คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 284 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ １０ โลลิวิ่งไล่จับกลางทุ่งดอกอากาศ
284 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ １０
“――นั่นล่ะมั้ง”
หลังออกมาจากซ่อง ลิลลี่ก็ปีนขึ้นไปบนหลังคาของอาคารสูงใกล้ ๆ แล้วมองไปทางท่าเรือ
ในขณะนี้ มีเรือลำใหญ่แล่นเข้ามาใกล้ท่าเรืออย่างช้า ๆ
ตัวเรือสีดำมีรูปลักษณ์ที่น่าเกรงขาม และมีสัญลักษณ์ของกลุ่มโจรสลัดอากาศที่มีลวดลายวาฬเพชฌฆาตสีขาวถูกวาดไว้ขนาดใหญ่
ฉันคลี่โน้ตหลายแผ่นจากในกระเป๋าออก และตรวจดูเครื่องหมายต่าง ๆ
――ตามที่คาดไว้ นี่คือสัญลักษณ์ของกลุ่มโจรสลัดอากาศวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า) ตรงตามที่เขียนไว้แน่นอน
จากที่นี่ เรือของแฟรกไจล์จะขนถ่ายลูกเรือและสินค้า และเคลื่อนตัวไปที่ไหนสักแห่งบนเกาะแห่งนี้
จากที่ฉันได้ยินมาจากวีรัสเหล่าทาส ฉันได้ยินประเด็นบางอย่างว่า「เรือของแฟรกไจล์จอดอยู่ที่นั่นที่นี่ไม่ใช่เหรอ」ฉันไม่รู้ว่าฉันจะสามารถหาสถานที่ที่เป็นไปได้ทั้งหมดได้หรือไม่
ทั้งเรือทั้งแฟรกไจล์ต่างซุ่มซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง อย่างน้อยก็ในสถานที่ที่คุณไม่สามารถมองเห็นได้ตั้งแต่แรกเห็น
“รีบหน่อยดีกว่า”
――ถ้าต้องการจับเขา ตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้ว
ตั้งแต่ที่ฉันได้เลือกการต่อสู้กับแฟรกไจล์ บนเกาะแห่งนี้ ฉันคิดว่าเขาจะต้องมองหาฉันจากอีกด้านหนึ่งเช่นกัน
ทว่า หากเขาซ่อนตัวหรือหนีไปได้โดยบังเอิญ ฉันจะเป็นฝ่ายเดือดร้อน
ดังนั้นถ้าต้องการจับเขา ตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้ว
ลิลลี่เคลื่อนตัวไปตามหลังคามุ่งหน้าไปยังท่าเรือ
“――การล่าโจรสลัดอากาศนี่มันเรื่องบ้าอะไรห๊า！ เป็นพวกไร้หัวสมองกันรึไงห๊า！”
ชายร่างล่ำสันที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน เขากำลังต่อยผู้คนที่ฉันเคยเห็นมาก่อน ……ถ้าฉันจำไม่ผิด เขากำลังต่อยกัปตันกลุ่มโจรสลัดอากาศทีล่ะคน。
ที่ท่าเรือมีคนมากมาย
ส่วนใหญ่เป็นโจรสลัดอากาศ และสาเหตุที่ทำให้มีผู้บาดเจ็บจำนวนมากก็เพราะพวกเขาถูกลิลลี่โจมตี
มีโจรสลัดทางอากาศเกือบสามพันคน มีทั้งผู้มีชื่อเสียง และผู้ไม่เป็นที่รู้จัก ผู้นำระดับสู้ง ผู้สมัครชิงตำแหน่งผู้นำ และผู้ใต้บังคับบัญชา ทั้งหมดอยู่ภายใต้ชื่อของราชาแห่งการหลบหนี
ฉันไม่รู้ว่าพวกเขารู้สึกยังไง แต่ฉันบอกได้เลยว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นกัปตันของแฟรกไจล์・กลุ่มโจรสลัดอากาศวาฬเพชฌฆาตขาว
ลิลลี่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จนเมื่อมองจากมุมด้านบน ฉันเห็นผู้คนจำนวนมากรอต้อนรับฉันอยู่
――ฉันสงสัยว่านี่คือเสน่ห์ของแฟรกไจล์หรือเปล่า
ดูเหมือนแฟรกไจล์จะเป็นคนแรกที่ลงมาตามทางเดิน และลูกเรือจากเรือลำนั้นก็ลงมาทีละคน
และท่ามกลางฉากดังกล่าว ไม่มีเสียงไชโยโห่ร้องในหมู่ผู้คนมากกว่าพันคนที่มาต้อนรับยพวกเขา มีเพียงเพียงเสียงอันเกรี้ยวกราดของแฟรกไจล์เท่านั้นที่ดังก้อง
แฟรกไจล์ต่อย สบถ สบถ ต่อยผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกเรียกว่าเหล่าผู้นำระดับสูง
เหตุผลที่เขาแสดงอาการอารมณ์เสียออกมาทันทีที่กลับมา ไม่ต้องคิดให้มากความ ทั้งหมดเป็นความผิดของลิลลี่
เขาคงได้ยินมาว่ามีเรื่องมากมายเกิดขึ้นบนเกาะของแฟรกไจล์ และหลังจากได้ยินรายงาน เขาก็กลับมาพร้อมความโกรธ
“ดีล่ะ”
เมื่อยืนยันเป้าหมายได้แล้ว
ได้เวลาเข้าไปสู่ระยะสื่อสารได้
ถ้าอย่างงั้น――ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องซ่อนอีกต่อไปแล้ว
ลิลลี่กระโดดลงจากอาคาร แล้วเดินเข้าไปหาแฟรกไจล์
“――อะ？”
แฟรกไจล์สังเกตเห็นลิลลี่ที่เดินเข้ามาไปเหมือนไม่มีอะไร
เขาเป็นตาลุงที่ดูหยาบกระด้าง สวมกางเกงลายดอกไม้สีฉูดฉาด และมีเสื้อคลุมคลุมผิวกายที่เปลือยเปล่า
เนื่องจากมวลกล้ามเนื้อที่ใหญ่ของเขา เขาจึงมีขนาดใหญ่ทั้งแนวตั้งและแนวนอน สร้างร่างกายได้ดีเลยนี่
โดยเฉพาะดวงตา
ลิลลี่ไม่ได้เกลียดความหิวกระหายความรุนแรงที่ส่องประกายอยู่นั้น
ทว่า เธอก็ไม่ชอบผู้ชายคนนี้เลย
หากเขาเป็นเพียงผู้รักความรุนแรง เธออาจจะใจดีกับเขานิดหน่อย แต่เขาเป็นคนชั่วร้ายที่เปลี่ยนแม้แต่เด็กให้เป็นทาส
หรือก็คือไม่ใช่คนดีแม้แต่นิด
“คุณคือราชาผู้หลบหนี แฟรกไจล์สินะ？”
“อะไรวะ ไอ้เด็กเวร ไปให้พ้น หรือจะเตะแกตกเกาะห๊า”
“เห๊ ดีจังเน๊”
การกระทำตัวอันป่าเถื่อนที่แสดงเจตนาฆ่าแม้กระทั่งต่อเด็ก
ดวงตานั่นอันตรายอย่างยิ่ง แสดงให้เห็นว่าเขาต่อสู้เพื่อชีวิตมาโดยตลอด
ดีจริง ๆ ลิลลี่พยักหน้า
――กับผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะลงมือหนักแค่ไหน มโนธรรมของเธอก็จะไม่เจ็บ
“ฉันมาเพื่อช่วยให้คุณไม่ต้องออกตามหาไงล่ะ “
“ห๊า？”
“เข้าใจช้าจังเน๊ ――ฉันคือ นักล่าโจรสลัดอากาศง๊าย”
บริเวณโดยรอบกำลังส่งเสียงกระซิบหึ่ง
เหล่าโจรสลัดอากาศต่างมองดูเด็กที่แอบเข้ามาระหว่างการอบรมลูกน้องอย่างสงสัย แต่ด้วยการปรากฏตัวของคนที่อ้างว่าเป็นบุคคลอันตรายที่ออกอาละวาดทุกคืน ก็มีเรื่องให้รู้สึกประหลาดใจหลายประการ
เป็นเด็กอย่างไม่คาดคิด
ปรากฎตัวในเวลากลางวันอย่างไม่คาดคิด
และความหมายของการออกมาในเวลานี้――
“พวกคนที่อยู่ที่ทั้งหมดถูกฉันซัดจนเละก็เพื่อเรียกคุณออกมา แล้ว ตอนนี้ฉันก็จะกระทืบคุณด้วย”
ใช่แล้ว ทันทีที่แฟรกไจล์กลับมา เธอก็ปรากฎตัวขึ้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือการประกาศเจตนารมณ์ที่จะต่อสู้กับแฟรกไจล์
“……ตอนนี้ข้าไม่มีเวลาว่างพอจะมาฟังเรื่องตลกหรอกนะเฟ้ย อะ？ อยากโดนฆ่าเรอะ？”
“ใช่ แล้วฉันก็หวังว่าคุณจะทำได้ด้วยเน๊？”
เมื่อลิลลี่ยิ้ม――แฟรกไจล์ก็กระโดดเข้าหาเธอทันที
“ตายซ๊าぇ！！”
ก่อนที่ใครจะรู้ตัว มือขวาของเขาซึ่งว่างเปล่าก่อนหน้านี้ ก็กำลังถือขวานรบอันใหญ่อยู่
มันคืออาวุธพันธสัญญา(เมจิกเวฟฟ่อน)
โดยการทำสัญญาเชื่อมโยงพลังเวทมนตร์เข้ากับอาวุธพิเศษ หรือพูดให้ให้เจาะจงยิ่งขึ้นคือ มันเป็นเวทมนตร์ชนิดหนึ่ง ที่อนุญาตให้เก็บเครื่องมือเหล่านั้นไว้ในมิติอื่น
โดยพื้นฐานแล้ว คุณสามารถเซ็นสัญญากับเครื่องมือได้หนึ่งชิ้นหรือสองชิ้นหากคุณมีความสามารถพอ แต่เมื่อคุณทำสัญญาแล้ว คุณจะไม่สามารถยกเลิกสัญญาเครื่องมือนั้นได้ตลอดชีวิต
ขวานรบที่น่าจะต้องผ่านการต่อสู้มาด้วยกันนับไม่ถ้วน ถูกเหวี่ยงไปที่ลิลลี่อย่างไร้ความปราณี
ไม่มีความลังเลใจเลย
ความเร็วของการกระทำมาจากการตัดสินใจฆ่า
มันเป็นพฤติกรรมของชายที่ประสบความสำเร็จในโลกที่ป่าเถื่อน
“――ตายยยยยยยっ！”
ขวานรบถูกเหวี่ยงลงมากระแทกพื้น
ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากด้านหลังของแฟรกไจล์
“อะไรっ……！”
“อุ、อุว๊ากกกกっ！？”
“ทำไมถึงมาอยู่ทางนี้ได้ล่ะเฟ้ยぇ！”
แฟรกไจล์รู้สึกแปลกใจที่เห็นเด็กตรงหน้าจู่ ๆ ก็หายตัวไปต่อหน้าเขา แล้วเมื่อหันมองไปทางเสียงตะโกรน――กรีดร้องแล้ว
“――แกทำบ้าอะไรกันนนนぇ！！！！”
เด็กที่หายตัวไปอยู่ตรงนั้น
เธอกำลังโจมตีโจรสลัดอากาศ ลูกเรือของวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า)――ของแฟรกไจล์
ยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอไม่สนใจมองมาทางแฟรกไจล์เลยแม้แต่น้อย และยังคงโจมตีจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง
เนื่องจากอยู่ในสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านผิดปกติ เหล่าลูกเรือจึงไม่สามารถดึงหรือแกว่งอาวุธของตนได้อย่างใจ เนื่องจากกลัวว่าจะโจมตีโดนกันและกัน ดังนั้นลิลลี่จึงจงใจค่อย ๆ ลอดผ่านช่องว่างและพังอาวุธเหล่านั้นลงมาทีละชิ้น
“……รอก่อนสิโว้ยยยยยย！！”
แฟรกไจล์รีบวิ่งไปหาลิลลี่ที่ก็ยังไม่แม้แต่จะมองเขาอยู่ดี――แต่
ในขณะที่หลบหลีกการโจมตีได้ทุกครั้งราวกับว่ามันเป็นความพยายามที่สูญเปล่า เธอยังคงโจมตีพวกลูกเรือต่อไป
แฟรกไจล์ที่ไล่ตามลิลลี่ เป็นภาพที่เห็นได้หลายต่อหลายรอบ
ใบหน้าของลิลลี่ยิ้มแย้มขณะที่เธอมองไปที่ลูกเรือ และแฟรกไจล์ที่ไล่ตามมาด้วยเจตนาฆ่า
เหมือนเธอจะเพลิดเพลินกับความรุนแรง และก็สนุกกับการเยาะเย้ยความไร้พลังของแฟรกไจล์ เธอสนุกกับมันจริง ๆ
“เหนื่อยไหม？ ――จ๊า ไว้พรุ่งนี้มาเจอกันใหม่ดีไหมเอ่ย？ คุณคงจะเหนื่อยจากการเดินทางไกลสินะ วันนี้ก็พักผ่อนเยอะ ๆ เน๊”
ลูกเรือทั้งหมดถูกจัดการ
ในกลุ่มโจรสลัดอากาศวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า)ที่เพิ่งกลับมาถึงที่ท่าเรือ แฟรกไจล์เป็นเพียงคนเดียวที่ปลอดภัย
ไม่ว่าเขาจะไล่ตามอย่างหนักแค่ไหน แฟรกไจล์ก็แทบจะไล่ตามเธอไม่ทัน และตอนนี้ก็ไม่สามารถขยับตัวได้เนื่องจากความเหนื่อยล้า
เหล่าโจรสลัดอากาศที่อยู่โดยรอบไม่สามารถแม้แต่จะคิดที่จะกระโดดลงไปในวังวน สิ่งเดียวที่ทำได้คือจ้องมองภาพอันเหลือเชื่อนั้น ที่แทบแยกไม่ออกว่าฝั่งไหนเป็นเด็ก ฝั่งไหนเป็นผู้ใหญ่
――แฟรกไจล์คนนั้นทำอะไรไม่ได้เลย
ความจริงข้อนี้น่าตกใจมากจนความมุ่งมั่นของเหล่าโจรสลัดอากาศที่ตัดสินใจติดตามราชาแห่งการหลบหนีต้องสั่นคลอน
“ระ รอก่อนเด็กเวร……แกอย่าหนีสิฟ๊ะ……！”
แฟรกไจล์ที่หอบหายใจเนื่องจากขาดออกซิเจนตะโกนขึ้นไล่หลัง ลิลลี่ที่กำลังจะจากไปราวกับว่าธุระของเธอได้เสร็จสิ้นลงไปแล้ว แต่――
“ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ？ ไว้พรุ่งนี้มาเจอกันใหม่ที่นี่ไง ก็แบบคุณหายใจไม่ออกแม้กระทั่งก่อนการต่อสู้แล้วจริงไหม？ คุณน่าจะอยากเตรียมพร้อมสำหรับการเริ่มต้นใหม่จริงไหมล่ะ？”
เธอเหลือบมองไหล่ของตัวเองแล้วพูดแบบนั้น ขณะเดินจากไป
“พรุ่งนี้อย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อม อาวุธ กับดัก ฯลฯ เตรียมฆ่าฉันได้เลย ――ทุกคนกำลังดูอยู่ พรุ่งนี้คุณทำดีที่สุดเน๊ ราชาแห่งการหลบหนีซัง？”
ไม่มีใครสามารถหยุดลิลลี่ได้ในขณะที่เธอเดินจากไปอย่างมั่นใจ――
ไม่สิ ไม่มีใครคิดจะหยุดเธอด้วยซ้ำ
