝ่ายทหารจักรกลก็ยังลังเลที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
จากรูปลักษณ์ภายนอก ดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเธอเลย นอกจากผมของเธอที่มีสีพิเศษ สำหรับอีเจียน เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเขาหนึ่งปี
วันก่อนเขาได้ยินข่าวลือว่าทหารจักรกลของนักเรียนชั้นปีที่เจ็ด ร็อก・ฟลิค กับ ซันเอะ・กิฟเวนส์ ที่ไปล้อเลียนหลักสูตรเก็บกวาดถูกทุบตีเป็นชิ้น ๆ
เขาไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริงไหม แต่เขาแน่ใจว่ามีบางอย่างที่เขาไม่สามารถจินตนาการได้
“นี่เป็นโอกาสดีเลยที่จะได้พูดแทนซีเกิร์นซามะ ต้องเอาซิลเลนซามะกลับมาให้ได้”
“เชิญไปคนเดียวเลยครับ”
“ไม่เอา！ ฉันต้องการพยานสำหรับเรื่องนี้ ไปด้วยกัน！”
“……รู้สึกรำคาญเรื่องนี้จริง ๆ ครับ……”
――ทว่า อีเจียนก็คิดเหมือนกัน
จนถึงตอนนี้ เขาเป็นหนี้บุญคุณซิลเลนเป็นอย่างมาก
เธอเป็นคนที่สอนเขาทุกขั้นตอนด้วยความกรุณาและรอบคอบ แม้ว่าตอนที่เขาจะยังเป็นเพียงนักเรียนใหม่ที่ไม่รู้วิธีขับหรือควบคุมทหารจักรกลเลยก็ตาม
และ เธอก็เป็นคนที่สอนเขาถึงวิธีการต่อสู้――เขาจึงมุ่งเป้าไปที่รูปแบบการต่อสู้ที่คล้ายกับซิลเลน
เขาไม่สนใจหน้าตา หรือความภาคภูมิใจของไควท์เลยสักนิด มันเป็นเหมือนเรื่องตลกที่เขาไม่สนใจ แต่ ถ้าเป็นการทำเพื่อให้ซิลเลนกลับมาที่หลักสูตรทหารจักรกล มันก็ทำให้เขาสับสนเล็กน้อย
ม๊า จริง ๆ แล้วไม่มีที่ว่างสำหรับความลังเล
ท้ายที่สุดแล้ว ไควท์ก็ลากอีเจียนเข้าไปเกี่ยวข้องกับเนีย・ลิสตันจนได้
“หล่อนตรงนั้นรอก่อน！！”
หรือต้องบอกว่าต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง โดยไม่ถามถึงความตั้งใจของอีเจียนด้วยซ้ำ
“――ได้สิ”
ทันทีที่แยกทางกับหลักสูตรเก็บกวาด ฉันก็เข้ามาพัวพันกับคู่หูจากหลักสูตรทหารจักรกล
ฉันคิดว่าจะปฏิบัติอย่างเบามือ แล้วรีบกลับบ้าน――แต่เขากลับสนทนาไปในทิศทางที่น่าสนใจ ดังนั้นฉันจึงตอบรับทันที
“สิ่งที่คุณต้องการคือให้เดิมพันซิลเลนในการแข่งกับทหารจักรกลสินะ？ เมื่อไหร่ดีล่ะ？”
แม้ว่าทางโรงเรียนอาจจะไม่อนุญาตให้ทำในช่วงเทศกาลฤดูหนาวก็ตาม
ยังไงก็ตามหากคุณขโมยมันออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตในเกมที่ไม่ได้รับอนุญาต มันก็จะเป็นเรื่องของทางนี้แล้ว
――ซิลเลน หลักสูตรเก็บกวาด ดูเหมือนว่าพวกคุณจะสามารถต่อสู้กับทหารจักรกลได้แล้ว
ฉันไม่เคยบอกว่าฉันจะสู้นิหน่า
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
โดนถามว่าจะกินอะไรรัวๆจากคนที่เตรียมของกินตัวเองไว้แล้วนี่ แถมหลังจากนั้นเจ้าตัวออกไปซื้อของก็ไม่ซื้อของกินมาเผื่อให้ด้วยแล้วยังถามย้ำอีกว่าจะกินอะไร
แล้วทำไมไม่ซื้อของกินมาเผื่อให้กันหน่อยล๊า ทำเอาเบื่ออาหารได้เหมือนกันน้อ
