คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 269 พบกับหมีแท้จากแดนหมี
269 พบกับผู้ส่งสารจากอู่ไห่ตง
“เนียมีงานอดิเรกชอบรับคนมาดูแลเหรอ？”
โอ้ หลังจากไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน นั่นเป็นสิ่งแรกที่คุณพูดกับฉันงั้นเหรอ
“สมกับที่ทำให้เรากลายเป็นผู้หญิงห้าหมื่นล้าน สำหรับเราแล้ว คำกล่าวนั่นทำให้เรารู้สึกถึงอิสระภาพที่แตกต่าง”
“ฮะๆๆๆ มีเรื่องแบบนั้นด้วย”
ยังไงก็ตาม แทนที่จะบอกว่า「รับมา」น่าจะเป็น「เป็คนที่ติดตามมาโดยไม่ได้รับอนุญาต」มากกว่า ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มิโตะเล่นกับเขาอย่างระมัดระวัง และทุกวันนี้ก็ยังเล่นอยู่
ฉันอยากจะซื้อความแข็งแกร่งของความตั้งใจที่ไม่ยอมแพ้นั่นเลยจริง ๆ แต่ว่าตอนนี้มันผิดเวลาจริง ๆ
“――เนีย”
เพราะว่าถูกเรียก ฉันเลยหันกลับไปมองลิวิเซลซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าฉัน
“ต้องขอโทษด้วยที่ทักทายล่าช้า ที่ได้เธอช่วยเอาไว้มากมายในเทศกาลฤดูหนาวที่ผ่านมา ต้องขอบคุณมาก”
อืม ถ้าเป็นประโยชน์ก็ไม่มีปัญหา
วันนี้ผ่านไปเดือนกว่า ๆ นิดหน่อยจากวันปีใหม่
ในที่สุดซิลเลนกับแคลนอลล์ และราชาองค์ถัดไป ลิวิเซล กับรองผู้บัญชาการ อิลก์ และเหล่าลูกศิษย์ของปราสาทหลวงมาเวเลีย ทั้งหมดมาที่คฤหาสน์แล้ว
เหล่าสมาชิกราชวงศ์ดูเหมือนจะค่อนข้างยุ่ง ตั้งแต่การประกาศแต่งตั้งราชาองค์ต่อไปในเทศกาลฤดูหนาว และการประกาศเปิดประเทศต่อทูตของแต่ละประเทศ เห็นได้ชัดว่าแม้แต่อิลก์เองก็หาเวลาไม่ได้เพราะเขาจำเป็นต้องอยู่คุ้มกันวิเซล
พูดตามตรง จนกว่าพิธีราชาภิเษกซึ่งกำหนดไว้ก่อนฤดูร้อนจะสิ้นสุดลง……ไม่สิ ดูเหมือนว่าจะยังไม่ค่อยมีเวลาว่างต่อไปอีกสักระยะหนึ่งหลังจากที่จบลงแล้วอยู่ดี แต่ในที่สุดพวกเขาก็หาเวลาว่างได้จนสามารถมาที่นี่ในวันนี้ได้
ฉันรู้ว่าพวกเขายุ่ง จึงไม่จำเป็นต้องมาทักทายกันก็ได้
แต่สำหรับตอนี้ก็ขอบคุณที่หาเวลามากัน
“ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้าด้วย แต่ฉันขอปรึกษาด้วยได้ไหม？”
“ขอปรึกษา？ แน่นอน เงิน ที่ดิน สถานะ ตำแหน่ง ฯลฯ บอกเรามาอะไรก็ได้ เราจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดี”
เอ๊ะ จริงเหรอ？
“จ๊า งั้นขอมาเวเลีย？”
ฉันพยายามพูดแบบล้อเล่น แต่เขาตอบกลับทันที
“เราไม่สามารถมอบทุกอย่างให้ได้ แต่ถ้าประมาณเจ็ดส่วน ถ้ามาแต่งงานกับเราล่ะก็ เธอก็จะได้มาเวเลียไปมากกว่าครึ่ง แต่ถ้าแค่นั้นตกลงไหม？”
โอ๊ย หยุดนะ ริโนกิสที่ยืนอยู่ข้างกำแพงโกรธขึ้นมาทันที
……ว่าไปแล้ว ทำไมเหล่าเชื้อพระวงศ์ อิลก์ หรือแม้แต่ซาคุมะที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ริโนกิสจึงไม่เปลี่ยนสีหน้ากันเลย หรือเพราะว่านี่เป็นเรื่องตลกของว่าที่ราชาองค์ต่อไป การโกรธถือเป็นเรื่องปกติสำหรับเรื่องตลกที่รสนิยมแย่ซะด้วยซ้ำ ทำไมถึงไม่มีปฏิกิริยากันเลยล่ะ ฉันไม่คิดที่จะเลือกขั้นไปในทางนั้นหรอกน๊า
“ขอโทษด้วย ฉันแค่ล้อเล่น นอกจากนี้ฉันอายุเพียงสิบเอ็ดปีเท่านั้น ดังนั้นฉันจึงยังไม่คิดเรื่องแต่งงาน”
“งั้นรึ หากสามารถทำให้เนียกลายมาเป็นครอบครัวเดียวกันได้ตลอดไปด้วยการแต่งงานกับเรา นั่นเป็นข้อตกลงตลอดชีพ โปรดแจ้งให้เราทราบได้ทุกเมื่อที่เธอรู้สึกเช่นนั้น”
อะ ใช่……มุขตลกของลิวิเซลนั้นทั้งรุนแรงและไม่ตลก มันเลยยากที่จะตอบสนองกันสินะ
――ช่างมันเถอะ กลับมาเรื่องที่เป็นกังวลดีกว่า
“ฉันต้องการโค่นหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ คุณมีความคิดอะไรบ้างไหม？”
「เมื่อพูดถึงหมู่เกาะโจรสลัดอากาศก็ย่อมต้งอหมายถึงหมู่เกาะโจรสลัดอากาศนั่น？」ฉันอธิบายเป้าหมายและสถานการณ์ปัจจุบันของฉันสั้น ๆ แล้วลิวิเซลก็กอดอกด้วยสีหน้าลำบากใจ
“ต้องขอโทษด้วย แต่เราไม่คิดว่าจะสามารถช่วยเหลืออะไรที่นอกประเทศได้มากนัก”
――ก็อย่างงั้นแหละน๊า
แม้ว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากชิโนบาซ อย่าง ซาคุมะและอาคาชิ ก็แทบจะไม่มีความคืบหน้าเลย
มาเวเลียกำลังอยู่ในขั้นตอนของการยุติความโดดเดี่ยว และเปิดประเทศในที่สุด ฉันคิดว่านี่จะเป็นปัญหาหนักเล็กน้อย
เพียงแต่มีความรู้สึกว่าคนที่กำลังคุยด้วยนั้นแตกต่าง
“ม๊า ก็คงเป็นอย่างงั้นสิเน๊ะ”
ฉันก็พอรู้เรื่องนี้มาอย่างคร่าว ๆ แล้วก่อนที่จะมาปรึกษากับเขา ก็คงต้องบอกว่าเป็นไปตามที่คาดไว้
แม้ว่าฉันจะมีความคาดหวัง ว่าถ้าบางที
แต่ก็กะแล้วไม่ได้สินะ
นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด――แต่จุดนี่เองที่ราชาองค์ต่อไปแสดงความเห็นต่างออกมา
“หมู่เกาะโจรสลัดอากาศนั้น เป็นเขตเกาะลอยฟ้าที่อยู่ในเขตหมู่เกาะขนาดเล็กที่เริ่มต้นจากอาร์ตัวร์อย่างงั้นสินะ？ ในกรณีนั้น ทำไมเธอไม่ลองปรึกษาใครสักคนจากในเขตหมู่เกาะล่ะ？”
ก็อย่างที่เขาพูด ฉันควรจะลองถามใครสักคนจากหนึ่งในประเทศอาร์ตัวร์ แว็ง เดอ ครุช อัสตาเนีย และอู่ไห่ตง
“เราไม่เคยคิดว่าเนียจะคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย แต่ในกรณีนี้ก็ถือเป็นจังหวะเวลาที่ดี”
“หืม？”
“อันที่จริง ทูตจากอู่ไห่ตงที่มาเมื่อปลายปียังคงอยู่ในเมืองหลวง นั่นเป็นเพราะพวกเขาต้องการพูดคุยกับเธอ และยังรอการตอบกลับอยู่ วันนี้เราก็ก็ตั้งใจจะพูดถึงเรื่องนั้นด้วยเหมือนกัน”
โอยะ
พอนึกดูแล้ว เจ้าชายลำดับที่สองแห่งอาร์ตัวร์ ฮิเอโร่ก็เคยพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนที่มาหาฉัน เขาบอกว่ามีผู้ส่งสารจากอู่ไห่ตงต้องการเชิญฉันไปประเทศพวกเขา
เขาบอกว่าคิดช้า ๆ ก็ได้ แต่……
“เนื่องจากเนียไม่ใช่พลเมืองของมาเวเลีย ดังนั้นเราจึงปฏิเสธข้อเสนอไปแล้ว แต่พวกเขายืนกรานที่จะขอให้ทำ เพราะอย่างงั้นแล้ว วันนี้เราจึงต้องการถามเนียตรง ๆ ซึ่งถ้าหากว่าเป็นไปไม่ได้ พวกเขาสัญญาว่าจะยอมแพ้ “
ขอร้องอย่างจริงจังสิเน๊
ฉันไม่รังเกียจเลยตราบใดที่เราพบกันอย่างพิเศษ――แต่ว่า ม๊า เป็นเรื่องจริงที่ฉันไม่ใช่คนของมาเวเลีย ดังนั้นแม้แต่ราชาองค์ต่อไปก็ไม่สามารถตัดสินใจด้วยตนเองได้
“ถ้าเธอปฏิเสธ พวกเขาสัญญาว่าจะกลับประเทศทันที เพราะอย่างงั้นจึงเป็นความคิดที่ดี”
……ฟุมุ
“จุดประสงค์ของผู้ส่งสารจากอู่ไห่ตงที่ต้องการพบฉันคืออะไรเหรอ？”
“พวกเขาบอกว่าอยากจะเชิญเธอไปยังประเทศของพวกเขา เรื่องนอกจากนั้นก็ไม่มีเลย”
อ้า ใช่
นี่คือสิ่งที่ฮิเอโร่ถามฉันด้วยเหมือนกัน
ม๊า แม้ว่าจะมีเหตุผลอื่นก็ไม่จำเป็นต้องบอกลิวิเซล
“แม้ว่าเราจะไม่สามารถกลายเป็นกองกำลังที่พุ่งเป้าไปที่หมู่เกาะโจรสลัดอากาศ ให้ได้ ฉันแน่ใจว่าผู้ส่งสารจากอู่ไห่ตงน่าจะรู้อะไรมากกว่าพวกเราล่ะนะ”
“ถูกต้อง ถ้าอย่างงั้นไปเจอพวกเขากัน”
อู่ไห่ตงดินแดนแห่งความกล้าหาญสินะか。
แน่ใจว่าหากพวกเขามีความคาดหวังสูง พวกเขาต้องผิดหวังแน่นอน ――แต่ ม๊า ถึงอย่างงั้นฉันก็กังวลนิดหน่อย
“ฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ？ ควรไปที่ปราสาทดีไหม？”
“จะทางไหนก็ได้ทั้งนั้นล่ะ ฑูตของอู่ไห่ตงโคกุต้องการพบกับเนียมากจริง ๆ “
“จ๊า ถ้าอย่างงั้นฉันควรจะไปหาเอง บางทีพรุ่งนี้ระหว่างทางกลับบ้านจากโรงเรียน”
“เข้าใจแล้ว เราจะแจ้งให้พวกเขาโดยเร็ว”
“และนอกจากนี้ ฉันอยากจะเจอกับดาบศักดิ์สิทธิ์รูจ ออเดอร์ด้วย”
“……ม๊า จะไปแจ้งให้ทราบเอง ……”
“บอกไปว่า ถ้าเขาหนีไป ฉันจะไล่ล่าเขาจนสุดขอบโลกเน๊ “
“……ยังไงก็ช่วยกรุณาอย่ารังแกดาบศักดิ์สิทธิ์ของเรามากเกินไปทีน่ะ”
มีเพียงลิวิเซลและฉันเท่านั้นที่รู้ว่าดาบศักดิ์สิทธิ์ร้องไห้ในระหว่างการประลองในเทศกาลฤดูหนาว
และวันรุ่งขึ้น
“ทางนี้คือท่านฑูตจากอู่ไห่ตงโคกุ ลินตัน・ออรอน”
“ส่วนทางนี้คือ เว่ยป้า・เซินเป็นท่านฑูตเช่นกัน”
ฉันอยู่ในห้องหนึ่งของปราสาทของมาเวเลีย กับหญิงสาวแสนสวยสวมชุดฟื้นเมืองมีด้ายสีแดงปักลายมังกร และชายชราร่างเล็กที่สวมชุดพื้นเมืองสีขาวเรียบ ๆ
ฟุมุ……
ฝั่งผู้หญิงฝึกฝนมาไม่น้อยเช่นกัน แต่ปัญหาคือผู้สูงอายุที่น่าจะเป็นผู้คุ้มกัน ค่อนข้างแข็งแกร่ง น่าจะเป็นคู่ที่ดีให้กับริโนกิส
――เข้าใจล่ะ พวกเขามาถึง「คิ」กันแล้วสินะ ดังนั้นไม่แปลกใจเลยที่จะอยากเจอกับฉัน
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
เมื่อวานต้องขับรถ60กว่าโลไปสนามบินรับคนที่บ้านที่จู่ๆก็มาก่อนกำหนดเดือนหน้า
อยากจะบอกว่าขับไปง่วงไปเบลอไป มีช่วงตาลอยพาลงข้างทางก็หลายรอบ แต่ยังครองสติกลับมาได้
โชคดีที่ไม่ได้เอาหัวไปปักพวงมาลัยอยู่ที่ไหนสักที่ ฮา
กลับถึงบ้านตอนราวๆสี่ทุ่ม อย่างสวัสดิเฉียดหลายรอบ ยังน่าสงสัยเหลือหลายว่ารอดมาได้ไง ฮา
