คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 290 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ หมีที่แท้จริง ２
290 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ รูปร่างที่แท้จริง ２
ก่อนหน้าที่กลุ่มโจรสลัดอากาศลิลลี่หุบเขาพิษหิมะ(สโนว์・ลิลลี่)จะมาเยือนหมู่เกาะโจรสลัดอากาศเล็กน้อย
นี่เป็นเรื่องก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้น
ทันทีที่มีการตัดสินใจที่จะบุกขึ้นหมู่เกาะโจรสลัดอากาศตามคำร้อนขออันแรงกล้าของเนีย・ลิสตัน
“――ไม่มีปัญหา เราจะสร้างข้อแก้ตัวให้เนียเอง แน่ใจว่าท่านพี่ชายเองก็ต้องไม่ปฏิเสธคำขอของเนียเช่นกัน”
ในคฤหาสน์ที่เช่าไว้ในอาณาจักรทหารจักรกล มาเวเลีย แผนสำหรับการส่งเนีย・ลิสตันไปยังหมู่เกาะโจรสลัดอากาศได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
แต่จะทำอย่างไรเมื่อเธอจะไม่อยู่เป็นเวลาประมาณหนึ่งถึงสองเดือน――เธอไม่เพียงแต่ยังเป็นผู้เยาว์เท่านั้น แต่ยังเป็นนักเรียนต่างชาติอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถออกจากมาเวเลียได้โดยไม่ได้รับอนุญาตได้
ก่อนอื่น ต้องสร้างสถานการณ์ที่ทำให้เธอสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ
ซิลเลนที่ได้รับการติดต่อเพื่อขอคำปรึกษา ซึมซับเรื่องราวโดยไม่คำนึงอะไรมากนัก
เธอจะหายตัวไป และแน่นอนว่าจะไม่สามารถเข้าชั้นเรียนที่สถาบันทหารจักรกลได้
มีการตกลงกันว่าราชวงศ์จะทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับปัญหานั้น
“――ถ้าแค่ชื่อจะอะไรก็ได้……แต่ ใช่แล้ว ถ้าเป็นตอนนี้『ช่วยเตรียมงานพิธีราชาภิเษก』เหตุผลนี้ล่ะ？”
แนวคิดที่นำเสนอคือ การไปช่วยเตรียมพิธีราชาภิเษกของราชาองค์ต่อไป ริวิเซล ที่จะเข้าพิธีราชาภิเษกเร็ว ๆ นี้
เนื่องจากเป็นเหตุการณ์ที่หาได้ยากที่ผู้นำระดับสูงสุดของประเทศจะมีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ ดังนั้นแล้วน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับนักเรียนต่างชาติ เนีย・ลิสตัน――ดังนั้นเรื่องราวจึงเป็นว่า เธอได้รับมอบหมายให้ทำงานที่ปราสาทเพื่อเป็นการฝึกงาน และจะพักอยู่ที่ปราสาท ในขณะที่อยู่ที่นั่น จะไม่ต้องไปโรงเรียนได้
หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับภายในปราสาท ราชวงศ์ก็สามารถซ่อนมันได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความสำเร็จที่ไม่เปิดเผยของเนีย・ลิสตัน ในงานประลองส่งท้ายปี จำนวนเงินที่ราชาองค์ปัจจุบันซึ่งจะสละราชสมบัติในไม่ช้าติดหนี้เธอไว้ และความไว้วางใจอันแปลกประหลาดของเหล่านักบินที่กระตือรือร้น ซึ่งเรื่องพวกนี้ทำให้เธอมีเพื่อนมากมาย
หากเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะหลอกลวงยังไงก็จะได้ผลเป็นอย่างดี
ด้วยการสนับสนุนอย่างใกล้ชิดจากผู้นำระดับสูงของมาเวเลีย เนีย・ลิสตันจึงได้รับอิสระในช่วงเวลาสั้น ๆ
ในช่วงเวลาประมาณเดียวกัน.
ขณะที่เนีย・ลิสตันกำลังเจรจากับราชวงศ์ของมาเวเลีย สาวใช้ของเธอ และลูกศิษย์หมายเลขหนึ่ง ริโนกิสก็กำลังดำเนินการด้านอื่นอยู่
เธออยู่ที่จักรวรรดิการบินแว็ง เดอ ครุช พร้อมกับนัการทูตจากอู่ไห่ตงโคกุ ลินตัน・ออรอน และ เว่ยป้า・เซิน
และภายในห้องส่วนตัวของร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งซึ่งมีปูแสนอร่อย พวกเธอก็กำลังพยายามแอบพบปะกับใครสักคน
“――นี่มันนี่มัน คุณหนูลินตัน เว่ยป้าโดโนะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
ผู้ที่มาคือ ผู้บัญชาการทหารบก พลเอก ลอร์ดกวิน แห่งแว็ง เดอ ครุช ที่สวมชุดเครื่องแบบทหารตึงแน่นเรียบร้อยทั้งที่โดยปกติมักจะแต่งตัวไม่เรียบร้อย
นั่นเป็นเพราะว่าถึงจะเป็นโอกาสที่ไม่เป็นทางการแค่ไหน แต่เนื่องจากมีทูตต่างประเทศเข้ามาพอ เขาก็จึงไม่อาจหย่อนยานเกินไปได้
“――ฉันหวังว่าคุณทั้งคู่จะสบายดี”
ผู้บัญชาการทหารอากาศ พลอากาศเอก ลอร์ดคาคานะ ผู้มีความหนักแน่นอยู่เสมอ ยังคงรักษาการแสดงออกที่หนักแน่นและเข้มงวดแม้ในสถานการณ์ที่ไม่เป็นทางการเช่นนี้
ผู้บัญชาการทหารบก พลเอก ลอร์ดกวิน
ผู้บัญชาการทหารอากาศ พลอากาศเอก ลอร์ดคาคานะ
ทั้งคู่เป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดในหมู่คนสำคัญที่ดูแลกองทัพแว็ง เดอ ครุชที่นี่
อาจกล่าวได้ว่าคนสองคนนี้เป็นรากฐานสำคัญของการป้องกันประเทศ และไม่ว่าทูตจากประเทศอื่นจะพยายามพบพวกเขามากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ใช่คนที่สามารถพบได้ง่าย ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นสถานที่ที่ไม่เป็นทางการแบบนี้อีกด้วย
สิ่งที่ทำให้สิ่งนี้เป็นไปได้คือ――
“……คุณสินะ？”
ภายใต้การจ้องมองอย่างจับตามองของกวินและคาคานะ ริโนกิสก้มหัว
“ยินดีที่ได้รู้จัก นักผจญภัยริโนะค่ะ “
นักผจญภัยริโนะถอนตัวไปเป็นเวลานานแล้ว แต่ชื่อเสียงของเธอยังคงโด่งดัง
ด้วยการใช้ชื่อเสียงเมื่อครั้งที่เคยทำเงินได้มหาศาลที่แว็ง เดอ ครุช ทำให้เธอสามารถเข้าพบผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนนี้ได้
แม้ว่าจะผ่านมาหลายปีแล้ว ทว่า……ม๊า ในฐานะทหาร นั่นเป็นการประสบความสำเร็จที่น่าตกตะลึงจนไม่สามารถลืมเลือนได้
ในเวลานั้น แม้จะไม่ใช่คนรู้จักกัน ริโนะก็ได้รับข้อความจากกวินว่า「ต้องการพบ」ม๊า ตอนนั้นเธอละเลยมันไป
――ที่จริงแล้วกับคาคานะ เธอได้พบกันในฐานะสาวใช้ริโนกิสระหว่างการเตรียมงานแต่งงานของซัคเฟิร์ด・ฮาสกิตันกับฟิเลเดีย・คอร์คูลิส แต่นั่นก็ผ่านมาหลายปีแล้ว และตอนนี้เธอก็ไม่ได้สวมชุดเมด ทำให้ดูเหมือนจะไม่สังเกต
“ฉันวางแผนที่อยากจะขอยืมพลังจากพวกคุณ เนื่องจากไม่มีเวลาจึงเป็นระหว่างมื้ออาหารคงไม่เป็นไรสินะ？”
“พลัง เน๊ะ……”
คาคานะที่ถึงแม้ว่าจะหัวแข็ง แต่เธอก็ยอมรับได้ง่าย ๆ ตราบใดที่เรื่องราวมีเหตุผล
ปัญหาคือ กวินผู้หลักแหลมไร้ประโยชน์ แต่……
“ดูเหมือนว่าอู่ไห่ตงจะยินดีให้ความช่วยเหลือ แล้ว ริโนะซัง คิดว่าคุณน่าจะมาจากอาร์ตัวร์สินะ？ เมื่อพิจารณาแล้ว นั่นหมายความว่าทางนี้จะกลายเป็นผู้ร่วมงานประเทศที่สามใช่หรือไม่？”
สมแล้วที่เป็นผู้หลักแหลมไร้ประโยชน์
เขาสามารถเข้าใจแก่นแท้ของเรื่องราวที่คลุมเครือได้ แม้จะทำหน้าแบบนั้น
“ความร่วมมือของทั้งสามประเทศ……เมื่อพูดถึงพลังของเรา หมายถึงกำลังทหาร……ฟุมุ”
แม้ว่าคาคานะจะดูงุ่มง่ามเล็กน้อยในงานแต่งงาน แต่เธอก็ยังมีความสามารถมากในสายอาชีพของตนเอง
“ดูเหมือนว่าจะขอความร่วมมือจากอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์ อัสตาเนียด้วยสิน๊า”
“นั่นสิเน๊ะ เมื่อพิจารณาถึงตำแหน่งของสามประเทศคือ แว็ง เดอ ครุช、อู่ไห่ตง、และอาร์ตัวร์แล้ว หากมีอัสตาเนียเข้าร่วมด้วยก็จจะรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสพอดี ในกรณีนี้――”
“ที่ตั้งของหมู่เกาะ หมู่เกาะ โดยความร่วมมือกัน แผนการใช้กำลัง……
――สิ่งเดียวที่ข้าคิดได้คือ การโจมตีหมู่เกาะโจรสลัดอากาศเพียงอย่างเดียว นั่นคือจุดประสงค์สินะ？”
เป็นการสรุปเรื่องราวได้อย่าวถูกต้อง
เขาเป็นคนฉลาดที่สามารถสรุปข้อมูลได้เร็วมาก ไม่ต้องสงสัยเลยหากทั้งสองได้รับความไว้วางใจให้ทำหน้าที่ผู้นำของปฏิบัติการ
“ฉันเป็นคนแนะนำคุณให้เธอเองค่ะ”
ลินตันเอ่ยปาก
“ตอนนี้เรามีไพ่ในมือดี ๆ หลายใบแล้ว รวมถึงนักผจญภัยริโนะทางนี้ด้วย การโจมตีหมู่เกาะโจรสลัดอากาศภายนอกย่อมทำให้เกิดความเสียหายมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้……ดังนั้นแล้วเราจึงคิดแผนการที่จะโจมตีพวกเขาจากภายใน
ฉันจึงอยากยืมสติปัญญาของทางคุณมาเพื่อสิ่งนั้น คิดว่ายังไงคะ？”
“――ยังจำเป็นต้องตอบอยู่อีกเรอะ？”
ขณะที่หัวเราะเบา ๆ กวินก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา
“ต่อให้พวกเราไม่ได้มานั่งอยู่ที่นี่ แต่สุดท้ายสามประเทศที่เหลือก็จะร่วมมือกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือ？ เมื่อเป็นเช่นนั้นแว็ง เดอ ครุชจะไม่สามารถได้รับประโยชน์ใดจากหมู่เกาะโจรสลัดอากาศได้เลย ดังนั้นแล้วจึงไม่เหตุผลที่จะไม่เข้ามร่วม”
ไม่ว่านี่จะเป็นปฏิบัติการของประเทศเดียว หรือปฏิบัติการร่วมกันระหว่างทั้งสองประเทศ นั่นจะทำให้ยังสามารถเข้าไปอ้างสิทธิ์ในดินแดนได้มากเท่าที่ต้องการ
ทว่า จะเริ่มแย่มากขึ้น หากจำนวนประเทศที่ให้ความร่วมมือมีถึงสามประเทศ
ถ้าทำไม่ดี ก็เสี่ยงที่จะก่อสงครามกับทั้งสามประเทศ
ในกรณีนั้น การไม่ให้ความร่วมมือจึงไม่ใช่ทางเลือก
“เห็นด้วย มันสมเหตุสมผลมากที่จะควบคุมพื้นที่นั้น ทั้งทางเศรษฐกิจ การเมือง และการสงคราม เพราะรู้เช่นนั้นดี จึงไม่มีประเทศใดกล้าแทรกแซงอย่างจริงจัง
เป็นดินแดนที่ไม่มีใครสามารถเป็นเจ้าของได้――หากว่าทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดีขึ้น การแบ่งปันหมู่เกาะก็เป็นความคิดที่ไม่เลว ถึงเวลาแล้วที่โจรสลัดอากาศพวกนั้นจะต้องถูกลบออกไปจากสายตา”
คาคานะก็ถือแก้วขึ้นมาเช่นกัน
“เช่นนั้นแล้ว จะถือว่าพวกท่านตกลงร่วมมือแล้ว”
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงของลินตัน
――ด้วยเหตุนี้ เราจึงประสบความสำเร็จในการได้รับกำลังจองจักรวรรดิการบินแว็ง เดอ ครุชมา
――และจากนั้น แผนการที่เกิดขึ้นคือ「จัดตั้งกลุ่มโจรสลัดอากาศกลุ่มใหม่และแทรกซึมเข้าไปทางประตูหน้า」ด้วยเหตุนี้ จึงมีการวางแผนแผนการไว้อย่างละเอียด
“ถึงอย่างงั้นก็เถอะ เราก็ยังจำเป็นต้องสร้างผลงานที่ไม่ธรรมดาสำหรับโจรสลัดอากาศ ในฐานะสมาชิกใหม่เน๊ะ”
“อะไร？ คุณจะเปลี่ยนกลุ่มโจรสลัดอากาศปลอมให้กลายเป็นจ้าวแห่งท้องฟ้าของจริงรึ？”
“อ้า ในโลกแบบนั้น การบลัฟและการอวดตัวเป็นสิ่งสำคัญ หากคุณถูกวิพากษ์วิจารณ์ คุณอาจจะประสบปัญหามากมาย คิดว่าการทำให้มันดูใหญ่โตไปเลยจะมีประโยชน์กว่า”
“ม๊า ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจ แต่ถ้าจะสร้างประวัติ……เช่นนั้นเราลองขอให้อัสตาเนียช่วยในเรื่องนั้นดูไหม？ โฮร่า ก็มีอยู่ไม่ใช่รึ ตำแหน่งที่มีชื่อเสียงในประเทศนั้นที่ทุกคนรู้จักไงล่ะ”
“หรือว่าจะหมายถึงนักบุญ？ คิดจะลักพาตัวนักบุญ？ อุว๊า สมเป็นตัวร้ายเน๋ぇ”
“ไม่คิดว่ามันสมบูรณ์แบบสำหรับการสร้างประวัติรึ？”
ราวกับผลักคนทั้งสามที่พยายามเข้าร่วมหัวข้อออกไป ทหารทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นและเริ่มพูดคุยกันเอง
แต่หน้าตาดูเหมือนคู่รักสองคนกำลังพูดถึงความรักของพวกเขา ไม่ว่าเนื้อหาบทสนทนาจะเป็นอย่างไรก็เถอะ
“――เหล่าซือ อันนี้อร่อยนะคะ “
“――อุมุ เอาสิ่งนี้ไปลองดูสิ ริโนะโดโนะสักหน่อยไหม？”
“――เอ๊ะ？ อะ ขอความกรุณาด้วยค่ะ ขอขาปูเพิ่มอีกหน่อยก็ดีค่ะ”
“――ริโนะโดโนะ ชอบแบบนั้นสิเน๊ะ ทำเอาพูดไม่ออกเลย”
ในขณะที่ยังปฏิบัติตามบทบาทของตน แผนการก็เริ่มก้าวไปข้างหน้า
