คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 249 โลลิแสดงความเด้ง
249 แสดงความต่างชั้น
“……อาโน โดนทุบมาจนนวมเลยล่ะค่ะ ฮะๆๆ……」
ฮ่าๆๆๆๆ
“รู้แล้ว ก็เห็นกันอยู่”
“ไม่ใช่『ก็เห็นกันอยู่』สิค๊า！？ นั่นน่ะแข็งแกร่งของจริงเลยนะคะ！ ดิฉันมีโอกาสชนะได้จริง ๆ เหรอค๊า！？”
ฮ่าๆๆๆ
“ไม่มีล่ะเน๊”
“คุณหนู！？ เน๊ คูณหนู๊！？ เมื่อกี้ว่าไงนะคะคุณหนู！？”
ฮ่าๆๆๆๆ
“หัวเราะอะไรเยอะแยะกันค๊า！？”
ฮ่าๆๆๆๆ
ไม่สิ ฉันทำสิ่งไม่ดีกับริโนกิสไปซะแล้ว
ก็น่ะสิน๊า
หากมีคู่ต่อสู้ที่สามารถใช้「คิ」ได้ในระดับเดียวกัน คนที่มีความสามารถพื้นฐานสูงกว่ามักจะเป็นผู้ชนะ
มนุษย์ถึงได้พยายามเสริมพลังโดยรับจากแมลงและสัตว์ด้วยซ้ำ
พวกเขาอ่อนแอมากจนสามารถสร้างเทคนิคศิลปะการต่อสู้ที่เลียนแบบตามการเคลื่อนไหวของพวกเขาเองได้
หากมนุษย์และสัตว์ต่อสู้กันด้วยทักษะระดับเดียวกัน ผลลัพธ์ก็ชัดเจนตั้งแต่ก่อนก่อนการต่อสู้จะเริ่มขึ้นแล้ว
“เพราะแบบนี้ถึงได้น่าสนใจเน๊ะ”
ลิงที่ใช้ศิลปะการต่อสู้ได้สินะ
ฉันรู้จักศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวรูปแบบลิง แต่ไม่เคยเห็นศิลปะการต่อสู้ที่ลิงใช้มาก่อนในชีวิตที่แล้ว เพราะอย่างงั้นฉันถึงรู้สึกประใจ และคิดว่ามันน่าสนใจมาก มันน่าสนใจจนฉันอยากเห็นมากกว่านี้
มันว่องไวพอที่จะหลบ「เสียงอัศนี」ได้ในครั้งแรก และใช้ประโยชน์ด้านความว่องไวจากแขนขาที่ยาวของมัน
หากมีโอกาสกรงเล็บที่แหลมคมก็สามารถกำหนดเป้าหมายไปยังจุดสำคัญได้
แล้วก็ มือกับเท้าทั้งสองข้าง หัว ร่วมทั้งหางที่เรียกได้ว่าเป็นอาวุธชิ้นที่หก
ไม่สิไม่สิ ได้เห็นอะไรดี ๆ แล้ว
สัตว์กับศิลปะการต่อสู้อาจเข้าคู่กันได้ดีจริง ๆ
“กี๊ กิ๊ๆๆๆๆ！”
ลิงนักรบหลีกเลี่ยงการโจมตีทั้งหมดของริโนกิสได้ และโจมตีกลับอย่างล้นหลามในระยะเวลาอันสั้น――เนื่องจากมีขนาดปานกลาง เลยขอเรียกว่าลิงขนาดกลางดีกว่า――ฮะ มันกำลังหัวเราะขณะกำลังมองริโนกิสที่ถอยกลับมาราวกับหนี
การต่อสู้ดูเหมือนกับเด็กเล่นเกม แต่สำหรับลิงตัวนั้น มันอาจเป็นแค่การเล่นจริง ๆ ก็ได้
เท่าที่ถึงตอนนี้ ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีความแตกต่างในความสามารถกับริโนกิสขนาดนี้น๊า
ไม่สิ จริง ๆ แล้ว เป็นฉันที่ดวงตาไม่เฉียบแหลมเอง พวกเขาแข็งแกร่งกว่าที่จะจินตนาการได้
“ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาใช่ไหม？”
“ค่ะ จะว่ายังไงดี……”
แม้ว่าคอ หัวใจ และดวงตาของเธอจะตกเป็นเป้าหมายหลายครั้ง แต่ริโนกิสก็สามารถปกป้องจุดสำคัญได้อย่างมั่นคง นอกจากนั้น ก็ถูกทุบตีอย่างรุนแรง และร่างกายก็เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน
ดีดี
“จ๊า รอบหน้าก็ตาฉันออกไปล่ะน๊า”
ลิงกลางสามารถฆ่าริโนกิสได้ง่าย ๆ
แต่มันก็ไม่ฆ่า ……ม๊า ดูจากวิธีที่ต่อสู้แล้ว มันอาจจะตัดสินใจว่าเธอไม่คุ้มค่าที่ฆ่า อาจจะเหมือนกับฉัน ที่ไม่ต้องการฆ่าคู่ต่อสู้ที่สามารถเอาชนะได้ตลอดเวลาอย่างไร้ประโยชน์
ก็คงแบบนั้นแหละ
มันทำให้ฉันไม่ได้เผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายอีกต่อไป แต่เป็นนักศิลปะการต่อสู้
――ถึงจะไม่ใช่คนจริง ๆ แต่นานแล้วที่ไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมแบบนี้ ไม่สิ นี่ถือเป็นครั้งแรกรึเปล่า？
“กิ๊？ ……กี๊”
ฉลาดจริง ๆ
ฉันก้าวไปข้างหน้าประสานมือและก้มหัวแล้วลิงกลางที่มองฉันอย่างสงสัยก็ทำเช่นเดียวกัน
แม้ว่าเราจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกัน――แต่ความจริงที่ว่าฉันเองก็อาศัยอยู่ในโลกแห่ง ศิลปะการต่อสู้เช่นเดียวกันกับพวกเขา ความรู้สึกเหล่านั้นถ่ายทอดถึงกันอยู่
อืม
น่าพอใจ
ครั้งนี้ฉันจะแสดงความแตกต่างที่เกินกว่านี้เอง นี่แหละโอกาสที่ทำให้ฉันไปได้ถึงขั้นนั้น
“――ก๊าซซซซซ！！”
เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ บอสหมีคำรามเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงการเริ่มต้นของการต่อสู้――ในจังหวะเดียวกัน ฉันก็ก้าวเข้าไป
「เสียงอัศนี」ท่าเปิดเดียวกันกับริโนกิส
ความเร็ว ความคม และพลังในการเคลื่อนไหวน่าจะใกล้เคียงกัน
“กิ๊――เกี๊ย！？”
ลิงนักรบหลบในรูปแบบเดิม
มันถอยไปครึ่งก้าวแล้วกระโดดไปทางซ้าย ให้พ้นหมัด จากนั้นแกว่งหางยาวเป็นการตอบโต้ พุ่งมาจากข้างล่างโดยเล็งชกไปที่ใบหน้าและคางของฉัน
แต่ทว่า
ก่อนที่หางจะแตะต้องฉัน「เสียงอัศนี」ของฉันก็จมลงในร่างเงาของลิงนักรบที่ว่างเปล่า
มันบินไปทางต้นไม้ยักษ์ด้วยพลังอันรุนแรง ――พวกบอสหลบหลีก น่าจะรับไว้สักหน่อยน๊า……ไม่สิ มีความเป็นเป็นไปที่จะสวนกลับ ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะไปยุ่งเกี่ยวด้วยในตอนนี้
ฉันโจมตีไปยังตำแหน่งที่ปกติคงไม่สามารถเข้าถึงได้
ไม่ใช่แค่ลิงกลางที่รู้สึกประหลาดใจในจังหวะที่ถูกโจมตี แต่ดูเหมือนว่าลิงและหมีที่อยู่โดยรอบก็ประหลาดใจกับปรากฏการณ์ลึกลับนี้เช่นกัน
“ไม่เคยรู้มาก่อนสินะ？ 『คิ』บินได้นะ”
เมื่อพิจารณาจากการเคลื่อนไหวแล้ว ลิงกลางใช้เพียง「คิภายใน」เท่านั้น
ถ้าเรียนรู้「คิภายนอก」แล้ว คุณจะสามารถยิงให้บินได้ทั้งตัด และตี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พลังการฆ่าของการโจมตีด้วยกรงเล็บจะเพิ่มขึ้น
เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์นี้ ดูเหมือนว่านี่เป็นเทคนิคที่พวกเขาไม่มี ดังนั้นจึงไม่ต้องพูดถึงลิงกลางเลย ต้องมีสิ่งเร้า การไปให้ถึงระดับสูงยังอีกไกล
ฉันคิดว่าบางทีลิงกลางอาจจะสวนกลับอีก แต่ ――
“……”
เห็นได้ชัดว่ามีบางตัวไม่สามารถรอได้ เหมือนกันกับฉัน
ลิงตัวใหญ่ที่มีกระบองมีคราบเลือดสีเข้มพยายามจะออกมาต่อหน้าฉัน แต่――
“กาโอ！”
หมีตัวหนึ่งคำรามออกมาอย่างน่ากลัวราวกับสั่งให้หยุด ราวกับพูดว่า「กลับมาซะ」
ก็นั่นสิน๊า
เมื่อคุณเห็นคนที่แข็งแกร่ง คุณก็อยากจะท้าทายพวกเขา
หมีนักรบที่เดินสี่ขานั้นตัวใหญ่กว่าบอสหมีซะอีก น่าจะใหญ่ที่สุดในหมู่พวกเขาแล้ว
และเมื่อมันยืนด้วยสองขาหลัง ยิ่งดูใหญ่ขึ้นไปอีก สุดยอดเลยน๊า ใหญ่กว่าทหารจักรกลเท่าตัวเลย
ยิ่งไปกว่านั้น ปริมาณของ「คิ」
บอสทั้งสองอยู่ในระดับที่แตกต่างไป แต่พวกนี้เองก็ค่อนข้างน่าประทับใจเช่นกัน แค่พวกตัวเดียว มาเวเลียก็คงจะพินาศ
อืーม……ฉันไม่มั่นใจในเรื่องการเปรียบเทียบมากนักแต่――ฉันเดาว่ามันน่าจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับปู่กางเกงเลือดที่ฉันเคยสู้ที่จักรวรรดิแว็ง เดอ ครูส บางทีน่ะ
หากเป็นเช่นนั้นจริง พวกบอสจะต้องมีระดับสูงกว่านั้นสินะ
ฟุอืม เข้าใจล่ะเข้าใจล่ะ
ฉันคิดว่ามันคงสนุกไม่น้อยหากพวกนี้กลายเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน
ม๊า เว้นแต่พวกเขาจะไม่ชอบเรื่องแบบนั้น ฉันจะเสนอไปทีหลังแล้วกัน
ขณะที่ฉันประสานมือและโค้งคำนับให้หมีนักรบ――ถ้าให้ตั้งชื่อก็หมีตัวใหญ่พิเศษแล้วกัน――ฉันประสานมือและก้มศีรษะเหมือนก่อนหน้านี้ และทันใดนั้นก็เสียงคำรามที่เป็นสัญญาณก็ดังขึ้นทันที
หมีนักรบที่อยู่ตรงหน้าหายไป
ฉันตัวสั่น
เร็วอะไรอย่างนี้！
ความเร็วในรูปร่างที่ใหญ่โตนั่น！
นอกจากนี้――！
“คุณหนูคะ！”
เสียงของริโนกิส กับเสียงเหวี่ยงหมัดของหมีตัวใหญ่พิเศษที่ปรากฎตัวที่ข้างหลังของฉันทันที ดังขึ้นในเวลาเดียวกัน
เขาเหวี่ยงแขนขวาลงโดยใช้ทั้งทั้งตัว
มันเรียบง่าย แต่การลงความเร็วและน้ำหนักนั้นสมบูรณ์แบบ และเป็นการโจมตีที่อันตรายถึงชีวิตซึ่งใช้ประโยชน์จากรูปร่างอันใหญ่โตของมัน
ตู้ม！
เมื่อฉันยกแขนขวาขึ้นเพื่อรับก็เกิดเสียงรุนแรงราวกับ「เสียงอัศนี」
ไม่สิ ในทางทฤษฎีแล้ว นี่มันเหมือนกัน
ฉันไม่รู้ว่าเป็นการเลียบแบบการเคลื่อนไหวของริโนกิสก่อนหน้านี้ หรือว่าเรียนรู้มาแต่แรกอยู่แล้ว
“――โห๊？”
ทว่า นั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุด
ราวกับว่าการโจมตีทุบเข้ามานั้นเป็นเพียงโบนัส แขนขวาที่เหวี่ยงลงมายังคงออกแรงกดจากด้านบนต่อไป
วางแผนที่จะบดขยี้กันทั้ง ๆ แบบนี้เลยสินะ
――ดีดี มาลองกันเลย เอาให้เต็มที่
“โฮกกกกกกกกกก！ ก๊าซซซซซซซซ！！ ――กร๊ากกกกกกกกก！！”
นักรบหมีกรีดร้องด้วยความหงุดหงิดที่ไม่สามารถบดขยี้ฉันที่ตัวเล็กจิ๋วได้ จึงดึงแขนขวากลับไปแล้วเหวี่ยงมันลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า
ทุกครั้งก็เกิดเสียงเหมือนสายฟ้าฟาด
โฮโฮ้ โจมตีซ้ำ ๆ ได้อย่างงั้นสินะ ริโนกิสก็แพ้เรื่องเทคนิคเหมือนกัน ม๊า บางทีอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมที่จะใช้เปรียบเทียบด้วย
ทว่า ฉันไม่แม้แต่จะขยับ
ก็ตามที่คาดไว้ แรงกดไม่สลายหายไปไหน เท้าของฉันจึงค่อย ๆ จมลงสู่พื้น
“――เคี๊ยกーーーーー！！”
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ลิงนักรบที่พยายามจะออกมาแต่ถูกห้ามไว้ก่อนหน้านี้ ก็เข้ามาราวกับว่าเขาหมดความอดทนแล้ว
เขาปิดระยะด้วยความเร็วอันเหลือเชื่อ และด้วยโมเมนตัมนั้นเอง เขาก็ฟาดไม้ที่ถืออยู่มาจากทางด้านข้าง
เมื่อฉันรับมันด้วยมือซ้ายที่ว่างอยู่ นั่นเองก็ส่งเสียงดังรุนแรงเกินเสียงธรรมดา
โฮ้ว ใช้「เสียงอัศนี」ผ่านไม้สินะ
ดีเลยน๊า ไม่ใช้ความรุนแรงแค่การใช้เครื่องมืออีกต่อไป แต่เป็นเทคนิคการใช้อาวุธใช่ไหม
――ก็เอาสิ ฉันจะแสดงความต่างให้ดูเอง
ฉันจับหมีด้วยแขนขวา และลิงด้วยแขนซ้าย
สิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในสภาวะนี้นั้นมีขีดจำกัด――แต่ฉันยังใช้ขาของตัวเองได้
ฉันยกขาขวาขึ้นแล้วกระทืบลงพื้น
――「คิเค็น・ค้นปฐพี」。
นี่เป็นเทคนิคที่ฉันใช้เพื่อบดขยี้มดจำนวนมากและล่อพวกมันออกมา เดิมทีเป็น「เทคนิคการก้าวตรง」แต่ก็สามารถนำมาใช้ในลักษณะนี้ได้เช่นกัน
ในเทคนิคนี้เป็นการอัด「คิภายนอก」ลงสู่พื้นดิน แล้วก็ดึง「คิ」กลับมาเหมือนหยิบกลับขึ้นมา
พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นเทคนิคการทำลายพื้นดินในพื้นที่เล็ก ๆ
หากก้าวไปตรงนั้นโดยตรง ส่งแรงกระแทกและพลังทำลายล้างทั้งหมดโดยมุ่งไปที่จุด ๆ เดียว ดังนั้นจึงมีเพียงพลังเท่านั้นที่ค่อนข้างสูง
และแน่นอนเมื่อสามารถไปถึงระดับเดียวกับฉันได้ 「คิภายนอก」ก็จะกลับมาจากพื้นดินอย่างพุ่งทะยาน
ตึ้ง！
พื้นดินรอบตัวฉัน ยกเว้นจุดเดียวที่ฉันอยู่ พังทลายลงมาอย่างกว้างขวาง
เมื่อพื้นดินที่เหยียบอยู่หายไปในชั่วขณะ ทั้งลิงและหมีก็สูญเสียที่ยืน ――เปิดเผยอย่างไม่มีการป้องกัน
――จากนั้น 「คิ」ที่ถูกปล่อยลงพื้นก็กลับมาพร้อมกับ「น้ำหนัก」อย่างไม่ต้องสงสัย
“…！？”
“เจี๊ยก！？”
ดอกไม้ ดิน หมี และลิงต่างเต้นรำกลางอากาศกว้างใหญ่
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-9699 มาก ๆ ครับ
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระคนแปล??
วันสองวันนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ตื่นมารู้สึกหนาวถึงเที่ยงเลย ตอนบ่ายเปิดพัดลมเบอร์1ก็อยู๋ได้สบาย บางทีก็รู้สึกเหมือนหนาวจนต้องปิดแป๊ปๆด้วย
ตอนอาบน้ำก็ต้องเปิดน้ำอุ่น เปิดน้ำเย็นนี้มีตัวสั่น เวลานอนก็ดึงผ้าห่มมาคุมเป็นพักๆด้วย อาการแบบนี้คงไม่ได้เป็นอะไรหรอกใช่ไหม?
แต่แน่นอนว่าคนรอบตัวบ่นร้อนกันตามปกติ
