คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 275 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ 2 เริ่มประมูลโลลิได้!!!

275 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ 2

พวกทาสที่รวมทั้งตัวฉันถูกจัดแสดงจนถึงค่ำเมื่อเห็นพระอาทิตย์ตกดิน การประเมินราคาสุดท้ายก็มาถึง

“――……”

ชายรูปร่างผอมเพรียว พร้อมสาวใช้ที่ดูหยาบกระด้างคอยดูแล และชายที่มีรูปร่างแข็งแรง……ทว่า เขาเป็นชายร่างผอมที่ดูไม่ค่อยโสภานัก เนื่องจากมีบรรยากาศที่อันตราย มองดูทาสทีละคนจากด้านข้าง

จากนั้น ก็พูดว่า「ระดับกลาง」หรือ「ระดับต่ำ」ทีล่ะคนทีล่ะคน แล้วสาวใช้ที่มากับเขาก็แขวนป้ายไม้ไว้บนกรง

อาจเป็นวิธีการจัดแรงค์ทาส

“……ฟุ อุมุ……”

ชายร่างผอม เข้ามาหยุดอยู่ที่หน้ากรงของฉัน

รู้สึกเหมือนเป็นหัวหน้ามาเฟียเลยน๊า

เขาเป็นชายวัยกลางคนดูเคร่งขรึมที่ดูเหมือนจะรู้วิธีมีอายุที่ยืนยาว มันทำให้ฉันรู้สึกน่าขยะแขยง เมื่อคิดถึงวิธีการใช้ชีวิตที่นี่

ฉันนั่งลง หลับตา และยังคงได้รับการจ้องมองอย่างไม่สงวนท่าทีต่อไป

“ช่วยแสดงสีตาให้ดูที”

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาต่อต้าน――ฉันเปิดเปลือกตาตามคำสั่งอย่างเชื่อฟัง

“ผมสีดำและตาสีฟ้า……นั่นเป็นส่วนผสมที่แปลกมาก เป็นลูกครึ่งตะวันออกและครึ่งตะวันตกหรือเปล่า？”

“……”

ไม่ ฉันมาจากทางตะวันตก ส่วนผมของฉันถูกย้อม แต่ไม่มีเหตุผลที่จะบอก

“――ตามมาซะยัยหนู！　โกปุっ”

เมื่อสาวใช้เตะกรง ชายร่างผอมก็หันไปต่อยเธอ นั่นเป็นหมัดที่ดี จนน่าขยะแขยง

“ข้ามักจะพูดอยู่เสมอใช่ไหมห๋า？　จงจัดการกับสินค้าด้วยความเคารพ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“มีคนมากมายมาแทนที่คุณได้ แต่ไม่มีอะไรมาทดแทนสินค้าได้ อย่าให้มีครั้งต่อไป”

“คะ、แค่ก……ขออภัยค่ะ……”

　…………

ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อค้าทาสหรือเปล่า แต่เขาคุ้นเคยกับการปฏิบัติต่อทาสจนฉันอดขยะแขยงไม่ได้ ต้องกำจัดผู้ชายคนนี้ให้ได้ในที่สุด

“ฟุมุ……ถึงเธอจะดูสกปรก แต่ผิวขาวของเธอบ่งบอกว่าเธอมีสุขภาพดี ใบหน้าของเธอไม่ได้แย่ มือก็ไม่ได้แตก บางทีเธออาจจะเป็นลูกสาวของขุนนางระดับต่ำก็ได้……？”

หลังจากใช้ความรุนแรงอย่างไม่ใส่ใจ เขายังคงพิจารณาอย่างน่ารังเกียจต่อไป กับฉันคิดเรื่องที่รุนแรงมากมาย เฉียบคมจนน่าประหลาดใจ

ชายร่างผอมรับเอกสารจากสาวใช้แล้วมองดูด้วย――สีหน้าอาการบูดบึ้ง

“ต้องการเงินด่วน ฮะ……นี่คือเหตุผลว่าทำไมมันถึงได้เป็นแค่โจรสลัดอากาศอ่อนแอที่ไม่รู้ค่าของอะไรเลย คิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้สวยละขายได้แม้แต่ในระดับสูง แต่ก็ช่วยไม่ได้――ระดับต่ำ”

ด้วยเหตุนี้ แรงค์ของฉันจึงถูกกำหนด

เมื่อการตรวจสอบราคาเสร็จสิ้น ทาสที่มาถึงในวันนี้จะถูกพาตัวไป

เหตุผลของเส้นทางที่แตกต่างกัน อาจเป็นเพราะสถานที่ขายแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับแรงค์ที่กำหนด

จะต้องมีความแตกต่างอย่างมากในอัตราราคาประมูลในแต่ละแรงค์ที่สูงขึ้น

“น่าเสียดายน๊า แม่หนู อย่างน้อยถ้าได้เป็นระดับกลาง ก็ยังพอจะสามารถใช้ชีวิตปกติได้บ้างน๊า”

ชายชราสวมปลอกคอทาสซึ่งกำลังขับเรือเดี่ยวที่บรรทุกกรงของฉัน ตะโกนคุยด้วย

ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ในตำแหน่งแบบไหน แต่คิดว่าเขาน่าจะกำลังคิดถึงอนาคตของฉันอยู่ และแสดงความเห็นใจ เพราะว่าฉันดูเหมือนเด็กประมาณสิบขวบ

สุดท้ายแล้ว ก็เป็นแรงค์ต่ำน๊า

ฉันนึกภาพออกเลย แม้ว่าฉันจะไม่ชอบมัน คนที่มีเงินไม่มากจะซื้อในราคาที่ต่ำมากแถมน่าจะต่อร้องได้ด้วย และใช้จะใช้งานคนที่ซื้อไปจนหมดสภาพโดยไม่สนใจรักษาไว้ให้ดี

ฉันไม่สนใจ แต่ถ้าเป็นเด็กคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน มันจะเป็นนรกอย่างแน่นอน

“ตอนนี้กำลังจะไปที่ไหนกันคะ？”

ฉันแค่ถามโดยไม่หวังคำตอบ

“มันเป็นตลาดค้าทาสระดับต่ำ นับจากนี้ไปแม่หนูจะถูกนำออกประมูล……ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนก็อย่าคิดหนีดีกว่า ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว ผลที่ตามมาจะเป็นเรื่องน่าเศร้า”

งั้นเหรอ

คุณสามารถมั่นใจได้ เพราะฉันไม่มีความตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น

จากสิ่งที่ฉันเห็นจากภายในกรง มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเมืองที่ค่อนข้างปกติ

สิ่งเดียวที่แตกต่างอย่างชัดเจนคือทุกคนที่เดินอยู่ที่นี่และที่นั่น ดูเหมือนจะไม่มีอาชีพที่น่านับถือเลย

เมื่อฉันบอกชายชราที่ขับเรือคันนี้โดยไม่ตั้งใจว่า「เมืองนี้ดูเหมือนเมืองปกติอย่างน่าประหลาดใจจังนะคะ」 เขาก็ตอบว่า

“เกาะที่ปกครองโดย สี่ราชาแห่งท้องฟ้า มีระเบียบและกฎเกณฑ์ที่แน่นอนในระดับหนึ่งล่ะนะ โฮร่า มันคงจะน่าเบื่อถ้ากลับมาแล้วไม่มีอาหาร เครื่องดื่ม หรือใครก็ตามที่คอยให้ความบันเทิง ผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของสี่ราชาแห่งท้องฟ้า”

――เข้าใจล่ะ

กล่าวอีกนัยหนึ่งเกาะนี้ได้กลายเป็นเหมือนเมืองปกติเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับพวกเขา

รู้สึกเหมือนเป็นระบบอาณาเขตที่เรียบง่ายและไม่ซับซ้อน

นี่เป็นตรรกะที่สมเหตุสมผลจนน่ารังเกียจจริง ๆ

ขณะที่ฉันค่อย ๆ เคลื่อนผ่านทิวทัศน์ของเมืองที่อาบไล้แสงตะวันที่กำลังตกดิน ฉันก็เข้าไปในสถานที่ที่ดูเหมือนจัตุรัส

มีผู้ชายหลายสิบคนที่ดูเหมือนพ่อค้ามารวมตัวกันที่นั่น――เข้าใจแล้ว พวกเขาคงจะจัดการประมูลที่นี่

เป็นตลาดค้าทาสระดับต่ำสินะ

ฉันไม่ได้คาดไว้เลยว่าจะมีการซื้อและขายของต่าง ๆ ในจัตุรัสที่ไม่ใช่ตลาด และไม่มีหลังคาเลยด้วยซ้ำ

ฉันมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เกลียดพวกเขาเพิ่มแล้ว

คนไหน――ฉันพยายามจดจำใบหน้าของพ่อค้าให้ได้มากที่สุด ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยความโลภจนมิด คิดว่ามนุษย์คืออะไรกัน ฉันก็ไม่มีวันให้อภัยพวกคุณเช่นกัน

――หลังจากที่ฉันจำใบหน้าได้แค่สอง สามใบหน้า การประมูลก็เริ่มขึ้น

แค่นี้ก็มีปัญหามากอยู่แล้ว ดังนั้นรีบทำเรื่องนี้โดยเร็วทีเถอะ……ฉันพยายามระงับความปรารถนาที่จะใช้ความรุนแรงอย่างสิ้นหวัง สุดท้ายฉันก็ถูกเคาะค้อนประมูลในราคา สามแสนเก้าหมื่น กับเศษ สามพันห้าร้อยหนึ่งครัมที่ถูกปัดทิ้ง